Ninja Clan Wars

- Zamknij się idioto i znikaj stąd nim się zorientują, że doszedłeś do siebie. Nie pochodzę z twojego klanu i w tej okolicy lepiej żebyś zapomniał, że i ty z niego pochodzisz. - powiedziała a właściwie zasyczała dziewczyna, wyraźnie zirytowana że chłopak po raz drugi zignorował jej ostrzeżenie. Zwłaszcza, że poprzednie doprowadziło go do takiego stanu. Dziewczyna wyszła prędko pozostawiając chłopaka samemu sobie. Znajdował się on w niewielkim pomieszczeniu z łóżkiem i praktycznie tylko łóżkiem. Jedynym źródłem światła było niewielkie okienko, co ciekawe było zakratowane. W dodatku po widoku z niego można było stwierdzić, że pomieszczenie znajduję się częściowo pod ziemią. Drzwi również były solidne dębowe z wizjerem jednak jego otwarcie najwyraźniej znajdowało się z drugiej strony. To wszystko sprawiało, że pomieszczenie w żadnym stopniu nie przypominało pokoju do zajmowania się chorym. Najbliżej mu było za do celi. Niestety było już za późno olbrzymi mężczyzna, który stał za drzwiami usłyszał całą waszą rozmowę na dźwięk słowa Uchiha jego oczy rozbłysły nie nawieścią. Kunai który wcześniej należał do Kenjiego przebił się przez jego ciało.
- Śmierć Uchiha - powiedział mężczyzna, młody ninja nie miał szans żeby zareagować , widocznie jeszcze działały skutki narkozy, której został poddany w celu zaleczenia rany. Teraz jednak pojawiały się kolejne kiedy mężczyzna w furii dziurawił ciało chłopaka. Nie był to przyjemny widok, na szczęście Kenji nie wiele czuł, jego ciało zostało poszatkowane przy pomocy jego własnej broni. Jelita wypłynęły na zewnątrz zaś ich zawartość wypadła na podłogę. Mężczyzna widocznie jednak nienawidził klanu Uchiha gdyż na koniec odciął Kenjiemu głowę i umieścił ją na palu przed swoją siedzibą.

Tak właśnie zginął Kenji Uchiha

Ostatnio edytowany przez Straznik 1 (2014-02-18 12:42:27)

   Senshiego usatysfakcjonował obecny stan rzeczy w domu. Nikt na nikogo nie krzyczał, panowała tu dość przyjazna atmosfera, jak na to, co ostatnio się stało między tymi rodzinami. Samotnik - zgodnie z prośbą matki - wyszedł z domu, by sprawdzić, jak czuje się najmłodszy z gości. Gdy usłyszał krzyk garbatego mężczyzny, zaniemówił, a serce zaczęło walić jak dzwon. Czternastolatek był zrozpaczony. Dopiero znalazł sobie przyjaciela, a ten już mógł umrzeć, do tego w tak młodym wieku, po tym wszystkim, co zrobił dla niego. Słowa Samotnika wypowiedziane w przerażeniu i rozpaczy poruszyły ojca nieprzytomnego Daisuke. Gdy Senshi dotknął dłoni chłopca, ten lekko drgnął, by po chwili z wielkim trudem otworzyć oczy.
   -Sen-shi-san... - wypowiedział bardzo cicho, ledwo łapiąc oddech - Dam ra-dę... A-ri-ga-to-u... - spojrzał na niego z lekkim, ledwo widocznym uśmiechem
   Wyglądał jak siedem nieszczęść; oczy podkrążone, blady, zimny, lecz mimo to próbował zachować pogodny wyraz twarzy. Nie chciał nikogo martwić swoim stanem, dlatego próbował nawet podnieść się, lecz wywołało to ogromny ból w okolicach jego serca, co można było poznać po mocnym skrzywieniu i próbie położenia dłoni mniej więcej na wysokości narządu pompującego krew. Może dzięki temu, a może dzięki obecności i wsparciu ojca i nowego przyjaciela, serce chłopca zaczęło bić nieco mocniej, co wyczuł ojciec i od razu powiedział o tym Samotnikowi.

   Senshi odetchnął z ulgą, gdy zauważył, że chłopiec żyje. Tym razem doświadczył tych najlepszych emocji: szczęścia i radości. Przepełniały go całego, tak dobrze nie czuł się od dawna. Wierzył szczerze, że jego nowy przyjaciel wyzdrowieje i wszystko będzie dobrze. Mimo bolesnego doświadczenia chwilowej utraty ojca, doszedł do wniosku, że dobrze się stało, iż poznał tych ludzi. Zwrócił się do ojca z przeprosinami.  Mężczyzna spojrzał na niego i lekko opuścił głowę, na znak przeprosin.
   -Nie... to ja przepraszam. Tyle przeze mnie wycierpiałeś... - odpowiedział cicho, nie chcąc martwić swojego syna
Wrócił do kontrolowania bicia jego serca dziecka. To powoli normowało się, a chłopak wracał do normalnych kolorów. Mimo to dalej czuł się bardzo słabo i miał spore problemy z oddychaniem. Lekko złapał dłoń Samotnika, chcąc poczuć, że ktoś go wspiera. Poprawiło to nieco jego samopoczucie i psychiczne nastawienie. Lekko uśmiechał się do starszego chłopaka, jakby chciał mu podziękować.
   Po około 30 minutach chłopiec miał już na tyle siły, by wstać i z pomocą ojca pójść na obiad do rodziny Senshi'ego, na który właśnie wtedy zawołała ich mama Samotnika. Nieco chwiejnym krokiem, ale doszli do kuchni, by następnie zasiąść przy stole całą szóstką zasiąść do stołu. Wszyscy zjedli posiłek ze smakiem, po czym mężczyzna oświadczył, że nadszedł na nich czas. Było już dość późno, a młody shinobi potrzebował dużo odpoczynku po tak wielkim przemęczeniu jego organizmu. Z pomocą swoich rodziców chłopiec wstał od stołu. Następnie odsunął się od mamy i taty, by podejść do Senshi'ego i pożegnać się z nim.
   -Arigatou gozaimasu da, Senshi-kun. - lekko uśmiechnął się do niego i podał mu rękę na znak pożegnania
   Po tym krótkim podsumowaniu pierwszego spotkania z Przyjacielem, chłopak odwrócił się powoli i ruszył w stronę swoich rodziców, czekających już przy drzwiach. Mijając próg domu krzyknął jeszcze za siebie:
   -Dziękuję państwu! Za wszystko! - cicho zaśmiał się jeszcze, po czym razem z rodzicami odeszli przed siebie, w tylko sobie znanym kierunku

[KONIEC SESJI]

Ostatnio edytowany przez Straznik 3 (2014-02-15 23:56:00)

Post 1#

       Spoglądasz na drzewo przy którym akurat stałeś. Kartka na nim przykuła twą uwagę. Podchodzisz bliżej i czujesz specyficzny zapach. Co tak pachnie? - zapytasz. Odpowiem więc: to papier, na którym napisano to zlecenie emanuje dosyć charakterystycznym zapachem ziół i chemikaliów. Zauważasz jeszcze jeden fakt. Dosyć kontrastującymi ze sobą cechami jest bardzo staranne pismo, ale dość niechlujna kartka. Bardzo zastanawiające połączenie, prawda? Może dlatego zachęca cię to do przeczytania treści zawartej na tym pergaminie.

       Zatrudnię młodego, sprawnego i inteligentnego ninja do stosunkowo prostej misji. Brak mi bowiem pewnych ziół, które ciężko gdziekolwiek dostać. Poza tym, to co sprzedaje się na targach w całym Airando to kpina... Te zioła muszą być świeże a niektóre, mają bardzo specyficzne warunki zbierania, dlatego liczę, że dostosujesz się drogi ninja do moich zaleceń.

       Podpis był bardzo starannie wykonany dlatego bardzo łatwo mogłeś odczytać: "Michelle Arouet". Zainteresowało cię to? Jeśli tak, ruszaj szybko na spotkanie, bo ryo za zlecenia mają tendencję do szybkiego... Parowania, jeśli wiesz, o co mi chodzi.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Straznik 2 (2014-02-17 23:37:06)

Post 2#

       Zza drzewa wyszła niska, garbata staruszka w chodzie podpierająca się o laskę. Twarz miała całą pokrytą w zmarszczkach, a ogromne poliki sprawiały, że jej oczy wydawały się dwoma małymi, lśniącymi punkcikami, gdzieś pomiędzy brwią a nosem. Odziana była w fioletowy płaszcz dokładnie przysłaniający to niskie, ale pulchne ciałko. Chrząknęła głośno i uśmiechając się dźgnęła chłopaczynę laską w brzuch. Odsłoniła przy tym zęby, a raczej parę pozostałości po nich.
- Za mną! - krzyknęła - Nie po to Ci płacę, żebyś mi tu się leniły!

       Jej starczy głos, był bardzo charakterystyczny. Potężna chrypka, przez którą właśnie kobieta musiała co chwilę odchrząkać to efekt długotrwałej pracy przy najróżniejszych chemikaliach. Pracę w tej dziedzinie ukazywały również różnobarwne plamy i przebarwienia na płaszczu. Mimo tego, że przypominała obdartuskę wyglądała na bardzo poczciwą i miłą kobietę. Jednak pozory mogą mylić... Czy i również w tym przypadku?

       Sięgnęła małą dłonią osadzoną na dość potężnym przegubie pod fałdy płaszczu i po chwili grzebania w nich odnalazła to na czym jej zależało. Był to świstek pergaminu, taki sam na jakim zapisano zlecenie. Warto nadmienić, że i od kobiety emanował zapach dość specyficzny. Kobieta pachniała laboratorium, i to takim, w którym akurat nie brakuje substratów.

       - Rozumiem, że ty chcesz przyjąć to zlecenie? - mimo, ze tak pewnie wcześniej do niego podeszła, tak teraz zastanowiła się czy to była odpowiednia osoba.

Ostatnio edytowany przez Straznik 2 (2014-02-18 13:03:38)

Post 3#

       - Musisz zebrać Pokrwiwnik, Demorityce, Aradeide, grzybki Suradoks oraz paproć - Tediocentrię - przerwała i spojrzała się na chłopaka uśmiechając się - Nie wyglądasz na głupiego, ale w razie co do pergaminu dołączyłam rysunki tych ziół - chrząknęła jak to oczywiście miała w zwyczaju i kontynuowała - Pokriwniakie ziele zbierzesz zazwyczaj tam gdzie znajdują się większe skupiska dębów, w tym lesie nie będzie to raczej trudne - wskazała na drzewo, pod którym stał chłopak. Rzeczywiście był to potężnych rozmiarów dąb, aż miło było popatrzeć - Demorityce - zaczęła mówić dalej - To roślina wodna, dlatego występuje niedaleko wodospadu, przy odnogach strumyków. Z kolei po Aradeide i Suradoks będziesz musiał udać się w bardziej zacienione miejsca, bowiem te grzybki zawsze występują w ścisłej symbiozie z... - przystanęła na chwilę, i stuknęła chłopaka laską w stopę - Czy ty mnie w ogóle słuchasz? - Nie czekając jednak na odpowiedź zaczęła tłumaczyć dalej - W symbiozie właśnie z pajęczym krzakiem. Aradeide to pajęczy krzak, pamiętaj! - tak mocno zaakcentowała ostatnie słowo, że po nim musiała znowu dość siarczyście odchrząknąć - Paproć Tediocentri będzie najtrudniej znaleźć. Kwitnie bardzo rzadko a ja właśnie potrzebuję jej kwiatów. Dodatkowo jest to roślina tak zawiła w swym funkcjonowaniu, że rośnie tylko przy korzeniach drzew i to brzóz. Niestety w tym lesie nie dość, że brzóz mało, to w dodatku bało też na tyle odpowiednich warunków do jej wzrostu, także niewątpliwie nachodzisz się za nią - poprzestała i wzięła głęboki oddech. - No... Dosyć się naprodukowałam. Zabieraj się do roboty. W razie co znajdziesz mnie w tamtej chatce - wskazała na dosyć pokaźnych rozmiarów dom oddalony na zachód - Tylko uważaj na siebie chłopcze - Troska  jej głosie była bardzo nieadekwatna co do jej poprzedniego zachowania. Czyżby jednak ta kobieta miała uczucia?

       Niestety tak szybko jak się pojawiła tak i zniknęła. Pewnie skryła się gdzieś za drzewami, ty jednak zostałeś zaabsorbowany przez las. Otaczała cię duża liczba drzew liściastych, których zieleń i jej wszystkie odcienie cieszyły oczy przechodniów. Początek lata był przyjemnym czasem dla większości mieszkańców tutejszych terenów, bowiem las był także miejscem rekreacyjnym. Przed tobą malowała się udeptana ścieżką, z czasem jednak zanikała więc musiał się będziesz posiłkować swoją wiedzą o tych terenach.

Ostatnio edytowany przez Straznik 2 (2014-02-18 17:10:32)

Post 4#

       Chłopak postanowił, że zacznie szukać tych najprostszych ziół. Co prawda mało kto znał się na tego typu roślinach to nawet on nie mógł tego spartolić. W końcu kobieta dała mu kartkę z rysunkami tych ziół. Nie do końca było wiadome dlaczego nie mogła zrobić tego sama. Choć była stara to poruszała się dosyć zgrabnym krokiem i robiła to nawet szybko, skoro sam Senshi nie mógł dojrzeć kiedy zniknęła. Coś tu nie grało tak jak trzeba. Czyżby grasowali tutaj jacyś niebezpieczni ludzie? Na to by wychodziło. Bo przecież staruszka mogłaby sama szukać tych ziół.. A być może te składani są równie cenne co późniejsza mikstura, która zostanie z nich wyważona.. Wszystko jest możliwe jak to, że udało mu się odnaleźć pierwsze z ziół.. Jednak również znalazł go ktoś inny.. Coś się działo w krzakach obok.

Post 5#

       Senshi był pełen determinacji do tego by zarobić pieniądze na życie. Były mu koniecznie potrzebne. Bo kto by nie chciał zakupić sobie nowego ekwipunku, który pozwoli mu na stanie się silniejszym ninja. Miał proste zadanie. Było nim zebranie odpowiednich ziół i dostarczenie ich do starszej kobiety, która mieszkała gdzieś na zachodzie Lasu Airando. Jednak mimo to, że zadanie było proste ktoś musiał się wtrącić. Jak to bywa w takich lasach, pojawiają się różni bandyci, których hobby jest przeszkadzanie w życiu innym. Samotnik miał tego pecha, że natrafił na takich napaleńców. Ilu ich tam było trudno stwierdzić? Jak na razie poleciał z nich jeden kunai, przed którym Senshi musi się uchronić. Szanse były znacznie większe niż nikłe, musi go po prostu odbić albo chociaż odskoczyć na bok. Nigdy nie wiadomo czym jeszcze dysponuje jego przeciwnik.

Post 6#

       Młody samotnik nie byłem pewny kim są jego przeciwnicy. Nawet nie znał ich ilości. Po wyrzuconym kunaiu można było stwierdzić, że jest tylko jedne. Jednak odgłosy na około mówiły całkowicie co innego. Na pewno było ich więcej niż dwóch. Jednakże coś ich trzymało w tych krzakach, bo wyskoczyło ich trzech. Jeden stał jakieś dwa metry przed Senshim, drugi natomiast za nim z tą samą odległością. Trzeci jednak był na drzewie , a samotnik jeszcze go nie zauważył. Dwóch z nich, z premedytacja rzucili się w stronę Senshiego [obaj szybkość 50]. Ich kunaie były bliskie zetknięcia się z członkiem klanu Kaguya. Co on zrobi w takiej sytuacji? Silni, wykwalifikowani ninja, którzy byli wstanie go nawet zabić. Tylko co jest na rzeczy. Czyżby chcieli go tylko okraść, a może potrzebna była im ta lista ziół? Trudno stwierdzić.

Ostatnio edytowany przez Straznik 2 (2014-02-22 13:37:45)

Post 6#

       Samotnik miał racje, sytuacja jego nie należała do tych najlepszych. Obok niego było trzech silnych ninja, którzy najwyraźniej byli szybsi znacznie od niego. Na jego szczęście udało mu się uciec na drzewo.. Albo i nie szczęście? Bo przecież na drzewie, na którym teraz siedzi samotnik, jest również kolejny przeciwnik, o którym wcześniej zdążyłem wspomnieć. Biorąc pod uwagę to, że samotnik nie był tego świadomy, ninja zaszedł go od tyłu i próbował zaatakować. Jednak należał on do tych niezdarnych i spadł z drzewa jak totalny nieudacznik. Nasz młody samotnik miał szczęście, bo nasz gapcio stracił przytomność. Jednak mimo wszystko zostało jeszcze dwóch przeciwników.

       - Jak zdążyłeś się domyślić, chcemy poznać nazwy ziół których szukasz. Są one składnikami bardzo potężnej mikstury - powiedział jeden z nich, po czym drugi walnął go w ramie - Idioto on o tym nie wiedział. Może od razu by nam oddał, a tak to spieprzyłeś! - warknął na niego.

Post 7#

       Dwaj pozostali bandyci spojrzeli się na niego jak na idiotę. Chłopak co dopiero dostał zadanie, a chce już się poddać? Śmiech na sali. Patrzyli na niego i naprawdę nie mogli w to uwierzyć. Jednak oni mieli honor i godność, choć może i byli złodziejami, to wiedzieli jak się zachowywać jak się dostaje takie zadanie. Oni także dostali je. Mieli zdobyć kartkę ze składnikami do mikstury nie tracąc na tym pieniędzy. Jedyną drogą było zabicie samotnika. Dla nich to będzie przyjemność zabicie takiego tchórza jak on. Pierwszy raz widzą ninja, który wymiguje się od walki i chce uciekać.

       - Nie nogecjujemy z tchórzami - powiedział jeden z nich i zaczął biec od razu w jego kierunku z kunaiem [szybkość 30].

Informacja od MG: Nie pisz ruchów na przód. Nic, a nic nie napisałem, że twój przeciwnik wchodzi za tobą na drzewo. Piszesz dwa lub mniej ruchów na raz - żadnych ruchów na przód. W przeciwnym razie nie będę uwzględniał ich w ogóle, tak jak to zrobię w tym poście

Post 8#

       Chłopak stał nadal na drzewie obserwując wszystko co się dzieje. Widział, że biegnie na niego przeciwnik. Stwierdził, że najlepszym rozwiązaniem będzie zaatakowanie go z miejsca. Tak właśnie rzucił shurikena, którego z łatwością odbił jego przeciwnik. To chyba nie było takie trudne dla niego. Siedząc ciągle w miejscu, młody Samotnik był łatwym celem do zlikwidowania. No cóż, skoro nie wykonuje żadnych normalnych ruchów, to nie ma co się mu dziwić. Drugi przeciwnik zniknął. Nie wiadomo gdzie pobiegł, bo Senshi skupił całą swoją uwagę na tym pierwszym. Okazało się jednak, że zguba nam się odnalazła, bo zrzucił od tyłu młodego Kaguya. Spadli oni razem z drzewa. Pierwszy z nich wlazł na niego tak by nie mógł się ruszać. Siła w tym przypadku była nie istotna, bo jeżeli Senshi zacznie się ruszać zabije sam siebie przez kunaia, który jest przy jego szyi. Samotnik musi wpaść na jakiś genialny pomysł, albo chociaż mówić jak normalny człowiek bez chwili arogancji..

       - Wiesz co kolego mam gdzieś już te recepturę. Pobawię się trochę z tobą. To będzie powolna śmierć. Chociaż przed śmiercią będziesz wiedział, że trzeba doceniać swoich przeciwników i nie być takim pewnym siebie - mówił przykładając nadal kunaia do jego szyi.

Post 9#

       Spojrzał mu prosto w oczy. Widział, że chłopak mimo wszystko stara się udawać odważnego. A każdy z nas wie, że on boi się śmierci. Każdy jej się boi. Może ta chwila nauczy czegoś młodego Senshiego. Wydawać by się mogło, że Senshi jest na misji prostej. Jednak przez jego działania jest w takiej pozycji jakiej jest obecnie. Sam sobie na to zapracował. Dlatego też teraz musi również za to zapłacić. Mężczyzna wbił mu drugi kunai prosto w brzuch. Mówił mu już o tym. Jego śmierć nie będzie szybka, będzie długa i powolna. Chciał by młody samotnik cierpiał jak najbardziej.

       - Giń w męczarniach - w jego oczach było widać szaleńczą chęć mordowania. Jednak w pewnym momencie drugi z nich zniknął. Nie wiadomo jak to się stało. Zniknął, a było po nim tylko słychać krzyk. Momentalnie mężczyzna, który trzymał samotnika stracił chęć zabijania. Jednak mimo wszystko trzymał przy nim nadal kunaia. Jednego przy szyi, a drugiego mocno wbitego w brzuch. Osoba, która załatwiła pierwszego bandytę musi się spieszyć by samotnik się nie wykrwawił. Nadeszła pora na kolejnego bandytę. Została mu ścięta głowa. Kto to zrobił? Była to staruszka, która zleciła mu to zadanie. Trzymała w swoich drobnych dłoniach zakrwawioną katanę.

       - O mało się nie spóźniłam. Opatrzę Cię i poszukamy razem tych ziół - powiedziała podchodząc ze specjalnymi narzędziami medycznymi do samotnika.

Post 10#

       Kobieta wysłała go z nadzieją, że poradzi sobie z tą garstką bandytów. Jednak pomyliła się co do jego siły. Chłopak jednak będzie musiał zacząć trochę częściej trenować by stać się silniejszym. Również musi popracować nad swoją strategią, bo nie należała ona do najlepszych. Ale nie jesteśmy tutaj po to by go krytykować, bo jednak Samotnik jeszcze się wyrobi. Pokaże wszystkim, że coś tam potrafi. Pokładamy w nim wielką nadzieje, w końcu należy do szanowanej organizacji. Wróćmy jednak do tego co w tym momencie się działo. Staruszka postanowiła bez pytania wyrwać z jego brzucha kunai. Rozerwało mu to trochę ranę, ale trzeba zaznaczyć, że znała się ona na rzeczy. Jej jedna dłoń zaczęła świecić się na zielono. Była medykiem to pewne. Drugą dłonią natomiast starała się zaszyć ranę. Kiedy obie czynności zakończyła, zawiązała cały bok Senshiego bandażem. Mogło mu już ulżyć, bo ból nie był już aż tak silny.

       - Nie dziękuj. Teraz trzeba znaleźć resztę ziół - powiedziała pomagając mu wstać - Jakie już znalazłeś? - zapytała.

Post 11#

       Staruszka podrapała się za głową i spojrzała na chłopaka trochę zawiedziona. Miała nadzieje, że jednak uda mu się zebrać choć trochę więcej ziół. Ale no cóż, na szczęście ona wiedziała dokładnie gdzie ich szukać. Tym razem mogła szukać ich bez strachu, że ktoś ich zaatakuje. Trzeci osobnik najwidoczniej również stracił życie, po tym jak spadł z drzewa. Uderzył się mocno w głowę i tak to się kończy skakanie po drzewach. Teraz już było wiadome dlaczego staruszka nie chciała zbierać tych ziół samodzielnie. Była medykiem, który nie do końca jest sprawny w walce. Co prawda zabiła ich za pomocą katany, ale jednak zrobił to z zaskoczenia. W bezpośredniej walce trudno by jej było zwyciężyć. Powiem więcej, nie miała by szans wygrać.

       - Poniekąd.. Jest to silna mikstura lecząca. Nie jestem pewna co do jej działania, więc nie chce też za długo o tym mówić - powiedziała patrząc na trzeciego bandytę - On już nie żyje.. Przynajmniej tak wygląda. Hmm.. Czyli teraz powinniśmy znaleźć Demorityce. Chodźmy nad wodospad - powiedziała idąc w jego kierunku. Kiedy już tylko oboje się tam znaleźli, pozostało im znaleźć odpowiednie ziółko. Samotnik ma na swojej kartce rysunek rośliny, to powinno mu pomóc.

Ostatnio edytowany przez Straznik 2 (2014-02-24 22:30:28)

Post 12#

       Kobieta ruszyła ku wodospadowi. Miała na tyle dobrą wiedzę i pamięć by szybko odnaleźć odpowiednie ziółko. Jednakże nie potrzebowała tylko jednego. Dlatego też poczekała na samotnika. W końcu musiała mu za coś zapłacić. Czekając myślała nad kolejnym miejscem szukania ziół. Na szczęście dwa kolejne nie były jakoś specjalnie od nich oddalone, a dodatkowo żyły w symbiozie. Początkowo Samotnikowi szło trudno znalezienie tego zioła. Pewnie z uwagi na to, że rana nadal mu dokuczała. Jednak po pewnym czasie udało mu się odnaleźć odpowiednią roślinę.

       - Pytałeś mnie wcześniej gdzie nauczyłam się tego jutsu leczącego.. Uczyłam się sama, czytałam różne zwoje. Nie potrzebowałam szczególnej pomocy w nauce jego - powiedziała zastanawiając się nad kolejnymi ziołami - Kolejne dwa zioła żyją w symbiozie, więc nie będzie to specjalne trudne do znalezienia - powiedziała idąc w kierunku jakiegoś zaciemnionego miejsca. Tak poprzednio, kiedy już tylko tam się znaleźli staruszka spokojnie zaczęła szukać swojej części ziół, samotnik musi zrobić również to samo.

Ostatnio edytowany przez Straznik 2 (2014-02-24 22:32:32)

Post 13#

       Staruszka wiedziała czego szukać. Aradeida i grzybki Sueadoks, żyły w symbiozie. Zapomniałem, że ktoś może nie wiedzieć co to oznacza. Jest to zjawisko ścisłego współżycia przynajmniej dwóch gatunków organizmów, które przynosi korzyść każdej ze stron. Czyli w skrócie mówiąc, obie te rośliny nie mogą bez siebie żyć. Jeżeli nie ma jednej z nich w pobliżu to druga nie może się rozwijać i szybko zanika w danym miejscu. Kobieta o tym doskonale wiedziała dlatego też zbierała je tylko częściowo. Miała nadzieje, że samotnik obserwuje jak ona to robi, bo jeżeli nie to przyczyni się przypadkiem do wymarcia tych organizmów. Oby nie zrobił nic głupiego..

       - Dobrze mamy już prawie wszystko - powiedziała zastanawiając się nad kolejnym ziołem - Paproć Tediocentri będzie najtrudniej znaleźć. Kwitnie bardzo rzadko a ja właśnie potrzebuję jej kwiatów. Dodatkowo jest to roślina tak zawiła w swym funkcjonowaniu, że rośnie tylko przy korzeniach drzew i to brzóz. Niestety w tym lesie nie dość, że brzóz mało, to w dodatku mało też na tyle odpowiednich warunków do jej wzrostu, także niewątpliwie nachodzimy się za nią - powiedziała idąc w kierunku pierwszych lepszych drzew tego typu  - Chyba się powtórzyłam.. Trudno, zdarza się - powiedziała pod nosem. Po krótkiej, lecz wyraźnie mądrej wypowiedzi kobiety wyruszyli w kierunku ostatniej rośliny. Kiedy już tylko zobaczyli paproć, kobieta staranie zaczęła ją zbierać. Samotnik powinien zrobić to samo co ona.

Ostatnio edytowany przez Straznik 2 (2014-02-24 23:15:40)

Post 14#

       Kobieta była zadowolona, że chłopakowi idzie to tak sprawnie. Wreszcie miała dobrego pomocnika. Jednak po znalezieniu ostatniej paproci to się skończy. Kto wie, może chłopak nie mogąc znaleźć dobrej roboty uda się do niej. Choć to kwestia czasu kiedy stanie się on silniejszy i będzie brał poważniejsze roboty niż ta. Być może to właśnie od niej dostanie to zadanie? Nie wiadomo w czym jeszcze potrzeba jeszcze pomóc kobiecie. Jako medyk zapewne nie wiele może robić już w tym świecie ninja, tym bardziej, że jest już dosyć stara, a walka jest dla niej coraz trudniejsze. Czas pokaże czy kiedyś zleci mu ona jeszcze jakieś zadanie. Wracając jednak do obecnej misji. Kiedy już tylko znaleźli się w miejscu gdzie rosła paproć, kobieta jak wspominałem wcześniej zrywała je ostrożnie w odpowiednich proporcjach. Samotnik zrobił to samo co ona. Jak już tylko zakończył zrywanie roślin, poddał jej je i tak o to zakończył swoją przygodę z tą starszą kobietą.

       - To już ostatnia. Dziękuje tobie bardzo za pomoc - powiedziała wkładając paproć do torby, a za razem wyciągając z niej zapłatę dla Samotnika - Może kiedyś zlecę Tobie bardziej poważne zadanie. Kto wie. Jak na razie jeszcze raz dziękuje. Do zobaczenia - powiedziała i odeszła w kierunku swojego domostwa. Tak o to Senshi zakończył swoje zadanie całkiem pozytywnie.

[Koniec sesji.]

Ucieszyłem się, że moje zadanie zakończyło się pomyślnie, teraz kiedy mój brzuch już prawie mnie nie bolał i nie było zagrożenia ponownie mogłem się zrelaksować.
Również dziękuję, gdyby nie pani... Na pewno jeszcze się zobaczymy do zobaczenia.
Odpowiedziałem i nawet się uśmiechnąłem. Długo jeszcze obserwowałem staruszkę jak wracała do swojego domu. Kiedyś ta wiedza może mi się przydać. Po tym odwróciłem się i ruszyłem w stronę domu moich rodziców.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
______________________

Akcept by Katsuro

Po całym tym wydarzeniu, które znacząco nam nie wpłynęło, spokojny i zrelaksowany wróciłem do domu. Wszedłem cicho tak aby nie narobić hałasu. Spowodowało to, że wystraszyłem moją mamę. Ona jednak bardzo się ucieszyła i mocno mnie przytuliła. Dawno się nie wdzieliśmy. Na szczęście taty nie było w domu, bałem się trochę konfrontacji, która musi nastąpić prędzej bądź później. mama od razu zauważyła, że coś ze mną nie tak i tak samo szybko odkryła moją ranę na brzuchu. Zbyłem ją jednak jakąś marną wymówką, nie chciałem jej bardziej martwić. Chyba tu zostanę przez jakiś czas. Muszę odpocząć.

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2014-03-08 22:16:19)

Już od dłuższego czasu odpoczywałem sobie w rodzinnym domu. Wiedziałem, że ta sielanka nie potrwa tak długo jakbym chciał, ale nie spodziewałem się też, że potrwa tak krótko. Z mojej przedobiadowej drzemki wyrwało mnie głośne pukanie do drzwi. Mam solidny sen, więc samo stukanie nie było w stanie zmusić mnie do wstania. Jednakże kiedy usłyszałem głos dziecka drącego japę na cały regulator, musiałem wstać i mu otworzyć. Podszedłem do drzwi przecierając jeszcze oczy, po czym pociągnąłem za klamkę aby przyjrzeć się nieznajomemu. Przed moim progiem stał chłopak w wieku mniej więcej 8 lat. Kogoś mi przypominał, ale nie byłem w stanie do końca skojarzyć go z konkretną twarzą. ja i moja pamięć. Tak czy siak coś go musiało tu przywiać, trzeba by się dowiedzieć o co chodzi.
Słucham. Tu nie mieszka żaden Kazuri i w okolicy też nie. Jeżeli o to chodzi. Więc chyba zapędziłeś się trochę za bardzo w głąb lasu.
Chłopak był mniejszy ode mnie i nie wiedząc czemu wzbudzał we mnie uczucie troski. Coś mnie zmuszało abym się nim zaopiekował. Może to przez to, że wydawał mi się taki znajomy? Nie wiem.
Czego konkretnie szukasz? Może mogę Ci jakoś pomóc?