Ninja Clan Wars

     Obudził się. Fala słońca, przebijająca się przez wschodnią okiennice szatni, zalała jego twarz, sprawiając, że czerń, którą widział pod powieką, stała się złocista i jaskrawa, uciążliwa i namolna zarazem,  niczym poranna mucha, kochająca siadać na nosie, gdy jest się w najprzyjemniejszej fazie snu. Zdecydował się więc na otwarcie powieki, częstując swą skurczoną źrenicę dawką oślepiającego światła, które o mały włos nie wywróciło całej gałki ocznej na opak, bezpośrednio w głąb czaszki.
     Jednooki nie ruszył się w pierwszej, ani też w drugiej chwili. Leżał nieruchomo, na wznak, jak oszroniałe zwłoki zalegające w kostnicy. Nadal czuł na sobie dotyk ubrania, tego samego, co przed rozpoczęciem pojedynku. Na biodrach wciąż zalegał pasek od torby, tak samo niewygodny, jak uprzednio. Mimowolnie skurczył prawy policzek, upewniając się, czy opaska na oko jest tam, gdzie być powinna. Potem zaś zaczął nasłuchiwać, intensywnie sprawdzać, czy jest w pomieszczeniu sam, czy też może ktoś krząta się nieopodal. Nie chciał wszczynać bójek, nie w głowie mu to było na ten moment - jedyne czego pragnął, to wymknąć się stąd pozostając niezauważonym.
     Doskonale wiedział, że to niemożliwe.
     Nareszcie doszedł do przemożnego wniosku, że ma to gdzieś. A niech patrzą, proszę bardzo! Oto wstaje jeden z faworytów, który nagle zasłabł i runął na ziemię, jak kura, której podcięto skrzydła. Nie miał bladego pojęcia dlaczego wtedy zasłabł, dlaczego trzeźwe i rześkie spojrzenie zostało w jednej chwili zastąpione czarną, nieprzeniknioną kotarą, przepuszczającą w stłumionym filtrze dźwięki z zewnątrz. Powoli i konsekwentnie docierało do niego, co się stało i gdzie leżała przyczyna.
     Ktoś chciał go ośmieszyć.
     Podniósł się z łóżka i nie spiesząc się wcale, przeszedł do pozycji siedzącej, pozwalając swym nogom, wciąż obutych w obuwie, dotknąć posadzki. Zaparł kościste łokcie o kolana, a palce u dłoni zatopił w swej zmierzwionej, czarnej czuprynie. Myślał. Długo i intensywnie myślał nad tym co było, co jest i co się w stanie. W jednej chwili, w jednym krótkim , zdawać by się mogło, momencie, podejmował ważne dla ludzkości decyzje.
     I nareszcie podjął.
     - Obudziliście smoka z Baigai - powiedział sam do siebie. - Obudziliście gniew kogoś, kogo budzić nie należy. Naraziliście się, mając nadzieję, że ten nie dostrzeże mrówek pod swą kryształową powieką. Że zapomni i odejdzie, pogrążając się w zapomnieniu. Ale Smok z Baigai nie zapomina - on jedynie wzbija się w powietrze, chowając za płaszczem mlecznych obłoków, gdzie nie widzi go wścibskie oko. Tam zaś zbiera siły, by później zniżyć lot, spikować w dół, rażąc krainy w swym matczynym ogniu, stając się panem perzyny i popiołów…
     Wstał i wyszedł. Do domu, na kryształowym smoku. 
     

[z/t -> Sashikan -> Miasto]

Medycy już czekali od dłuższego czasu na przybycie ostatnich półfinalistów. Gdy tylko Yoshi znalazł się w szatni od razu znaleźli się przy nim. Szybko przetransportowali go do kącika, gdzie mieli całą swoją aparaturę i rozpoczęli rozpoznanie. Mimo, że obrażenia, które otrzymał w czasie walki nie zagrażały jego życiu to jednak spieszyli się oni, gdyż już za chwilę rozpoczną się oba finały. Szybko opatrzyli ciało Wyrzutka i założyli gdzieniegdzie bandaże (głównie dłonie), następnie pozostawili chłopaka samego. Powinien on jeszcze chwilę poleżeć na łóżku, żeby odpocząć przed trudami ostatniej walki w tym męczących dla wszystkich turnieju.

     Yoshi leżał sobie na łóżku i jedynymi jego ranami to było jakieś zadrapanie na dłoni od przebicia się przez powiększony wachlarz przeciwnika. Wszystkie wcześniejsze rany zagoił w ciągu sekundy, co świadczyło o jego niemałych umiejętnościach. Medycy przybyli oraz używając medycznej chakry odpracowali wyrzutkowi dłoń w kilka minut. Położył się jeszcze jednak na łóżku, by chwilkę odpocząć, przymrużając swe oczy. W tym momencie do namiotu weszła jeszcze jedna osoba, dawny przeciwnik Yoshi'ego. Odezwał się, po czym zajął jedno z posłań.

     - Rozumiem, jednak nie potrzebuję wiedzieć czy czujesz do mnie jakąś urazę czy także nie. Mamy wspólnego przywódcę dlatego nie mogłem Cię zabić, do tego ta osoba jest także moim mistrzem, nie chciałbym by Shinsaku później był zawiedziony, iż zraniłem osobę z mego rodu. Co prawda musiałem się trochę zmachać by do ciebie dotrzeć, jednak wystarczyło otwarcie tylko dwóch bram, nie poszedłem mimo wszystko na całość. - Powiedział bardzo spokojnym głosem, zaczynając wstawać i przygotowywać się do wyjścia na mecz finałowy. - Powodzenia tobie na twej ostatniej walce, ja pójdę w końcu wygrać ten finał, by następnie móc udać się ze swym mistrzem na wyprawę. Rozmawiać niestety nie mam czasu.

     I takim sposobem opuścił namiot uczestników, swe kroki kierując w stronę areny, na której to odbyć miała się ostateczna rozgrywka. Nie potrzebne było Yoshi'emu szczęście czy także dobra passa, w tym turnieju praktycznie nie kiwną palcem, by zgarnąć dla siebie należyty puchar.

[z/t -> Ayamaru vs Yoshi]

Chłopak obudził się i momentalnie rozwiał swojego klona. Podczas gdy wyrzutek spał w szatni nie wydarzyło się nic ciekawego. Jedynie Yoshi odpowiedział klonowi. Jego słowa nieco zirytowały Anamariego, właściwie ich pierwsza część. Mimo wszystko nie musiał wspominać o tym, że nie dał z siebie wszystkiego i podkreślać swej wygranej. Co prawda także życzył mu powodzenia, więc bilans się wyrównał.  Anamari miał także nadzieję, że to jego niedawny przeciwnik wygra tą grupę. Chłopak należał w końcu do tej samej organizacji, a także go pokonał, a porażka ze zwycięzcą powinna boleć nieco mniej. Porzucając te rozmyślania wyrzutek skierował się na arenę.  Czekała go jeszcze jedna walka, którą miał zamiar wygrać.
[Zt---> Anamari vs Batsu]]

     Me ciało choć bezwładne, zostało przeniesione do szatni uczestników, położone na łóżko oraz zakryte białym, długim parawanem. Nie byłem w stanie poruszyć żadną kończyną, spałem z zamkniętymi oczyma, myślami odpływając w najciemniejsze zakamarki umysłu. W swych snach spadałem w niekończącą się otchłań. Swą rękę wciąż wyciągać do góry, po mistrza, po wygraną na turnieju, po wszystkie najlepsze rzeczy. Spadałem a tło stawało się coraz ciemniejsze i czarne.

     Z transu wydobywało mnie jedno słowo, które echem obijało się o ściany nieskończonego tunelu. Tym słowem było me imię, choć cicho wypowiadane to dokładnie słyszane w mych uszach. Nagle me ciało przestało opadać i zatrzymało się w powietrzu ; lewitowałem. Czułem jak ktoś wewnętrznie wyciąga do mnie dłoń, była ona ciepła. Chwyciłem ją z całych sił, me łzy uleciały. Jeszcze szybciej niż wcześniej zacząłem wznosić się ku niebu. Gdy byłem wystarczająco wysoko, światło przeleciało przez moje powieki, a gdy otworzyłem oczy leżałem po przegranej walce w szpitalu. Przede mną stał Shinsaku, pociecha dla mnie.

     - Mistrzu... wybacz.. - Słowa które jedynie zdołałem z siebie wykrztusić, będąc wciąż obolały po działaniu dziwnej substancji.

Popatrzyłem rozczulony na mojego ucznia, który ledwo, co się obudził, a już przyszedł mu do głowy durny pomysł, aby mnie przepraszać. Zrobiłem zdziwioną, może nieco głupią minę i szczerząc zęby, rozciągnąłem usta w przyjemny uśmiech. Rozbawiony, uniosłem jedną brew ku górze i drżącym ze śmiechu głosem, wydusiłem:
   -Ty gamoniu, nie masz mnie za co przepraszać! Poszło ci znakomicie! Obydwoje wiemy, że w finałowej walce brakło ci jedynie trochę szczęścia. Spisałeś się doskonale! Nie mógłbym prosić cię o więcej...
   Rzeczywiście byłem z niego szalenie dumny. Mój podopieczny w finale turnieju - nawet nie śnił mi się taki obrót spraw. Lewą rękę zatopiłem w jego włosach i poczochrałem tak, jak miałem w zwyczaju czynić z moimi własnymi. Nieco zwalniając ruchy dłonią, spojrzałem na niego już poważniej i powiedziałem spokojnym głosem, jednak pełnym pewności w słuszność mych słów:
   -Jestem dumny, że mogę być twoim mistrzem...
   Zauważyłem, że w szatni zaczynało się robić tłoczno, toteż obydwie moje ręce powędrowały do kieszeni, zagłębiając się w nich. Pierwszy pojawił się Akemi, jednak postanowiłem go zignorować. Wciąż nie mogłem bowiem uwierzyć, że zdołał pokonać Ryo. Miałem nadzieję, że i on za chwilę się tu pojawi.

Ostatnio edytowany przez Shinsaku (2013-09-27 20:00:20)