Ninja Clan Wars

Chłopak szybko rozważył kilka wariantów wybrnięcia z tej trudnej sytuacji. Ostatecznie zdecydował się na ucieczkę. Szybko zerwał się z miejsca i ruszył w ulicę okrążającą całą wioskę. Kiedy dobiegł do miejsca gdzie był największy tłum stworzył swoją iluzję, która miała przyciągnąć strażników. Tak jak sądził, strażnicy także rzucili się do biegu. Kiedy minęli róg widzieli już tylko klona Yocharu, który przed nimi uciekli. Bez chwili zastanowienia ruszyli za nim, nie rozglądając się po tłumie w którym teraz bezpiecznie stał młody shinobi. Postanowił podejść do jakiejś kobiety i poudawać zagubione dziecko. Kobieta, którą złapał za dłoń wyglądała jakby była po czterdziestce, niosła ciężkie worki prawdopodobnie z zakupami.
Oh, nic się nie stało. Przecież centrum wioski, jeżeli można to tak nazwać, nie jest tutaj. Właśnie tam idę, to mogę Cię zaprowadzić. Mógłbyś pomóc mi z tymi torbami? Są strasznie ciężkie.
Powiedizała, jednocześnie obserwując chłopaka. Jej uwagę przykuła jego budowa, dosyć umięśniona jak na jego wiek.
Nigdy wcześniej Cię nie widziałam, jak się nazywa twoja mama? Może miałam okazję ją poznać?

Młody dżentelmen szybko chwycił za torby aby pomóc kobiecie w potrzebie. Zgrabnie także udało mu się okłamać ją co do imienia swojej matki. Historyjka, która na poczekaniu wymyślił też był niczego sobie. Teraz ze swoją przykrywką, mógł wmówić kobiecie prawie wszystko. Ruszyli w stronę przeciwną do tej, w którą pobiegli strażnicy.
Saya... Chyba masz rację nie znam żadnej Sayi. Rozumiem, to smutne, że musieliście się przeprowadzić, pewnie miałeś tam wiele znajomych.
Wspólnie dotarli do skrzyżowania ulic i skręcili w prawo aby dostać się do centrum wioski. Teraz bez problemu można było zauważyć świątynie stojącą na środku placu, prawdopodobnie rynku, a na lewo od niej górowała nad wszystkimi innymi zegarami wieża z zegarem, który teraz wskazywał godzinę trzecią po południu.
No i jesteśmy na miejscu, gdzieś tutaj powinna być twoja mama? Może mnie z nią poznasz? Ostatnio nie mam z kim rozmawiać, mój mąż cały czas pracuje w polu, a córka pojechała w świat. Z przyjemnością znajdę sobie towarzyszkę do rozmowy.
Na rynku nie było takiego tłoku jak na "obwodnicy". Odległość od świątyni do pierwszej linii budynków wynosiła ok 15 metrów. Większość sklepów, jak nie wszystkie, znajdowało się właśnie tutaj. Ludzie przechodzili na wskroś placu. Po obu stronach były kolejne odnogi takie same, jak ta z której właśnie Yocharu wyszedł wraz z kobietą. Było ich w sumie cztery. przy każdej z nich stała para strażników z takimi samymi opaskami jak ta dwójka, która teraz goni iluzję chłopaka.

Yocharu dotarł do upragnionego miejsca - centrum wioski. Teraz musiał wybrać, gdzie znajdują się tajne dokumenty? Czy jest to budynek, na którym jest wieża z zegarem, czy może świątynia stojąca w samym środku? Musiał także, w jakiś sposób pozbyć się kobiety, która ewidentnie miała zbyt dużo wolnego czasu. jednak szczęście się do niego uśmiechnęło. Kiedy chłopak wskazał palcem na budowlę w centrum, kobieta rzekła:
Świetnie, nie będę jej przerywać. Poczekaj na nią przed wyjściem, a ja pójdę już do domu zaparzę nam wszystkim herbaty. Mieszkam w tym budynku, zaraz obok ratusza.
Wskazała na mały domek stojący obok budynku z wieżą.
W tym miejscu rozstali się. Yocharu poszedł do świątyni. Ciężkie drzwi ze skrzypieniem uległy pod naporem jego rąk i otworzyły się. W środku było o wiele mniej miejsca niż można by wnioskować po wyglądzie zewnętrznym. W środku był tylko ołtarzyk z jakimś dziwnym posążkiem przedstawiającym wściekłego byka - prawdopodobnie tutejsze bóstwo. Po bokach były ławki a po środku leżał dywan, z kolorowymi wzorami. Wbrew pozorm było tu przytulniej i inaczej niż we wszystkich świątyniach.

Chłopak lekko zdziwił się wnętrzem świątyni, która z zewnątrz prezentowała się znacznie okazalej. Postanowił upewnić się, czy na pewno w jest tutaj sam. Podszedł do drugiej ławki od ołtarza i na niej usiadł. Rozglądając się mógł stwierdzić, że faktycznie jest sam. Ściany były całkowicie puste a na suficie można było dostrzec tylko pajęczyny w rogach. następnie podszedł do ołtarza aby dokładnie go zbadać. Był on zbudowany z drewna i uformowany w sześcian. Na górę był narzucony czerwony materiał na którym był postawiony posążek tutejszego bóstwa. Z drugiej strony, a więc tej za którą teoretycznie powinien stać kapłan, także nic nie było. Świątynia prezentowała się dosyć ubogo, ale nie ma się co dziwić, w końcu w tak małej wiosce nie ma coś się spodziewać witraży i żyrandoli. Yocharu pozostało tylko wyjść i udać się w kolejne miejsce, w którym mogły się znajdować dokumenty, a więc ratusza przy którym mieszkała kobieta, która teraz szykowała herbatkę dla gości, którzy raczej się nie pojawią.

Chłopak potwierdził swoje obawy i postanowił udać się do wieży zegarowej. Jednak przed wyjściem postanowił lekko uchylając drzwi sprawdzić czy kobiety tam nie ma. Był to bardzo sprytny ruch bo pomimo, że jej nie zobaczył pojawiło się inne zagrożenie. W odległości 30 metrów od świątynie stała grupka strażników było ich czwórka - prawdopodobnie z dwóch posterunków. Dwójka z nic ciężko oddychała i o czym opowiadała drugiej parze. Mocno coś gestykulowali. Nie trudno było się domyślić, że informowali się nawzajem o pojawieniu się intruza w wiosce. teraz dostanie się do ratusza będzie jeszcze trudniejszym zadaniem. Yocharu znalazł się w pułapce. W świątyni nigdzie nie było widać innego wyjścia, pojawienie się na placu oznacza szybkie pochwycenie go przez strażników. No chyba, że uda mu się ich pokonać, jednak w takim wypadku będzie musiał stoczyć walkę 1 na czterech, a możliwe że i reszta się zbiegnie. Byłoby to nawet dobre, gdyby miał partnera do pomocy. Niestety takowego nie było a młody Uchiha musiał sobie radzić sam.

Młody ninja postanowił ponownie schować się w świątyni i tam przemyśleć dalszy plan działania. Rozważał wiele opcji, ostatecznie decydując się na zwabienie strażników do środka. Otworzył drzwi na oścież i udawał, że go złapali, poczekał aż któryś z nic go zauważy. Tak też się stało, chłopak szybko wtedy ponownie schował się w świątyni i wskoczył pod ławkę. Było tam wygodnie bo mógł położyć się na dywanie, który leżał na ziemi, nie pasował do wystroju, ale to nie był czas na takie rozmyślania. Kiedy jeden ze strażników ujrzał Uchihe chowającego się w świątyni, krzyknął do niego aby się zatrzymał. Chwilę potem wraz z jednym ze swoich kolegów z pracy także wszedł do świątyni. Obydwoje mieli wyjęte katany.
Dobra, młody wyłaź. I tak już nie masz gdzie uciec. nie wiem w jaki sposób tak szybko tu dobiegłeś, ale za chwilę wszystko nam wyśpiewasz. Możesz pójść z nami po dobroci, albo zmusimy Cię do tego siły. Naprawdę warto dla jakiegoś słomianego kapelusza robić sobie tyle problemów? Porozmawiamy tylko chwilę w ratuszu i puścimy Cię wolno jeśli oczywiście przeprosisz tego mężczyznę, któremu ukradłeś tą czapkę.
Mówił ten, który Cię zauważył. Drugi natomiast powoli po cichu zmierzał w twoją stronę. jego kroki były zagłuszane przez mowę pierwszego strażnika. Kiedy ten skończył drugi jakby się zatrzymał, bo jego kroki całkowicie ucichły.

Yocharu postanowił działać. Doszedł do wniosku, że nie ma szans się przekraść bo jeden z mężczyzn nadal stał przed drzwiami. Dlatego też użył genjutsu aby jego przeciwnicy zobaczyli swoje największe lęki. jest to straszna technika, która nie przerwana w czas jest w stanie stworzyć permanentne rysy. Pierwszy mężczyzna, który jak się okazało, był już przy ławce za którą krył się shinobi (dywan stłumił kroki), zaczął krzyczeć i wymachiwać swoją kataną. Atakował wprost przed siebie i cały czas napierał przed siebie wydając przy tym potworne wrzaski paniki. Ostatecznie udało mu się trafić w posążek, który spadł na ziemię i nie potłukł nie usatysfakcjonowało to jednak mężczyzny, który nadal zaciekle atakował szczątki niedawnego bóstwa. Drugi natomiast, w momencie gdy zobaczył przed swoimi oczami straszne obrazy spanikował i wybiegł ze świątyni z wrzaskiem na ustach i w tylko sobie znanym kierunku. Można powiedzieć, że młody Uchiha został sam bo pierwszy strażnik wolał potłuc na drobny mak wielkiego byka. Wtedy chłopak ponownie podszedł do drzwi aby przyjrzeć się temu co dzieje się na zewnątrz. W stronę świątyni zmierzała pozostała dwójka strażników, którzy zaniepokojeni dziwnym zachowanie ich kolegi, który teraz biegał gdzieś w tle nadal krzycząc ze strachu, postanowili sprawdzić, co się tam w środku dzieje. Mieli katany gotowe aby w każdej chwili zaatakować, czające się we wnętrzu niebezpieczeństwo.

Yocharu był zadowolony z działania swojej techniki. Nie mógł się tym jednak cieszyć zbyt długo, gdyż niebawem w świątyni powinni się znaleźć kolejni strażnicy. Szybko opracował kolejny plan. Ukrył się zaraz przy drzwiach, miał zamiar uciec, gdy tylko strażnicy znajdą się w środku. Czekał i nasłuchiwał. W końcu po chwili przed drzwiami usłyszał cichą rozmowę.
- Ja tam nie wchodzę, to jest jakiś cholerny ninja. Wiesz co oni potrafią?
- Głupi jesteś. Nasłuchałeś się głupot i teraz srasz w gacie. Właź nie gadaj.
Wtem do świątyni wpadł, jakby popchnięty, strażnik. cały się trząsł i miał wyciągniętą katanę. Kiedy zobaczył co robi jego kolega, przeraził się jeszcze bardziej. Wtedy Yocharu wyłączył swoją technikę i pozwolił strażnikowi opaść na kolana. Ten zaczął głośno dyszeć i rozglądać się po ołtarzy, który zdewastował. Przerażony strażnik, który wszedł do środka chciał się odwrócić, do osoby, która go wepchnęła do środka. Jednak wtedy jego wzrok padł na ukrytego za drzwiami Uchihe. Mężczyzna wyraził tylko wyraz przerażenia i wyskoczył z powrotem za drzwi. Chłopak nie mógł zareagować, bo dokładnie w tym samym momencie wyłączał swoje Narukami no Jutsu.
- Widziałem, widziałem, to straszne on, on zmusił nowego do zniszczenia byka. To jakiś psychopata. Nie wchodź tam, jest niebezpieczny.
- Przestań bredzić...
Można było usłyszeć dźwięk wyjmowanej katany i ostrożnych kroków zbliżających się ponownie w stronę drzwi świątyni.

Młodemu shinobiemu powoli zaczynały puszczać nerwy. Miał dość dłużącego się pobytu w świątyni i chciał jak najszybciej udać się w stronę ratusza. Przeszkadzała mu w tym jednak dwójka strażników, którzy "dzielnie" bronili wyjścia. Yocharu postanowił ponownie wykorzystać technikę iluzji i stworzyć swoją idealną kopię. Wysłał ją w przeciwległy bok, tak aby rozproszyć przeciwnika. Następnie chciał wykonać akrobatyczną sztuczkę, której nie powstydziłby się najzwinniejszy wojownik. Nie wszystko było jednak zaplanowane idealnie. Kiedy wybił się i kopnął pierwszego strażnika, który miał swoją katanę w pogotowiu, nie zdążył się wybić, kiedy ta mimowolnie w dość słabo ale jednak trafiła ninje w udo. Była to bolesna rana, jednak cios był na tyle słaby, że miecz nie wbił się na dużą głębokość i lekko tylko drasnął mięsień. Chłopak był całkowicie sprawny, jednak teraz spadał na ziemie zaraz przed strażnikiem. Kopnięci, które wykonał trafiło przeciwnika w ramię i nie wyrządziło mu znacznej krzywdy, lekko się tylko zachwiał, jednak natychmiast wrócił do pewnej pozycji. Tak czy siak, chłopak jest w bardzo trudnej sytuacji, katana którą trzymał jego przeciwnik oderwała się od prawej nogi i poszybowała w górę, aby rozdzielić walczących. Strażnik szykuje się do wykonania cięcia prostopadłego do podłogi [szybkość: 15 | siła: 10]. Jeżeli, chłopak w porę nie wykona uniku, ostrze wbije mu się w czaszkę i zakończy, niedługi żywot.

Chłopak miał ogromny problem, zdecydował się nie unikać ciosu poprzez odskok czy przesunięcie się w bok. Postawił na swoje umiejętności używania jutsu. Ostrze opadało w dół kiedy młody Uchiha igrał ze śmiercią i składał pieczęcie, aby przed jego przeciwnikiem zmaterializował się jego największy lęk.  Poczuł ukłucie na czole i gorąco, które rozlało mu się w tamtym miejscu. Poczuł jak coś spływa po nosie i ostatecznie skapuje na ziemię. Katana zatrzymała się na głowie Yocharu, który w ostatnim momencie aktywował swoją technikę. Jego oponent, wpatrywał się teraz przerażonym spojrzeniem prosto w twarz ninjy i ranę jaką mu zadał. Upuścił katanę, który ze szczękiem upadł na ziemię. Mężczyzna zmienił się z kata w niewolnika własnego umysłu, który teraz serwował mu potworne obrazy, które zmuszały go do chwycenia się za głowę i opadnięcie na kolana. Kiedy zobaczył to drugi strażnik z przerażeniem odwrócił się i uciekł z pola widzenie chłopaka. Teoretycznie miał teraz drogę wolną, jednak jeżeli ktokolwiek zajrzy do świątyni zastanie tam makabryczny widok, oszalałych strażników i zdewastowanego bóstwa. Lepiej, żeby się nie wydało kto to uczynił, bo kara będzie sroga.

Pierwszym co zrobił chłopak było zerwanie czerwonej opaski, którą miał na ramieniu trafiony genjutsu strażnik. Yocharu chciał nią sobie przepasać głowie aby zatamować krwawienie, z rany, która była na tyle głęboka, aby pozostawić bliznę. Niestety opaska nie była na tyle długa aby opasać całą głowę Uchihy. Z krwawiącą głową wybiegł ze świątyni powrotem na plac i natychmiast udał się w stronę ratusza z którego wystawała wieża zegarowa. Nie przejmował się przerażonymi spojrzeniami wieśniaków, którzy zaczynali podejrzewać, że dzieje się coś niedobrego. Po wiosce zaczynały krążyć plotki. Na szczęście po drodze nie było żadnych strażników. Chłopak bez żadnych przeszkód dobiegł do ratusza by stanąć przed drzwiami. Były otwarte. Mógł bez problemu wejść do środka by zobaczyć: hol, ciasny i krótki. Po prawej stronie stała ławka, na której można było usiąść. Po lewej była recepcja, aktualnie pusta. Dalej hol prowadził prosto i na końcu rozchodził się we dwie strony. Całość była drewniana i solidna. Na ziemi leżał dywan w kolorowe wzory, który skutecznie tłumił wszystkie kroki. Niestety nigdzie przy wejściu nie było widać śladów dokumentów.

Yocharu postanowił przeszukać recepcję. Niestety pomiędzy różnymi świstkami, listami i spisami nie znalazł niczego interesującego. Nie wiedział też do końca czego szukać. W końcu nie otrzymał konkretnych informacji. Może ludzie, którzy mu tą misję zlecili wiedzieli, że dokumenty będą rozpoznawalne. a może liczyli na instynkt chłopaka? Tak czy siak, Uchiha ruszył w prawą stronę. tam na końcu krótkiego korytarza były zamknięte drzwi, na których było napisane: Burmistrz. Nie zdążył do końca odczytać napisu, kiedy usłyszał jak ktoś wbiega po drewnianych schodach, które prowadzą do ratusza. Później jego kroki ucichły, jakby się zatrzymał. Niestety Yocharu był za daleko, aby móc ocenić ile było osób. Wiedział na pewno, że ma towarzystwo. On był sam w zamkniętym pomieszczeniu, z jednej strony gabinet, z którego nie wiadomo czy będzie wyjście, z drugiej przeciwnicy, którzy w każdej chwili mogli pojawić się za rogiem. Ponownie znalazł się w trudnej sytuacji.

Chłopak miał problem, nie wiedział co ze sobą począć. Miał dylemat, ponieważ jego zasoby chakry zaczynały się kurczyć, jednocześnie bał się o psychikę swoich przeciwników. Z drugiej strony jego priorytetem było zdobycie dokumentów, które prawdopodobnie były ukryte w tym pomieszczeniu. postanowił pójść na kompromis. Stworzył kolejną iluzję, której dał swój własny wygląd. Następnie wysłał ją na zwiady. Gdy tylko wyszła za róg, Yocharu usłyszał skądś znany sobie krzyk. Później widział jak katana przecina jego iluzję. Zza rogu wyszedł strażnik, którego już wcześniej spotkał. Był to ten, który jako pierwszy stał się celem jego techniki GenJutsu. Ten sam, który zniszczył byka w świątyni. Zdążył się pozbierać, nie tak jak jego umysł, w jego oczach było widać szaleństwo. Prawdopodobnie kierował się nienawiścią ukierunkowaną do młodego Uchihy, który spowodował mu tak wielkie cierpienie. Stali naprzeciwko siebie czekając aż oponent wykona swój ruch. Yocharu mógł zobaczyć za jego plecami, schody prowadzące do góry oraz korytarz, który przebiegał obok nich i zakręcał w lewo.

Przeciwnicy stali naprzeciwko siebie i gotowali do walki. Uchiha ruszył jako pierwszy, zaraz po nim wystartował strażnik. Ten miał przewagę w postaci katany. Yocharu wyskoczył w stronę ściany i się od niej odbił. W tym samym momencie strażnik wykonywał równoległe do podłogi boczne cięcie, które dzięki sprytnemu manewrowi trafiło w ścianę. Chłopak odbił się od niej i trafił kolanem w głowę przeciwnika. Strażnik zachwiał się i po chwili padł na ziemię. Może cios nie był silny, ale trafił w skroń, co skutkowało ogromnym bólem i zaćmieniem myśli. Strażnik już wcześniej był zmęczony po walce z wyimaginowanym strachem, więc ten lekki cios okazał się skuteczny. Yocharu miał szczęście. Najwidoczniej gnany chęcią zemsty strażnik nie zawiadomił reszty i przyszedł tutaj sam. Teraz chłopak miał wolną drogę aby przeszukać gabinet szefa. Jego czoło przestało krwawić, ale krew, która spływała po twarzy Uchihy zaschnęła i stworzyła na niej kolorowe ślady. Włosy, które opadały mu na oczy, także były nią sklejone. Noga była w lepszym stanie i właściwie obyło się bez zbytniej utraty krwi.

Yocharu po pokonaniu przeciwnika wyraźnie się rozluźnił. Myślami był już w domu, gdzie będzie mógł wziąć kąpiel i zjeść gorącą kolację. Jednak przed nim stało jeszcze zadanie wykradzenia informacji, które prawdopodobnie były ukryte za tymi drzwiami. Chłopak do nich podszedł i nacisnął klamkę. Ta opadał na dół pod naporem jego dłoni, a drzwi otworzyły się pokazując mu gabinet. Było w nim biurko, dwa krzesła wieszak i regał z szafkami. Na ścianach wisiały obrazy a naprzeciwko znajdowało się okno, przez które chłopak mógł zobaczyć jedną z ulic przecinających dwa okręgi budynków. W gabinecie był porządek, na wieszaku wisiały jakieś ubrania, na biurku wszystkie dokumenty były ładnie poukładane, a na samym środku leżała koperta. Za oknem zaczynało się powoli ściemniać. Yocharu spędził w tej wiosce o wiele więcej czasu niż się spodziewał.

Chłopak ucieszył się, kiedy znalazł ową kopertę. Dzisiaj wydarzyło się już chyba za dużo, jak na jego pierwszą misję. Wyjrzał przez okno. Nie było wysoko. Bez problemu można było wyskoczyć. Zanim to jednak zrobił, przeszukał jeszcze szafkę z dokumentami. Było tam dużo półek, wiec zajęło mu to trochę czasu. nic ciekawego w niej nie znalazł. Tylko jakieś stare, rachunki, spisy mieszkańców, listy pracowników itp. Na szczęście w tym czasie nikt też mu nie przeszkadzał. Najwidoczniej burmistrz miał dzisiaj dzień wolny. Albo w ogóle tu nie zaglądał. Chłopak mógł bez problemu zabrać dokumenty i nikt się o tym nie dowie. Przynajmniej na razie dopóki nie obudzi się pokonany strażnik i wszystkim opowie co się wydarzyło. Dobrze, że Yocharu przed akcją zdjął koszulkę bo poszłaby niezła fama o Uchisze, który bawi się umysłami zwykłych ludzi.

#3

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

    Dotarliście w końcu na tereny starego Boin. Nadal nikt nie był świadomy Twojej obecności. Mężczyzn rzeczywiście było trzech. Kobieta (wygląd), którą porwali miała związane kostki i ręce za plecami, zakneblowane usta i zasłonięte oczy. Ubrana była w czerwone kimono i mogła mieć około 23 lata. Obecnie była niesiona na ramieniu przez jednego z najemników niczym worek kartofli.
  - Już niedaleko, może skorzystamy z okazji? - zapytał jeden z nich, który usilnie próbował wykorzystać kobietę.
  - W sumie to rób co chcesz, ale jak Ci się coś stanie, to potem nie płacz. - powiedział ten, co ją niósł. Po chwili położył ją na ziemi. Kobieta o dziwo wyglądała na dość spokojną, przynajmniej z pozoru, pomimo wszystkich ostatnich wydarzeń i słów mężczyzn. Leżała na ziemi i nie ruszała się.
  - To najpierw pójdę się odlać. - To powiedziawszy ruszył w stronę krzaków. Wprost na Ciebie, jednak nie mógł wiedzieć, że tam jesteś. Lepsza okazja nie mogła Ci się trafić.

#4

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
    Nim przeciwnik zorientował się co się dzieje, było już po nim. Niestety zdążył krzyknąć tuż przed śmiercią. Czułeś i słyszałeś jak kości pękają pod siłą Twojego ciosu. Mostek został paskudnie wgnieciony i z ust martwego już mężczyzny bryzgnęła krew. Musiałeś uszkodzić mu serce.
    Pozostała dwójka porywaczy została zaalarmowana. Jeden z nich poderwał kobietę, przykładając jej nóż do gardła, a drugi wyciągnął katanę. Obaj rozglądali się dookoła, szukając Ciebie.
  - Wyłaź kimkolwiek jesteś! - krzyknął jeden z nich.
    Wyglądało na to, że próbowali, wziąć kobietę za zakładnika, ale czy na Ciebie to podziała? Czy to Cię powstrzyma? Nie wyglądali jakby żartowali, więc jej życie było z pewnością zagrożone. Za to sama porwana zachowywała pozorny spokój, jednak, gdy jej się bliżej przyjrzeć to zdążyła oswobodzić sobie sama kostki. Kto wie, może jeszcze chwila, a uwolni także ręce?

#5

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
    Bandyci byli cali spięci i gotowi, by rzucić Ci się do gardła. Gdy wyszedłeś zaczęli mierzyć Cię nerwowo. Zauważyli sharingana w Twoim oku i na ich twarzach pojawiło się zdenerwowanie.
  - Chole*a! A Ty tu skąd! - krzyknął ten trzymający katanę. - Bądź grzeczny i daj się zabić!
  - Albo potniemy ślicznotkę! - zagroził ten drugi, przyciskając ostrze noża do szyi kobiety. Jej skóra została delikatnie nacięta, przez co nerwowo łapnęła powietrze ustami.
    Mężczyzna z kataną zaczął ostrożnie do Ciebie podchodzić, studiując każdy Twój ruch. W końcu rzucił się na Ciebie i już miał Cię ciąć, kiedy jego kolega krzyknął. Zatrzymał się i obejrzał za siebie.
    Kobieta zdołała się oswobodzić i z zawiązanymi oczami walnęła agresora w brzuch i szczękę. Ciosy nie były zbyt silne, ale były wystarczające by wydostać się z jego uścisku i wytrącić mu z ręki nóż. Następnie zerwała opaskę w oczu. Spojrzała na Ciebie wytraszonymi, fioletowymi oczami, gdy zauważyła sharingana i uciekła w las.

#6

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
    Patrzyli na Ciebie zmieszani, gdy tak wisiałeś kilka metrów nad nimi. Wyglądali, jakby nie za bardzo wiedzieli, co mają zrobić. Widać było zdenerwowanie, a nawet strach na ich twarzach.
  - Kur*a, nie na to się pisałem! Spier***am stąd! - powiedział ten, co wcześniej wziął kobietę za zakładnika. Odwrócił się i zaczął uciekać jak najdalej od Ciebie.
    Ostatni z mężczyzn przeklął pod nosem kilka razy, patrząc na Ciebie z wściekłością. Chciał zrobić to samo co jego kolega, jednak wtedy obaj usłyszeliście wrzask. Jakby kogoś obdzierano ze skóry. Ptaki poderwały się z okolicznych drzew, uciekając w popłochu. Jedno było pewne - krzyczał ten z bandziorów, który chwilę temu uciekł.
    Ostatni z Twoich przeciwników schował katanę, totalnie pogrążony w strachu. Nie miał pojęcia co tu się wyprawia. Postanowił oddalić się stąd jak najszybciej.
    Ty miałeś do wyboru gonić uciekiniera, albo podążyć za źródłem krzyku.