Ninja Clan Wars

Mijały chwile... Po którejś z nich chwyciłam Shinsaku za rękę, uprzednio zapinając koszulę i wyprowadziłam go z wody. Dopiero po wyjściu z niej można było poczuć ten mróz, który panował na wietrze. Szłam dość powoli, spokojnie wykorzystując chwile czasu na przespacerowanie się w stronę karczmy. Z moich ciuchów obciekały dość spore ilości wody, w podobnej sytuacji pewnie był też wyrzutek. Dociskając swoje ciało dłonią próbowałam pozbyć się płynów w mych ciuchach zawartych. Nie dawało to jednak zbyt dobrych rokowań. Po chwili wsadziłam dwa palce do buzi, dość donośnie gwiżdżąc w stronę tamtej ławki. Aki biegiem się zjawiła i szliśmy w stronę karczmy we trójkę, w ciszy... Z daleka widziałam już karczmę.

[Rin zt -> Karczma "Złoty Kunai"]

Długo siedziałam na tyłeczku swym małym i skromnym, więc pomyślałam sobie przez chwilkę, a może i dwie i stwierdziłam zgodnie w 100% ze swoim jestestwem, że czas trochę się rozwinąć, bo to co sobą reprezentuję obecnie zakrawa o pomstę do nieba lub innych istot wyższych, o ile istnieją. Wstałam szybko z ławeczki i poszłam w ciemny i o zgrozo bezpieczny zaułek, by mieć dla siebie prywatność.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

__________________

Akcept by Katsuro

Po momencie, a może jednak kilku godzinach, kto by liczył, wyszłam z czeluści mroku miasta i rozejrzałam się po okolicy. Nie wiedziałam, co ze sobą począć, więc wróciłam na swoje poprzednie miejsce. Nadal było, co wskazywało na to, że nikt nie odważył się zająć moje miejsce.

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2012-11-06 22:40:17)

Okupowałam już niemały czas moją jakże dobrą miejscówkę, ale trochę dziwne bym tutaj siedziałam znów kolejny cały dzień w jednym miejscu. Choć ostatnio zaczęłam ruszać swoim korzeniami, by ludzie nie uznali mnie za posąg. Nabrałam znów siły na jakiś trening, więc ruszyłam w ciemne miejsce, by na jakiś czas zniknąć.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
_______________________

Akcept by Katsuro

Zadowolona z siebie wróciłam wychodząc cała, ale również ciutkę zmęczona z ciemności. Wróciłam na ławeczkę swoją ukochaną, którą okupowałam niczym nazistowski najeźdźca. Długo chyba nie musiałam czekać, bo o to zjawił się ten, za którym tęskniłam niemiłosiernie. Spojrzałam na niego z uśmiechem i może z małą łezką w oku. Podrapałam się po główce z zakłopotania i odpowiedziałam pewnie:
- Ichitsu? - chciałam go zbić z pantałyku i w pewnym sensie odpowiedzieć na jego dziwne pytanie, które brzmiało: "Czy to Ty, Nana?".

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2012-11-07 23:10:51)

Uśmiechnięta siedziałam na ławeczce i cieszyłam się z tak doborowego towarzystwa. Czochranie moich pięknych włosów skwitowałam udawaną komicznie złością z dodatkiem efektów dźwiękowych. Zdziwiły mnie słowa o wojnie, więc spytałam szybko:
- Jaka wojna? Coś mnie ominęło? - byłam ciekawa, bo najwidoczniej tutaj żadna o tym wieść nie dotarła. Po chwili dodałam:
- Nic ciekawego się nie działo. Od naszego ostatniego spotkania siedzę tutaj. Ostatnio tak bardzo mi się nudziło, że aż zaczęłam trenować! Stanę się silniejsza od Ciebie, hahaha!

Słuchałam opowieści młodego Uchiha z tak otwartą buzią, że muchy i inne owady mogły spokojnie wlatywać do niej. Wiele mnie ominęło, ale nie wiem czy bym dała sobie radę tam, gdzie wielu poległo. Chwilę po skończeniu słuchaniu odpowiedzi milczałam, by móc zebrać się do całości. Nie lubię, gdy coś mnie ciekawego omija, ale cóż mój pech życiowy chyba właśnie się odezwał z rechotem na domiar złego.
- Ważne, że ja żyję! Przeżyję wszystko i wszystkich, haha, więc nie musisz się o mnie martwić. Mamy w ogóle jakieś plany, bo trochę nudno na tej wysepce? W dodatku ta ławka zaczęła mnie nudzić.

Rozmowa nam się kręciła niezbyt szybko, ale przynajmniej nie dłużyło się nam. Przynajmniej ja tak odczuwałam, a jako dziecko szybko mi się zaczyna nudzić, więc mój rozmówca pewnie dobrze czuł się w tej pogaduszce. Zaciekawiła mnie wielce propozycja chłopaka, ale nie wiedziałam, co odpowiedź, bo praktycznie to sama trenowałam. Po chwili namysłu odpowiedziałam:
- Możemy ćwiczyć walkę, bo jako takiego doświadczenia bojowego nie mam zbytnio dużego. Powinno to nam pomóc zwiększyć nasze szanse na przeżycie w tym jakże okrutnym świecie. Tak w ogóle to jestem za, ale nie chce mi się już siedzieć na tej właśnie ławce. Jakieś propozycje?

- Ok. - odpowiedziałam krótko, a po chwili Ichitsu zniknął w ciemnym miejscu oddając się zapewne dumaniom. Nie musiał kazać na siebie długo czekać, bo nawet nie zdążyłam się zacząć nudzić. Gdy zostałam zaskoczona dwoma palcami w bok, zareagowałam dość spokojnie:
- Jeden palec byłby lepszym pomysłem, baka! - po czym zacisnęłam pięść i "sprzedałam mukę" mojemu "dobremu" znajomemu w ramię. Powtórzyłam jeszcze raz ostatnie słowo tak z lekkiej irytacji.
- Stare śmieci? Co tam chcesz znaleźć? Talerz po Twoim ostatnim ramen? - następnie wskoczyłam mu na plecy i wydarłam mu się słodko do ucha:
- Ruszajmy!

W końcu Matsuo dopłynął na wyspę handlową, czego tutaj szukał? Informacji, ważnych informacji, bo przecież bez odpowiednich informacji nie można działać. Wyspa handlowa słynęła z miejsca, gdzie można się wzbogacić o cenne informacje, jednak trzeba umieć szukać, nie często zdarzało się to za życia Matsuo, jednak kilka razy zdobywał tutaj informacje. Kiedy zszedł z pokładu statku od razu udał się na obrzeża miasta. Kiedy już znalazł się w odpowiednim miejscu wkroczył do jakiejś starej speluny, gdzie zwykle przesiadują największe szumowiny, jednak to właśnie takie miejsca bywają często skarbnicą wiedzy. Zamaskowany i okryty płąszcze w kaptrzue wkroczył do środka, gdzie stanął przy ladzie karczamarza. Odezwał się swoim "nowym" dziecięcym głosem.
- Dzień doberek. Przybyłem po kilka informacji, mam nadzieję, że interes się kręci...
Powiedział rzucając niewielkim mieszkiem pieniędzy na ladę. Jednak pieniążki zbliżone były do Uchihy, by móc je szybko spowrotem zabrać w razie nieodpowiedniej odpowiedzi karczmarza.

Ostatnio edytowany przez Matsuo (2012-11-20 21:02:12)

Słysząc słowa karczmarza Matsuo uśmiechnął się pod nosem za maską i zaśmiał się lekko pod nosem. Wyprostował się, po czym nachylił nad ladą zbliżając do mężczyzny, ściszył ton i zaczął mówić.
- Insygnia władzy klanu Sabaku - Zankokuna hyōtan... Słyszałem, że zaginęła. Wiesz coś na ten temat?
Zapytał prosto z mostu, po czym w tej samej pozycji czekał na odpowiedź karczmarza, mieszek z pieniędzmi nieco przysunął dłonią w stronę mężczyzny. Przechylił się na drugą stronę, po czym plecami do lady zaczął obserwować resztę pomieszczenia i osoby znajdujące się w środku. W spelunie było dość cicho, co właściwie było nawet dobre, jednak warto mieć się na czujności. Liczył na to, że karczmarz będzie coś wiedział na temat insygni.