Ninja Clan Wars

   Izumi, w chwili gdy mężczyźni dowiedzieli się o jej obecności miała do wyboru kilka opcji działania. Mogła wstrzymać oddech i modlić się, by obcy nie dostrzegli w mroku jej różowiutkich włosów, podjąć próbę ucieczki, czy bez zastanowienia zaatakować, jak zapewne postąpiłby Generał Samotników - Akemi Kakukoro. Jednakże dziewczyna postanowiła obrać zgoła inną, z pewnością ciekawą strategię, która niemal natychmiast przyszła jej do głowy - zdecydowała jak gdyby nigdy nic wyjść na spotkanie mężczyznom, udając bezbronne dziecko, które zabłądziło w ciemnym lesie. Oto co się później stało.
   - Hę? - wysapał zaskoczony chudzielec, nerwowo odskakując.
   Stał on najbliżej Izumi z czego łatwo było wydedukować, że właśnie on postanowił sprawdzić trzask gałązki. W mroku nie dało się dostrzec detali jego wyglądu, ale najwyraźniej nosił proste, materiałowe spodnie oraz identyczną koszulkę, niewiadomego koloru. Miał około 180 centymetrów wzrostu i całkowicie ogoloną głowę, podobnie jak jego kompan. Było to jednak jedyną cechą, która łączyła tych panów. Drugi bowiem przypominał nieco kulę - nawet ciemności nie uniemożliwiały stwierdzenie, że jest nieźle spasiony. Na takich oto gagatków trafiła nasza Samotniczka.
   - Zmykaj stąd! - syknął raz jeszcze chudy, pociągając nosem. Wtem rozległ się znajomy, niski głos grubasa. Teraz jednak mniej chrapiący, można rzec, przyjazny.
   - Ależ spokojnie, Toriro! Skąd ten nieprzyjazny ton? Kto Cię uczył jak traktować kobiety?
   - Nie. Mamy. Czasu.
   - Szef na pewno zrozumie... Ale, ale - jak ci na imię, dziewczynko?
   Mówiąc to, spaślak postąpił kilka kroków w stronę Izumi. Nawet w nocy widać było, jak szeroko się uśmiecha do Samotniczki. Jedna z jego rąk spoczywała za plecami.

   Różowowłosa do głupich nie należała. Gdy tylko zobaczyła z kim ma do czynienia, zrobiła się nieco bardziej podejrzliwa. Po głowie chodziły jej pytania o to kim są mężczyźni oraz jaki jest ich cel w siedzeniu po ciemku w środku lasu. Dziewczyna zapewne snuła pewne domysły, ale pomimo to zachowała względny spokój, choć jej odpowiedź na pytanie grubasa nie miała już tak dziecinnego charakteru. To wyraźnie nieco zdziwiło chudzielca, ale spaślak nie zwrócił uwagi. Powiedział natomiast.
   - Oj spokojnie, Ciri... Nie rozpaliliśmy ogniska bo właśnie mieliśmy ruszać...
Gruby postąpił kolejne kilka kroków w kierunku dziewczyny, wyciągając do niej rękę, konkretnie tak, by spoczęła na ramieniu. W tym momencie chuderlak rzucił coś do kompana, by ten się zamknął i chyba nawet dostrzegł zwisające z rąk laski łańcuchy, ale było za późno. Izumi wzięła potężny jak na swój wiek i posturę zamach i uderzyła bronią spaślaka prosto w twarz. Mimo, że cios nie zadał oponentowi Samotniczki poważniejszych obrażeń, to dzięki temu, że facet kompletnie się go nie spodziewał, został na miejscu znokautowany. Jego wielkie ciało bezwładnie zwaliło się na bok, lądując na miękkiej trawie z głośnym "trach".
   - Ty suko! - krzyknął drugi mężczyzna, widząc co "Ciri" zrobiła z jego towarzyszem, jednocześnie wyprowadzając prawego prostego centralnie w jej głowę [szybkość 20]. Czas na reakcję uciekał.

   Izumi, wykorzystując element zaskoczenia szybko powaliła na łopatki jednego przeciwnika, jednak z drugim nie poszło jej już tak łatwo. Niezbyt potężny, [siła 30] ale jednak cios chudzielca bez problemu dotarł do celu. Uderzenie bez trudu zachwiało dziewczyną, wybijając ją z rytmu i uniemożliwiając wykonanie kontrataku. Mimo wszystko, niezbyt pewny swych zdolności bojowych, zbir, widząc, że Samotniczka nie padła od jednego ataku, odskoczył na metr w tył. W tym miejscu wyciągnął z tylnej kieszeni spodenek składany nóż, którego ostrze błysnęło w księżycowym świetle. Tak oto mężczyzna stał, czekając na ruch przeciwniczki. Z jego twarzy dało się wyczytać spięcie, a na skroniach lśniły krople potu; najwyraźniej nocne pojedynki nie były jego żywiołem.

   Samotniczka początkowo nieco przejęła się otrzymanym uderzeniem. Odzyskując bojową postawę, Izumi słusznie zauważyła, że nie może pozwolić by odniosła poważniejsze obrażenia, szczególnie jeżeli weźmiemy pod uwagę, że znajdowała się w ciemnym lesie, gdzie mogli czaić się nie tylko nowi towarzysze chudzielca, ale i dzikie zwierzęta. Mimo wszystko dziewczyna nie straciła na pewności siebie i nawet przez myśl nie przeszło jej by zaniechać walki i uciec. Zamiast tego ponownie przystąpiła do ofensywy. Łańcuchy przymocowane do jej nadgarstków zaczęły wirować, wywołując jeszcze większą niepewność u łysego zbira; teraz nie miał on za bardzo jak przebić obrony Samotniczki i mógł jedynie dalej czekać na atak. Ten nastąpił po chwili - długie narzędzie poleciało na głowę oponenta, który zdołał jednak zablokować cios ręką wolną od broni, wydając przy tym stłumione warknięcie. Potem nastąpił kolejny zamach. Próba osłony zakończyła się jednak znacznie gorzej - łańcuch wytrącił nóż z dłoni chudzielca, zmuszając go do wycofania się na parę kroków.
   W tym momencie zbir wyraźnie nie wiedział co zrobić. Zerknął najpierw na różowołosą, potem na nieprzytomnego kompana, a potem znów na Samotniczkę. Decyzja przyszła dość szybko; łysol odwrócił się i zaczął biec przed siebie, wrzeszcząc o pomoc [szybkość 20].

   Izumi, widząc zachowanie swojego przeciwnika stanęła przez małym dylematem. Chudzielec uciekał gdzie pieprz rośnie, co wiązało się z pewnym zagrożeniem - mógł wezwać pomoc. Z drugiej jednak strony pozostawienie tak po prostu nieprzytomnego grubasa też nie było najrozsądniejsze. Samotniczka postanowiła zatem, że najpierw pozbędzie się problemu spaślaka, by następnie ruszyć w pogoń za zwiewającym zbirem. Potężny cios członkini klanu Kuran Sen uderzył w kark pedofila, który wydał przy tym ciche chrupnięcie. Dziewczyna nie uczyniła nic celem sprawdzenia stanu nieprzytomnego, ale nawet bez tego łatwo było stwierdzić, że ten szybko się nie podniesie.
   Rozpoczął się pościg. Izumi, choć szybkością przewyższała chudzielca niemal o połowę, to miała sporo do nadrobienia. Kobieta jednak cały czas miała oponenta w polu widzenia i z każdym susem skracała dystans, który ich dzielił. W pewnym momencie, gdy pomiędzy Samotniczką, a zbirem były może trzy metry, Izumi dostrzegła w oddali pomarańczowe światło. Tak czy inaczej - miała teraz okazję do schwytania uciekiniera, który uparcie nie przestawał się drzeć.

   Pochwycenie uciekającego przeciwnika nie stanowiło dla Samotniczki większej trudności. Gdy tylko dziewczyna znalazła się w odpowiedniej odległości od zbira, rozwinęła wcześniej schowane łańcuchy i zaczęła nimi machać w dobrze wyuczony sposób. Młynkowanie nadało broni odpowiednią siłę, którą po chwili Izumi wykorzystała, doskakując do łysola i uderzając na jego odsłonięty kark. Chudzielec nie miał nawet jak zareagować. Łańcuch owinął się wokół jego szyi, ucinając w połowie krzyk z błaganiem o pomoc. Zbir natychmiast wylądował na glebie, gdzie złapał oburącz za ciało obce, odbierające mu dostęp do tlenu. Mimo wyraźnie usilnych starań nie poradził sobie jednak ze zdjęciem łańcucha, który nie tylko go dusił, ale także nieprzyjemnie rozcinał skórę. Wkrótce był już nieprzytomny, a może nawet martwy - trudno orzec.
   Czy na tym miała zakończyć się nocna przygoda Samotniczki? Nic bardziej mylnego! Niemal dokładnie w momencie, gdy Izumi powaliła uciekającego przeciwnika, ze strony, z której padało pomarańczowe światło, w domyśle ogniska, dało się słyszeć okrzyk.
   - Toriro?! Co się dzieje?! - męski głos był coraz bliżej.

   Samotniczka tym razem postąpiła zgoła inaczej, niż ostatnio. Słysząc nadchodzącego przeciwnika, dziewczyna nie wyszła mu, jak ostatnim razem, na spotkanie, lecz postanowiła skryć się za pobliskim drzewem i tam czekać aż mężczyzna sam podejdzie, wystawiając się jednocześnie na atak z zaskoczenia. Czy wszystko poszło zgodnie z planem dziewczyny? Otóż tak.
   - Jasna ku//wa... - sapnął dobrze zbudowany, wysoki mężczyzna, wyglądający na niezłego siłacza. Czarnobrody chwycił się oburącz za głowę, po czym klęknął przy ciele chudzielca, sprawdzając tętno. I... najwyraźniej go nie wyczuł, gdyż poderwał się na równe nogi i dobywając katany ryknął. - Gdzie się chowasz?! Wyłaź! - był zdenerwowany nie na żarty. Rozglądał się na wszystkie strony, szukając wzrokiem osoby, która zabiła jego towarzysza, czyli Izumi. Najwyraźniej jednak nie dostrzegł jej w ciemnościach...

   Izumi znalazła się w doskonałej sytuacji by wyeliminować nowego wroga, szybko i niespodziewanie. Posiadała bowiem tę przewagę, iż w przeciwieństwie do brodacza wiedziała gdzie jest przeciwnik. Pomimo to, dziewczyna zdecydowała, że honorowo stanie w szranki z bandziorem i rezygnując z elementu zaskoczenia wyszła zza drzewa, po czym zaczęła swoją gadkę.
   Mężczyznę w pierwszej chwili zamurowało. Nigdy jeszcze, w swej długiej karierze, nie spotkał się z kimś, kto na komendę "wyłaź" naprawdę wyszedł z ukrycia. Facet stał tak chwilę, dopóki nie dotarły do niego słowa Samotniczki. W tym momencie brodacz wrzasnął przerażająco, stając w pozycji bojowej. Wyglądał teraz dość komicznie, gdyż łysinę na jego głownie przysłaniała najprawdziwszy, kapitański kapelusz.
   Członkini klanu Kuran Sen ruszyła do ataku. Jeszcze w biegu zawirowała łańcuchami, które następnie ze sporą siłą opadły na głowę przeciwnika. Z jakim efektem?
   - HA! - zaśmiał się głośno kapitan, po czym potężnym ciosem pięści trafił w brzuch dziewczynkę, odrzucając ją na parę metrów. Uderzenie łańcuchów nie zrobiło ani na nim, ani na jego głowie żadnego wrażenia.