Ninja Clan Wars

Podróż na statku była w miarę spokojna. Sumiteru drugi raz przeżył podróż na nim. Czuł się trochę nie komfortowo, ale dał radę. Na szczęście nie było większych problemów. Jednak nie na co dzień moloch podróżuje statkiem. I jeszcze na dodatek moloch takich rozmiarów. Miałem jeszcze wiele do załatwienia dlatego też chciałem szybko odbyć te podróż bez przeszkód. Obserwowałem dokładnie siedząc na Sumiteru wszystko co się wokoło mnie dzieje. Nic szczególnego się nie działo, a ja spokojnie mogłem odpocząć. Zastanawiało mnie jedynie co mój mistrz i reszta towarzyszy może teraz robić. Cóż, może niedługo się dowiem. Teraz byłem coraz bliżej Terenów Tetsu no Kuni.

z/t - > Tereny Tetsu no Kuni

Dotarłem do miejsca, w którym "szkoli się ninja", najprościej mówiąc. W tym kraju mimo wszystko dla młodziaków zaczyna się życie. Nie zdają sobie sprawy jak niekiedy ważnym jest uważanie na prostych lekcjach.
- Wtedy wszystko było prostsze... A co się teraz dzieje? Mam 20 lat... Jedyne co osiągnąłem to ciągła ucieczka przed samym sobą i mord... Ale zabijałem w słusznej sprawie... Zabijałem, bo takie dostałem polecenie... Ludzie jednak nie pamiętają o tych, którzy za liniami wroga, czasami w pojedynkę, walczą nie dla chwały... Ale dla pokoju...
Zostałem sam z moimi myślami, nie miałem komu ich przedstawić. Idąc tak uliczkami miasta byłem niesamowicie zamyślony...

Otworzyłem leniwie oczy i spojrzałem na ląd, nad którym aktualnie się znajdowaliśmy. Żadnej rzeki nie było już widać, co mogło wskazywać tylko na jedno - zatraciłem się w rozkoszowaniu lotem na dużo dłużej, niż miałem w planach. Pomyślałem sobie, że dobrze, iż Akio był ze mną, gdyż inaczej pewnie przeoczyłbym  ten dobrze nadający się na cel naszej "wędrówki" obiekt.
   Analizując błyskawicznie w głowie pozostałe słowa młodego Namikaze, doszedłem do wniosku, że rzeczywiście mądrze mówi. Po co miałbym lądować gdzieś w centrum miasta i zwrócić przy tym uwagę wszystkich? Nie było do końca wiadome, kto mógł się na nas czaić w tym mieście, w końcu zawsze istniała taka możliwość. Zdecydowałem więc posłuchać jego rad i mruknąłem tylko krótkie mhm, by następnie skierować smoka na niewielki zagajnik, graniczący z murami miasta.
   Dość łagodnie smok zaczął tracić wysokość, zataczając przy tym koła, aby nie odlecieć zbyt daleko. W końcu, będąc na wysokości koron drzew, opuścił swój ogon, który sięgnął ziemi. Bez najmniejszego problemu zjechałem po nim i poczułem tę znajomą twardość pod stopami. Nie była ona jednak tak przyjemna, jak zawsze mi się zdawało.
   Stojąc już na ziemi, z badylami pod ręką, podałem je w końcu Akio, aby mógł sprawniej się poruszać. Ja zaczerpnąłem świeżego powietrza, wyraźnie nasiąkniętego czymś specyficznym, co mogło wskazywać na znajdujące się w okolicy morze. Następnie skierowałem swe kroki w stronę murów miasta, odwołując w międzyczasie nasz podniebny rydwan.

Początkowo nie miałem zielonego pojęcia, gdzie zdarzyło nam się wylądować. W końcu nigdy nie dane mi było zwiedzać świata, będąc skrytym w swoim bambusowym lecie Ronin no Kuni. Po jakimś czasie do moich nozdrzy dotarł jednak przyjemny, znajomy zapach. Tę rybną woń mógłbym rozpoznać wszędzie! Mogła pochodzić tylko z jednego miejsca na ziemi, gdyż tylko tu ryby pachniały w ten swój charakterystyczny sposób.
   -Ta no Kuni!!! -krzyknąłem wesoło i pobiegłem przed siebie. Mojej radości nie było końca. Wszystko we mnie odżyło. Znów czułem się jak uczniak pobliskiej akademii. Nagle w mojej pamięci pojawiły się liczne obrazy, sytuacje, kiedy razem z grupką kolegów ze szkoły ninja wpadaliśmy do tego miasta w przerwach między zajęciami.
   Nie mogłem uwierzyć, że znów dane mi było tutaj być. Niewiele myśląc, puściłem się naprzód, jak w amoku przedzierając się między przechodniami, którzy tłumnie kłębili się na stosunkowo wąskich uliczkach, przy okazji zapominając o Akio. Po jakimś czasie głód dał mi o sobie znać do tego stopnia, że nie mogłem się powstrzymać przed kupnem jakiejś smakowitej ryby.
   Stanąłem przed jednym ze straganów i z kapiącą ślinką odezwałem się: Też Ci się zdaje, że te tutaj wyglądają niezwykle zachęcająco?... Nie otrzymując odpowiedzi przez moment, obróciłem się i zaskoczony stwierdziłem, że młodego Namikaze nie ma ze mną. Zacząłem się obracać we wszystkie strony, mając nadzieję, że wśród tych wszystkich ludzi uda mi się odnaleźć zgubionego kolegę.

Przeskakiwałem swoim wzrokiem po kolejnych twarzach, jednak nigdzie nie mogłem znaleźć tej jednej, tak dobrze już mi znanej. Byłem coraz bardziej zaniepokojony. Myślałem bowiem, że był tylko kawałek drogi za mną, gdyż po prostu nie nadążał za mną, jednak najwidoczniej się pomyliłem - musieliśmy się rozdzielić już jakiś czas temu...
   W całym tym zamieszaniu, do moich uszu dotarł przyjemny, męski głos. Początkowo nie pomyślałem nawet, że mógłby być skierowany do mnie, jednak gdy usłyszałem go kolejny raz, poświęciłem mu więcej mojej uwagi, zaniechując chwilowo moich chaotycznych poszukiwań. Mój wzrok utkwiłem w znajdującym się w oddali chłopaku, który przypominał nieco Akio.
   -Hmmm? - mruknąłem w stronę źródła głosu, dając do zrozumienia, iż nie usłyszałem treści słów. Po chwili jednak dotarł do mnie ich sens i odezwałem się kolejny raz, ciągle nie zaszczycając spojrzeniem mojego rozmówcy. -Ach, tak! Nie widziałeś może gdzieś tutaj takiego chłopaka, mniej więcej w moim wieku? Kasztanowe włosy... Chodzi o kulach! - ostatnie słowa przypominały raczej okrzyk, niż spokojne przekazanie informacji, gdyż zdałem sobie sprawę, że jest to coś, po czym łatwo można by go odróżnić od reszty.
   Dopiero wtedy odwróciłem się w stronę życzliwego nieznajomego, uśmiechając się do niego. W całym tym zamieszaniu, nie zorientowałem się nawet, iż jest to ninja.

Ledwo nawiązałem kontakt z nieznajomym, już ktoś próbuje coś zakłócić. Kawałki drewna leciały w naszym kierunku, lecz nie był to rzut zwykłego człowieka. Wyciągnąłem wachlarz, po czym zamachnąłem się jego szeroką stroną aby zablokować drzewce i je odbić. Nie był to jednak atak. Schowałem broń, widząc pewną charakterystyczną rzecz. Kule, a mianowicie strzępy jednej z nich.
- Chyba znalazła się zguba... - Powiedziałem, spoglądając w kierunku nadchodzącego chłopaka.
- Ktoś go nieźle pocisnął, skoro musi chodzić o kulach... - Dodałem niby sam do siebie.

- Owszem powinienem najpierw sprawdzić jakość tego drewna, nie powinienem Ci tak ufać. Tylko powiedz mi kiedy je miałem sprawdzić, to przez twój pomysł  nie miałem za bardzo ku temu sposobności, a kiedy zacząłem się starać żeby cię dogonić zobacz co się z nimi stało i chyba nie muszę przypominać Ci  jak skończyła się nasza walka?- powiedziałem dając mu chwilę na zastanowienie się.- Nerwowy chyba mogę być zły jeżeli ktoś kogo uważa się za przyjaciela, zostawia cię za plecami nawet nie zwracając uwagi, gdy tylko zobaczył nowe miasto i jakiegoś przybłędę.
Wiedziałem, że wyrzutek jest niezwykle wrażliwy jeżeli chodzi  o przyjaźń i tego typu rzeczy dlatego miałem nadzieje że moja przemowa uderzy w jego poczucie sumienia. Chociaż niewątpliwie fakt, że pojawił się tu ten obcy wpływał na jego zachowanie.  Jedno spojrzenie na jego postawę wystarczyło żeby wiedzieć, że nie jest to byle jaki przybłęda jednak niezbyt polubiłem go za wzmiankę o mojej dawnej walce, po której rany wciąż się nie zagoiły i zamierzałem okazywać mu sympatii.

Ostatnio edytowany przez Akio (2013-01-05 20:41:23)