Ninja Clan Wars

Ayatane i Urlopowicze

     Jak dość łatwo się domyślić dość prymitywna sztuczka Yocharu nie podziałała, kobieta jedynie z poirytowaniem pomachała głową. Nic dziwnego, najwyraźniej to ona była specjalistą w GenJutsu, który wpędził drużynę ratowników w nie małe kłopoty. Nie od dziś wiadomo, że osoby specjalizujące się w Iluzji, atakują bezpośrednio umysł swojego przeciwnika, a to po za niemałymi umiejętnościami wymagało też inteligencji. Po za tym tylko kompletny idiota dałby się na to nabrać. Uchiha jedynie wzruszył  ramionami, jednak coś w spojrzeniu kobiety mogło mu mówić, że pożałuje tego, że próbował z niej zrobić idiotkę. Tymczasem Ayatane przystąpił do ataku przy pomocy jutsu natury wody, zdecydowanie był niewygodnym przeciwnikiem dla kobiety. Ta jednak nie czekała na efekty jego ataku i tuż przed tym nim zdążył wykonać ostatnią ze swoich pieczęci, wypusiła z ust potężny strumień ognia. Technika Ayatane była szybsza, ale nie wyglądała tak imponująco jak ognista chakra wypuszczona z płuc kobiety[siła jutsu=300](widać miała czym oddychać). Jutsu spotkały się jakieś 6 metrów od miejsca w którym stała kobieta, powstał wybuch, płomienie odrzuciły wodę z powrotem w stronę samotnika jednak same znacznie straciły na mocy i nie były w stanie stworzyć zagrożenia dla wyrzutka. W powietrzu po całym wydarzeniu zaczęła unosić się mgła nie wyglądała żeby miała się długo utrzymać w suchym klimacie Kraju Pól Ryżowych jednak ta chwila wystarczyła na ukrycie się kobiety.
- Nadal sądzisz...- Zabrzmiał głos z prawej strony by po chwili dokończył głos po lewej stronie -... że jesteś ode mnie silniejszy?

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Senshi i tło

      Chłopak był w dość kłopotliwej sytuacji, ale przyjął ją nadspodziewanie trzeźwo czy może raczej wręcz przeciwnie. Jako szaleniec nie przejmował się za bardzo swoim losem dlatego był w stanie zdobyć się na sporę poświęcenie. Natychmiast  postanowił pozbyć się zainfekowanych części ciała, a nauczony doświadczeniem natychmiast znalazł idealną metodę do amputacji. Natychmiast ruszył do dziewczynki i ponownie czekał na to aż ściana piasku pozbawi go dłoni, tyle że tym razem wydarzyło się to znacznie szybciej niż poprzednio i mimo, że się tego spodziewał nie był w stanie nawet zauważyć jak piasek pozbawia go kolejnej dłoni. Wkrótce jednak po tym fakcie upadł tracąc przytomność.
      Kiedy się ocknął, był sam wszystko wskazywało, że znajdował się po drugiej stronie bariery bowiem był w znajomym budynku akademii w jednej z sal z korytarza dochodziły odgłosy walki, zaś przez uchylone drzwi, mógł ujrzeć latające kości...
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ayamaru, Kazunari, Taii

     Mężczyzna z uwagą przysłuchiwał się opowieści młodego Namikaze, wyglądało na to, że mocno go poruszała.
- Wiem co czujesz, nazywam się Ai nie mam nazwiska ponieważ odrzucił mnie nawet własny ojciec gdy dowiedział się kim jestem. Śmiał się zemnie dopóki go nie zabiłem, ale nie przejmuj się, ze mną będzie Ci dobrze.- niestety konserwacja została przerwana przez Ayamaru co niezbyt zadowoliło niebieskowłosego. Jednak gdy spojrzał, że niezwykłe oko znajduję się w jego dłoniach uspokoił się i podszedł do ciała Kazuanriego, aktywując swoje oko. Wyglądało na to, że dzięki temu mógł przyjrzeć się każdemu szczegółowi operacji, po dokładnych oględzinach w końcu zwrócił się do Kiyoshiego.- Ładny zapach co to? - Najwyraźniej zwrócił uwagę na zapach maści, następnie wyjął z torby kunai i podał go Taii'owi - Skoro lubisz zadawać ból, to zabaw się z Uchihą, my w tym czasie omówimy szczegóły operacji. - Następnie zwrócił się do Ayamaru cały czas obserwując poczynania Namikaze. - Czego potrzebujesz do operacji i ile to będzie trwało i co mam robić?

Ostatnio edytowany przez Straznik 1 (2014-11-22 22:23:19)

    - To specjalna maść, którą przygotowałem na potrzeby operacji, pomaga zregenerować się tkankom, dzięki czemu po zabiegu nie będzie nawet śladu. Swój przyjemny zapach zawdzięcza jednemu ze składników: Taraxacum officinale, zwanym pospolicie mniszkiem lekarskim - wyjaśniłem. Oczywiście nie miałem pojęcia, co to za zapach, ale dziwak nie wyglądał na takiego, co zna się na zielarstwie. Podejrzewałem, że słowo "lekarski" w nazwie mu wystarczy i umocni mój wizerunek medyka w jego oczach.
    Kiedy podał Taii'owi kunai, by ten oprawił Kazunari'ego, chciałem się wtrącić. W końcu pod wpływem wprowadzonej do krwiobiegu trucizny nie odczuwał bólu. Poza tym miałem nadzieję, że jednak uda mu się jakoś stąd wydostać, kiedy będzie po wszystkim. Jego brak świadomości, brak przytomności i ślepota w połączeniu z ranami kutymi mogły okazać się zabójcze.
    Niestety znałem stawkę, o jaką toczyła się ta gra. Każdy z nas zgodził się wziąć na siebie ryzyko w momencie rozpoczęcia nauki w Akademii i kiedy został wezwany do walki przez Sugimoto Namikaze. Nikt wtedy nie protestował, a Uchiha zdecydowanie nie był bezbronny i wiedział, na co się szykuje. Nie mogłem ocalić wszystkich, zwłaszcza nie dysponując odpowiednimi umiejętnościami.
    W mojej kieszeni w dalszym ciągu ciążył pojemnik z Sharinganem w środku. To uczucie pozwoliło mi rozwiać wszystkie wątpliwości, musiałem tak postąpić, nie było innej opcji. Gdybym wyznał, że Kazunari jest pod wpływem trucizny ograniczającej jego bodźce, z pewnością niebieskowłosy zasypałby mnie pytaniami typu "kiedy ta trucizna przestanie działać" itp. Możliwe też, że chciałby, bym wybudził Uchihę z tego stanu, czego nie byłem w stanie uczynić. Wtedy zapewne nie zgodziłby się na operację i cały misterny plan w pizdu po prostu by nie wypalił.
    Postanowiłem zatem nie skomentować tego polecenia ani słowem i zająć się udzielaniem odpowiedzi na pytania mojego kolejnego pacjenta.
    - Mam tutaj wszystkie niezbędne przyrządy. Oczywiście brakuje jeszcze stołu operacyjnego, ale o to się nie martw - powiedziałem, po czym wyciągnąwszy rękę, stworzyłem dość duży stół, przypominający łóżko o wysokości mniej więcej do pasa.
    - Chciałbym, żebyś ściągnął ubranie od pasa w górę, a następnie położył się na stole i odprężył się. Jeśli kryształ jest za zimny, możesz położyć się na swoich ubraniach. Dzięki akupunkturze osłabię twoje receptory czuciowe, dzięki czemu cała operacja będzie bezbolesna. Cały zabieg powinien przebiec w niecałą godzinę, ani się obejrzysz, a będziesz mógł się cieszyć nowym okiem. Podejrzewam, że chcesz przeszczepić tego Sharingana na miejsce swojego, mam rację? Czy może chodzi Ci o drugie oko?

    [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

   Jak tylko Ayatane zaatakował ciemnowłosą kobietę swą wodną techniką, ta niezwykle szybko zareagowała, wypluwając z ust pokaźną ilość ognia. Yuki przysłonił oczy prawym ramieniem w momencie, gdy jutsu przeciwnych żywiołów się starły się ze sobą w niesamowitym pojedynku skrajnych barw i temperatur. Tryskało, buchało i syczało, jednak w końcu woda musiała ulec potężniejszemu przeciwnikowi - choć porażka nie była wcale druzgocząca, gdyż atak Pyro również bardzo stracił na mocy, nie zadając białowłosemu żadnych obrażeń. Niemniej, mały deszcz zalał kontrolującego lód chłopaka, po czym okolicę pokryła para wodna, powstała w wyniku zetknięcia technik. Ayatane nie mógł przez nią dostrzec oponenta, lecz działało to również w drugą stronę.
   Samotnik nie zamierzał tracić okazji by zyskać jakąkolwiek przewagę nad przeciwnikiem, nie teraz, gdy kobieta udowodniła, że nie ma z nią żartów. Yuki natychmiast złożył pojedynczą, klasyczną pieczęć tygrysa, po czym przed jego obliczem ukazała się jego idealna kopia, stojąca w takiej samej pozycji jak oryginał, który natomiast nagle "zanurzył się" całkowicie w niewielkiej kałuży, powstałej po użyciu Mizurappa'y. Wtem wodny klon zrobił krok w tył, stając dokładnie w tym miejscu co wcześniej prawdziwy Samotnik. Szybka podmiana była zakończona.
   - Hah, za dużo mówisz. - mruknął klon Ayatane, dobywając noża kunai z jednej z toreb na pośladu. Kopia stanęła w pozycji obronnej, czekając na ruch Pyro. Na jej błąd.

   Dotarłem do akademii, ale to co tam zobaczyłem, przerosło moje najśmielsze oczekiwania. Mój mózg musiał być już naprawdę zmęczony, skoro wymyślał takie rzeczy. Z drugiej strony strasznie mi się to podobało. Od czasu spotkania z moim bratem nie spotkałem żadnego innego Kaguyi, a teraz w mojej głowie miałem okazję być aż z dwoma. Kocham cię podświadomości. Najpierw jednak musiałem rozwiązać pewien problem. A właściwie dwa.
   Na początku muszę uniknąć kości, która leciała prosto w moje oko. Dzięki szybkiej reakcji [75] byłem w stanie bez problemu schować się za framugę drzwi. Później wychylam się ponownie aby ponownie obadać sytuacji. Muszę ich jakoś powstrzymać. Tylko jak to zrobić? Mógłbym wskoczyć pomiędzy nich i zablokować ich ciosy aby zwrócić na siebie ich uwagę. Ale z tego co widzę to raczej nie wyszedłbym z tego cało, a jest to konieczne aby z nimi porozmawiać. Pomimo, że jest to sen to moja podświadomość może podpowiedzieć mi coś ciekawego. Muszę to wykorzystać. I najważniejsze to cały czas ich obserwować, aby nie przeoczyć żadnego ruchu, którego jeszcze nie poznałem.
   Ale nie mogę przecież pozwolić aby się tu nawzajem pozabijali... Co spowodowało tą wzajemną zawiść? Która była w stanie przezwyciężyć nawet braterską miłość? Muszę ich zatrzymać...
- Heeej!! - krzyknąłem. - Dlaczego walczycie? Czyż nie jesteście z tej samej krwi i kości?

  Chłopak chciał oszczędzić oślepionego Kazu. Jednak nie dane było mu żyć w obecnym świecie, gej zabił z zimną krwią jednego z nas. Taii nie wzdrygnął się na ten widok. Takie widoki nie były mu obce i też jakoś zbytnio się nie przeraził. Jednak każdy zasługuje na godny pochówek, dlatego też chłopak uśmiechnął sie sam do siebie.

  -Taa...- Tylko tyle odpowiedział gejowi, nie miał zamiaru nic więcej mówić. Ułożył martwe ciało Uchihy na plecach i wyciągnął z niego kunai. Następnie złożył jego jeszcze ciepłe dłonie na miejscu rany i zamknął mu oczy. Stanął nad ciałem kompana i pod nosem pomodlił się w jego intencji. Następnie odszedł od niego i udał się w stronę Ayamaru. Gdy usłyszał trzask instynktownie skierował się w stronę krzaków. Wyciągnął kunai i powoli skierował się w tym kierunku.