Ninja Clan Wars

Sytuacja w powietrzu nie był ciekawa, ale dla kogo? Zaraz się przekonamu, no może Takashi złapał Rokutaro cieniem... - Widać, nawet ty zaczynasz robić błędy w akcie desperacji mistrzu. Nie zapominaj, że nie tylko ty potrafisz używać jutsu bez składania pieczęci. Chcesz mieć na sumieniu własnego ucznia i resztę? - Zapytał z pewnym siebie uśmiechem, chcąc zatrzymać Takashi'ego, gdyby jednak ten tego nie zrobił smok jak i ptaszek wyleciały w powietrze. Tymczasem młody Gisaku chyba nie wiedział, że igra z ogniem... - Mocny to ty w gębie jesteś... Ale czy potrafisz coś oprócz kłapania dziobem? Niech będzie mogę stracić trochę czasu na ciebie, jednak z pewną umową... Wygrasz Rokutaro was zostawia, a ja ginę... Przegrasz starszy Takashi idzie do grobu... Zgadzasz się? Atak uznam również za zgodę... No co jest panie wygadany, boisz się? Właśnie dlatego cię zaatakowałem, nie potrafiłbyś spełnić woli starszyzny i wspomóc legionu... Szedłeś nieświadomie drogą tego głupca Matsuo... No chodź, pokaż, że jesteś warty czegoś!... - Mężczyzna mówił zdejmując  maskę i ukazując twarz Ichitsu, tylko nieco starszego. Chciał go zachęcić do tej walki, mogłoby być ciekawie.

Nadal starałem się zregenerować jak największą ilość chakry.
- Ty się zmieniłeś, jednak ja nie. Nie mam zamiaru poświęcać życia swoich przyjaciół. Mam inny zamiar. Inny cel. Pragnienie, do którego dązę. tym pragnieniem jest ... twoja śmierć - powiedziałem po czy od razu znalazłem się za Ichitsu. W prawej dłoni dzierżyłem miecz i starałem się odciąć mu głowę by raz na zawsze zakończyć jego żywot. Byłem pewien, że uniknie tego ataku toteż byłem gotowy by szybko zaatakować po raz drugi. Obserwowałem Ichitsu bardzo dokładnie i analizowałem jego siłę by nie zostać zaskoczonym.


[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Cała ta sytuacja była... ciężka. Praktycznie nic nie mogłem zrobić - jeden ruch i życie Takashiego zostałoby zakończone. Były tutaj jednak dwie osoby, które mogły w jakiś sposób pomóc. Niestety sam na żadną z tych propozycji nie mogłem się zgodzić...
- Ichitsu... Spróbuj tylko z nim iść, a poznasz coś gorszego niż śmierć. Tak samo ty Gisaku... Jeżeli chcesz z nim walczyć w pojedynkę... Jesteś głupcem. Nie rozumiesz, że żaden z nas nie da rady ich pokonać dysponując tylko swoją siłą ? Zresztą jesteśmy idiotami... Naszym zadaniem było co innego. Gdyby Takashi nie zaczął swojej ofensywy moglibyście już dawno uciec. My ze starszym Gisaku jakoś byśmy sobie poradzili. Najwyżej zginąłbym ja... A tak ? Nawet jeżeli pójdzie Ichitsu oni i tak nas powybijają. - i tutaj przerwałem swój monolog do towarzyszy. Nie miałem siły im dłużej tłumaczyć, że to co robię jest debilizmem czystej klasy. Zwróciłem się teraz do naszych przeciwników:
- Co wy na to ? Uwolnijcie nas wszystkich i stoczmy normalną walkę. No chyba, że naprawdę przez te dziesięć lat staliście się takimi tchórzami, że boicie się garstki dzieciaków. Co do Ciebie Rokutaro... Jesteś śmieciem. Śmiesz mówić o sumieniu jeżeli nie posiadasz własnego ? Jesteś po prostu żałosny, nic więcej - sam nie byłem do końca pewny co próbuję uzyskać tymi słowami. Jeżeli dobrze pójdzie zgodzą się na moje warunki i będziemy mogli wszyscy zawalczyć przeciwko nim.

Nie spodziewałem się mimo wszystko, że starszy ja odpuści sobie tak łatwo walkę. On, tak samo jak i ja nie zważaliśmy na słowa Rokutaro. Nagle poczułem, jak w moje ciało wpijają się wężowe kły. Trucizna rozchodziła się szybko po moim ciele, co sprawiło natychmiastowe osłabienie.
- Dzięki... Za troskę... - Moje ostatnie słowa padły do młodszego Rokutaro, po czym moje oczy ogarnął mrok. Ostatnią rzeczą jaką widziałem i jaką słyszałem był niebieski błysk i charakterystyczny świergot.
- Chidori...? - Pomyślałem, po czym osunąłem się na ziemię. Trucizna wywoływała mimowolne skurcze mięśni, więc lekko się trząsłem. Po chwili Ichitsu wziął mnie i zniknął 'gdzieś'.

Wszystko zaczynało iść nie po mojej myśli, rzekłbym nawet, że los całkowicie się od nas odwrócił i przeszedł na złą stronę. Nie mogłem nic zrobić z sytuacją na dole, nawet nie słyszałem wszystkiego, a jak się okazało, Ichitsu poddał się i poszedł z nimi, zaś mój starszy odpowiednim zginął przez Gisaku, można go spokojnie obarczyć winą. Całą sytuację zauważyłem, kiedy zleciałem na dół, ptak zmienił stan skupienia i wsiąkłem w niego, po czym zacząłem spadać na ziemię. Wylądowałem i dopiero teraz wszystko pojąłem. W oczach stanęły mi łzy, które co chwila spływały z policzków, milczałem jak grób na razie, nie odzywałem się. Klęknąłem obok Takashi'ego z przyszłości, uniosłem dłonie nad jego raną po technice Raiton'u, po czym zacząłem leczenie.
-Odsuńcie się... Dajcie nam trochę wolnej przestrzeni. - rzuciłem cicho typowym, smutnym głosem.
Regenerowałem komórki ciała, zwłaszcza te narządu, bo chodziło o życie mojego towarzysza. Co ja gadam, przecież nie mam szans, by go uratować?! Cholera, łzy zaczęły cieknąć mi większymi strużkami. W tym czasie przed moimi oczami pojawiły się pewne wspomnienia.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

____________________

Akcept by Katsuro

Ocknąłem się, ciągle lecząc Takashi'ego, wiedziałem, że robię to bezskutecznie, ale nie przerywałem. Może to zabrzmi głupio, ale łudziłem samego siebie, chciałem odreagować.
-Jestem beznadziejny, jestem nikim... - mój ton nie zmieniał się ani trochę.
Tamten klon zniknął, jak coś.


[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2012-05-20 14:59:01)

Gisaku postanowił "naprawić" swój błąd, jeśli można tak powiedzieć. Jednak technika Ichitsu była zbyt szybka, by Kamui mogło nadążyć, dlatego ostrze zostało wessane, jednak po tym jak przeszyło ciało Nary. Na ziemi pojawił się starszy Gisaku, ciężko opisać ból, z jakim spoglądał na swoją młodszą wersję. Starszy Rokutaro natomiast spoglądał na wyczyny młodszego, z uśmiechem na ustach zaczął mówić. - Gdyby tak było, to zapewne wasz Takashi by nie żył... Ale spróbuj... Wiem więcej niż ci się wydaje... - Po tym zwrócił się do zgrai na dole. - Hej dupki, jeszcze jestem tu ja! Uwolniłem was, ale to nie znaczy, że walka skończona! - Po tym spojrzał na młodszego siebie szykując coś w dłoniach. Warto dodać, że smok młodego wyleciał w powietrze.

Wylała się ze mnie fala szyderczego śmiechu:
- A niby dlaczego miałoby tak być ? Umarła jego starsza wersja. Nasz Takashi ma jeszcze... dziesięć lat życia. - uznałem jednak, że nie ma po co się poświęcać. Nie zmienia to faktu, że starszy "ja" olał mnie. Uśmiechnąłem się, miałem szansę go zaatakować... Stworzyłem jedenaście dzieł, które otoczyły go z każdej strony. Nawet on nie miał szans na unik przy tak małej odległości. Ot, taki pokaz, że i z podstaw Kibaku Nendo może powstać piękna sztuka. Zanim je zdetonowałem zeskoczyłem ze smoka przeciwnika i zleciałem w dół. Stanąłem obok Takashiego w ciszy - cała ta sytuacja wpłynęła na mnie zbyt emocjonalnie żeby mógł w ogóle cokolwiek z siebie wyrzucić.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Rokutaro (2012-05-20 16:53:25)

Kiedy młody Rokutaro otoczył dziełami starszego, ten z uśmiechem chciał odskoczyć, jednak zatrzymały go cieniste igły przebijając większość jego ciała, chwilę później wykończyły go eksplozje. Jeżeli Takashi pozwoli ptak z Rokutaro spada na ziemię, wyrzutek leżał i ksztusił się własną krwią ledwo żyjąc. Upadek Rokutaro został zamortyzowany przez ptaka, który teraz powoli zaczął tracić swój kształt. Jego stan skupienia zmieniał się. Glina powoli zaczęła mięknąć . Po obu Ichitsu nie było już śladu. Najprawdopodobniej Rokutaro nie pożyje zbyt długo.
- A więc tak dane mi umrzeć ? - powiedział

Ostatnio edytowany przez Straznik 1 (2012-05-20 20:22:21)