Ninja Clan Wars

Facet nie miał jakiejś większej ochoty do rozmowy z Shinsaku. Hmm... ciekawe dlaczego? Może dlatego, że z jego prawego ramienia wystawała ogromna drzazga. Prawdopodobnie element jakiegoś rusztowania. Skulił się i ścisnął zęby. Nawet ktoś o tak ograniczonym móżdżku jak Wyrzutek mógł zauważyć, iż człowiek cierpi. Wskazał jedynie gestem na ranę, co miało pewnie oznaczać wyciągnięcie kawałka drewna. Mimo wszystko, przy czymś takim trzeba uważać. Należy pamiętać, aby potem zatrzymać krwotok, inaczej ranny umrze. Czasu było co raz mniej, a jakby tego było mało, coś jeszcze bardziej utrudniło zadanie chłopakowi.
Na dachu budynku pojawiły się trzy postaci. Wszystkie w dość specyficznych strojach. Białe peleryny z czerwoną wewnętrzną stroną. Na ramionach wisiały naramienniki, u boku miecze, na plecach łuki i kołczany. Lekkie zbroje zdawały się idealne do szybkiej i dynamicznej walki.

W sumie czułam się już dobrze, ale wciąż nie wiedziałam co się dzieje na zewnątrz. *To nie brzmi za dobrze... Ehh... - zamartwiałam się, robiąc smutne miny, które ciągle odziewały moją twarz. -Aki... Jak myślisz, wróci ten chłopak? - zapytałam się zwierzęcia, próbując się uspokoić. Cała ta sytuacja jeszcze bardziej mnie krępowała i zrzucała z tropu. *Może tak naprawdę go nie było... Wyimaginowałam sobie po prostu go, tak jak całą tą sytuację. Upiłam się w pierwszym lepszy barze i w dość chwiejny sposób przedostałam się w to miejsce. - opcji było wiele, a moja pamięć szwankowała. Byłam zawiedziona i roztrzęsiona. -Nie ma co tutaj siedzieć, idziemy się rozerwać... - oznajmiłam, na co pupil odszczeknął. -Wyczuwam jego zapach w okolicy, ty też? - było to oczywiście kolejne, głupie pytanie zaserwowane przez zarozumiałą idiotkę, która rozmawiała ze zwierzętami, wyglądało to pewnie co najmniej dziwnie. Kto by tam zwracał uwagę, ostatnio dość sporo psychiatryków zbankrutowało i ludzie powybiegali na ulicę. Idąc za głosem swojego nosa, odnalazłam tego, który mnie tutaj doprowadził. Nie byłam jeszcze w pełni sił, ale nie wyglądał za ciekawie... Musiał zobaczyć coś, co nim wstrząsnęło. *Phe. I tak pewnie wygląda sto razy lepiej, niż ja. - pomyślałam sobie, stojąc jak ten słup, których nieopodal było dość pełno.

Chłopak stwierdził, że nie zostawi nikogo na pewną śmierć tylko dlatego, że jego dupa znalazła się w niebezpieczeństwie. Widział, że chociaż jego ruchy są częściowo blokowane przez strzałę w udzie, to musi jak najszybciej opuścić obszar, na którym mógłby stać się celem napastnika. W ostatniej chwili chwycił rękaw wyrywającego się mężczyzny i mocnym ruchem pociągnął za sobą. Biegł naprzód z głową obróconą bokiem, by widzieć zarówno to, co znajduje się przed nim, jak i za nim. Prawie nie zauważył kobiety, która jeszcze przed chwilą nie dawała sobie rady z samodzielną ucieczką, w ostatniej chwili zapobiegając zderzeniu. Młodzieniec rzucił tylko szybkie: Zwiewamy! i pociągnął ją wolną ręką za sobą. Miał zamiar ukryć rannego tam, gdzie wcześniej pozostawił prowadzoną teraz przez niego kobietę.

Shinsaku nadal nie odpuszczał i z ciężką motywacją, dalej ciągnął rannego, ryzykując przy tym własne zdrowie. Na jego nogawce pojawiły się plamy krwi, które nie zwiastowały niczego dobrego. Przez tak śmieszną ranę, chłopak miał utrudnione poruszanie się. Strzała trafiła idealnie w witalny punkt, wyłączając jego dolną kończynę z zabawy. Shinsaku poczuł jak robi mu się gorąco, a w głowie zaczyna huczeć. Tak, stracił sporo krwi.
Mężczyzna to dostrzegł. Jego wzrok natychmiast powędrował w kierunku rany Wyrzutka. Jego oczy nabrały smutnego wyrazu, a twarz jeszcze bardziej się zmarszczyła. Złapał za strzałę i wyciągnął ją energicznie.
- To powinno ci ułatwić sprawę. A teraz uciekaj, słyszysz? Uciekaj, inaczej obaj umrzemy! - w jego głosie zabrzmiała nuta desperacji.

Tymczasem Rin dzielnie zaatakował jednego z napastników. Ten jednak, dzięki umiejętnościom sensorycznym, łatwo namierzył zarówno dziewczynę jak i psa. Drogę do krwawego łucznika zagrodził inny z bandytów, skutecznie odcinając Rin. Wymierzył kilka kopniaków z niesamowitą precyzją, wybijając dziewczę z rytmu. Powędrowała na ziemię.
Drugi z walczących, siłował się z psem. Ostrożnie zachowywał dystans, nie odrywając oczy zza ciemnego kaptura.

Shinsaku już miał zbluzgać ratowanego przez siebie mężczyznę za wyrwanie strzały, kiedy zorientował się, że rzeczywiście mniej boli. Czyn ten spowodował jednak obfite krwawienie, najwidoczniej rana dotyczyła również  tętnicy głębokiej uda. Zacisnął zęby, kiedy zaciskał opaskę stworzoną z własnej nogawki nad otwartą raną. Krwotok ustał i choć chłopak wiedział, że za chwilę jego kończyna zdrętwieje i będzie niemożliwe dalsze poruszanie się, postanowił zaryzykować. Kiedy jednak zaczęłoby się z nią dziać coś dziwnego, zamierzał od razu wycofać się z walki i uwolnić nogę, aby jej przypadkiem nie stracić. Z zawrotna szybkością rzucił się w stronę, z której przed chwilą nadlatywały strzały. Aby wybadać teren stworzył 3 bunshiny, które miały udać się w tamto miejsce przed nim. Ewentualnie zaatakowane, umożliwiłyby mu zbadanie sytuacji, odkrycie położenia wroga. Biegnąc za nimi, strasznie się zdziwił, że klony nie przyjmują na siebie żadnego ataku. Po kilku chwilach wiedział już, że przyczyną tego jest czyjaś interwencja, gdyż zauważył 3 ciała. Nad każdym z nich stała ta sama postać. Młodzieniec nie wiedział, ani co się dzieje, ani kim jest ta osoba. Zaciekawiony, odwołał sobowtóry i zbliżył się do jednej z trzech "wersji" i przyjrzał się. Zszokowało go jego odkrycie. Okazało się, że dokonał tego nie kto inny, jak dziewczyna, która przed chwilą nawet nie była zdolna biec.
-Co za wstyd. Ona, ONA poradziła sobie z nimi wszystkimi, a mnie zdążyli ranić. A przecież nie chcę być gorszy od jakiejś dziewczyny, która przed chwilą leżała omdlała w moich ramionach! - szepnął pod nosem pełen zawodu chłopak.

Chakra:
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

*Są moi... - pomyślałam w momencie, gdy już sekwencja techniki przeszła w ostateczną fazę, aczkolwiek nawet nie zdążyłam sięgnąć ich swoimi małymi dłoniami, a tych już nie było. *Czemu ja jestem taka głupia... Moje myśli były jednoznaczne, obwiniałam siebie za te błędy i to ja za nie musiałam płacić. -Przynajmniej jednego przeciwnika mniej... - powiedziałam po cichutku, w sumie tylko otwierałam usta, nie wydając przy tym dźwięku. W momencie, kiedy przeciwnicy zniknęli, zdezaktywowałam technikę, bo i tak nie było sensu jej przytrzymywać i jak najprędzej uskoczyłam z tamtego miejsca, przywołując do siebie Aki, gestem dłoni. *Muszę coś wymyślić... Rin, myśl! Zasypywałam sobie głowę głupotami, czekając, aż przeciwnicy ponownie się ujawnią. Przy okazji pozbyłam się swoich klonów, które i tak już tylko zawadzały. Kątem oka spoglądałam na poznanego mi chłopaka, wciąż nie wiedziałam albo nie pamiętałam jak ma na imię.

Chakra: [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Tym razem obie strony obrały bierną stronę. Nie zrobiły żadnego znacznego ruchu, pozostawiając resztę swoim oponentom. Możliwe, że to było dobre rozwiązanie, biorąc pod uwagę fakt, że ostatnio zbyt ostro rwali się do walki. Shinsaku na chwilę obecną zupełnie zrezygnował z walki i postanowił trochę od począć. Aż dziw, że jedna strzała wystarczyła, aby go powstrzymać. W każdym razie... jeśli nie będzie się kwapił do pomocy koleżance, ta długo nie pociągnie. No chyba, że jej pies da radę w pojedynkę powalić jednego z zakupturzonych. Ci zaś, wciąż nie ujawniali swojej tożsamości. Cień padający na ich twarz nie mógł pozwolić na zidentyfikowanie. Milczeli, zupełnie jakby słowa były zbędnę, zupełnie zbędne.

Chłopak siedział przez dobra chwilę, kiedy poczuł, że rana na jego nodze już tak bardzo mu nie przeszkadza. Co chwilę odwracał głowę, patrząc we wszystkich strony, by mieć pełny obraz sytuacji i nie zostać zgładzonym, nawet nie wiedząc z której strony otrzymując ostateczny cios. Swój wzrok zatrzymał na chwilę na chwilowo statecznej dziewczynie. Wtem, zdał sobie sprawę, że nie zna jej imienia. Po uprzednim upewnieniu się, że nie przeszkodzi jej w walce, krzyknął pod jej adresem:
-Hej dziewczyno! Nazywam się Shinsaku Nakayama!- posłał jej serdeczny uśmiech. - To tak na wszelki wypadek, jakbym miał zginąć! Mam nadzieję, że damy sobie jakoś radę!
Krótki monolog w stronę nieznajomej dodał mu nieco otuchy i odwagi. Podniósł się z kamienia i spróbował stanąć na rannej nodze, zachowując ciągle szczególną ostrożność. ucieszył go fakt, iż nie przeszkadzała mu już ona niemal wcale.

Coś dziwnego zawisło w powietrzu. Nad miejscem, gdzie stało on i... kobieta, której imienia nie znał, unosiła się atmosfera grozy. Po całym ciele chłopaka przebiegł szybki dreszcz, który zjeżył mu włosy. Odwrócił się w stronę dziewczyny i jednym susem znalazł się koło niej. Pomyślał, że będą mieli większe szanse, jeśli będą trzymali się blisko siebie. Ponadto, Wyrzutek zdawał sobie sprawę, że poczucie bliskości dziewczyny i jej pupila, doda mu otuchy i pewności siebie. Zamierzał dać z siebie wszystko, aby pokazać, że nie jest mięczakiem, jak być może myślała sobie o nim towarzyszka boju. Chciał się w końcu w jakiś sposób przysłużyć i udowodnić samemu sobie, że nie przez przypadek udało mu się zostać ninja.
-To już najwyższy czas! Idziemy na całość!- szepnął pod nosem z zadziornym uśmiechem na twarzy.

Na samym początku chcę zaznaczyć, iż akcja toczy się na dachu (żeby nie było potem nieporozumienia).

Nareszcie zaczęło coś się dziać. Tak, w końcu nasi bohaterowie postanowili przejść do ofensywy, by przechylić szalę zwycięstwa na swoją stronę. Mimo wszystko, każdy ruch ograniczał się jedynie do taijutsu, co znacząco wpłynie na rozwój wydarzeń. Jesteście ciekawi dlaczego? Zaraz się dowiecie.
Rin przaśnie użyła Wyrzutka, który nareszcie miał okazję się do czegoś przydać. Sprytnie odbiła się od jego ramienia, atakując z góry swoim rywali. Plan miała całkiem dobry, lecz brakowało w nim wielu aspektów. Prawdopodobnie nie przewidziała tego, że zakapturzeni potrafią używać ninjutsu. Kiedy dziewczyna była w powietrzu, jeden z nich warnkął pod nosem.
   - Suiton: Teppoudama! - mężczyzna wypluł z ust sporą kulę wody, która zmiotła dziewczyna na kilka metrów.
Tym czasem, drugi z napastników zdąrzył dobiec do Shinsaku. Złożył pieczęć smoka, wypowiadając płynnie nazwę jutsu.
   - Kawara Shuriken... - kilkanaście dachówek uniosło się do góry, wędrując ze dużą prędkością w kierunku Wyrzutka.

Leciałam przed siebie i nagle spostrzegłam coś dziwnego - jeden z nich planuje użyć techniki, która wyleci z ust - było to dokładnie widać, gdyż jego usta się "napełniały". W tym momencie zrezygnowałam z ataku, łącząc ze sobą dłonie, z których momentalnie powstał kage bunshin, a ten posłużył mi jako platforma do odbicia się na bok i mylnie dla przeciwnika (gdyż kula jest duża i raczej mnie nie widział) to on oberwał techniką. Gdy byłam już poza zasięgiem jutsu, jeszcze raz zastosowałam tą samą technikę, ponownie odbijając się od klona i z całej siły atakując przeciwnika w tył głowy. -To twój koniec. - powiedziałam tylko, a żyjący Kage Bunshin rzucił się na przeciwnika, który mnie zignorował - to był ich największy błąd. Warto wspomnieć, że klon nie ruszył sam - Aki zaatakowała wraz z nim, jeszcze bardziej utrudniając walkę przeciwnikowi, który miał zamiar zranić Shinsaku jakąś banalną techniką.

Chakra: [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Rin (2012-09-15 08:44:55)

Chłopak myślał, że coś więcej uda mu się osiągnąć tym atakiem. Zdziwił się, że mimo faktu, iż nawet nie zadrasnął przeciwnika, to jeszcze zanim go zakończył, poczuł lekki ból od strony przeciwnika.
Był jeden plus tej całej sytuacji. Choć młodzieniec nie trafił napastnika, znalazł się wystarczająco blisko niego, by wyprowadzić kolejny atak. Uśmiechnął się, wyprowadził atak lewą ręką w stronę twarzy blisko stojącego napastnika, jednak niezbyt silny, by ten nie próbował robić uniku, ale sparować. W tym samym czasie podniósł prawą rękę ku niebu, ściągając pioruny. Złapał lewą dłonią przeciwnika i i zaczął się obracać wokół własnej osi. Kiedy wciągnął oponenta w to elektryczne tornado, krzyknął szybkie: Kobieto, uważaj!, po czym szepnął: Raiton: Rairyuu no Tatsumaki.
Dwie głowy smoka popędziły w stronę niczego nie spodziewającego się drugiego napastnika.

Chakra: [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Shinsaku (2012-09-15 22:01:43)

No cóż... kto by się spodziewał, że nasz Shinsaku wykaże się takimi umiejętnościami. Choć senbony potraktowały go dość brutalnie, to chłopak nie poddał się i zaatakował jednym ze swoich jutsu. Kiedy senbony utkwiły w ciele wyrzutka, mężczyzna się lekko zdziwił na brak reakcji.
   - Cienisty klon? - nie zdążył dokończyć, ponieważ został dość solidnie pochwycony. Nie minęła chwila, kiedy wszystko zaczęło wirować... a świat zamienił się w jedną wielką, niebieską smugę. Smoczysko zawyło wrednie i również, bez zbędnych ceregieli uderzyło w drugiego z przeciwników. Ten też nie zdążył uciec, przez co stanął w niebieskich piorunach. Jedyne co można było dostrzec na jego twarzy, to wyraz bólu.
Kiedy wszystko przeminęło, a kurz zniknął, na dachu leżało dwóch, już niezamaskowanych mężczyzn. Ich ciuchy były podarte, a gdzieniegdzie widniała przypalona skóra. Nie ruszali się. Jednak coś było nie tak. Do uszu ninja dobiegał dźwięk klaskania i podłego śmiechu. Co się stało?

Dość sceptycznie podchodziłam do tego, co mieliśmy zamiar stworzyć, ale byłam po prostu pewna, że jeden wróg jest nasz. *Dwójka zmasakrowanych. Nieźle. - pomyślałam, przykucając przy tym, którego miałam bliżej. -Spoczywaj w pokoju. Powiedziałam, podczas gdy bezlitośnie skręcałam mu kark. Do drugiego zmierzałam jak jakiś robot, ledwo uginając kolana i łokcie po drodze. Postąpiłam tak samo jak w poprzednim wypadku, aż było słychać zgrzyt łamanych kości, które później o siebie ocierały. -Może wygląda to dość dziwnie, ale musisz się przyzwyczajać do takiego stanu rzeczy... Co do tych oklasków, nie wygląda to za dobrze, chodźmy stąd. - powiedziałam do chłopaka, który mógł w dziwny sposób zareagować na całą tą sytuację i teatr, który musiałam odstawić, gdy dobijałam przeciwników... Nie chciałam wyciągać go w ten sam sposób co on mnie, dlatego zwyczajnie zaproponowałam ulotnienie się. Przypomniał mi się jednak fakt. -Cóż, przedstawiłeś mi się w trakcie walki, więc wypadałoby żebyś także poznał moje imię. Jestem Rin i pochodzę z martwego klanu Inuzuka. Nie spotkałam w swoim życiu nikogo, kto byłby z tego samego klanu co ja - moi rodzice nie żyją. W momencie, gdy kończyłam wypowiedź, kilka kropel łez spłynęło po moich policzkach, a usta wyraźnie wyglądały na zasmucone.

Chłopak nie wiedział co ma myśleć. W zasadzie to nie myślał w tej chwili nad niczym, nie potrafił. jego wzrok napotkał uratowanego przez niego mężczyznę, który trzymał strzałę z jego krwią. Sam nie wiedział, co to wszystko ma oznaczać. Zdał sobie jednak sprawę, że ten koleś wcale nie jest po jego stronie, w końcu stanął naprzeciw nim. Wściekły na siebie, ruszył w stronę dawnego rannego z zamiarem oddania ciosu, przesiąkniętego jego złością i gniewem. Zanim jednak zdążył tego dokonać, poczuł niewiarygodny ból w prawej ręce. W połowie dystansu, dzielącego go od mężczyzny, upadł w pełnym pędzie na twarz, dysząc z bólu. Wyrzutek podniósł głowę i spojrzał na faceta w kółku. Zauważył, że i jego ręka intensywnie krwawiła.
-Rin, o co tu chodzi?...- wyszeptał.

Ostatnio edytowany przez Shinsaku (2012-09-15 23:18:34)

W chwili przebicia ręki metalowym prętem, twarz mężczyzny odpłynęła w roskoszy. Śmiał się ku niebu, kątem oka dostrzegając zmierzającą ku niemu dziewczynę. Smrużył oczy, skupiając się. Nie widząc żadnych wykonywanych pieczęci z jej strony, sam to zrobił, płynnie wymawiając nazwę jutsu.
   - Kanashibari no jutsu. - Rin przewróciła się nagle, zupełnie tracąc kontrolę nad swoim ciałem. Przekoziołkowała kilka metrów w niewładzie, póki zupełnie nie zastygła. Sparaliżowana nie mogła nic zrobić.
Za plecami Shinsaku wstał jeden z mężczyzn. Chrupnął głośno karkiem, a tuż za nim spadła potłuczona maska. Z ust wylewał mu się pęk czarnych nici. Swoimi zielonymi oczami rozejrzał dookoła, póki nie przemówił w pogardzie.
   - Zniszczyliście moje serce... dupki. Nie chciałbym być na waszym miejscu...

Poczułam się dość dziwnie. Próbowałam ruszyć dłonią - nic, próbowałam poruszyć którąkolwiek ze stóp - także zakończyło się fiaskiem. Nawet nie mogłam skinąć własną głową, nie wiedziałam czemu, aczkolwiek czułam wszystko, co oddziałuje na moje ciało. Musiałam jednak działać, a wciąż miałam jak, tym bardziej, że narastało kolejne zagrożenie, koło którego stała Aki, gdyż nie odsunąła się od miejsca zabitego człowieka. Zauważyłam, że pękające maski oznaczają zbite serca - przynajmniej to można było wywnioskować z wypowiedzi tego kolesia, który ledwo się podnosił, gdy mój pies już się nim zajmował... W swoją pojemną paszczę chwycił jego szyję, a łapami przygniatał go do ziemi, aby nie mógł wstać, ani się ruszyć. Na sobie chwilowo nie mogłam polegać, czułam się przez to podle, patrząc jak Shinsaku zmaga się z tym przeciwnikiem.

Ostatnio edytowany przez Rin (2012-09-15 23:57:09)

Młodzieniec, który nieco otrząsnął się już po swoim ataku, stwierdził, że to najwyższy czas na coś, czym zawsze się ratował - zamieszanie. Uśmiechnął się lubieżnie i krzyknął:
-Bunshin no Jutsu! - i jego podobizny rozbiegły się po dachu, unikając miejsc, gdzie zabrakło dachówek. Wśród tych dziewięciu biegł również ten właściwy Shinsaku, który nie zamierzał tracić czasu i czym prędzej zaatakować kolesia od krwawych kółek, zanim zdobędzie się na stworzenie następnego. Wiedział, że musi działać dość szybko, gdyż jego rysowanie nie było aż tak długo trwającym zajęciem, jednak nie należało tez z pewnością do błyskawicznych. Biegł w stronę ratowanego mężczyzny i okrążył go wraz z klonami, będąc gotowym na atak w każdej chwili. Nie miał zamiaru dopuścić do sytuacji, kiedy ten zacznie swoje malarskie obrzędy. Kółko wokół dziwnego napastnika poruszało się ciągle zgodnie z wskazówkami zegara, aby całkowicie go zmylić. Młodzieniec ciągle był w pogotowiu, gotowy na oddanie ciosu.
Chakra: [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Walka dalej trwała w najlepsze. Już dawno minęły czasy, kiedy obie strony powściągały się. Teraz każdy prezentował pełen wachlasz technik i umiejętności, by jak najszybciej wykluczyć oponenta. Rozpoczęła się walka na śmierć i życie...
Shinsaku zdecydował się na dość specyficzne rozwiązanie. Stworzył kilkanaście zwykłych bunshinów i wraz z nimi ruszył na mężczyznę. Okrążył go, biegając w koło wraz z bunshinami. Twarz faceta się zmarszczyła z poirytowania. Machnął zakrwawionym prętem prosto w orygnalnego Wyrzutka. Uderzenie trafiło go centralnie w czoło.
   - Zwykłe bunshiny to tylko iluzje. Nie pozostawiają po sobie dźwięku, odłgosu czy też zapachu. Działają jedynie wzrok. Podły amatorze...
Czoło Shinsaku krwawiło obficie. Czyżby ponownie miał stracić kolejne hektolitry krwi?
Do Rin zbliżał się nitkowy człowiek. Wpół nagi stanął nad dziewczyną.
   - Oddasz mi swoje serce, dziewczyno. - czarne nici zatańczyły złowieszczo. Jakby nie mogły się doczekać, aby rozpruć klatkę Samotniczki.

Czułam siłę, wiedziałam, że mogę coś roznieść. -Wracam do zabawy... - powiedziałam, szyderczo się śmiejąc i patrząc z pogardą na przeciwnika, którego odstawił z kwitkiem Shinsaku. -Teraz nie pójdzie Ci tak łatwo... - dodałam, podnosząc się na własne nogi i otrzepując bluzkę, stawiałam dość prężnie kroki w stronę człowieka wyznającego zupełnie inny kult. *Zobaczymy co teraz wymyśli. - pomyślałam, zwalniając kilka metrów od oponenta i po złożeniu dwóch pieczęci, przy stawianiu kolejnych kroków, rozpłynęłam się momentalnie. Był to moment, kiedy nie zniknęłam nawet z oczu do końca, a już stałam za swoim przeciwnikiem - po prostu ciągnęła się za mną iluzja. Przeciwnik nie miał już szans na ruch - był złapany w moje GenJutsu, które spokojnie oplotło go gałęziami wychodzącymi z drzewa, w którym pojawiłam się także ja - Rin. *Żeby nie było przekrętów to lepiej urwę mu ten zasrany łeb! - pomyślałam sobie i tak zrobiłam. Chwyciłam go przedramieniem prawej ręki za podbródek, a lewą ręką przytrzymując górną część głowy, zaczęłam ciągnąć tę część ciała w górę, powoli i boleśnie urywając ją od reszty ciała, które bezwładnie mogło opaść na ziemię. Z nieznanego nikomu miejsca, nagle pojawiła się Aki, stała tuż przy mnie, a dokładniej między mną, a drugim przeciwnikiem, który był zajęty walką z Shinsaku.

Chakra: [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]