Ninja Clan Wars

Uchiha podszedł do szczeliny, która nie okazała się być zbyt głęboka, niestety płytką także nie można było jej nazwać. Miała około 4 metry głębokości i niecały metr szerokości. Jej ściany były pochylone pod kątem około 70 stopni i występowały w nich liczne wypustki i wgłębienia, więc klasyczna wspinaczka po nich nie należała do najtrudniejszych, no chyba że niosło się kogoś dwa razy większego na plecach. Na dnie szczeliny siedział średnio zbudowany mężczyzna około 30, przeciętnego wzrostu. Ubrany był w ciemne kimono, a włosy miał krótko przystrzyżone. Od razu można było zauważyć jego podobieństwo do Yuri, zwłaszcza po jego błękitnych oczach. Uwagę zwracała szczególnie jego noga wygięta pod dziwnym kontem, w taki sposób, że sam widok mógł wywołać ukłucie bólu. Ów mężczyzna, gdy tylko ujrzał Nawakiego, zdziwił się niezwykle. Spojrzał najpierw na swoją córkę, potem na chłopaka i całkowicie ignorując jego poprzednią wypowiedź zapytał
- Chłopcze jesteś pewien, że możesz mi pomóc w jakikolwiek sposób?

Nawaki postanowił nie przejmować się swoim niewielkim wiekiem i posturą, oraz zabrać się do pracy. Mężczyzna, którego miał uratować, postanowił nie wypominać mu już więcej wieku i zacząć współpracować.
- Sam raczej nie wstanę. - powiedział lekko zawstydzony - Jeśli jednak jakoś uda ci się mnie podnieść, powinienem utrzymać się na nogach, oparty o ścianę lub jakiś kij. - gdy skończył mówić, Uchiha postanowił rzucić do rowu kamień, co zdziwiło mężczyznę, ale nie czynił on już żadnych obiekcji. Yuri, tak jak oczekiwał chłopak, spojrzała na niego dziwnie, jednak gdy wydał jej konkretne polecenie, ta kiwnęła tylko głową i udała się na poszukiwanie potrzebnych materiałów. Nawaki z kolei zaczął schodzić w dół, co nie było zbyt trudne, więc chłopak dość szybko znalazł się na dole. Tam czekał na niego ranny mężczyzna, który od razu po zakończonej czynności schodzenia zadał pytanie.
- To właściwie w jaki sposób zamierzasz mi pomóc?

Nawaki starał się sprawiać wrażenie, że wie co robi, ale mężczyzna podejrzewał, że chłopak nie do końca sobie radzi, jednak póki co pozwolił mu robić swoje, w końcu nie miał żadnej alternatywy. Zdanie zmienił dopiero przy wzmiance o nastawianiu nogi.
- Słuchaj chłopcze, doceniam twoją pomoc, ale nie wiem czy chcę, abyś bawił się tu w medyka, zwłaszcza na mojej nodze. Powiedz, masz jakiekolwiek medyczne doświadczenie, albo chociaż kiedykolwiek nastawiłeś jakąś kość? - mimo swoich wątpliwości mężczyzna pozwolił Uchiha'e obejrzeć swoją nogę. Była ona złamana w piszczelu, i układała się niemal pod kątem prostym, jednak na szczęście, było to tylko złamanie zamknięte.

Tymczasem Yuri wróciła, niosąc ze sobą 2 długie na pół metra kija. Właściwie nie tyle niosąc, co ciągnąc za sobą. Uśmiechała się lekko, gdyż myślała, że jej mały bohater z pomocą owych dwóch badyli, zaraz wyciągnie jej ojca i wszyscy będą żyli długo i szczęśliwie.
Niestety dziewczyna nie pomyślała, o niczym co mogłoby posłużyć jako laska i w sumie ciężko jej się dziwić, w końcu to tylko pięcioletnia dziewczynka, w dodatku pod presją.

Ostatnio edytowany przez Straznik 8 (2014-11-17 21:57:39)

Mężczyzna nie wydawał się przekonany, jednak ostatecznie postanowił ulec. Nie protestował nawet podczas odrywania fragmentu jego stroju. Chwilę później 2 solidne patyki wpadły do rowu niemal nie uderzając obu mężczyzn znajdujących się na dnie. Zaraz za patykami pojawiła się głowa Yuri, chcącej zobaczyć po co były owe patyki. Ojciec nie chciał jednak narażać córki na podobny widok.
- Yuri, proszę przynieś mi jeszcze jeden dłuższy patyk, dobrze?
Dziewczynka podniosła się i oddaliła mrucząc tylko - no dobrze... Gdy było już pewne, że malec się oddalił, mężczyzna zwrócił się do Nawakiego - No dobrze, zaczynaj. Ale lepie tego nie spartol chłopcze, nie chcę zostać kaleką do końca życia! - po tych słowach mężczyzna zamilkł i dał chłopcu gestem znać, by zaczynał.

Młody ninja miał właśnie dokonać jednego z pierwszych, o ile nie pierwszy, zabieg w swoim życiu. Jego pacjent siedział nieruchomo, posłusznie zagryzając kawałek materiału, najwyraźniej skoro już zawierzył swoje zdrowie Nawakiemu, to nie miał zamiaru rezygnować. Mężczyzna jako osoba stanowcza raczej nie miał w zwyczaju zmieniać zdania,
Uchiha mógł w sumie już zaczynać swoją "operację". Yuri, za poleceniem ojca, oddaliła się ponownie, by poszukać jeszcze jednego patyka. Obawy związane z jej wiekiem zostały więc zażegnane i nic nie stało na przeszkodzie, by chłopak zrobił, to co zamierzał. Mimo że nie był to zbyt trudny zabieg, Nawaki musiał pamiętać, że jego ewentualny błąd może przynieść tragiczne konsekwencję.

Mężczyzna przygotował się na ewentualny ból, ale i tak zabieg nie przebiegł mu lekko. Gdy Uchiha zaczął wiązać patyki, jego twarz wykrzywiła się w ostrym grymasie, a krzyk chciał mu się wyrwać z krtani, jednak został pochłonięty przez kawałek materiału wciąż tkwiący w jego ustach. Po wszystkim mężczyzna wyjął ową tkaninę i odetchnął głęboko kilka razy, by następnie spojrzeć na swoją świeżo nastawioną nogę. Całość wydawała się wyglądać dobrze, jednak żaden z tu obecnych nie był medykiem i nie mógł ocenić, czy tak jest w rzeczywistości. Starszy z obecnych przyjął kolejną pomoc chłopca i wspomagając się nim wstał na nogi, a właściwie na nogę i oparł się o młodzieńca, co również było dość problematyczne, ze względu na różnice wzrostu. Ostateczne mężczyzna oparł się niemal prostą ręką o ramie chłopca, który z kolei mógł wyczuć spory ciężar świadczący o owym zjawisku. Po chwili spędzonej w tej pozycji mężczyzna przemówił nieco osłabionym głosem:
- Dziękuje ci za twoją dotychczasową pomoc, ale wciąż nurtuję mnie jedna rzecz, a mianowicie jak stąd wyjdziemy?

Mężczyzna wysłuchując planu chłopaka uśmiechnął się ironicznie.
- Świetny plan, bez ciebie bym na to nie wpadł. Kto by pomyślał, że powinienem po prostu wstać i się wspiąć? - ironia zawarta w tych słowach była dość łatwa do wychwycenia. Mężczyzna wziął jeszcze kilka głębszych oddechów i przemówił ponownie, tym razem nieco mniej ironicznie. - Chłopcze zachowaj te swoje morały dla swoich rówieśników. Wiem czemu nie mogę zostać w dziurze, nie musisz prawić mi kazań, zwłaszcza że to co wymyśliłeś ciężko w ogóle nazwać planem, ale co poradzić? Sam nie mam lepszego pomysłu, więc czemu by nie spróbować. - po tych słowach ranny odbił się od ramienia Uchihy i doskoczył do ściany spojrzał w górę, wyciągnął rękę i zastanowił się przez chwilę.
- Chłopcze, skoro twierdzisz, że będziesz w stanie mnie asekurować, to może dałbyś radę także mnie podsadzić? Wtedy być może nawet sięgnąłbym górnej krawędzi, a na pewno byłbym bardzo blisko i chyba dałbym radę się podciągnąć. - mężczyzna spojrzał na Nawakiego pytająco. Jego twarz wskazywała, że łatwo nie da sobie wyperswadować swojego pomysłu.

Ostatnio edytowany przez Straznik 8 (2014-11-21 20:43:29)

Minęło już całkiem sporo czasu a obaj osobnicy wciąż znajdowali się w dziurze. Nowopowstały plan mógł zakończyć tą nieprzyjemną przygodę i na to najpewniej oboje liczyli. Starszy mężczyzna nie chcąc zostać tu ani chwili dłużej spróbował wejść na przygotowany przez Nawakiego "koszyczek" z dłoni. Nie było to jednak takie proste, jak mogłoby się wydawać, w końcu jedna noga mężczyzny była wyłączona z obiegu. Ostatecznie na wpół wyciągnął się, na wpół podskoczył na ręce Uchihy. Cały zabieg dość mocno zachwiał obiema postaciami, ale na ich szczęście nie doszło do upadku. Cała scenka wyglądała niezwykle zabawnie: mały chwiejący się chłopiec podsadzający dorosłego mężczyznę, jedynie noga starszego odbierała komizm tej sytuacji.
Mężczyzna, co prawda nie sięgnął górnej krawędzi, ale niewiele mu zabrakło. Za pomocą siły swoich rąk i lekką pomocą prawej nogi podciągnął się nieco i dociągnął do górnej krawędzi. Dalej było już prościej, więc po chwili mężczyzna znalazł się na zewnątrz. Wziął kilka oddechów i nachylił się z powrotem do szczeliny, by wyciągnąć dłoń w stronę młodego Uchihy.

Wszystko wskazywało na to, że przygoda zakończyła się szczęśliwie. Mężczyzna znalazł się na górze i nawet pomógł wspiąć się swojemu "wybawcy", jednak świat nie jest różowy i tak pięknie być nie może. Wciąż brakowało Yuri, której przedłużająca się nieobecność mogła zdziwić obu mężczyzn. Powód okazał się niezwykle nieprzyjemny zwłaszcza dla starszego z nich, bowiem w tym właśnie momencie do dolinki wszedł wysoki, łysy mężczyzna, typowy osiłek o kwadratowej szczęce i niezbyt lotnym umyśle, niosący przerzuconą przez ramię małą dziewczynkę, którą oczywiście była Yuri. Ów mężczyzna ubrany był w brązową koszulę, na której wyraźnie zaznaczał się brzuch, oraz spodnie w tym samym kolorze. W umięśnionym łapsku trzymał solidną drewnianą pałkę, o długości około 75 cm. Zdecydowanie nie był nastawiony przyjaźnie.
Widząc to ojciec dziewczynki rzucił się w kierunku zbira, jednak jego złamana noga nie wytrzymała takiego obciążenia, dlatego, gdy przeniósł na nią ciężar ciała, runął jak długi, na co osiłek zareagował głośnym śmiechem.
- To chyba twoja córeczka. - zbir przemówił, głos miał niski i lekko niewyraźny - Nic jej nie będzie, o ile oddacie mi wszystkie wasze pieniądze, tylko bez gadania! - ojciec załamał się na te słowa, w odpowiedzi powiedział cicho, tak że tylko Nawaki go usłyszał, mimo że nie to było zamiarem mężczyzny. - Nie mam przy sobie żadnych pieniędzy, wyszedłem tylko z córką na spacer. - po chwili dodał jeszcze ciszej: - Boże, co ja teraz zrobię? - Sytuacja była naprawdę zła, ojciec nie mógł nic zrobić, wszystko zależało w tej chwili od Nawakiego.

Ostatnio edytowany przez Straznik 8 (2014-11-22 23:58:51)

Wyzwanie zostało rzucone. Osiłek uśmiechnął się lekko, słysząc butne słowa młodego Uchihy. Najwyraźniej całkowicie go lekceważył, o co w sumie ciężko mu się dziwić, w końcu miał przed sobą małego chłopca, ale czy słusznie, był tylko jeden sposób, aby się przekonać. Ów zbir nie był jednak znowu takim potworem, lubującym się w biciu małych dzieci, w sumie obchodziły go tylko pieniądze, dlatego w geście "dobrej woli" położył dziewczynkę, tak że oparła się ona o skałę. Nie była ranna, jednak strach całkiem ją sparaliżował, więc pozostała tam gdzie mężczyzna ją zostawił. Postanowił on dać Nawakiemu szansę na wycofanie się.
-Słuchaj, chcę tylko pieniędzy. Ty mi je dajesz, ja sobie idę i wszystko jest ok. Nie lubię bić dzieci, ale jeśli nie dasz mi wyboru... - propozycja została przedstawiona i tylko od Uchihy zależało, czy grzecznie odda pieniądze, czy zaryzykuje swoje zdrowie, by walczyć z osiłkiem.

Proszę oto "mapa" terenu

Ostatnio edytowany przez Straznik 8 (2014-11-23 20:58:33)

Mężczyzna popatrzył na chłopca zdziwiony, najwyraźniej spodziewał się, że ten zrezygnuje z walki. Gdy Nawaki ostatecznie dał znak, że się nie podda, ten kiwnął ramionami.
- Skoro chcesz, to spiorę ci tyłek i wezmę co będę chciał. - Tymi słowami zbir zakończył wszelkie rozmowy i ruszył biegiem w kierunku Uchihy [szybkość 3]. Ten gdy mężczyzna był miej więcej w połowie dystansu znalazł odpowiedni kamień i wykonał technikę. Osiłek nie wiedząc, co właściwie się dzieje, biegł dalej w dym powstały przy Kawarimi, wymachując na oślep pałką. Zorientowanie się mu, że chłopca tam nie ma zajęło mu kilka dobrych sekund, co dawało Nawakiemu idealną sytuację do ataku. Chłopak znajdował się bowiem około sześciu metrów za napastnikiem, po tej samej stronie szczeliny, pod skalną ścianą.

Zbir uderzył z całej siły pałką, ale trafił tylko na kamień. Jego "broń" odbiła się od niego i wyleciała bandycie z ręki. Mężczyzna oszołomiony zarówno dziwnymi kłębami dymu, jak i siłą własnego uderzania, nie dostrzegł gdzie znajduje się Nawaki. W ogóle nie zauważył by szarżującego chłopaka, gdyby ten nie wykrzyknął nazwy techniki, ale dla mężczyzny było już za późno. Odwrócił lekko głowę, tylko po to, by oberwać butem w swoją charakterystyczną kwadratową szczękę. Przeleciał wraz ze swoim "oprawcą" niezły kawałek, po czym upadł na ziemię. Poleżał tak chwilę, by podnieść się lekko, oprzeć rękami o ziemię, wypluć jeden z zębów i upaść ponownie stwierdziwszy, że dalsza walka to daremny wysiłek. Uchiha znalazł się miej więcej metr przed nim, cały i zdrowy, bez choćby zadrapania, mogący się cieszyć z odniesionego zwycięstwa.

Kawałek dalej Yuri, malutka dziewczynka, która zapewne nigdy nie zapomni tego co dziś przeżyła, widząc, że ten którego tak bardzo się bała leży na ziemi, powalony przez jej małego bohatera, w końcu podniosła się z ziemi i uspokoiła się. Podbiegła do kija, który jeszcze przed chwilą stanowił oręż jej "oprawcy" i chwyciła go w przypływie odwagi, by następnie skierować się do swojego rannego ojca. Ten podniósł się lekko, a gdy tylko dziewczynka zbliżyła się do niego, objął ją ciesząc się, że nic jej nie jest. Po tej chwili czułości wstał i oparł się o drewnianą pałkę, czekając na rozmowę z Nawakim, chłopcem który zadziwił i ucieszył go niezwykle.

Mężczyzna stał wraz ze swoją córką uśmiechając się szczerze. Tutaj najwyraźniej miały się rozejść losy jego i Yuri, oraz tajemniczego chłopaka, który zgodził się im bezwarunkowo pomóc i nie przerwał swoich działań, mimo narzekań starszego. Ojciec wysłuchał słów Nawakiego i rozpoczął swoje podziękowania.
- Dziękuje ci chłopcze. Było ciężko, ale ty nie poddałeś się, czym niezwykle nam pomogłeś. Zawsze będziemy ci wdzięczni i będziesz nam w domu miłym gościem. Chciałbym ci jakoś wynagrodzić włożony trud... - po tych słowach mężczyzna włożył rękę do kieszeni, by po chwili wyciągnąć z niej mały, misternie wykonany zegarek. Nie był on co prawda wykonany ze szlachetnych metali, ale prezentował się niezwykle okazale. - Weź go. Mój dziadek był podróżnikiem i przywiózł go z jednej ze swoich wypraw, chciałbym abyś go zatrzymał w podziękowaniu za okazaną pomoc. Nie przyjmę odmowy. - Mężczyzna uśmiechnął i wcisnął chłopakowi zegarek do ręki, potem chwycił swoją córeczkę za rękę i ruszył w drogę do domu. Dziewczynka zdążyła jeszcze uśmiechnąć się słodko, jak to małe dziewczynki potrafią i podreptała za ojcem, odwracając się jeszcze przez ramię i machając Nawakiemu na pożegnanie.

Koniec Sesji

Przyszedł tutaj odbywając nie długą, lecz także nie krótką drogę. Dookoła były góry i od czasu do czasu można było zobaczyć jakieś drzewo. Od razu czuć było to górskie, rześkie powietrze. Uśmiechnął się sam do siebie po czym poszedł dalej, wspinając się coraz wyżej i oglądając wszystko co tam było. Było dosyć stromo, jeden nieostrożny krok i mógłby spaść na sam dół, dlatego postępował ostrożnie, żeby nie popełnić żadnego błędu. W kilku miejscach można było dostrzec piękne krajobrazy, ale to mu się chyba raz trafiło. Po chwili na drodze stanęło mu drzewo. Wtedy przypomniał sobie o tym co ostatnio zdobył i pomyślał, że to będzie odpowiednia pora na trening. Dzięki temu będzie silniejszy, a i tak nie ma nic ciekawego do roboty przynajmniej na razie.

Po takim treningu był dosyć zmęczony. Trening nie trwał tyle ile do tej pory, a o wiele dłużej. Nie przypuszczał, że może mu to aż tyle zająć. Spojrzał na niebo. Było czyste nie było żadnych oznak zachmurzenia, a na zewnątrz było gorąco. Postanowił, że położy się w cieniu pod drzewem i odpocznie, po czym znowu ruszy w drogę, no chyba, że jeszcze coś go tu zatrzyma, a szczerze powiedziawszy przydałaby się mu jakaś misja, bo od ostatniego wydarzenia minęło trochę czasu i zaczął się nudzić. Co do wydarzeń z tamtej przygody to nie czuł się jakoś źle. Zmienił się po tym i dla niego nie było już nic złego w zabijaniu. Jeśli tylko ten ktoś jest zły zabicie go jest lepszym pomysłem niż próbowanie go nawrócić, ale mimo wszystko on akurat wolał najpierw spróbować. Jeśli mu się nie będzie udawało to tak postąpi, a jeśli uda mu się to będzie mógł na tym skończyć. Zamknął oczy rozmyślając o tym wszystkim i wyluzował się słuchając co się dzieje dookoła.

Ostatnio edytowany przez Suezo (2015-01-20 21:33:15)

Nagle jego spokój zakłócił jakiś hałas. Na początku był nie wyraźny i nie wiadomo kto lub co go wywołuje, było wiadome tylko skąd dochodzi. Zignorował go, ponieważ myślał, że to po prostu szum wiatru, który mógł się nagle pojawić, ale im dłużej tak leżał tym szum był coraz głośniejszy. Otworzył oczy, słońce raziło go na początku, bo dosyć długo leżał z zamkniętymi oczyma, ale po chwili się przyzwyczaił. Przyjrzał się bliżej. Szum dochodził z dołu, a on był na podniesieniu. Okazało się, że tamtędy jechała karawan, która po chwili stanęła tuż pod nim. Miał szczęście, ponieważ szukał jakiejś nowej "przygody", a być może okaże się, że akurat taką znalazł. Wstał i wychylił głowę zza skał, żeby zobaczyć co jest na dole. Jego uwagę przykuły wozy. Zaciekawiło go co jest transportowane oraz gdzie i w jakim celu. Postanowił, że będzie się przysłuchiwał, a może usłyszy coś ciekawego co akurat rozjaśni mu aktualną sytuację. Na samym początku nie zamierzał działać, a jedynie obserwować. Dopiero jeśli trafi się okazja, wkroczy do akcji.

Nie usłyszał nic ciekawego czego się w sumie mógł spodziewać, ponieważ nie było szansy, żeby z tej wysokości mógł cokolwiek usłyszeć, no chyba, że ktoś by krzyczał. Jedyne co doszło do jego ucha to kilka szmerów których i tak nie potrafił zrozumieć. Zastanawiał się przez chwilę czy nie zejść na dół, ale było to ryzykowne, ponieważ mógłby go ktoś wtedy zobaczyć. Kiedy tak leżał nagle zaciekawiło go jedne "zjawisko". Otóż ludzie zaczęli podchodzić do wozu i odczepiać koło. Po co to robili? Nie wiedział, bo nie miał skąd, ale zaciekawiło go to. Postanowił dalej czekać na rozwój sytuacji, ale nadal zaprzątał sobie głowę co takiego może być w wozach. Jakiś towar? Ludzie? Był na tyle ciekawy, że już chciał wstać i zejść na dół, ale przypomniał sobie, że nie wiadomo co oni zrobią kiedy się tam pojawi oraz, że mają nad nim przewagę liczebną. Wobec tego postanowił, że jeśli ludzie odejdą od wozów w jakimś niewiadomym celu, wtedy zejdzie na dół i zobaczy co się kryje w środku. Miał szczęście, ponieważ chakra po ostatnim treningu już mu się zregenerowała i nie czuł już także żadnych oznak zmęczenia. Zaczął już nawet rozmyślać jak to wszystko może wyglądać. Było kilka możliwości z czego każdą starał się przemyśleć dokładnie jak to może wyglądać. Był przygotowany można by powiedzieć na wszystko, na śmierć i życie. Czekał teraz tylko na rozwój sytuacji...

Ostatnio edytowany przez Suezo (2014-12-20 20:41:56)

Leżał tak cały czas. Odkręcone koło postawili gdzieś z boku, a następnie wyciągnęli z wozu jakieś drewno, żeby podeprzeć wóz. Mogło to oznaczać wiele rzeczy. Belki mogły być w środku wozu, ale na ogół nie musiały, mogły po prostu służyć właśnie jako podpórka, a w środku mogło znajdować się coś zupełnie innego, a z drugiej strony w środku rzeczywiście mogły być belki. Tylko pytanie. Na co komu belki? Można iść do sklepu i normalnie kupić je, więc na co komu by był wóz belek. Druga sprawa, po co wyciągali kilka belek? Czy tylko po to, żeby podeprzeć wóz? Możliwe, ale nie było to pewne. Chłopak nudził się ciągłym myśleniem, leżeniem i obserwowaniem. Wolał już stać tam na dole i wszystko wiedzieć czy też zabić ich wszystkich, ale w tej sytuacji musiał być cierpliwy, a zresztą przewaga liczebna przeszkodziłaby mu w jakichkolwiek walkach. Łatwo by mogli go złapać, a poza tym nie wiedział czy przypadkiem nie znajdują się tam jacyś ninja. Bo jeśli tak to wtedy mógłby zginąć choć nie musiałby. Dalej nic nie mógł zrobić i czekał na przebieg sytuacji.

Kiedy wszyscy zaczęli się odsuwać zaciekawiony co się dzieje, spojrzał w lewą stronę i zauważył kolejny wóz, który zmierza w ich kierunku. Po chwili był już na miejscu i zatrzymał się. Z wozu wysiadło dwóch facetów, a przynajmniej tak mu się wydawało, ponieważ ich postura właśnie o tym świadczyła. Kiedy wysiedli czuł, że się denerwują chociaż nie wiedział z jakiego powodu, ale pewnie ważnego skoro się tak czują. Podeszli do jakiegoś mężczyzny i zaczęli się z nim szarpać. Sytuacja dla mężczyzny jak i dla chłopaka zrobiła się nieciekawa. Co ma teraz robić? Jeśli zejdzie i pomoże mężczyźnie nie wiadomo jak tamci zareagują, a jeśli nie zejdzie ten człowiek może umrzeć. Szczerze mówiąc ci ludzie zepsuli mu plany, ale to nic nie szkodzi. Kiedy rzucili mężczyznę na wóz postanowił zareagować i nie dać im nic mu zrobić. Wiedział, że o może być niebezpieczne, że może zginąć, ale nie wydawało mu się, żeby było to możliwe tym bardziej, że nie widział żadnego ninja tam. Żaden z nich nie wyglądał na takiego, więc kiedy mężczyzna trafił na wóz, postanowił działać. Pojawił się przed mężczyzną i popatrzył na tych dwóch.
- Czy może mi ktoś wyjaśnić co się tu dzieje? - zapytał.
- A wy macie go zostawić! - powiedział do nich.
Wiatr zaczął mocniej wiać i jego niebieskie włosy zaczęły się kołysać pod naporem wiatru. Nie czuł strachu, niczego nie czuł. Chciał tylko uratować mężczyznę. Nie wiedział też jak inni zareagują na jego widok, ale to nie był problem. Ocenił wszystkich po chwili wzrokiem i gdyby byli to zwykli ludzie to żaden nie miałby z nim szans, ale nie wiedział czy być może nie kryje się tam jakiś ninja. Stał tam nie ruszając się i czekając na ich reakcję.

Ostatnio edytowany przez Suezo (2014-12-20 21:41:34)

Nie spodobał mu się ten mężczyzna. Po tym co powiedział i jeszcze zadrwił z niego. Mimo wszystko chłopak ani myślał się stamtąd ruszać, a tym bardziej, kiedy usłyszał od mężczyzny po co ten w kapturze tutaj przyjechał. Popatrzył na niego złowrogo, można powiedzieć oczami zabójcy.
- Wiesz gdzie mam twoje interesy? - zadrwił z niego.
- Masz się stąd wynosić, dam ci chwilę na opuszczenie tego miejsca. Jeśli tego nie zrobisz, zabiję cię - powiedział złowrogo cały czas patrząc się na mężczyznę.
Kiedy już dowiedział się po co tu przyjechał, miał gdzieś czy był on ninją czy też nie. Chciał po prostu aby dał tym ludziom spokój, ale nie miał ani chęci, ani ochoty namawiać go na to. Po poprzednim wydarzeniu zmienił się na tyle, że nie był już na tyle głupi, żeby wierzyć każdemu oraz odpuszczać każdemu. Wszyscy dookoła nich byli przerażeni za to on sam czuł się dobrze. Jeśli ucieknie to wtedy uratuje ich wszystkich, a jeśli stanie z nim do walki to będzie mógł się pobić. Tak czy tak sytuacja jak najbardziej wychodziła mu na plus. Nie mógł się doczekać co mężczyzna zrobi dalej, ale próbował nie okazywać swojej niecierpliwości.
- Co do reszty nie wtrącajcie się i jeśli możecie to uciekajcie. Nie jestem w stanie zagwarantować wam wszystkim bezpieczeństwa - powiedział do nich odwracając na chwilę wzrok w ich stronę, następnie odwrócił go na mężczyznę obserwując go dalej.

Kiedy mężczyzna znów z niego zadrwił miał go już dość. Ciekawiło go kim on jest, że się tak zachowuje, ale to nie był czas na pytania. Mężczyzna kazał swojemu pomocnikowi załatwić chłopaka, co szczerze mówiąc bardzo mu się podobało. Tym razem nie potrafił ukryć zadowolenia. Uśmiechnął się sam do siebie rozmyślając w jaki sposób by się ich tu pozbyć. Kiedy pomocnik mężczyzny wyjął nóż i zaczął biec w jego stronę, tamten siedział ostrząc swój nóż. Wiedział, że będzie zabawnie o ile uda mu się przeżyć, ale nie bał się śmierci. Kiedy mężczyzna zamachnął się swoim nożem, chłopak próbował odskoczyć w tył (reakcja=20) tak, żeby nóż go w ogóle nie trafił. Ciekawiło go czy któryś z nich jest ninją.
- Po co to robisz? - zapytał się mężczyzny, który właśnie go atakował.
- Czemu słuchasz jego poleceń i je wykonujesz? Pasuje ci to? Zabijanie innych na jego usługi? - zaczął zadawać dużo pytań mężczyźnie.
- Lepiej odejdź, nie mam zamiaru się powstrzymywać - zagroził mu.