Ninja Clan Wars

     Oczywiście po turnieju nie uważałem Ichitsu za osobę przegraną, wręcz przeciwnie. Ja zawiodłem swoją techniką, choć pokazałem wszystko na co było mnie stać. On natomiast nie poszedł na całość i także przegrał. Nasze wyniki pomimo kategorii były takie same, tyle, że on nie upokorzył się w ten sam sposób co ja, elita wśród wyrzutków. Spojrzałem na Retsu bardzo przyjaznym wzrokiem, po czym zrobiłem kilka kroków w bok, by dobyć swojego tantou. Wbiło się ono w ziemię niedaleko mnie, więc po prostu chciałem je mieć przy sobie. Dopiero po tym odezwałem się w jego stronę z uśmiechem na ustach.

     - Oczywiście, prawdziwy lider nie powinien polegać tylko na sile. Właściwie to wydaje mi się, że to samo cechuje mojego przywódcę, ale nie znam go zbyt dobrze. Niemniej jednak miałeś powód by tutaj przyjść, więc może po prostu kontynuujmy ten pojedynek? Pragnę jednak ustanowić pewien warunek. Jeżeli wygram, chciałbym się dowiedzieć więcej o waszym klanie. Jeżeli ty wygrasz... sam wybierz nagrodę...

     Może i czekaliśmy minutę w bezruchu, jednak na jego prośbę raczyłem się ruszyć. Musiałem dokładniej przemyśleć taktykę mego działania, lecz na samym początku posłużę się klonem. Zrobił on kilka kroków przede mnie i aktywował pierwszą bramę. Było go stać na więcej, jednak nie chciałbym wszystkiego okazywać swemu przeciwnikowi. Możliwe, że ma on jakieś ukryte asy w rękawie. Chcąc go sprawdzić wyprowadziłem pierwszy atak klonem. Moja replika chwyciła takie same tantou jakie ja miałem przy sobie i wypruła na Ratsu (szybkość: 200). Na samym początku starała się wykonać cięcie na wysokości głowy, a gdyby się nie udało, odskoczyć kilka metrów w bok.

     - Obyś tylko nie żałował swojego wyboru, w końcu oddałeś ruch swojemu przeciwnikowi. Nadal mi jednak nie powiedziałeś jaką chciałbyś otrzymać ode mnie nagrodę, w przypadku gdybyś wygrał. - Mówiłem w momencie kiedy klon atakował Uchiha.

     To co zrobiłem przed chwilą było na prawdę głupie. Właściwie to otworzyłem na klonie bramę, a mimo tego nie zwiększyłem jego szybkości. Wiedziałem, że coś mi się tutaj nie zgadza. Złapałem się spontanicznie za głowę. Nie rozpraszając się jednak, zwróciłem wzrokiem ponownie na przeciwnika i wykonałem dwa kroki do tyłu, by powiększyć naszą odległość. Dopiero wtedy zabrałem głos, ówcześnie przytakując Retsu na wybranie nagrody po walce.

     - Dobra. Wykonałem swój ruch i nie byłem w stanie nic zrobić. To może po prostu ty teraz mnie zaatakujesz? - Prawdę mówiąc, to mi się nie chciało zrobić żadnego ruchu. Bałem się, że mogę za szybko uszkodzić tego chłopaka, a wtedy żałowałbym swego ruchu. W rękawach miałem jeszcze wiele asów, lecz za mało możliwości, by ich teraz użyć. W swej dłoni obracałem tantou, a wiatr powiewał moje ubrania. Postanowiłem zrzucić swój czarny płaszcz i przeciągnąć się. Poluzuję trochę kości, niech to chociaż wygląda, że biorę walkę na poważnie. Szczerze? To była chyba tylko dziecinna zabawa.

     Widząc nadlatującą kulę ognia zrobiłem spokojnie kilka kroków w prawo. Nie chciałem się śpieszyć, zupełnie nie miałem na to ochoty. Nawet jeżeli technika dotknęła by mnie, to tylko lekko poparzyła, niżeli podpaliła czy spaliła me ciało. Tuż po tym przed mą twarzą ukazał się Retsu celujący w okolicach klatki piersiowej kunai. Nie był to zbyt przyjemny widok, a im więcej razy wykonywał zamach, tym częściej stawiałem krok do tyłu (Reakcje: 100). Niestety nie wystarczyły one prawdopodobnie, żeby uniknąć każdego cięcia, więc na moim torsie prawdopodobnie pojawi się trochę ran. Niemniej jednak zdobią one mężczyznę, więc to mi tylko na rękę. Starałem się jedynie, by nie były zbyt głębokie i nie spowodowały poważniejszego krwawienia. A gdy mój przeciwnik wykonał już swój niezbyt skomplikowany atak, użyłem umiejętności specjalnej jaką była Raiton no Yoroi. Na sam początek poziom pierwszy. Moje ciało pokryła niebieska chakra, przez którą trudno będzie mu się przebić nawet ze swymi oczami.

     - Na twoje polecenie, będę trzymał gardę. - Po tych słowach wyprostowałem swoją dłoń i starałem się dosięgnąć jego szyi, by złapać za nią i ścisnąć (Siła: 300). To jednak nadal była dziecinna zabawa.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

     Dawno nie czułem takiej potęgi w swych dłoniach. Nie mogłem jednak dopuścić, by chłopak zginął, w końcu walka nie miała być brana na poważnie. Zmniejszyłem więc ucisk dwukrotnie, tak by nadal go trzymało, a z drugiej strony by nie mógł się łatwo uwolnić. Drugą ręką sięgnął zaś po kunai i przejechał nim chłopakowi delikatnie po twarzy. To nie było znęcanie się, właściwie to nie mam pojęcia co to było. Może jakiś fetysz? Wolę siebie nie rozumieć w takim momencie. Opamiętując się odrzuciłem ostrze na bok i rzuciłem Uchiha o ziemię przed siebie.

     - Pójdźmy teraz na całość, mam ochotę na spektakularne zakończenie. Nie będzie to sprawiedliwa walka, bo dzieli nas ogromna różnica poziomów, lecz chcę byś zaatakował mnie wszystkim czym masz, do utraty chakry oraz sił. Pokaż mi na jak wiele Ciebie stać. - Odrzekłem, rozkładając ręce i czekając na atak z jakiejkolwiek strony. Byłem całkowicie osłonięty. I nie, nie jestem masochistą.

     Moje ciało na początku zdrętwiało. Dopiero po tym zauważyłem, że zostałem nabity na jakiś pal, sam nie wiem co to było. Ucieszyły mnie jednak słowa przeciwnika, który sprostował mi całą sytuację. Na mej twarzy zachowałem powagę. Chciałem go tym jeszcze bardziej rozdrażnić, w ogóle nie przejmowałem się zaistniałą sytuacją.

     - Genjutsu, powiadasz? - Odpowiedziałem bardzo spokojnie. Zamknąłem swe oczy jakby nie zależało mi na czasie, po czym bardzo wolno wypowiedziałem słowo, jakbym chciał je przeciągać w czasie.
     - Kyū... mon... kai.... - Otworzyłem swe oczy. Otworzyłem drugą bramę, a w około mnie powstała zielona otoczka. Skierowałem swój poważny wzrok na Ratsu, chcąc ukazać swoją wyższość nawet w tym momencie. Bez żadnego konkretnego wyrazu twarzy wyprułem przed siebie z tą samą szybkością, choć nadal większą (Szybkość: 240). Będąc już blisko uderzyłem go prosto w brzuch (Siła: 300).

     Jego błędem było uświadomienie mnie o iluzji. Dzięki każdej bramie potrafię wyjść z GenJutsu. Dodatkowo każda moja rana, i te cięte na torsie i te poparzenia zniwelowały się w ułamku sekundy. Stałem jak nowo narodzony przed mym rywalem. To już chyba był koniec walki. A nawet jeżeli dym z kulą ognia by mnie dosięgnął, to druga brama powinna pokryć te obrażenia.

     No tak, na samym końcu nigdy nic nie wychodzi po mojej myśli. Zamiast zaatakowania go, dałem niezły pomysł siły. Moje uderzenie powaliło drzewo, kurde, nawet i dobrze wyszło, bo gdybym go dosięgnął, to jeszcze zabił przez przypadek. Wyprostowałem się wiec po uderzeniu i odetchnąłem, a zaraz po tym odpowiedziałem już z bardziej wesołą miną. Jedną ręką zacząłem masować się po głowie, drugą zaś chowałem ostrze do pochwy na plecach.

     - Czego ja mógłbym się dowiedzieć o waszym klanie. Trudno jest mi coś wymyślić na szybko, więc może po prostu zaprowadzisz mnie do waszego lidera? To może jest zbyt wiele, jednak klan Uchiha teraz potrzebuje pomocy. Nowy lider może sobie ciężko radzić z całą tą chaotyczną sytuacją. Chciałbym go poznać bliżej. Jeżeli twoi bracia mają taki sam charakter jak ty, to zrobię to z wielką chęcią. Poza tym widziałem Ichitsu-dono na turnieju w Enko, mówiłem już, chciałbym po prostu dowiedzieć się o nim więcej.

     Chłopak zgodził się zabrać mnie ze sobą, więc nie miałem co więcej tutaj do roboty. Zebrałem swoje manatki oraz upewniłem się, że wszystkie narzędzia oraz bronie są na swoim miejscu. Gdy byłem gotowy, przytaknąłem i ruszyłem, tuż za nim. W głowie zaświtał mi jednak jeszcze jeden pomysł, więc postanowiłem się nim podzielić. Chciałem jednym ze swych klonów wyruszyć bardzo daleko stąd w poszukiwaniu tajemniczego sanktuarium w którym to już raz dane było mi być, nie jest to nic specjalnego, ale chciałem się upewnić co do tego miejsca. Za pierwszym razem stchórzyłem, a teraz? Jestem potężniejszy, co takiego może mi stanąć na drodze? Złożyłem więc jedną pieczęć i utworzyłem jednego klona, tak by ten szedł za Ratsu, czy jak mu tam było. Oryginalny Ja zaś zmienił zupełnie kierunek podróży.

[z/t klon -> Hidari -> Klan Ucipa - Budynek Lidera]
[z/t -> Kawa no Kuni - Sanktuarium Pieczęci]

Sesja - Izumi - Post #1

     Podróż z wyspy na wyspę nie jest prostym zabiegiem. Tylko po co? Dlaczego Izumi, młoda Kuran Sen, chciała oddalić się od siedziby swojej organizacji? Czyż nie wiedziała, że jest w stanie wojny? Że wojownicy z Kraju Źródeł zawsze mogą zjawić w każdym momencie i... No właśnie, co wtedy? Cóż, najwidoczniej dziewczyna nie była aż na tyle roztropna, aby siedzieć w siedzibie i pilnować swojego nosa, albo chociaż pomagać organizacji. A skoro siedziba Samotników była opustoszała, akurat to wydawało się być bardzo rozsądnym pomysłem.

      Niestety, dziewczyna nie podróżowała z konkretnych powodów. Chyba. No, nie wiadomo co tam jest w jej główce. Nie wiadomo również, czy chciała zaznać spokoju. Jeśli tak, to trudno. W Sei na pewno go nie znajdzie? Czemu? Co takiego przeszkadzało w odkryciu i znalezieniu choć jednego spokojnego miejsca? Cóż, na pewno te krzyki, które dało się słyszeć z daleka.

     - Zabiję cię!
     - No chyba jak sobie wyobrazisz!
     - Zginiesz w męczarniach!
     - Nieprawda, bo ty!

     Ryki na pewno przeszkadzały się skoncentrować. Ale czy aby na pewno dziewczyna chciała się udawać właśnie w ich stronę?

Specyfikacja sesji:
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]