Ninja Clan Wars

   Cóż, spodziewałem się nieco innej, bardziej drastycznej historii. Można powiedzieć, że słysząc o bandytach kamień spadł mi z serca. Początkowo zakładałem, że Narisa umarła podczas starcia z tą kobietą, a tutaj nadal mieliśmy szanse żeby ją później znaleźć. Jednak z minuty na minutę coraz ciężej będzie odnaleźć nam ślady, które zostawili po sobie bandyci, a co za tym idzie odnalezienie Samotniczki będzie prawie niemożliwe. Nie pasował mi taki obrót spraw, nigdy nie lubiłem zostawiać swoich towarzyszy kiedy potrzebna była im pomoc. Miałem już powiedzieć, że idziemy jej szukać kiedy Ayarane powiedział "Nieważne". Nie tego się po nim spodziewałem ale miał trochę racji.
   
   Odbiłem się lekko od ściany prostując swoje plecy. Byłem ciekawy co młody Yuki będzie chciał zrobić po zakończeniu tego zadania. Czy zacznie szukać swojej towarzyszki? Byłem wręcz pewien iż dobrze wiedział, że takie zdanie nie będzie ani proste ani szybkie. Zastanawiałem się czy nie obierze też innej drogi, przecież zawsze mógł się zapytać kogoś wyżej położonego w organizacji o pomoc wcześniej opowiadając im o zaistniałej sytuacji. Byłem ciekawy czy Akemi jakoś na to zareaguje, w końcu z tego co ostatnio mi powiedział został zastępcą lidera, więc takie rzeczy spadają na jego ramiona.

   Spojrzałem się na Ayatane chcąc się upewnić czy chłopak jest w stanie brać udział w zadaniu po utracie towarzysza. Yuki kolejny raz mnie zadziwił - na jego twarzy nie było widać zmartwienia czy smutku. Widząc to westchnąłem i pokręciłem na boki głową, a na moich ustach pojawił się zadziorny uśmiech. Wśród Samotników można było spotkać naprawdę ciekawe osoby i jedną z nich był Ayatane. Teraz już obydwaj byliśmy gotowi by walczyć.

   - W sumie to wiemy co mamy zrobić. Ale wcale bym się nie obraził gdybyśmy poznali więcej szczegółów o naszym celu. - powiedziałem spokojnie z zadziornym uśmiechem, który nadal rysował się na mojej twarzy.

#19
Przyznam szczerze, że tymczasowy MG nie przyjrzał się dokładnie sesji i zrobił się trochę burdel. Kobieta z którą rozmawiacie, to ta sama seksi laseczka z którą walczyła Narisa. Ona jest trochę za silna, żeby zwykli bandyci byli silniejsi od niej. ;_;

     Położyła nogę na nogę i opadła na oparcie, wypychając wydatny biust do przodu. Jej kształty i skąpe ubranie sprawiały, że opieranie się jej urokom było praktycznie niemożliwe. Czarnowłosa kobieta przyjrzała się dokładnie dwójce ninja. Mierzyła ich od stów do głów, jeżdżąc palcem po intensywnie czerwonych ustach.
     - Wybaczcie wszelkie nieprzyjemności ze strony swojej i moich dwóch przyjaciół. Musiałam was sprawdzić. Potrzebuję waszej pomocy, do pokonania pewnej osoby. Dodam, bardzo niebezpiecznej osoby. - powiedziała zmysłowym, niemal uwodzicielskim tonem. Przebywając w jej pobliżu, można było odnieść wrażenie, że traktuje dosłownie wszystko jak grę. Nie wyglądała na specjalnie przejętą ranami swoich towarzyszy. Zniknięcie Narisy dotknęło ją właściwie tylko z tego powodu, iż była ona potrzebna.
     - Miałam nadzieję, że uczennica Kuran Sen Akamiego pomoże załatwić to bez rozlewu krwi, lecz ostatecznie nie mamy wyboru. Czeka nas walka. - stwierdziła wręcz nienaturalnie silnym i stanowczym tonem.
     - Nie będę pytać czy mi pomożecie. On... - zaakcentowała - ...Już tu idzie. Będziemy walczyć przeciwko niemu razem? - zadała pytanie, jakby doskonale znała odpowiedź.

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-08-31 20:14:00)

   Ayatane naglę westchnął, szeroko otwierając oczy. Białowłosy szybko rozejrzał się na boki, próbując zrozumieć gdzie się znajduje. Jeszcze przed sekundą tkwił w zrujnowanym gmachu akademii ninja, a teraz stał jak gdyby nigdy nic w ciemnym pomieszczeniu, obok jakiegoś mężczyzny i siedzącej na kanapie kobiety.
   Pamięć powoli wracała. Spotkanie z Tamotsu, Narisa, dziwni bracia, jakieś zadanie... Czyżby to wszystko co miało miejsce w szkole było snem? Iluzją? O co w ogóle chodziło? Yuki miał problemy z dojściem do siebie, gdyż nie do końca wszystko rozumiał. To było tak realistyczne...

   Z zamyślenia wyrwał go Senju. Szatyn oznajmił w paru zdaniach, że zmienia zdanie i sobie idzie, co też zaraz uczynił. Białowłosy nie zdołał nawet spróbować go powstrzymać, czy choćby powiedzieć słowa pożegnania. Rzucił towarzyszowi tylko krótkie spojrzenie, a ten już był na zewnątrz.
   Samotnik odwrócił się do skąpo ubranej laski i rzekł, po prostu będąc ciekawym wyzwania. Iluzja czy nie - przygoda w akademii trochę go nauczyła i nie czuł lęku przed walką.
  - A ja zostanę. Zobaczmy co też nas czeka.
   Ręka chłopaka powędrowała do torby na prawym pośladku, z której wyjął jeden kunai. Ayatane uśmiechnął się, gdyż około godzinę temu opróżnił kaburę podczas walki z pewną panną w Ta no Kuni. Był teraz względnie gotowy do walki, choć w zasadzie nie wiedział czego ma się spodziewać. Wtedy przez głowę przemknęło mu wspomnienie treningu...

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
____________________________

Akcept by Katsuro

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2015-01-10 21:03:34)

   Po odejściu Tamotsu oraz wyrażeniu zgody na pomoc przez Ayatane, skąpo odziana kobieta oraz jej towarzysze - grubas i chudzielec - wydostali się z budynku. Samotnik nie mając za bardzo innych opcji ruszył za pracodawcami, rozmyślając o nadchodzącej walce. Kim okaże się ich przeciwnik? Kto mógł być tak silny, że zgrane jak diabli duo braci nie mogło sobie z nim poradzić? Odpowiedź miały przynieść kolejne minuty.
   Czwórka wojowników stanęła pod gołym niebem, przygotowana do zaciekłej bitwy. Wtem, wszyscy mogli poczuć trzęsienie ziemi; Ayatane zachował równowagę, rozglądając się na wszystkie strony, kiedy laska oznajmiła, że oponent jest niedaleko.
   Zaskoczony Yuki szeroko otworzył oczy, wpatrując się w nowo przybyłą osobę - w domniemaniu wroga. Nie był to ani ogromny siłacz, ani seksowna niewiasta, skrywająca w swym zwodniczym ciele zabójcze zamiary. Było to dziecko, na oko nie więcej niż dziesięcioletnie. Brzydkie i zasmarkane, szło w stronę grupki kompanów, wyglądając przy tym jakby dopiero co ktoś je obudził. W połowie drogi zatrzymało się jednak, zbliżyło dłoń do oka i... zamarło.
   
   Białowłosy zerknął na kobietę, potem na malucha, a potem znowu na kobietę, nie wiedząc za bardzo co zrobić. Owszem, mógł od razu zaatakować dzieciaka, ale powstrzymał się i tylko wyciągnął w jego stronę prawe ramię, gotowy do użycia kekkei genkai.
   - Czy... Czy to nasz przeciwnik? - spytał w końcu, unosząc jedną brew. Przy okazji chłopaka naszło na dalsze rozmyślania...

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
_____________________

Akcept by Katsuro

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2015-01-11 23:57:50)

   Ayatane czekał na odpowiedź kobiety, ale się nie doczekał. Wokół działo się coś dziwnego, mianowicie wszystko zamarło. Dziecko, towarzysze Samotnika i nawet ptaki na niebie dosłownie stanęły w miejscu, bez choćby drgnięcia. Słowa czas się zatrzymał najlepiej opisywały tę sytuację. Jednak zjawisko to nie wpłynęło na każdego; Yuki mógł bowiem dalej się poruszać oraz mówić. Poza tym był w stanie widzieć otoczenie, co oznaczało, iż fotony również nie zostały wzięte w działanie... no właśnie, czego? Prawdopodobnie genjutsu, ale kto to wie? Na pewno nie Ayatane, który potrzebował chwili by w pełni zrozumieć co się dzieje.
   Gdy Samotnik zobaczył krew, wypływającą z ciał, najpierw laski, potem chudzielca, skierował prawicę ku ziemi, przesyłając we wskazane miejsce chakrę. Natychmiast podłoże na dwadzieścia metrów wokół białowłosego pokryła niezbyt gruba warstwa lodu. Stanowiło to pewną ochronę dla chłopaka i uniemożliwiało atak przeciwnikowi na przykład gdyby był tak szybki, że nie dało się ujrzeć jego ruchów gołym okiem.
   W tym momencie Yuki usłyszał donośny, męski śmiech dobiegający nie wiadomo skąd. Nasz bohater natychmiast rozejrzał się na wszystkie strony, stając w pozycji obronnej, z wyciągniętym przed siebie nożem.
   - Gdzie się chowasz, tchórzu? - zakpił głośno Aya, chcąc tym samym wyciągnąć przeciwnika z ukrycia. Nie wiedział za bardzo co zrobić więcej.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

   Yuki wstrzymał oddech, nasłuchując odgłosów otoczenia. Jego wzrok cały czas wodził po otoczeniu by móc natychmiast dostrzec oponenta i przystąpić do ataku, lub, w ostateczności, do obrony. Doświadczenie wyraźnie podpowiadało, że nie należy dawać przeciwnikowi nawet sekundy wolności. W końcu mógłby podczas niej złożyć pieczęci, czy jakkolwiek inaczej przygotować ofensywę. W walkach ninja każda chwila miała znaczenie i zawsze należało zachowywać czujność.
   Bojowa postawa nie przyniosła jednak białowłosemu wielkich korzyści. Krótkotrwały impuls w czaszce zmusił chłopaka do zmrużenia oczu i wykrzywienia twarzy w brzydkim grymasie. Ale ból odszedł tylko na moment, by zaraz powrócić ze zdwojoną siłą, powalając Ayatane na kolana. Wszystko zawirowało; plac nagle zmienił się w gęstwinę, by zaraz przybrać postać górskiego szlaku. Krajobraz mrugał tak jeszcze kilkanaście razy, aż Yuki całkowicie zamknął oczy, widząc przed nimi obraz treningu...

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
_________________________

Akcept by Katsuro

   Gdy je otworzył był z powrotem w Kraju Księżyca. Ktoś coś krzyczał w nadzwyczaj irytujący sposób, nie pozwalając Samotnikowi raz jeszcze wkroczyć do narkotycznej krainy snów. Ten natomiast, chcąc nie chcąc musiał pokonać otępienie. W tym celu przetarł prawą dłonią oczy i odgarnął włosy na tył głowy, rozglądając się. Pierwszym co dostrzegł, była Sutikku, która w akcie desperacji "kazała" mu odzyskać przytomność i wstawać. Następnie na linii wzroku Ayatane ukazały się pozbawione głowy zwłoki chudzielca, towarzysza seksownej kobiety. Co z jego bratem? A tak, przebity na wylot wielką, czerwoną kosą o trzech ostrzach, zbroczonych krwią. Codzienny widok; nie poruszył Samotnika, ale na pewno postawił na nogi. Było niebezpiecznie, co dodatkowo potwierdzała obecność odzianego w płaszcz mężczyzny, sądząc po tym że wyjął broń ze zwłok - mordercy chwilowych sojuszników białowłosego.

   Na polecenie zleceniodawczyni Yuki zaczął działać. Zrobił to bez słowa, nie wstając nawet z klęczek. Nie mógł dać oponentowi żadnej wskazówki że przyjął rozkaz, że się ocknął. Że atakuje.
   W ciągu ułamka sekundy, na bruku za plecami targetu Ayatane, powstał bezkształtny, lodowy twór*. Kryształ natychmiast rzucił się na nogi mężczyzny w płaszczu, przynajmniej na moment go unieruchamiając,  po czym zaczął wznosić się coraz wyżej, dążąc do pełnego pokrycia**. W tym samym czasie Samotnik odskoczył do tyłu na pięć metrów***, rzucając jednocześnie trzymany w dłoni kunai prosto w głowę oponenta. Po udanym lądowaniu, białowłosy złożył pięć pieczęci, niezbędnych do wykonania techniki podmiany****, obierając na cel zwłoki grubasa. Tym samym zabezpieczył się na w