Ninja Clan Wars

Chłopak widząc, że na coś się przydał dezaktywujac pułapki był w trochę lepszym humorze niż ostatnio. Gdy zobaczył tą chmurę przypominajacom powietrze, mógł wyczuć zapach pomarańczy. To bardzo dziwne. W pewnym momencie poczuł, że ktoś złapał go pod rękę. Był to jeden z klonów Aburame. Zaraz dodał:
- Myślę, że masz jakiś plan, ale uważaj na tą chmurę. Może być nie bezpieczna. Najlepiej się zabezpieczyć gdybyśmy wylądowali w tej chmurze. Myślę, żeby wstrzymać oddech, gdyby ta ,, teleportacja '' nie wyszła. Może to wam się wydawać dziwne, ale wolę jeszcze trochę po żyć. Tak więc do dzieła.
Chłopak wiedział co się święci więc był przygotowany na teleportacje. Miał nadzieję, że dadzą radę, a klony go wysłuchały.

[13/20]

Trzeba przyznać, że po tamtym nieprzemyślanym ataku przeciwnika zyskałem przewagę. Teraz o mało co nie zostałem potraktowany wybuchem dużej ilości notek wybuchowych, na szczęście przeciwnik miał na tyle mało chakry, że nie zdołał ich zdetonować, a moje Kikaichu skutecznie pozbawiły go resztek energii, w skutek czego zemdlał. Stanąłem przy jego ciele, a wszystkie insekty wróciły pod mój płaszcz, wydobył się tylko jeden, ten wykrywający chakrę, miał on wskazać dalszy kierunek podróży, bo albo muszę iść dalej, albo zmieniam kierunek i idę tam, gdzie zmierza Hiroshi. Kiedy już wiedziałem co muszę zrobić, robaczek spokojnie na mnie poczekał, ja złożyłem kilka pieczęci i wystawiłem przed siebie otwartą dłoń wewnętrzną stroną skierowaną do mnie. Wokół niej pojawiła się błękitna otoczka z chakry. Wystarczyło mrugnąć okiem, a moja ręka już znajdowała się w klatce piersiowej niedawnego oponenta, ukróciłem jego cierpienie, po prostu go zabiłem. Wyjąłem dłoń z jego ciała, strzepałem krew i dezaktywowałem chakrę. Mogłem ruszać dalej. Tylko jaki kierunek wskaże robak? Dalej w stronę granicy, czy może odbiję w stronę wybrzeża?

Co się tyczy klonów przy Hiroshi'm? Cała grupa została zaatakowana przez jakąś dziewczynę, która z odległości 20 metrów precyzyjnie wycelowała w nich kunai'ami, po trzy sztuki na każdego. Odległość jednak działała swoje, było nas trzech, mieliśmy możliwość zobaczenia ataku i wczesnego uniknięcia go. Klon z małą ilością chakry stał przy chłopcu, ten, który posiadał jej więcej - ruszył do przodu. Zamierzał rozpocząć z przeciwniczką walkę TaiJutsu, biegnąc, składał kilka pieczęci.
-Trzymaj się mnie i utrzymuj gardę, atakuj, kiedy zobaczysz dogodną sytuację. - powiedział klon stojący blisko Uchihy.
Przeciwniczka nie miała z kolei łatwo, nie dość, że musiała się męczyć z jednym klonem, to jeszcze drugi i Hiroshi mogli zaatakować w każdej chwili, oprócz tego atakowała ją masa robaków, których używały dwa Kage Bunshin'y.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ryutaro postanowił nie tracić więcej czasu na nieprzytomnego mężczyznę po prostu go zabił używając jednej ze swoich technik aby doświadczył on jak najmniej cierpienia. Dość spora litość jak dla kogoś kto był w stanie rozerwać własne ciało na strzępy potężnym wybuchem aby zlikwidować samotnika. Jak słusznie można było się domyślić po samobójczych aspiracjach uciekiniera był jedynie zmyłką. Aburame czekała droga powrotna do reszty kompanii czyli Hiroshiego i jego klonów. Jednak powrót nie był taki prosty jak się pierwotnie wydawał bowiem na swojej drodze samotnik spotkał czteroosobową drużynę prawdopodobnie przedstawiciele klanu Senju. Najwyraźniej jeszcze go nie wyczuli albo tego nie okazywali, jednak bez wątpienia znaleźli jakiś sposób aby podążać w kierunku w  którym znajdował się młody Uchiha. 
  Oboje ninja w pierwszym odruchu skupili się na unikach i zrobili je z powodzeniem, Hiroshi na dodatek odbił jeden z kunai przeciwnika oraz następnym sprawdził teren przed nimi. W ten sposób zużył posiadane przez siebie  kunaie. Jednak najwidoczniej celem dziewczyny nie było tylko i wyłącznie trafienie przeciwnika, chwilę po tym jak kunaie wbiły się w ziemie wybuchły bomby dymne które były do nich przymocowane. W wielkiej chmurze dymu nic nie dało się dojrzeć, w dodatku zdolności sensoryczne robaków wciąż nie spisywały się najlepiej. Kiedy dym się rozwiał każdy ze ścigających był sam, nie mogąc ujrzeć ani usłyszeć swoich niedawnych towarzyszy i na przeciw każdego stała kunoichi z kolejną porcją kunai w ręku.

Niezbyt ciekawe zjawisko napotkało Hiroshiego. Nie miał pojęcia co się dzieje, a przed jego oczyma stała kobieta. Ta sama co zaatakowała go na początku. No nic. Chłopak musiał sobie jakoś z nią poradzić, dlatego na początku rzucił się w stronę przeciwniczki używając Konoha Raiken unikając kunai przeciwniczki. Jak by uniknęła ciosów, rzuca w nią shurikenami. Gdyby jednak przeleciał przez nią lub poprostunie dałoby się jej zranić mogło to być genjutsu. Chłopak musiał uważać. Starał się znaleść prawdziwą wojowniczke, ale jak by klon stawiał opory walczył z nią w ręcz zadajac ciosy w głowę i klatkę piersiową. Widać chłopak był ostrożny i nie miał zamiaru umierać wczesną śmiercią. Nie może przecierz zawieść klanu oraz swojej matki. Cóż. Gdy znajdę coś podobnego do klonów Aburame, a łatwo ich poznać bo mają przy sobie sporo robaków więc powinno się ich zauważyć. Gdy tak się stanie dołącza do nich i stara się walczyć razem z nim.

[15/20]

Starałem się biec w stronę Uchihy i klonów, podążając za robaczkiem, który wyczuwał ich chakrę. Bałem się jednak, ponieważ zmarnowałem sporą część chakry, a miałem na ogonie czteroosobową grupkę Senju. Nie miałem innego wyjścia, po prostu się zatrzymałem i odwróciłem, czekając, aż do mnie dobiegną, zapewne zatrzymaliby się kilka metrów przede mną. Wątpię, by zaczęli od razu atakować, zapewne najpierw chcieliby wiedzieć kim jestem, odezwałbym się od razu, jako pierwszy.
-Przepraszam za najście. Jestem Ryutaro z klanu Aburame, znajduję się na waszym terenie, ponieważ jestem świadkiem kradzieży jakiegoś zwoju. Wraz z moim młodym towarzyszem staramy się go odzyskać, jakiś mężczyzna poinstruował mnie, iż nie może on wpaść w niepowołane ręce, dlatego chcę odebrać go złodziejom, na których tropie jestem. Czy może jesteście z klanu Senju i nam pomożecie? - musiałem trochę poudawać, lubiłem w końcu przywdziewać maski, grać kogoś, kim nie jestem, jednak nie kłamałem, jedynie nie mówiłem prawdy w niektórych momentach, chciałem natomiast szczerej pomocy, jednak byłem uważny.

Klony zostały schwytane pod ziemię, nie miałem pojęcia z czym musimy się mierzyć, miałem natomiast pewność, iż dzieje się tutaj coś złego. Kiedy dziewczyna myślała już, że schwytała obydwa Bunshin'y, spod ziemi wyłoniła się niewyobrażalna liczba insektów, stworzyły one ogromną chmurę na sporym terenie, pokrywając całe pole walki, były to dwie chmury adekwatnie do ilości klonów. Nie dość, że naruszyły one strukturę podłoża i pozwoliły Bunshin'om wyjść, to jeszcze schwytały przeciwniczkę, obsiadając ją, wysysając jej chakrę w masowych pokładach. Powinno podziałać, ale czy tak było?


[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

____ Ryutaro nie widząc większych szans w starciu z czterema mieszkańcami Chikai postanowił wyjawić im swoją obecność. Niezwykle pewny siebie samotnik postanowił ujawnić się tuż przed czwórką ninja. Okazał im wielkie zaufanie przekazując od razu klan z którego się wywodzi, a także prawdziwe imię które znane było w świecie ninja. Mimo wszystko nie zrobiło to wrażenia na Senju.
- Więc postanowiłeś się ujawnić, witaj Ryutaro o ile na prawdę nim jesteś, nas również interesuje ten zwój bądź pewny, że go odzyskamy. Jeżeli chcesz nam pomóc nie widzę przeszkód jednak jeżeli chcesz nam wejść w drogę nie radze. - powiedział głos za plecami samotnika i w tym momęcie dopiero zdał on sobie sprawę że grupa senju składała się z  osób. Chłopak musiał być niezwykle dobrym tropicielem skoro tak doskonalę ukrywał swoją chakre i był w stanie zajść Ryutaro od tyłu. - Tymczasem musimy ruszać, zwój coraz bardziej się oddala.
Nowi towarzysze zachowywali cisze, skupiając się głównie na zadaniu jakie mieli czyli zdobyciu zwoju. Jeden z nich nieustanie patrzył podejrzliwie na samotnika.
____ Klony nie dawały za wygraną, mimo tego że utkwiły w ziemi. Postanowiły użyć klanowych zdolności kontroli nad robakami. Niestety jeden z klonów nie posiadał zbyt dużej ilości chakry, co za tym idzie robaki były dużo słabsze i nie były w stanie wyrwać się z przytulnych objęć ziemi wyglądało na to, że ten klon jest pozostawiony na łaskę przeciwniczki, ta jednak nie kwapiła się do zadania ostatniego ciosu. Drugi klon zdołał się skutecznie wydostać przy użyciu swoich towarzyszy, wielka chmura robaków natychmiast ruszyła na kunoichi i pochwyciła... sporą drewnianą kłodę, którą ta wcześniej przygotowała. Pytanie tylko gdzie znikła dziewczyna, której robaki wciąż nie wykrywały.
____ Hiroshi miał szansę na kontratak dziewczyna chyba nie była zbytnio przygotowana do roli kunoichi gdyż widok krwi sprawił, że na chwilę zaprzestała ataku. Chłopak jednak nie zaatakował w tym momęcie najważniejsze co się dla niego liczyło to jego palec, najspokojniej w świecie podniósł go i schował do kieszeni w środku walki. Absurdalność tej sceny przywołała dziewczynę do porządku. W porę aby obronić się przed shurikenami prostym unikiem. Hiroshi wciąż nie mógł znaleźć kunaia wyglądało na to, że wyparował. W końcu w desperackim nieczystym zagraniem rzucił piasek w oczy dziewczyny, zadziałało szkoda tylko, że wcześniej pozbył się wszelkiej broni. W każdym razie pojawiła się okazja aby zadać cios przeciwniczce

Chłopak z wielkim bólem zaczął atakować. Zaczął od uderzenia w ucho, żeby ogłuszyć przeciwniczke. Gdy to zrobi ,a kunoichi ma w ręku broń zabiera ja i trzyma w ręce by wbić w głowę lub ewentualnie w ramię. Gdy jednak nic takiego nie trzyma, zaczyna walczyć w ręcz, nie dopuszczając, żeby wyjela broń. Ręką nadal  Hiroshiego bolała, ale nie mógł pozwolić na chwilę słabości, nawet jeśli przeciwnikiem jest kobieta. Gdy z nią walczy pyta:
- Kim ty jesteś i czy chodzi o zwój ? Chcesz go odebrać, czy może ukraść? Jeśli ukraść to na nic takiego ci nie pozwolę!
Chłopak wyczekiwal tego pytania, jeśli jednak nie będzie chciała odpowiedzieć staram się ją mocno uszkodzić, ale nie zabijać. Może dowiemy się co nieco na jej temat. Każde informacje są ważne. Gdy dziewczyna nie da chłopakowi wyboru...zabija.

Ostatnio edytowany przez Hiroshi (2013-05-10 18:57:52)

[17/20]

Klon, który zdążył się wydostać starał się znaleźć pozostałych, na próżno, nie było po nich śladu, nawet robaki wyczuwające chakrę nie mogły niczego zlokalizować. Został natomiast ponownie zaatakowany przez tą natrętną dziewczynę, a już myślał, że się odczepiła. Nie pozostało mu nic innego, jak obrona, po prostu złożył powoli pieczęci, po czym przegryzł kciuk prawej dłoni, którą następnie przyłożył do ziemi.
-Kuchiyose: Rashoumon! - powiedział donośnie, a przed nim pojawiła się wielka brama, która osłoniła go przed błotnym smokiem.
Chwilę potem bunshin był już na bramie, a obok niego niezliczona ilość robaków, których nie dotknęła technika wroga. Insekty zaczęły zmierzać na przeciwniczkę, było ich jeszcze więcej, bowiem dochodziły nowe spod płaszcza klona. Jeżeli chodzi o tego drugiego, ciągle próbował się wydostać z pułapki.

Nagle prawdziwy ja wraz z drużyną Senju dotarliśmy do dziwnego miejsca, które spowite było czymś w rodzaju lotnej substancji pomarańczowej barwy.
-Widać tak kogoś... Wiecie co to jest? - spytałem grzecznie, trzymając się kilka kroków od towarzyszy, tak na wszelki wypadek, ciągle to robiłem.


[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Widząc robaki senju jeszcze bardziej podejrzliwie spojrzeli na Ryutaro, następnie jeden z nich zaczął działać. Po złożeniu kilku pieczęci mniej więcej w środku nieznanej substancji wyrosło drzewo, które natychmiast zeczeło oczyszczać powietrze. Teraz już było jasne, że w środku niej znajdowali się Hiroshi i dwa klony samotnika.
- Chyba nie powiedziałeś nam wszystkiego? - odpowiedział przywódca drużyny dając znać trójce towarzyszy żeby ruszyli dalej co natychmiast by uczynili, gdyby nie fakt że wielka brama zagrodziła im drogę. To efekt działania klona, który wciąż walczył z wyimaginowanym przeciwnikiem. Jego robaki dzielnie ruszyły na przeciwniczkę tylko po to by mimo swej olbrzymiej liczby ani jeden w nią nie trafił. Ta zaś gdy ostatni z robali ją minął posłała kunaia prosto w kolana klona. Co zaś się tyczy drugiego klona wciąż był bezradny.
- Jesteś śmieszny to wy mnie zaatakowaliście nie ja was i nie zwiedziesz mnie swoim bezsensownym gadaniem.- powiedziała po czym rzuciła się na chłopaka ten odpowiedział tym samym jednak był wolniejszy znacznie wolniejszy, kunai przebił jego serce pozbawiając go życia. Padł na ziemie tylko po to by po chwili ocknąć się niemal nienaruszony, co najwyżej zdezorientowany otoczony przez klony i Senju oraz przyzwaną bramę.

Ostatnio edytowany przez Straznik 5 (2013-05-14 17:21:46)

Chłopak przeżył szok. Nie dość, że w.pewnym momencie stracił palca, to zaraz później życie. To bardzo nim wstrząsnęło. Nagle jak by nigdy nic obudził się koło jakiś mężczyzn i Ryu, jego towarzysza. Zaraz później zdał sobie sprawę, że to wszystko to było genjutsu. Nic nie mógł na to poradzić. Nie miał jeszcze dużych umiejętności, a przeciwnikiem był ktoś doświadczony. Gdy Hiroshi mógł już wstać, otrzepał się z ziemi i zwrócił się do mężczyzn:
- Jestem Hiroshi U...
Wtedy chłopak zdał sobie sprawę, że pozostali mężczyźni są z klanu Senju. Byli o wiele lepiej bardziej doświadczeni od chłopaka, no i mieli przewagę liczebną. Nie mógł im ufać więc zaraz dokończył:
- Hagisaki. Miło poznać. Właśnie. Ryu z tego co widzę, zostałem złapany w genjutsu. Niezbyt przyjemna rzecz. A i chyba wiem gdzie jest użytkownik tej diabelskiej techniki.
Później pokazał w którą stronę biegł zamaskowany przeciwnik ze zwojem. Gdy skończył czekał na innych, jednakże musiał się trzymać na baczności i mieć oczy dookoła głowy. Przecierz to był klan Senju. Nie zbyt lubili oni klan Uchiha, więc gdy będzie potrzeba, trzeba będzie się bronić. Po przemyśleniach spojrzałem w oczy towarzysza pokazując, że im nie ufam.

Chłopak nieco się przestraszył gdy Senju wyjął kunaia, ale gdy wiedział już, że nie rzuca go w jego stronę, a w klony Aburame nieco się uspokoił. Gdy było już po wszystkim odpowiedział:
- Tak, można powiedzieć, że jestem wyrzutkiem.
Hiroshi nie mógł pokazać im, że kłamie więc mówił to z takim spokojem, jak by to było normalne. Gdy Uchiha zobaczył, że Senju już zaczęli kontynuować pościg zaczął rozmowę z towarzyszem:
- Więc co teraz robimy ? Idziemy z nimi czy się rozchodzimy ? Nie zbyt im ufam, jednakże korci mnie, żeby zobaczyć co jest w tym zwoju. Ciebie chyba też to ciekawi nie prawdaż ?
Gdy Aburame odpowie Hiro porywczo rusza w stronę Senju. Chciałby pomóc tym, którym ukradziono zwój. Mając nadzieję, że Aburame ruszy z  nim czeka na odpowiedź.

Senju poruszali się dość sprawnie i szybko cały czas jednak co najmniej jeden z nich obserwował was. Najwidoczniej nie ufali wam, jedyną osobą która w ogóle się do was odzywała był dowódca grupy, wydawał się dość pewny siebie. Zupełnie jakby żaden z was mu nie zagrażał.
- Owszem mówiłeś, że z masz towarzysza ale nie sądziłem że jest przed nami. Szczerze mówiąc myślałem że chodzi o jakiegoś robaka. - Odpowiedział  nieco zmieszany - Właściwie co robi wyrzutek z samotnikiem w tej części świata?
Po krótkiej wędrówce, las zaczął się przerzedzać oczom drużyny ukazała się kobieta z upragnionym z zwojem jakieś  200 metrów od nich stojąca nad klifem i najwidoczniej wykrzykująca coś do ludzi którzy znajdowali się na morzu.

Chłopak był nieco zaskoczony  wypowiedzią Aburame, co go trochę ucieszyło, ale zaraz potem Hiroshi odpowiedział:
- Tak to prawda. Trochę się już znamy.
Po tej odpowiedzi wnet zauważył dziewczynę ze zwojem, którego tak bardzo szukali. Gdy tylko Aburame i Senju ruszyli Uchiha zrobił to samo wpadając obrazu w krzaki. Starał się to zrobić oczywiście bez szelestnie. Później dostał informacje od towarzysza, ażeby się nie ruszał i wtedy Hiro zobaczył, że Ryu zaatakował mężczyzn z klanu Senju. Uchiha nie wiedział co się dzieje. Wszyscy zaraz zostali sparaliżowani. Zdziwiony chłopak zobaczył, że zaraz było po wszystkim i dziewczyna, która wcześniej miała zwój spadała z klifu. Chłopakowi było jej nieco żal, ale w świecie ninja nie może sobie na to pozwolić. Gdy Aburame wrócił ze zwojem  stworzył dwa klony i wziął ze sobą lidera grupy Senju. Gdy było już po wszystkim Uchiha spytał:
- To co teraz robimy z tym facetem i zwojem ? Sądzę , że to drugie otworzymy, ale nie rozumiem co z tym gościem.
Teraz Poprostu chłopak  wyczekiwal odpowiedzi kolegi.

Ostatnio edytowany przez Hiroshi (2013-05-18 11:47:35)

Akcja dobrnęła w końcu do kulminacyjnego punktu i trzeba przyznać, oj trzeba przyznać, że sporo się działo. Najpierw pułapka dziewczyny, potem zmyłka lidera grupy z klanu Senju, potem bezpieczne przemycenie zwoju. Tak, zwój opuścił Chikai, w tym momencie znajdował się w statku zmierzającym, jak się później okazało, do Zettou. Hiroshi nie był w stanie mi pomóc, Senju pozbawił go przytomności, potem zamknął mnie w ziemnej kopule, która jednak po czasie przestała działać, dzięki czemu mogłem z niej bezpiecznie wyjść. Hiroshi leżał jeszcze nieprzytomny, członkowie Senju nie żyli, to samo dziewczyna, która wisiała na drewnianym szpikulcu. Z jej torby udało mi się wyciągnąć kartkę z cennymi wskazówkami. Ponieważ nie chciałem brać ze sobą Uchihy, po prostu udałem się szybko do głębi lasu. Znalazłem sobie jakieś bezpieczne miejsce i po prostu poszedłem spać, nie dość, że byłem zmęczony, to jeszcze utraciłem masę chakry. Po mniej więcej dziesięciu godzinach snu byłem gotowy na dalszą podróż, do Zettou, najpierw jednak udałem się nad Wybrzeże, gdzie na pewno znajdę jakiś statek, który przetransportuje mnie w upragnione miejsce. Wcześniej wszystkie insekty wróciły na swoje miejsce.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

[zt po dziesięciu godzinach -> Chikai, Miasteczko na wybrzeżu i plaża]

[1/15]

   Wszystko wskazywało na to, że po ostatnich wydarzeniach, Hiroshi nie ma zbyt wiele rzeczy do roboty. W zasadzie to nie ma nic, czym mógłby się zająć i wyraźnie szukał nowej pracy. Pierwszą rzeczą, jaka przyszła mu do głowy, było polowanie, ale nie wiadmo, czy nie zostało obrane jako zadanie zbyt pohopne. Zabicie zwierzyny to jedno, ale przygotowanie jej tak, aby było zdatne do skonsumowania, to drugie.
   W każdym razie, Hiroshi'ego po raz kolejny spotkała niespodzianka. Czy miła, czy nie, to już chyba wiedział sam zainteresowany. Zaraz po tym, kiedy skończył swoją prymitywną i dość okrojoną toaletę, jego oczom pojawiła się osoba. Dość charakterystyczna, albowiem wyglądała jak typowy człowiek lasu. Nosiła na sobie dość podniszczone ubranie  w postaci płaszczu, oraz buty, także w nielepszym stanie.
   Postać była starszą osobą o płci żeńskiej.
   - Chłopcze... - zachrypiała, kuśtykając na wykrzywionej lasce - nie pomógłbyś starej zielarce? Potrzebuje ziół, które rosną w tych lasach, ale nie mam siły by je zebrać. Proszę, pomóż... - kaszlnęła - Tak wyglądają.
   Wyciągnęła w stronę Hitoshi'ego dziwną zieleninę o liściach postrzępionych, jak gdyby zostały podpalone.
   - Zbierz z dzisięć takich, proszę. Powinieneś je znaleźć w tym lesie, rozejrzyj się dobrze.

[2/15]

   Niezwykle proste zadanie, które Horshi dostał od starszej Pani, w żaden sposób nie wyglądało na podejrzane i takie, które mogło sprowadzić kłopoty. Ot, prosta misja, jaką odbębnia się w kilka chwil. Sama babcia wydawała się dość miłą osobą, albowiem chętnie współpracowała.
   - Oczywiście chłopcze, weź tę kartkę jeśli chcesz, z pewnością Ci się przyda. A jeśli chodzi o miejsce spotkania, to tak, będę tutaj. - uśmiechnęła się o odprowadziła wzrokiem oddalającego się Uchihę. Ten zaś miał nie lada orzech do zgryzienia, bo była to jego pierwsza wyprawa po tak niecodzienny powód. W dzisiejszych czasach rzadko który ninja zajmuje się zielarstwem.
   Zaraz po wyruszeniu w las, Hiroshi natknął się na dość sporą polankę, gęsto zarośniętą wszelakimi roślinami. Wśród tych dało się zauważyć charakterystyczne elementy tych, które chłopak miał zebrać dla staruszki. Wystarczyło je tylko wziąć, prawda?

[3/15]

   Wyglądało na to, że Hiroshi wie co robi, a sam kunszt ninja nie jest mu obcy. Sprytnie przemyślał sprawę, tworząc Oboro Bunshina i pozwalając mu iść przodem, by ten zbadał teren. Ten zaś nie wyglądał na podejrzany. Przeciwnie, swoją bogatą kolorystyką kwiatów i innych roślin, zachęcał. Wręcz kazał się zwiedzić. Szczególnie zachęcał tym, że to właśnie na tej polance rosły ziela, które kazała zdobyć staruszka. Czyżby Hiroshi'ego obleciał strach i bał się zerwać kilka roślinek? Na to wyglądało. Fakt ten potwierdził moment, w którym klon wyszedł na łąkę i nie zastał żadnych nieprzyjemności. Nic nie wyskoczyło, nikt w niego nie uderzył, ani w żaden inny sposób nie zaatakował. Dokoła nie stał nikt, kogo można było zauważyć gołym okiem, a sama roślina była na wyciągnięcie ręki. Czego więc Hiroshi się obawiał?

Ostatnio edytowany przez Straznik 3 (2013-05-26 01:23:59)

[4/15]

   Hiroshi wciąż wyczuwał dziwną atmosferę niebezpieczeństwa i łatwej możliwości dostania przez łeb. Mimo tak straszliwej wizji, nareszcie się przemógł, odwołał iluzję i ruszył własny tyłek na polanę, gdzie jak mniemał, widzi rośliny dla staruszki. Te rzeczywiście tam rosły i czekały tylko na zebranie. Nie minęło długo, gdy Uchiha został zupełnie pochłonięty przez prace zielarskie, powoli wypełniając liczbę tajemniczych chwastów. Przez cały czas nikt mu nie przeszkodził, a na samej polance znajdował się tylko on. Mimo wszystko, całe przedsięwzięcie mogło się zdawać w jakiś sposób podejrzane. Pytanie tylko w jaki?
   Wkrótce Hiroshi miał już niezbędną ilość ziela i mógł z powodzeniem wrócić do staruszki. Zadanie okazało się wyjątkowo proste i chyba nie będzie przesadą, jeśli powie się, że zbyt proste. A może to tylko początek i wkrótce wszystko się rozjaśni na dobre?

[5/15]

   Hiroshi'emu udało się całkiem szybko uzbierać wymaganą ilość ziół, dzięki czemu mógł z powodzeniem wrócić do swojej zleceniodawczyni, która niechybnie już wyczekiwała młodego, początkującego zielarza z jej upragnionymi roślinkami.
   Chłopak odnalazł babcię dosyć szybko, była on bowiem tam, gdzie obiecała być. Siedziała na jednym z omszałych pieńków, skulona jak na staruszkę przystało. Jej kostur - wykrzywiona laska - oparty został tuż obok niej, widocznie na tę chwilę niepotrzebny.
   Starsza kobieta wyglądała na zadowoloną, kiedy jej oczom ukazał się Hiroshi. Najwidoczniej początkowo nie ufała zbyt młodemu ninjy, sądząc, że ten się po prostu zmyje obciążony tak mozolnym zadaniem. Młodzi w końcu chcą czegoś, co pozwoli im wyzwolić energię, która ich wypełnia od stóp po uszy, zamiast oddawać się nudnemu zbieractwu, dobremu dla starych, zgrzybiałych ludzi.
   Kiedy usłyszała pytanie i mały szantaż, uśmiechnęła się tylko, ukazując swe pełne ubytków zęby.
   - Przykro mi dziecko, ale nie mogę ci tego zdradzić. My, Ludzie Lasu nie mówimy o naszych sekretach.
   Pogrzebała coś w swojej torbie zawieszonej na pasie i przemówiła.
   - Żebyś nie myślał, że cię w jakiś sposób wykorzystuje, proszę, o to stosowna zapłata za twoją pracę. - wyjęła sakiewkę, w której rześko podzwaniały monety (50 Ryo). - Widzę, że zbieranie ziół wychodzi Ci całkiem dobrze, co? Jeśli chciałbyś, mam dla Ciebie jeszcze jedno zlecenie, chodzi o te zioła.
   Kobieta dała Hiroshi'emu jeszcze jedną rycinę, na której tym razem widniała rośliną o pokaźnym kwiecie, wielkości sporego talerza.
   - Zbierz takich pięć, a dostaniesz okrągłe sto pićędzięsiąt Ryo. Myślę, że warto co? Jeśli się zgadzasz, to udaj się w głąb lasu, stąd na północ. Znajdziesz tam małą chatkę, wokół której rosną te kwiaty.

[6/15]

   Hiroshi wyglądał na zadowolonego, mogąc udzielić pomocy staruszce. Z pewnością obojętnym nie pozostał jej dar hojności, którym zdążyła poczęstować młodego Uchihę. Pięćdziesiąt Ryo jakie otrzymał, mógł uznać za najłatwiej zarobione pieniądze w swojej karierze. A to był dopiero początek. Zielarka zleciła Hiroshi'emu kolejne zadanie, wyglądające na równie proste co pierwsze.
   Kiedy Uchiha zadał pytanie babci, ta tylko wzruszyła ramionami.
   - Żadna kradzież. Rośliny przecież odrastają, nie można ich ukraść - uśmiechnęła się, choć widać było jasno, że babcina dobrze sobie zdawała sprawę z tego, jak niecny uczynek planuje.
   Białowłosy rozpoczął nową misję niemalże natychmiast. Od razu pognał tam gdzie miały rosnąć kwiaty, czyli na północ. Tak ogólny kierunek mógł spowodować dość spore problemy podczas poszukiwań, ale najwyraźniej szczęście dopisywało dzisiaj Hiroshi'emu. Po dość długiej podróży, jego oczom ukazała się drewniana chatka, dość obficie porośnięta mchem i najwyraźniej już opuszczona. Dach wyglądał na wpół zawalony, a pogniłe drewniane deski, zaczęły żyć własnym życiem. Tylko ogródek, znajdujący się przed chatką, wyglądał na świeży i zadbany. Wśród grządek wielu roślin, rosły także kwiaty, które tak bardzo chciała babunia. Były na wyciągnięcie ręki, tak jak chwasty rosnące na polance.