Ninja Clan Wars

Ciekawe Co ciekawego ma mi do powiedzenia? Z uśmiechem na twarzy czekałem co powie do mnie głowa tej uciekającej rodziny. Uchwyciłem też uśmiech najmłodszego z nich. Odmachałem mu na pożegnanie. Wysłuchałem z słów jego ojca z największym zaciekawieniem. Morderca, zamknięte miasto, to moje klimaty. Wiedziałem już gdzie się udam.
Dziękuję za radę, mam nadzieję, że uda wam się bezpiecznie wrócić do domu.
Po tych słowach odwróciłem się od mężczyzny i pobiegłem w kierunku, z którego przybyli. Chciałem dostać się do tego miasta, odnaleźć morderce i odpłacić mu pięknym za nadobne. Osada znajdowała się na innej wyspie dlatego droga, zajmie mi chwilę, ale nie przejmowałem się tym. Dzięki umiejętności chodzenia po drzewach mogłem podkręcić tempo skacząc z gałęzi na gałąź. Kazantou, nadciągam.

z/t -> Kazantou - Osada

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Sesja Shisaru #1

   Yuki niedawno opuścił szkołę ninja i teraz znajdował się na wyspach w lesie Airando. szwendał się już dłuższy czas jednak mało co się tutaj działo. Dawno odszedł od głównego szlaku, gdzie jeszcze co jakiś czas można było spotkać ludzi. Brnął w gęstwinę, licząc na łut szczęścia i trafienie na kogoś. Po cichu liczył, że odnajdzie kogoś podobnego do siebie.
   Chłopak był już znużony tym chodzeniem po lesie i powoli miał tego dość. Z zamyślenia wyrwał go dziwnie głośny szelest liści. Chwilę potem mógł usłyszeć cichy chichot, jakby dziecka. Może się zgubiło? W tym miejscu teoretycznie nie powinno być nikogo. Teren ten nie jest też zbyt bezpieczny, wciąż można tu spotkać niebezpieczne zwierzęta takie jak wilki czy jadowite pająki.

#2

   Chłopak nie wystraszył się chichotu, który usłyszał gdzieś z krzaków. Bardziej poczuł zainteresowanie i postanowił sprawdzić co to jest z samej ciekawości. Skręcił w stronę głosu i zaczął przedzierać się przez gąszcz. W gęstszych miejscach pomagał sobie kunaiem, a hałasu narobił co nie miara. Nie było mowy aby nie zwrócić na siebie uwagi, osoby która się śmiała. Nie trwało to długo, kiedy Shisaru mógł się przekonać kim była.
   Mały chłopczyk siedział na trawie i bystro patrzył się w stronę Yuki'ego. Miał czarne włosy opadające na oczy, ubrany był w dość tradycyjny strój, jak na wyjście do lasu. W pobliżu nie było nikogo dorosłego, kto mógłby się nim zaopiekować. Chłopczyk świetnie zajmował się sam sobą. Znalazł kilka małych patyczków i robił nimi dziury w ziemi. Choćbyś bardzo chciał nie zrozumiesz o co chodzi. Ciekawe gdzie są jego rodzice...

#3

   Pierwszą rzeczą jaką zrobił Shisaru było schowanie broni. Był to bardzo mądre posunięcie, chłopczyk mógł wystraszyć się ostrza, a przez to późniejsza komunikacja z nim była by prawie nie możliwa. Teraz jednak nie miał się czego bać. Cały czas patrzył się na Yuki'ego jakby go oceniał. Szybko też odpowiedział na pytanie. - Tak... A ty chodzisz tu tak sam? - Już po jego pierwszych słowach można było zauważyć, że ma ostry język i niełatwy charakter.
   Chwilę później krzaki obok znowu zaczęły szeleścić głośniej niż pod wpływem wiatru. Ewidentnie ktoś lub coś zmierzało w stronę rozmawiającej dwójki. Chłopczyk zaczął patrzeć w tamtą stronę tak samo, jak wtedy gdy z krzaków wychodził jego starszy kolega. Wyjątkowo tłoczno zrobiło się w miejscu, gdzie teoretycznie człowieka nie powinno być w ogóle. Zwykły zbieg okoliczności?

#4

   Na malutkiej polance, na której znajdował się Shisaru wraz z małym chłopcem, za chwilę zacznie robić się tłok jeżeli nowe osoby będą pojawiać się z taką częstotliwością. Krzaki szeleściły a chłopcy byli gotowi na przywitanie nowego gościa, każdy na swój sposób. Na ich szczęście nie kryło się tam nic groźnego. Zza zarośli wyłonił się chłopczyk w wieku czarnowłosego, ten natomiast był blondynem. Ubrany był tak samo jak ten poprzedni, w dosyć tradycyjny strój.
   Tutaj jesteś... Wszędzie Cię szukałem Enju. Rodzice powiedzieli, że będziesz miał kare! - powiedział na przywitanie nowo przybyły. Z jego słów można było wywnioskować, że byli rodzeństwem. Enju nagle zmienił się z pewnego siebie i pyskatego w przestraszonego i zawstydzonego chłopca. Dopiero po chwili blondyn spostrzegł, że na polanie jest ktoś jeszcze. Tonem bardzo przypominał swojego prawdopodobnie młodszego brata. - A ty kim jesteś? - od razu zwrócił się też do brata - To jakiś twój kolega?
   Mały szybko spojrzał na Shisaru, jakby nie był pewien co powiedzieć. Może bał się, że jeśli się do niego nie przyzna to ten się urazi, albo po prostu nie wiedział co o nim sądzić. Patrzył na niego, a w jego oczach było widać błagający wzrok, który jakby krzyczał: Proszę ratuj!!

#5

   Shisaru postanowił ratować czarnowłosego z niezręcznej sytuacji. Odpowiedział za niego, że są dobrymi znajomymi. Blondaska najwyżej usatysfakcjonowała ta odpowiedź, ponieważ wyciągnął w stronę Yuki'ego dłoń, chcąc się przywitać. - Nie wiem czy Enju Ci mówił, ale nazywam się Asami. - na jego twarzy nie było widać uśmiechu. Z drugiej strony nie chciał też nikogo zabić wzrokiem.
   Muszę już wracać do domu? Tuutaj jest tak faajniee... - powiedział nieco cichym i nieśmiałym głosem Enju.Między braćmi wywiązał się dialog:
- Co w tym miejscu niby jest takiego fajnego?
- Jak to co? Można robić co się chcę, nikt Cię nie pilnuje.
- Nikt Cię nie pilnuje, a potem gubisz się i nie ma Cię pięć godzin w domu. Wracamy, koniec kropka. Rodzice się niecierpliwią.
- Hm... To zagrajmy chociaż ostatni raz w berkaaaa. - Tutaj spojrzał na Shisaru jakby chciał powiedzieć, że on też zagra, ale wtedy zauważył że nie zna jego imienia. Musiał szybko wybrnąć z tej niezręcznej sytuacji, w końcu byli "dobrymi znajomymi". - Też z nami zagrasz prawda?

#6

   Chłopcy wyczekiwali na odpowiedź Shisaru. Ten zastanawiał się przez chwilę, czy nie lepiej byłoby po prostu ich zostawić i pójść dalej w poszukiwaniu szczęścia, ostatecznie jednak postanowił zostać z nimi i przez chwilę się pobawić. Kiedy wyraził zgodę Enju i Asami, unieśli ręce do góry na znak radości i szczerze się uśmiechnęli. Jednocześnie też krzyknęli:
- Gonisz!
- Gonisz!
   Obydwoje jak tylko szybko potrafili [szybkość: 10] wskoczyli do najbliższych krzaków i zaczęli uciekać, śmiejąc się przy tym w niebo głosy. Pomimo tego, że niekiedy zachowywali się naprawdę dojrzale, to wciąż byli dziećmi. Widać że tym prostym gestem Yuki sprawił im wiele frajdy. Teraz musiał wywiązać się z obietnicy i grać razem z nimi. Demokratycznie został wybrany na pierwszego berka. Chłopcy byli już poza jego wzrokiem, gdyż zarośla świetnie zasłaniały wszystko co znajdowało się trzy metry dalej. Na szczęście chłopcy nie byli ani trochę cicho i ich głosy ułatwiały robotę berkowi zdradząjąc ich pozycję.

Ostatnio edytowany przez Straznik 5 (2014-11-16 00:19:21)

#7

   Gra się zaczęła. Chłopcy rozbiegli się w dwie różne strony a Shisaru pobiegł za nimi. Nie mógł jednak się rozdwoić i na początek musiał złapać jednego. Właściwie to wystarczyło, że złapie jednego bo wtedy to tamten będzie berkiem i trzeba będzie przed nim uciekać. Yuki'emu nie sprawiło większej trudności odnalezienie swojego celu. Asami głośno śmiał uciekając przez różne zarośla, nie był jednak w stanie uciec wyszkolonemu ninja.
   Shisaru dopadł go po krótkiej chwili lekko szturchając w plecy. Ten się tylko zatrzymał odwrócił i wyciągnął ręce w jego stronę. Z uśmiechem na twarzy zaczął biec w stronę starszego kolegi. Zasady gry były takie, że trzeba przed berkiem uciekać. Dlatego też Shisaru wziął nogi za pas i zaczął powiększać dystans pomiędzy nim a berkiem. Nagle w odległości jakichś 10 metrów obydwaj chłopcy mogli usłyszeć krzyk przerażenia. Łatwo można domyśleć się czyj to był głos.