Ninja Clan Wars

post #9
   Pochwycona torba na dobre spoczęła w czyichś dłoniach, co mogłeś dość wyraźnie poczuć. Odwracając głowę, mogłeś dostrzec wielkie, wpatrzone w Ciebie, brązowe ślepia, umieszczone na małej główce, należącej do dziecka. Choćbyś bardzo chciał, nie było już odwrotu. Dobyty kunai błysnął w świetle księżyca, zbierając na siebie kilka zimnych kropel, po czym wysunął się spomiędzy twoich palców i poszybował w stojącego tuż obok chłopczyka.
   W momencie, gdy nóż miał opuścić twoją dłoń, noc przeciął świst i w narzędzie uderzyło inne, idealnie to samo, które chwilę wcześniej miało się stać zgubą małego złodzieja. Kunai wypadł Ci z dłoni, a oba noże spadły na ziemię. Chłopczyk, wykorzystał moment i uciekł czym prędzej, zostawiając torbę na właściwym miejscu.
   Z ciemności ktoś się wynurzył. Krocząc ku Tobie z miejsca, skąd dopiero co nadleciał kunai, pojawił się jakiś młodzieniec. Na jego całkiem szerokie barki spływały kaskadami intensywne, granatowe włosy. Kiedy postać znalazła się w odległości około dwudziestu metrów od Ciebie, odezwała się dość wysokim, lecz stanowczo męskim głosem:
   -Jak śmiesz atakować to bezbronne dziecko?! Kto pozwolił Ci się tu pojawić? Wynoś się albo sam Ci pomogę...

post #10
   Nastolatek stojący przed Tobą bez problemu pochwycił rzucony w jego stronę kunai i podziękowawszy za twoją pochwałę, dotyczącą celności, wsłuchał się w dalszą treść twojego wywodu. Kiedy dobrnąłeś do momentu, w którym zdradziłeś swoją przyczynę pojawienia się w tej oto dzielnicy ubóstwa i cierpień, wymieniając kolor włosów poszukiwanej osoby, młodzieniec zrobił idiotyczną minę. Wyrażać mogła ona wiele, ale gdyby się nad nią głębiej zastanowić, nie można byłoby dojść do żadnego konkretnego wniosku. Była to bardziej mina zdezorientowania i wyrazu braku pomysłu na to, jak powinien się zachować w tej chwili.
   -Masz na myśli kogoś o włosach takich jak ja? Bo muszę Cię zmartwić, ale innych, choćby odrobinę podobnych, nie widziałem w tej okolicy. Za to i na Ciebie patrzę pierwszy raz. Nie jesteś stąd! Dlatego dam Ci możliwość, byś odszedł, a nie stanie Ci się krzywda... Czyżby zaczynało się robić groźnie?

post #11
   Cała ta scena wydawała się być fragmentem jakiegoś kiepskiego filmu komediowego marnej produkcji. Dwóch stojących naprzeciw siebie młodzieńców, z czego jeden zawzięcie twierdzi, że szuka tego drugiego, choć sam nie zdaje sobie z tego sprawy. Drugi natomiast wydaje się być coraz bardziej rozeźlony całą tą sytuacją, co objawia się w nabieraniu przez jego twarz kolejnych dawek purpury. Samotnik natomiast wciąż zdaje się tego nie dostrzegać, brnąc dalej w swoje spiskowe analizy. Dopiero pod koniec swego krótkiego monologu, sfinalizowanego wyciągnięciem dłoni, okazuje się, że jednak ma pojęcie, kto stoi tuż przed nim.
   Nie może więc dziwić, iż granatowowłosy nie zdecydował się jednak uścisnąć wysuniętej ku niemu dłoni. Zamiast tego obrzucił Kaito spojrzeniem pełnym pogardy, po czym rzucił mu, prychając:
   -No i wyszło szydło z worka. To, że mój durny tatulek naopowiadał ci historyjek, że ktoś mnie porwał, nie znaczy, że taka jest prawda. Jak widzisz mam się dobrze, więc możesz już stąd spadać. Masz trzy sekundy, inaczej, jak już zapowiadałem - przyjdę ci z pomocą...

post #12
   Chłopak prychnął zdenerwowany, obrzucając cię kolejnym, pogardliwym spojrzeniem. Dało się w nim zauważyć również pewien rodzaj zniesmaczenia, niezadowolenia, zażenowania i... dzikości? Tak, zdecydowanie gdzieś w tych ciemnych źrenicach, otoczonych przez brązowe tęczówki, kryły się iskierki zwierzęcego instynktu. Wszystko wskazywało na to, że rozjuszyłeś swojego przeciwnika, zachęcając go tym samym do podniesienia rękawicy i stanięcia z tobą w szranki.
   -Jesteś niezwykle odważny, ale też ponadprzeciętnie głupi. Jeśli bowiem myślisz, że masz szanse mnie pokonać, nawet gdyby był to zwykły sparing, to jesteś w błędzie. Co więcej, zmobilizowałeś mnie, stawiając dziwne warunki wygranej. Powinieneś wiedzieć, że skoro udało mi się uwolnić od mojego toksycznego ojca, to zrobię wszystko, by do niego nie wracać. A zatem dobrze, zaczynajmy!
   Zrobił kilka kroków naprzód i wyrzucił wszystko, co miał przy sobie, choć nie było tego dużo. Na ziemię poleciały dwa kunaie i jedna katana. Kiedy zajął wskazane przez ciebie miejsce, spojrzał na ciebie w wyczekiwaniu, tak jak pozostałe kilkadziesiąt gapiów, śledzących każdy wasz ruch.

Ostatnio edytowany przez Straznik 4 (2013-11-02 12:57:51)

post #13
   A więc wreszcie miało się zacząć! Twój podekscytowany, drżący z podniecenia i nerwów, przeciwnik przyłożył do siebie dłonie, gruchocząc donośnie kostki, co miało być wyrazem jego gotowości do działania. Spoglądał na twoje wyczyny, kiedy zmieniałeś swoją postać i krzyknął: Nie tak się umawialiśmy! Był bowiem przekonany, że już zamierzasz posłać w niego jakąś śmiercionośną technikę. Kiedy jednak zauważył postać swojego ojca, ten ryknął donośnie i mocno zacisnął pięści.
   Gdy tylko shuriken wylądował, krew uderzyła mu do głowy, działając jak zapalnik i ciskając całym jego ciałem naprzód (szybkość: 50). Pochwycił wyrzuconą chwilę wcześniej katanę, wjeżdżając ślizgiem do miejsca, gdzie składowane były bronie. Drugą, wolną dłoń, zacisnął na leżącym kunaiu. Wyprostował się nieco i odpychając się szybko z powrotem do miejsca, z którego zaczynał, gdzie miał zamiar czekać na twój ruch, w pełnej gotowości..

post #14
   Walka rozgorzała się na dobre. Obydwaj młodzieńcy rzucili się ku sobie, kiedy tylko zębatkowe ostrze zatopiło się w jednej z licznych kałuż, pozostawiając po sobie ciche, choć tak bardzo znaczące plum. Granatowowłosy pędził przed siebie i gdy już miał wykonać swój manewr, jakże zręcznego dobywania swoich własności, dostrzegł sprawie składane przez Ciebie kolejne pieczęci. Musiałby być tępym, aby nie zwietrzyć w tym zachowaniu żadnego podstępu.
   Choć znajdował się już w poślizgu, kiedy to jechał na całej długości jednej ze swych nóg, skurczył je nieco wcześniej, niż początkowo zamierzał. Odbijając się od ziemi, planował zjawiskowo wyskoczyć na bok, tuż przed tym, jak miałaby go sięgnąć twoja technika. Gdy w jego stronę pędziła kula skompresowanego powietrza, wykonał przygotowany ruch, jednak był chyba zbyt pewny siebie, czekając tak długo. Tak bardzo pragnął upokorzyć swojego ojca, którego sylwetkę przybrałeś, że zapomniał o środkach bezpieczeństwa.
   Stało się – powietrzne jutsu sięgnęło jego nogi, która po wykonaniu sprężystego odbicia, „powracała” do reszty ciała właściciela. Brudna szata, okrywająca jego kończynę, została całkowicie rozszarpana do wysokości kolana, a skóra dotkliwie pocięta przez ostry jak brzytwa podmuch wiatru. Jego bronie zostały odrzucone we wszystkie strony, z czego najbliżej niego znajdował się jeden z Kuniów, który niefortunnie wylądował metr od niego.
   Chłopak zasyczał wściekle, rzucając Ci spojrzenie pełne oburzenia. Czyżby nasz chłoptaś nie miał zbytniego doświadczenia w walce? Przeturlał się w efektywny sposób w stronę leżącego noża i nim pochwycił go w swoje chude palce, złożył kilka pieczęci, po czym przybliżając swe palce do ust, wykrzyczał Kangahika!. W twoją stronę pomknął łańcuch piorunów, trzaskających złowieszczo przy każdym natknięciu na obficie spadające z nieba krople. Trzymając nóż w ręku, przyglądał się efektowi swojego działania…
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

post #15
   Atak uciekiniera spod skrzydeł nadopiekuńczego ojca szybowała ku Samotnikowi z zawrotną prędkością, sycząc przeraźliwie, kiedy przecinała deszczową noc. Młody Kaito nie zląkł się jednak pędzących ku niemu piorunów, decydując się na próbę bloku i wyprowadzenia ataku. Przy użyciu swojego miecza stworzył silny podmuch wiatru, którego celem miało być przedarcie się przez błyskawice.
   I rzeczywiście - zgodnie z przypuszczeniami fala powietrza rozdzieliła nadciągającą wiązkę na dwie frakcje, tworząc w ten sposób przestrzeń, gdzie mógłby wbiec chłopak. Technika Fuutonu doskonale radziła sobie z elementem Raitonu, jednak nie należy zapominać, iż warunki sprzyjały tej drugiej. To wszystko zebrało się na zaskakujący efekt.
   Wiatrowa technika, przedzierająca się przez ofensywne jutsu wroga, sukcesywnie podążała na przód, a zaraz za nią wędrował lodowy ninja. Choć wiązka piorunów wyraźnie traciła na sile, po krótkiej chwili mogłeś zaobserwować, iż twoja technika słabnie. Po ułamku sekundy zniknęła całkowicie, jednak identyczna rzecz przydarzyła się atakowi przeciwnika. Nie zmieniało to faktu, że na krótką chwilę znalazłeś się między dwoma strumieniami błyskawic, którym udało się w końcu przedostać do twojego ciała, raniąc dotkliwie twoje ramiona.
   Młodzieniec stojący na przeciwko rzucił się przed siebie, jak tylko zauważył, gdzie się znajdujesz. Pędząc na Ciebie jedynie z nożem ninja, zamierzał wykonać silne cięcie z zawrotną szybkością [prędkość: 50].

Zacząłem biec w kierunku mojego przeciwnika. Przeszedłem przez jego technikę piorunów, ale niestety odniosłem obrażenia. Zrozumiałem dzięki temu, że muszę jeszcze bardziej ćwiczyć. Jednak nie mogłem się przez to wycofać. Zacząłem biec najszybciej jak mogłem [szybkość i reakcje po 20]. Wiedziałem, że nie miałbym zbyt dużych szans jeśli to by był wyścig. Jednak podczas walki potrzeba jeszcze sprytu. Choć czułem ogromny ból w moich rękach nie miałem zamiaru przestać walczyć mieczem. Postanowiłem upuścić kunai, który miałem w ręce. W takiej sytuacji lepiej było skupić się na jednej broni. Chwyciłem moje ostrze dwoma rękoma i zmierzałem w kierunku swojej zwierzyny krzycząc. Tylko na to cię stać mój synu? Ręce, w których był miecz miałem wyprostowane i nachylone lekko w kierunku podłoża. Wiedząc, że mój przeciwnik obserwuję mój każdy ruch oraz moją katanę wpadłem na sposób jak go przechytrzyć. Kiedy będzie już naprawdę blisko mego przeciwnika będę miał ostrze przed sobą kierując jego koniec w jego lewe udo. W chwili, w której owy koniec będzie miał nie cały metr do swojego celu to zwiększę długość ostrza o 1 metr używając chakry fuutonu [ilość zużytej chakry - 10000]. Powinno to zaskoczyć mojego przeciwnika, a mi moje rany nie powinny przeszkodzić ze względu na małą ilość ruchów w tym ataku.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Kaito (2013-11-06 16:03:59)