Ninja Clan Wars

     Na szczęście przeciwnicy byli zbyt zajęci swoimi sprawami. Osiłek i kucharz byli zajęci odpoczynkiem i moimi replikami, szczerbol śmiał się jak idiota, a reszta nie kontaktowała. Nie rozumiałem do końca tej sytuacji, ale wolałem nie rozmyślać w tych warunkach. Skupiłem się na jednym. Na biegu. Dawałem z siebie wszystko (Szybkość 20), pomimo ciężaru dziewczynki. Wiedziałem doskonale, że od tego jak szybko teraz się przemieszczam, może zależeć nasze życie. Chociaż bardziej moje. Ja moją iluzją bardzo namieszałem w głowie beksy. Zastanawiałem się jak bardzo straciła ona rachubę.
     Kiedy oddaliliśmy się na stosowną odległość (kilkanaście/kilkadziesiąt metrów) i znaleźliśmy w otoczeniu skał, które nas osłaniały, postanowiłem się zatrzymać. Położyłem dziewczynę na ziemi, a następnie zdjąłem plecak. Rozglądałem się, czy w okolicy nie ma przypadkiem źródła wody, dzięki któremu mógłbym ocucić dziewczynkę. Jeżeli nie mogłem znaleźć wody, po prostu zacząłem mówić do beksy. Może to sprawi, że wstanie.
    - Jesteś cała? Już po wszystkim. Mam Twój plecak, możesz go wziąć. - powiedziałem - Przez moją nieuwagę wpadłeś w iluzję. Mam nadzieję, że jesteś cała.

    Cała misja zakończyła się sukcesem. Dziewczynka przeżyła, ja również. Pamiątka rodzinna, w postaci pluszowego misia została odbita. Chwała mi, za to, że w końcu dokonałem czegoś konkretnego. Po raz pierwszy po wyjściu ze Szkoły mogłem rzec o sobie dobre słowo.
     Uśmiechnąłem się na widok dziewczynki, która odbiegała. Odprowadziłem ją wzrokiem, jakby mogło to zwiększyć jej bezpieczeństwo. Ten widok wzbudzał we mnie swojego rodzaju nostalgię. Widziałem siebie na tle rodzinnego domu. Tereny Ronin no Kuni. Wybrzeże i domy cywili. Na mojej twarzy pojawił się dziwny wyraz błogiego spokoju. Zaledwie moment później został on przerwany przez zmarszczenie brwi.
     Wstałem. Kilkukrotnie poprawiłem kurtkę, a następnie zacząłem iść na północ. W kierunku znanym tylko mi. Wyglądało to zaiste dziwnie. Gdzieś pośród gór, młodzieniec o kruczoczarnych włosach przemieszcza się nagle, lecz pewnie i zdecydowanie. Jak gdyby miał jakiś cel. Plan. A może punkt? Nieważne. W oczach chłopaka widać błysk. Coś więcej niż pustą decyzję. Zdeterminowanie.
     Jak gdyby chciał gdzieś pójść. Wrócić. Zastanowić się. Spędzić czas w dobrym gronie.
      I szczerze mówiąc tak było. Szedłem do najbliższego portu. A potem tylko do Ronin no Kuni...

[Z tematu -) Kouesumi/Miasto portowe]

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Rozpoczęcie Sesji

~
       Hiorshi w końcu mógł złapać oddech po przygodach jakie ostatnio mu się przytrafiły. Po długich zmaganiach na misji, przyszło chłopakowi powrócić w tereny pełne starych wspomnień, zarówno tych miłych jak i nieco mniej. W każdym bądź razie te góry były dla niego wyjątkowe pod każdym względem dlatego też postanowił wypocząć na ich terenie. Nie musiał długo się trudzić nad szukaniem odpowiedniego miejsca na nocleg a jego celem stała się jaskinia, dobrze chroniąca od wścibskich oczu. Większość ptaków poszło już spać, otaczając okolicę grobową ciszą a sam wiatr nie odezwał się ani przez moment. Mogłoby się wydawać, że zapowiada się wyjątkowo spokojna noc lecz każdy wiedział, że gdy jest zbyt cicho coś musi się wydarzyć.
       Tym razem nie było inaczej. Z poza jaskini rozległy się głosy kilku osób, zdecydowanie zadowolonych z siebie i śmiejących się. Wyglądało także jakby zastanawiali się nad czymś aczkolwiek dopóki Hiroshi tego nie zbada, bądź nie wsłucha się, nie będzie w stanie pojąc.

~
       Ostrożne ruchy Uchihy, nie miały prawa zwrócić uwagi przechodzącej zgrai, lecz ten nie pozostał jedynie na ukryciu. Niczym prawdziwy ninja chciał zakraść się by dowiedzieć kim są. Może to niegroźni przypadkowi ludzie, może jakieś nastolatki ale nie można było wykluczyć iż byli to też niebezpieczni goście. Po cichu zbliżając się do nich mógł ujrzeć ich sylwetki, które oświetlało światło księżyca. Było ich siedmiu i szli kompletnie niezorganizowani co było dość dziwne zważając na ich wygląd. Cała ekipa składa się z mężczyzn z czego sześciu z nich wyglądało na uzbrojonych ale nie opancerzonych. Niewątpliwie nie byli to żadni gwardziści a ani strażnicy. Może banda jakichś opryszków a może poszukiwaczy przygód. Z całej ekipy za to wyróżniał się ten ostatni. Wyglądał na kompletnie nie uzbrojonego, odziany w biało-niebieski strój co było ciekawym kontrastem w porównaniu do reszty szaraczków. Zdawał się coś nieść chociaż z racji nocy Hiroshi nie mógł dostrzec czym jest owa rzecz. Za to do jego słów dopływały słowa.
       - Ciekawe do czego to służy?
       - A bo ja wiem? Ten typ nic się nie odezwał odkąd to odnaleźliśmy..
       - Hahaha, ja wpadnę do baru jak wrócimy! Za ten hajs co dostaniemy to zakupie sobie kilka dziewczynek!
       - Z Twoim przyrodzeniem to wątpię czy jednej dasz radę!
       Taka to była zgraja. Nietuznikowy gość, miał raczej obojętną minę jakby nie zwracając uwagi na ludzi z którymi idzie. Na oko mógł być po dwudziestce, zresztą tak jak reszta bandy. Pachniało jednak od niego pewnością siebie i pogardą dla towarzystwa.

~
       Gdy Hiroshi zbliżył się do towarzystwa, jego oczom zaczęły ukazywać się wyraźne twarze zgrai. Można by rzec, iż typowe mordy bez żadnych konkretnych śladów rozpoznawczych, jakby wpadli w tłum to bez odróżnienia. Za to ten jeden w niebiesko-białym stroju, wyróżniał się aż nad to z pionową blizną tuż obok oka i z jedną przecinającą usta. Gość wydawał się lekko przekręcić głową, gdy Uchiha zbliżył się do ich pozycji, jakby go usłyszał bądź wyczuł jednak mogło to być cokolwiek co go rozproszyło. Szybo powrócił do standardowej pozycji w jakiej przyszło mu iść.
       - Ey gościu! Co to za swój? Jakaś mapa skarbów? No gadaj!
       Ze strony mężczyzny, wciąż cisza. Wtem ręka pytającego ruszyła po przedmiot przymocowany do pasa nic niemówiącego lecz nie zdążył nawet go drasnąć. Jego dłoń zatrzymała się tuż przed zwojem, zatrzymana przez jego nosiciela.
       - Jeszcze raz i nie masz ręki...
       Wypowiedział swoim burym głosem a cała ekipa zamarła, wpatrując się na sytuację. Kropelka potu spłynęła po czole odważnego a ręką szybko cofnęła się w tył.
       - To chociaż powiedz co to? I tak nie jesteśmy w stanie Ci go odebrać, nawet jak poznamy jego wartość.
       - I tak tego nie pojmiecie. To wykracza po za waszą wiedzę.
       - Ey! Czy on nas obraża!
       - Zamknij się bo zaraz stracisz głowę baranie! Odprowadzimy go i z głowy!
       Hiroshi mógł dostrzec iż zwój jest z zewnątrz oznaczony wieloma symbolami a na samym środku widnieje pieczęć z wybitym w środku skorpionem.

Droga przechodziła całkiem gładko i bez żadnych zaskoczeń - no po za jednym. Zaczął padać deszcz. Zdecydowanie większość ekipy rozpoczęła swój maraton marudzenia jaką to potwornością jest deszcz, jakby byli z cukru zrobieni. Gość na niebiesko wydawał się nie zwracać uwagi na spadające krople a wręcz nawet na ustach pojawił się delikatny uśmiech. Ciężko było określić czym było to spowodowane lecz pozostali tego nie zauważyli. Zwój na szczęście miał z zewnątrz powłokę, która nie pozwoli mu w żaden sposób przemoknąć, tak więc nie był obawy o jego zniszczenie. Część drużyny ponownie wróciła do tematów swoich przygód jakie to będą ich czekać gdy przyjdzie odebrać im pieniądze. Zapytali nawet ich towarzysza co ma zamiar zrobić z hajsem lecz ten kompletnie nic nie odpowiedział, zlewając ich. Westchnęli kontynuując swoje nic nie warte gadki. Oni jeszcze nie wiedzieli co ich czeka. Klony Hiroshiego rozlały się po terytorium, nie dając się nikomu we znaku zaś same dokładnie wyczuwając pozycję swego celu. Czyżby miał nastąpić atak?

~
       Klon Hiroshiego w postaci starca powoli zbliżał się do miejsca z którego nadchodziła siódemka. Wyłaniając się z mroku wzbudził niepewność ludzi lecz szybko parsknęli śmiechem widząc żebraka. Niczego nie spodziewający się ludzie, a przynajmniej na takich wyglądali, śmiało kroczyli do przodu. Jeden wystąpił na przód,  chcąc uderzyć "dziadka" co mu się udało, wydając przy tym słowa:
       - Spadaj z drogi brudasie!
       I właściwie dzięki temu przeżył. Kunaie, które wypruły z każdej strony były niemożliwe do ominięcia przez nieprzygotowanych i niewprawionych wojowników, których czaszki przebite zostały ostrzem a ich martwe ciała upadły w moknącej glebie. Pięciu poszukiwaczy przygód odnalazło ją, pod sam jej koniec gryząc glebę. Gość, który dostąpił zamachu na klonie przeżył, niszcząc przy tym dokładną replikę Hiroshiego i stojąc w ogromnym szoku, doglądając martwych towarzyszy. Lecz przeżył jeszcze jeden. Tak, dokładnie ten. Gość w niebiesko białym stroju z miną pełną powagi i pogardy, nawet nie drgnął a na jego ciele nie pojawiła się żadna najmniejsza rysa. Wydawać by się mogło jakby gość od samego początku zdawał sobie sprawę z obecności Uchihy i czekał na moment aż wyeliminuje głupich pachołów. Na twarzy zawitał delikatny uśmiech a ręce nieco uniosły się ku górze jakby łapiąc krople deszczu. Drugi niedobitek nie wiedział co ma począć w tej chwili. Wyciągnął katanę szykując się do walki o swoje życie.

~
       Klony wyskoczyły z krzaków, ujawniając się pozostałej przy życiu dwójce. Biedak, który ledwo przeżył wyglądał na przerażonego widząc pięciu takich samym ninja, gotowych by ich zabić. Zaczął wymachiwać kataną, obracając się dookoła, jakby chciał ich odstraszyć, jednakże wiadomo że bezskutecznie. W tym czasie deszcz zamienił się w burzę, grzmocąc gdzieś na niebie i rozlegając huk po okolicy. Krople deszczu padały do dłoni pewnego siebie wojownika, który to uniósł je już całkiem wysoko. Uchiha w końcu wykrzesał z siebie trochę więcej i przedstawił mu swój cel na co dostał ripostę.
       - To tak jak mnie...
       Kunaie wyleciały w stronę posiadaczy zwoju, zabijając ostatniego z towarzyszy niebiesko-biało ubranego gościa. Tuż przed wyrzutem dokonało się coś, czego Hiroshi zapewne się nie spodziewał. W dłonie ostatniego wroga uderzyły pioruny, które przepłynęły przez jego ciało i wytworzyły wir otaczający jego sylwetkę. Kunaie odbiły się i poleciały bezwładnie w mrok nocy. Mężczyzna otoczony był elektrycznym wirem z które chwile później utworzyła się głowa smoka z czerwonymi ślepiami, jakby obserwując swoich rywali a konkretniej klony Hiroshiego.

~
       Zanim Hiroshi puścił w tył swoje klony a z ust wyleciała substancja, która za chwilę miała zamienić się w chmurę gazu, głowa elektrycznego smoka ruszyła dookoła niebiesko-biało ubranego wojownika, pozbywając się z pola walki większości klonów chłopaka a następnie ruszając prosto w oryginał. W tej chwili teren został zalany gęstym gazem, który przesłonił widoczność elektrycznego ninja. Z początku nie miał pojęcia czym jest owa substancja, lecz z racji iż był w trakcie wykonywania techniki, nie był w stanie przed nią uciec. O dziwo nie poczuł żadnego efektu tejże chmury, mimo swego podejrzanego koloru. Przypuszczał więc, że jest to zwykła zasłona dymna i za chwilę zostanie zaatakowany. Hiroshi mógł dostrzec za pomocą zdolności, iż jego wróg ciągle stoi w dymie jednakże nie był w stanie dostrzec co wykonuje.

~
       Mogłoby się wydawać że rywal Hiroshiego zaginął w dymie, z którego nadal nie wychodził. Uchiha wspiął się na drzewo by doglądać sytuacji i z większą łatwością dostrzec jego ruchy. Jako sensor, wciąż był w stanie ujrzeć chakrę wroga, która wskazywała na to że nadal żyje. Nie miał jednak prawa dostrzec tego co za chwile miało się wydarzyć. Z pod chmury we wszystkich kierunkach zaczęły bardzo szybko przeskakiwać strumienie prądu, wykorzystując krople deszczu, kałuże oraz mokre przedmioty za przewodnika. Dosłownie w sekundę Uchiha poczuł kopnięcie prądu, które lekko go sparaliżowało (1 tura) a jego klon przez to zniknął. Teraz już rozumiał uśmiech wroga na widok deszczu. Sytuacja była bardzo zawiła. Obaj w tej chwili mieli równą szansę na wygraną, lecz chwilowo przewaga przesunęła się w stronę Raitonowego Ninja.

~
       Chłopak poczuł jak jego ciało wiotczeje, tracąc chwilowo nad nim panowanie i spływając z gałęzi na dół. Ku szczęściu albo i nie szczęściu natrafił na kolejną lecz dużo grubszą zatrzymując się na niej z impetem. Kości były całe ale uczucie raczej mało przyjemne. Z chmury dymu wtem wyskoczył na kila metrów ów ninja, atakujący  wcześniej raitonem. Wydawać by się mogło, że również posiada zdolności sensoryczny gdyż wyleciał w kierunku Hiroshiego, chociaż mógł być to czysty przypadek. Z kabury wyciągnął w locie kunai, mocno zaciskając w prawej dłoni i celując w sparaliżowane ciało Uchihy. Pewna śmierć. A może jednak nie pewna? Pułapka zaczęła działać. Mężczyzna w czasie lotu poczuł mocno ukłucie w piersi i duszenie w gardle. Wylądował tuż obok Hiroshiego, odbijając się od gałęzi i spadając na ziemie, wypuszczając po drodze kunai. Zaczął zwijać się i kaszleć, lecz jeszcze wydawał walczyć się z trucizną.

~
       Hiroshi sprawnie wykorzystał zamianę sytuacji między ninja. Teraz to jego rywal był miał o tyle kiepski stan by Uchiha mógł wydawać rozkazy i się śmiać. Jasne i łzawiące od stałego kaszlu oczy mężczyzny, wpatrywały się z czarnowłosego, kątek swoich ślepi doglądając katany pilnującej jego szyi. Nie miał teraz za bardzo możliwości na nic a jego życie nie było warte utraty za to czego pragnął Hiroshi. I tak miał na tym tylko zarobić a korzyści związanych ze samych zwojem nie miał mieć żadnej.
       - EKhem - Kaszlnął - To dosyć zabawne bo odebraliśmy ten zwój tak jak Ty mnie. Miałem na nim zarobić sporo pieniędzy ale widzę, że jednak mi się nie uda... A co masz z nim zrobić? Albo go sprzedać albo go użyć! Nie wiem jak to się dokładnie robi. Ponoć trzeba wymazać własną krwią podpis na płótnie i przywołać bestię ale cholera wie czy to zadziała i czy to przeżyjesz jak wpadnie takie bydle w szał.
       Delikatnie się uśmiechnął jakby liczył że przyzwany summon zabije Uchihe, chociaż z drugiej strony miał wrażenie, że ten nawet nie będzie w stanie tego zrobić skoro pyta go o działanie.

~
       Hiroshi faktycznie okazał się być litościwym dla swego wroga, nie rozcinając mu szyi swoją kataną a jedynie odrzucając w tył po dostaniu informacji. Z ust jego rywala ciągle wydobywał się kaszel, który nie wiele czasu później ucichł a oponent zemdlał z wycieńczenia. Uchiha ułożył go wygodnie, opierając o drzewo i wiedząc już wystarczająco wiele by móc wykorzystać zwój, oddalił się od miejsca w którym przebywał aby ten po przebudzeniu nie zamierzał go atakować w woli odzyskania zguby.

       Minęło troszkę minut od momentu gdy chłopak dotarł w miejsce, które upatrzył i jeszcze kolejne tyle gdy postanowił odpocząć a miał po czym. Szybko jednak zmotywowany rozwinął zwój by ujrzeć imię i klan swego rodaka. Ginsaku Uchiha. To dosyć ciekawe że zwój ten wpadł w ręce kolejnego z pod godła czerwonego wachlarza. Nie oczekując żadnych gwiazdek z nieba Hiroshi chwycił za kunai, rozcinając sobie lekko palec aby ten sączył krew. Za jego pomocą wypisał swą godność na płótnie i zadowolony z faktu wykonał pieczęć i uderzył o ziemię by przywołać bestię.

BOOOOOM

       Dym przesłonił mu widoczność na krótką chwilę a gdy opadł, jego oczom ukazał się mały dwudziesto  centymetrowy skorpion w granatowej barwie i w podeszłym wieku. Mimo tego czuć było od niego pewną siłę i godność. Spoglądał na młodzieńca, machając swoimi małymi szczypcami.
       - O żesz w mordę, czego to chcą od skorpiona w tym wieku? Nikt nie rozumie że my też potrzebujemy troche prywatności i spokoju?! Jasna cholera... grrr... Em? Czy to nie aby Ginsaku? Nie, jakiś taki podobny ale jakiś pasek ma na ryju i grzywę inną. Może się tak zmienił? Nie, wszędzie bym tamtą japę rozpoznał. Kim jesteś i czego chcesz? Boże, co za głupie pytanie skoro masz zwój który właśnie podpisałeś. Przeklęte Ninja, sami sobie już nie radzą to nas wzywają...

Ostatnio edytowany przez Straznik 2 (2015-01-14 00:01:50)

~
       - Kolejny Uchiha! Żeście nas sobie upatrzyli smarkacze z czerwonymi gałami! W nocy się tylko bardziej świecicie i nic więcej z was pożytku.
       Odburknął mały skorpion, przyglądając się Hiroshiemu któremu najwidoczniej zależało na podpisanie paktu z ich rasą. No cóż, wcześniej byli w rękach podobnego ninja a więc pewne rzeczy, które w normalnych warunkach byłyby kłopotliwe, tutaj nie istnieją. Summon, przewinął ogon raz to na jeden bok, raz to na drugi. Wpatrywał się wciąż w twarz wojownika, mrucząc coś pod nosem.
       - Zakolegować mówisz ? Zwą mnie Yasuhiko! Lepiej mnie przekonaj czemu nie miałbym Cię zabić za zakłócanie spokoju hmm?
       Warknął buntowniczo, przeskakując z odnóża na odnóże. Był ciekawe co ma chłopak do powiedzenia odnośnie zdobycia ich zaufania. Skorpiony są co prawda bardzo lojalnymi przywołańcami ale najpierw muszą uzyskać pewną dozę respektu do ich nowego towarzysza.

~
       - Wiem kim są Uchiha! Nie musisz mi mówić dzieciaku!
       Wybuchł złością, zdenerwowany faktem że Hiroshi uważa, że nie posiada wiedzy na temat świata w jakim wszystkim teraz przyszło żyć. Argument niby dobry ale z drugie strony banalnie i słabo przedstawiony. Yasuhiko już miał wracać do swego świata gdy chłopak ujął go tematem Hidari. Owszem, wiedział o wydarzeniach a właściwie nawet je przewidział jednakże poczuł pewną dozę lojalności wobec poprzedniego Uchihy u którego boku przyszło mu walczyć i westchnął bezradnie, upuszczając nieco ogon.
       - Wiem i to dobrze młodzieńcze co sie wydarzyło! I to pewnie lepiej od Ciebie! Ale rozumiem o co Ci chodzi. Ehh.. Byliśmy lojalni Twemu rodakowi, który i nas nigdy nie zawiódł. Nie mamy więc powodu Tobie nie ufać ale z drugiej strony będziesz musiał zdobyć nasze zaufanie a przynajmniej moje. Przekaże wieści pozostałym skorpionom. W razie potrzeby wzywaj.
       Odburknął ostatnie zdanie nieco mniej zadowolony, ale nie mógł odmówić w takiej sytuacji. Uniosła się chmura dymu a gdy opadała, skorpiona już nie było. O dziwo po chwili ponownie pojawiła się chmura dymu, lecz tym razem ukazał się dużo większy skorpion, sięgający 4 metry długości. Spojrzał on na chłopaka i zapewne gdyby miał ludzie usta, uśmiechnąłby się.
       - Witaj młody Uchiho. Jestem Kazukiho jeden wielkich skorpionów. Chcesz się czegoś dowiedzieć? Yasuhiko nie pała miłością do nowo poznanych ale potem się dogadacie.

Ostatnio edytowany przez Straznik 2 (2015-01-15 21:03:17)

~
       Skorpion lekko machał swym dużo większym niż u poprzednika ogonem, wsłuchując się w zapytanie w młodzieńca. Zastanawiał się nad udzieleniem u odpowiedzi aż w końcu, uderzając o siebie swoimi szczypcami odparł.
       - O poprzednim właścicielu zwoju nie mogę Ci opowiedzieć - taka niepisana zasada. Każdy chce utrzymywać swoje tajemnice a szczerze mówiąc nie wiem co się stało z Ginsaku i wątpię by którykolwiek skorpion wiedział, no po za  Yasuhiko ale on Ci tego na pewno nie powie, chyba że naprawdę Cię polubi ale to potrwa. Cóż, jeżeli chodzi zaś o nas to z naszej nacji poznałeś już prawie wszystkich możliwych do przyzwania. Yasuhiko mimo swego wzrostu i charakteru jest mocnym sprzymierzeńcem, operującym w ciekawie techniki. Potem jestem ja Kazukiho. Najlepiej sprawdzam się do walk w zwarciu. Posiadam kilka technik i całkiem nieźle sobie radzę w walce z ninja. Ale jest jeszcze nasz szefo. Haruhiko. Wielki na 20 metrów długości i niesamowicie potężny! Techniki mu są zbędne i chyba nawet żadnych nigdy sie nie uczył. Zawsze powtarzała że grunt to wielka siła fizyczna. Łatwo mu mówić... Coś jeszcze?

~
       Skorpion jedynie radośnie klapnął swoimi szczypcami i zamachnął się ogonem. Nie minęła sekunda a pojawił się obłok dymu, zakrywający posturę skorpiona, który to powrócił do swych ojczystych krain. Wyglądało na to że  Hiroshiemu udało podpisać się pakt z nowymi summonami, które to wykazują całkiem spore zainteresowanie z faktu, iż jeden Uchiha już zdobył ich przychylność. Niewątpliwie chłopaka czeka teraz sporo treningów by opanować techniki swoich nowych towarzyszy i by dobrze wykorzystać ich zdolności ale niewątpliwe może tego dokonać. Teraz jednak może powrócił do swoich wcześniejszych czynności, zadowolony z prezentu losu.

Siedziałem sobie cicho i pożegnałem się z moimi nowymi sprzymierzeńcami. W sumie dzisiejszy dzień,  był dosyć ciekawy, bezwględu na okoliczności, które mnie dzisiaj spotkały. Po zakończeniu podpisywania  paktu, schowałem zwój do torby, a ja sam postanowilem trochę odpocząć. Już miałem zamyać oczy i iśc spać, gdy nagle usłyszałem czyjeś kroki. Nadal udawałem, że śpie, jednakże tylko na pozór. Tak naprawdę czekałem na moment, aż ktoś zaatakuje. W pewnym momencie wyczułem go. Był to jakiś dzieciak, na pozór nie groźny i chałaśliwy. Zastnawiałem się, kto taki jak on może tu robić, jednakże zdałem sobie sprawę, że to może jakiś świeżak z akademii. Gdy już leniwie wstałem i się przeciągnąłem popatrzyłem na niego znużony i znów się położyłem mówiąc:
- Może... Czego chcesz od Uchiha?
Tutaj zrobiłem dłuższą przerwę i dokończyłem wzdychając:
- Taaa... jestem Hiroshi Uchiha. Potrzebujesz czegoś konkretnego?
Nie byłem zbyt zadowolony z przybycia jakiegoś dzieciaka, ale może potrzebował pomocy... kto wie, kto wie...

Usłyszałem to, co chciałem usłyszeć. BYł to kolejny Uchiha. Już nie byłem jedyny. Uśmiechnąłem się, a po chwili wstałem i usiadłem po turecku. Spojrzałem się na młodego rodaka i powiedziałem:
- Cóż... jesteś dosyć bezpośredni. Z tego co słyszę, chcesz dowiedzieć się jak aktywować Sharingana i jak się nim posługiwać. Jeśli to prawda, udowodnij mi, że jesteś Uchiha. Jeśli to zrobisz dam Ci zwój.
Tutaj zatrzymałem się na chwilę i dokończyłem:
- Zadam Ci teraz kilka pytań, które powinien znać Uchiha.  Po pierwsze kto był ostatnim liderem Klanu Uchiha i czy miał ucznia. Jeśli tak to jakiego. Po drugie powiedz co się stało w wiosce. Jeśli odpowiesz, dam Ci zwój z opisem naszego Kekkei  Genaki.

Ostatnio edytowany przez Hiroshi (2015-01-20 23:30:37)

tSłuchałem Suezo dosyć uważnie, jednakże nie usłyszałem od niego zadowalającej odpowiedzi. Na jego szczęście odpowiedział nieco więcej na temat wcześniejszych liderów. Pomysliłem trocę, zrobiłem głęboki wydech i powiedziałem trochę poirytowany, że nikt o mnie nie wie:
Cóż... jeśli tak to wygląda to okey, wierzę Ci.  pamiętaj, uczeń Ichitsu nadal stąpa po tym świecie. Może dane Ci go będzie niedługo ujrzeć.
Tutaj zrobiłem chwilę przerwy i wyjąłem mały zwój z opisem Sharingana. Wtedy dopowiedzialem:
- Trzymaj... Tylko oddaj nieługo.
Po czym rzuciłem mu zwój i znów się położyłem czekając co może się zdarzyć.