Ninja Clan Wars

Podróż statkiem była kolejną chwilą do przemyśleń. Woda była taka jak kiedyś, nie zmieniła się specjalnie. W przeciwieństwie do mnie samego. Zmęczone oczy patrzyły smętnie na smugi, jaką zostawiał za sobą płynący prom. Po jakimś czasie łódź przybiła do brzegu. Wyszedłem z niej i ruszyłem drogą. Niespieszny był to krok, gdyż nadal kolebało mi się w głowie po podróży morskiej. Nie widziałem nigdzie mojego mistrza, a wyruszyłem chwilę po nim.
- Pewnie wybrał okrężną drogę. Mam zatem trochę więcej czasu na podróż.
Po tych słowach ruszyłem drogą w stronę Boin.
- Tak często tędy przechodziłem. Ach, wspomnienia...
[z/t -> Boin, Tereny Boin]

Nareszcie, tylko jedna prowincja dzieliła Mei od jej celu - Hidari. Lekko zmęczona siedziała na wozie i słuchała kolejnych opowieści z uśmiechem, na temat prowincji przez którą własnie przejeżdża. Co jakiś czas spoglądała na boki aby obejrzeć tereny Yu no Kuni. Po drodze na chwilę się zdrzemnęła, jednak wstała, kiedy usłyszała, że zbliżają się do kolejnej prowincji - Boin. Po drodze zastanawiała się co będzie ją czekało w Hidari, miłe spotkanie z jakąś osobą, czy może co innego, jednak szybko został wyrwana z namysłów przez kolejne opowieści. Z uśmiechem zaczęła ponownie słuchać ciekawych opowieści.

[z/t --> Boin/Tereny Boin]

Ostatnio edytowany przez Mei (2012-02-11 16:45:26)

Po długiej podróży przybyłem w końcu do Kraju Gorących Źródeł.
- Zło, to już jest zbyt proste - pomyślałem, zawsze kusi, ale jednak coś we mnie jest pomimo mojego wyznania jestem chyba powołany do czegoś innego. Te tereny to wręcz smaczek dla mojego oka, mogę tu chyba zostać na wieki, jednak za nim cokolwiek zrobię muszę chwilę odpocząć podróż kosztowała mnie trochę siły, no a kto wie gdzie jeszcze wyruszę. Na razie tu zostanę i się trochę porozglądam, wolnym krokiem zwiedzam Yu no Kuni, podziwiam tutejszą naturę, wcześniej nie rozstawałem się z Ariando, to też jest to dla mnie bardzo miłe zaskoczenie. Siadam przy jakimś drzewie opieram o nie swoją kosę i wpatruje się w niebo, które zawsze mi tak wiele ma do powiedzenia.

Ostatnio edytowany przez Jamalek (2012-02-14 23:26:29)

I tym razem udało mi się dojść szybko do następnego miejsca, tym razem był to tereny Yu no Kuni. Dawno nie podróżowałam, a mimo wszystko w ogóle nie czułam zmęczenia, dodatkowo nawet czułam się bardzo dobrze. Miałam wrażenie, że spotkam w Boin kogoś znajomego, nie wiem skąd ten pomysł, ale szczerze, fajnie by było. Mniej więcej dwa lata spędziłam w Shisou, praktycznie nic nie robiąc, albo to udzielałam się w jakichś misjach, albo pomagałam ludziom, robiłam wiele rzeczy, co uniemożliwiało mi trening. A oprócz tego, miałam wielką ochotę zawalczyć, wiem, że nie powinnam tego robić, zwłaszcza, kiedy nie mam przy sobie żadnej lalki, ale cóż, po prostu miałam taką ochotę.
-A psiiik. - kichnęłam cicho i słodko, jak dziewczynie wypadało.
-Już niedaleko, praktycznie jestem. - pomyślałam sobie, będąc już przy granicy z Boin.

[z/t -> Miuryioko (Boin)]

Wędrówka trwała w ciszy. Nikt nie miał ochoty zabierać głosu, ani zarzucać nowym tematem. Każdy wiedział gdzie zmierza, więc tym bardziej obyło się bez zbędnych pytań. W tym momencie Senti był na prawdę wesoły. Czuł, jakiego morale rosną w górę. Teraz był przez każdego akceptowany, a dawne wydarzenia poszły w niepamięć. Mógł wszystko zacząć od zera. Co chwila czuł spojrzenie Mei na swojej twarzy. Czy to coś oznacza? Trochę to go zawstydzało, starał się udawać, że nic nie widzi. Jej nastawienie do Gisaku zmieniło się jak w Kalejdoskopie. W jednej chwili zaczęła go nienawidzić. Do tego Uchiha nagle zginął na jakiś czas. Czyżby to kolejny dowód na to, że prowadzi podwójne życie? Stało się to niepokojące, tak jak jeszcze jeden Uchiha, który szedł w milczeniu, co nie tylko Senti zobaczył. Chcąc rozluźnić atmosferę, chłopak zapytał:
- Jak na Ciebie wołają, nieznajomy? Przepraszam, że dopiero teraz pytam, ale nie było jakoś okazji, co pewnie sam zauważyłeś. - rzekł młody Kaguya, zauważając, że wchodzą w nową prowincję - Kanketsu, kraju Ognia.

z/t -> Kanketsu.

Mei szła w milczeniu. Zastanawiała się nad wieloma rzeczami. Co jakiś czas spojrzała po każdym, po czym ponownie wlepiała spojrzenie w ziemię. Jej mina nie była już taka uśmiechnięta i zadowolona jak niegdyś, teraz widniał na niej smutek i niepewność. Cały ten czas nie miała ochoty rozmawiać z nikim i tak zapewne zostanie do końca podróż. Zresztą jakoś nikt nie gonił się do rozmowy, jedynie Senti, zwrócił się do Uchihy, który jak do tej pory był cichy. Dziewczyna czułą ogromny ból, ale jeszcze większą urazę do Gisaku, nie była pewna jak chłopak, który tak się zachowuje może być liderem organizacji, w głowie się jej to nie mieściło.
[z/t --> Kanketsu/Tereny Kanketsu]

- Krew, śmierć, chwała panie Jashin, co spotka mnie tym razem? - zadawałem sobie pytania w głowie, moje myśli jednak zakłóciła postać pewnego mężczyzny, ostatnim razem w Lesie Ariando, miałem podobną sytuację i trochę się musiałem męczyć, jednak od tego czasu stałem sie zdecydowanie silniejszy, więc bez dłuższego na myślenia idę w stronę tego 'kogoś'.
   Wolnym krokiem dochodzę i staję pięć metrów przed nim, przyjaznym głosem pytam nieszczęśnika, wnioskuje to po jego wyglądzie:
- Witaj nieznajomy, co się stało, może mogę Ci jakoś pomóc, w sumie i tak mam przerwę w treningu, a widzę że potrzebujesz pomocy - pytam z zaciekawieniem czekając na odpowiedź.

Ostatnio edytowany przez Jamalek (2012-02-16 23:31:05)

- Co ja mogę wiedzieć? - sarkastyczny uśmiech.
- Zapytam najpierw wierzysz w coś? w cokolwiek? jeżeli myślisz, że to w ogóle nie dotyczy tej sytuacji to jesteś w błędzie. Co ja wiem? He.. może niewiele, nie będę się narzucał jeśli nie chcesz, zresztą jesteś w opłakanym stanie, nie zgrywaj ważniaka. Oceniłeś mnie z góry nie znając moich umiejętności to był błąd, według mojej religii powinienem zacząć odprawiać właśnie rytuał, ale jeszcze jest za wcześnie. - przerwałem na chwile patrząc w niebo i odmawiając jakieś modły do swojego Boga. Po krótkiej chwili dodałem.
- Więc jak będzie? Mogę Ci pomóc, bądź jeżeli nie lubisz tego słowa, rozwiązać jakąś sprawę. - zdjąłem kosę z pleców po czym wbiłem ją w ziemie opierając się o nią.