Ninja Clan Wars

Chłopak nieco zdziwiony całą sytuacją zrezygnował z ataku kataną i tylko zeskoczył na ziemię. Nie odczuwał jakiegoś szczególnego żalu, czy skruchy, jednak było mu nieco głupio, że zerwał się tak z powodu niegroźnej pandy, jednak skoro już tu był, to należało zająć się dziewczynką. Pochował całe swoje żelastwo, tak by wyglądać w miarę przyjaźnie. Wygląd ten psuła zdecydowanie nieduża co prawda, ale jednak blizna po oparzeniowa na prawym policzku. Podszedł spokojnie do dziewczynki i kucnął obok niej i powiedział:
Już wszystko w porządku, nie martw się. Panda sobie poszła Mówił łagodnie, ale nie cukierkowo, bardzo nie lubił zbytniego zdziecinniania wypowiedzi. A teraz proszę cię, powiedz mi gdzie mieszkasz, żebym mógł cię odprowadzić do domu.

Sytuacja robiła się coraz dziwniejsza, po niewinnej pandzie przyszła pora na małą dziewczynkę z ważnymi wieściami, która nie chce iść do domu. Coś korciło chłopaka, by rzucić to wszystko i iść stąd, ale nie zrobił tego zamiast tego odezwał się do dziewczynki miłym, choć nieco sztucznym głosem.
No dobrze pójdę z tobą, ale pod jednym warunkiem, zaraz po tym jak dojdziemy i zajmiemy się wszystkim wrócisz do domu, zgoda? Co prawda nie uśmiechał się mu wizja niańczenia dziecka, chłopak nie miał wyboru, przecież nie porzuci małej dziewczynki w środku lasu. Chłopak miał tylko nadzieję, że wszystko odbędzie się szybko i bez zbędnych pisków i krzyków.

Wbrew pozorom zrobiło się jeszcze dziwniej. Dziewczynka przed chwilą niezwykle radosna, teraz płakała klęcząc. Zdziwiło to chłopaka, ale i tak postanowił jej pomóc. Kiwnął głową na znak, że się zgodził i skierował się w kierunku budynku. Rękę położył na rękojeści katany i na wszelki wypadek wyostrzył zmysły. Spodziewał się co najwyżej kilku bandytów, ale nigdy nic nie wiadomo. Wszedł do budynku gotowy by odpowiedzieć na wszelki możliwy atak. Przez głowę przeszła mu jeszcze jedna, dość zabawna myśl. Jeśli teraz się rozpada, to przynajmniej będzie miał schronienie przed deszczem.

Chłopak wszedłszy do budynku zobaczył tam, póki co jedną osobę. Walka jeszcze się nie rozpoczęła, ale wyrzutek czuł, że coś wisi w powietrzu, póki co nie wykonywał jeszcze żadnych gwałtownych ruchów, po prostu odpowiedział:
Spotkałem pewną dziewczynkę, twierdziła, że porwaliście i pobiliście jej mamę. Tutaj zrobił chwilę przerwy, by dać mężczyźnie czas na przetrawienie czegoś co już wiedział, a następnie wznowił wypowiedź. Posłuchaj zanim rzucicie się na mnie, bądź odwrotnie chcę wiedzieć po co porwaliście te kobietę, a może załatwimy wszystko bez rozlewu krwi. Chcę was także uprzedzić, że jestem ninja. Jak zapewne wiecie potrafią oni jednym ciosem niszczyć całe wioski, więc radzę wam nie drwić z tego że jest was więcej Wypowiadając te słowa chłopak zachował kamienną nie zachwianą niczym twarz.

Chłopak niezbyt długo zastanawiał się nad odpowiedzią:
Skoro jesteś tu całkiem sam, to do kogo powiedziałeś "Mamy gościa" ? bo jakoś ciężko mi uwierzyć, że mówiłeś sam do siebie, zwłaszcza z tak wyczuwalną ironią. Kolejną zastanawiającą rzeczą jest fakt, że ustawiłeś się w pozycji do walki gdy tylko wszedłem, nie próbuj nawet mnie okłamywać, jestem ninja, wiem jak wygląda człowiek szykujący się do walki. Zresztą nawet jeśli mówisz prawdę, to dlaczego mała dziewczynka miałaby mnie okłamywać i nasyłać na ciebie, człowiek, który samotnie remontuje starą herbaciarnię, proszę odpowiedz mi, bo zżera mnie ciekawość. Ostatnie zdanie wypowiedział z lekkim przekąsem, co prawda wciąż pozostawał mocno zdystansowany, ale liczył, że w ten sposób sprowokuje drugiego i ułatwi mu zadanie.

Chłopak przez chwilę słuchał rozmówcy, ale gdy tylko usłyszał coś z piętra wyżej od razu przystąpił do działania. Szybkim ruchem wyjął kunai i cisnął nim w mężczyznę. W sumie mało już go obchodziło czy postępuje słusznie, ale miał dość tej sytuacji, a ten dźwięk dał mu pretekst do działania. Natychmiastowo sięgnął po katanę i przyjął pozycję obronną. Teraz gdy coś zaczęło się dziać pójdzie już szybko, może kiedyś ktoś to osądzi, ale to najmniej go obchodziło. Teraz jego umysł zajmowała rozpoczynająca się potyczka. Nieco martwił go fakt, że nie znał tego miejsca, a jego przeciwnik tak i niemal na pewno nie był sam.

Ostatnio edytowany przez Anamari (2013-07-16 21:54:35)

Atak nie sprawił chłopakowi większych problemów. Dzięki sporej ilości czasu, oraz gotowości na atak wyrzutek odsunął się, więc jego przeciwnik zaatakował podłogę, co dało ninjy dodatkową przewagę. W tej samej chwili chłopak szybkim ruchem ciął przeciwnika w gardło (szybkość 140, siła nie ma większego znaczenia, gdyż jest to cięcie kataną w gardło zabije, chyba że gość jest z kamienia) Atak powinien natychmiastowo zabić oponenta i umożliwić chłopakowi wbiegnięcie na górę po kobietę. Jeśli natomiast atak chybiłby wyrzutek odskoczyłby i przyszykował się do kolejnego ataku. Jeśli jednak był to szczyt możliwości oponenta, to walka zakończy się nader szybko i bez większych kłopotów.

Chłopak zabiwszy swojego przeciwnika skierował się na piętro, w kierunku odgłosów. W obecnej sytuacji wiele wskazywać mogło na zasadzkę, a wojownik wolał nie ryzykować. Co prawda pierwsza walka była wręcz dziecinnie łatwa, ale lepiej było nie ryzykować, wyrzutek postanowił więc zastosować dość prostą sztuczkę. Przywołał on bowiem swojego klona. Ów klon chwycił katanę i wszedł do pokoju, natomiast oryginał czekał, gotowy w każdej chwili zareagować. Ruch ten mimo niezwykłej prostoty,oraz dość małej oryginalności dość znacznie zwiększał poziom bezpieczeństwa, a chłopak nie chciał ryzykować przypadkowej śmierci.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Wysłanie klona okazało się rozsądnym posunięciem. Wybuch, który zniszczył klona, zniszczył także sporą część dachu herbaciarni. Gruz ten przywalił klona, ale dał też wyrzutkowi drogę ucieczki. Przydała się ona niezwykle szybko, gdyż do herbaciarni wbiegł kolejny zbir. Znajdował się on piętro niżej, więc jego shurikeny były łatwe do uniknięcia, gdyż leciały dość spory kawałek dość blisko siebie (musiały one bowiem przelecieć przez schody). Bardziej niebezpieczne były notki, których detonacja zniszczyłaby najpewniej cały dach. Z tego względu chłopak wyskoczył zawaloną wcześniej częścią i pobiegł do drzwi wejściowych tworząc po drodze jeszcze dwa klony. Wyrzutek ani na chwilę nie tracił czujności. On i klony przede wszystkim próbowali wypatrzeć innych bandytów. Chłopak miał zamiar obstawić drzwi, rozprawić się z bandytą i zakończyć to wszystko.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Chłopak znajdował się na zewnątrz, a jego przeciwnik w środku, razem z dziewczynką. W tej chwili to ona była największą przeszkodą. Gdyby jej tam nie było wyrzutek miałby znacznie więcej możliwości. Jednak jego przeciwnik był w znacznie gorszej sytuacji niż mu się wydawało. Niewielka herbaciarnia była dla niego pułapką. Wyrzutek przystąpił do działania. Wyciągnął zestaw malarski i zaczął tworzyć. Po chwili do herbaciarni wleciało 20 niewielkich ptaków z dziobami ostrymi jak kunaie, oraz wbiegł kot z pazurami ostrymi jak brzytwa (wszystko porusza się z prędkością 140). Ptaki latały po całej herbaciarni i starały się zadźgać mężczyznę, natomiast kot pobiegł do dziewczynki (wyrzutek pamiętał miejsce, w którym znalazła si