Ninja Clan Wars

Uśmiechnąłem się po słowach chłopaka, wiedziałem, że sobie ze mną igra. Takie przynajmniej miałem wrażenie, ale nie byłem pewny niektórych rzeczy. Wiedziałem natomiast, że jest Uchihą i posiada Sharingan'a.
-Tak się składa, że jestem pewny. Tylko niby dlaczego nie możesz użyć swojego Kekkei Genkai? - spytałem wprost nieco zdziwiony.
Widać Masashi kazał mi atakować, nie wahałem się. Tym razem postanowiłem wykorzystać moje Kekkei Genkai, Hyouton. Dlatego Właśnie przykucnąłem, dotykając lewą ręką podłoża, prawą utworzyłem połowę pieczęci woła. Ziemia pode mną zaczęła zamarzać, zaczęły z niej wyrastać lodowe kolce, tworzyły się one bardzo gęsto i zmierzały w stronę Uchihy z dużą szybkością, odległość mimo wszystko pozwoliłaby mu na uniknięcie ataku, chciałem go po prostu sprawdzić, to wiadome. Oprócz tego posłałem w jego stronę falę Suijinheki, lecz kierowałem w powietrze, nie bezpośrednio w chłopaka, miałem w tym swój cel.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Zignorowałem już to, co Masashi do mnie powiedział, nie wiedziałem nadal dlaczego nie chce aktywować swojego DouJutsu, ale nie ingerowałem w to, jego sprawa. Czy było to jakieś poczucie winy za czyny, które spowodował Matsuo? Tak to teraz postrzegałem, czułem, że o to właśnie chodzi, ale nieważne. Chłopak sprytnie uchronił się przed moim atakiem kolcami, zwyczajnie go uniknął, tego przecież oczekiwałem. Zamierzałem go widowiskowo zaatakować, ale rozmyśliłem się, dlatego wcześniejsza fala wody zwyczajnie opadła na ziemię. Ominęła nawet chłopaka, bowiem zaczął biec w moją stronę. Kiedy Uchiha biegł w moją stronę, nie musiałem się niczym martwić, po prosty zrobiłem zamach wodą, a ziemia zaczęła pokrywać się warstwą lodu, która utrudniła przeciwnikowi poruszanie się. Musiało go to wytrącić z równowagi, był bardzo blisko, a jednak daleko. Odskoczyłem od zamrożonego miejsca, warto dodać, że miało ono jedynie pięć metrów średnicy i kształt koła. Tuż po tym, gdy Uchiha zaczął tracić równowagę, pojawiła się nad nim masa kunai'ów z lodów. Po chwili zaczęły one spadać na czarnowłosego, musiał coś zdziałać.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Zignorowałem słowa samotnika podczas całej tej akcji, ale przyznam, rozbawiło mnie to. W wielu momentach uśmiechnąłem się, a całe zajście po prostu podsumowałem krótkim śmiechem. W końcu jednak się ogarnąłem, nastąpiło to w sytuacji, w której zauważyłem, że Uchiha biegnie w moją stronę, chcąc zaatakować. Kiedy wystawił już pięść w moją stronę, chcąc zadać mi cios, wystawiłem po prostu dłoń, łapiąc jego rękę, zablokowałem go w prosty sposób.
-Wystarczy tego, co? - spytałem się z uśmiechem, kończąc przyjacielski sparing w odpowiednim momencie, chyba już się sprawdziliśmy.
-Sądzę, że już sporo o sobie wiemy, walka może ci dużo powiedzieć o drugiej osobie, zwłaszcza, jeżeli chodzi o dwójkę ninja. Ja zdecydowanie dowiedziałem się o tobie wielu rzeczy, wiem mniej więcej jaki jesteś, co potrafisz, dlatego wystarczy. - obluzowałem uścisk, puściłem jego dłoń.
Kilka chwil przed tym przeklęta pieczęć zaczęła się regulować, mój wygląd wrócił do normalnego, tatuaż wrócił do pierwotnej formy, wracając do miejsca na szyi.
-Muszę cię już opuścić, mam pewną sprawę do załatwienia. Do następnego, żegnaj. - powiedziałem, odchodząc.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Masaru.

Po treningu uznałem, że potrzebuję porządnego odpoczynku. Wcześniejsza walka, teraz ta, trening - wszystko to doprowadziło mnie do najgorszego z możliwych stanów. Byłem po prostu wycieńczony, nie miałem na nic siły, dlatego po prostu ułożyłem się do snu. Nie miałem na nic innego ochoty, a jedynie na sen. Spanie, porządny sen, to coś, czego naprawdę mi teraz potrzeba.

Ostatnio edytowany przez Masaru (2013-04-05 19:08:54)

     Gdy nasz młody Uchiha rozmyślał tak sobie na różnorakie tematy, podróżując przy tym szczęśliwie, nie zwrócił uwagi na kilka detali, które choć ledwie dostrzegalne, wychwycone mogły budzić niepokój. Masashi widać nie przejął się nimi i kontynuował swoja podróż. Nie uszedł jednak daleko, gdy poczuł lekkie szarpnięcie za rękaw. Co ciekawe, za nim nikogo, ani niczego nie było, więc widocznie była to jego wyobraźnia. Gdy jednak odczucie się powtórzyło chłopak musiał stwierdzić, że coś jest nie tak. Dopiero teraz mógł zauważyć, że wszystko dookoła niego jest wyblakłe, prawie że czarno-białe. Chwila dezorientacji wystarczyła, by przegapić moment, w którym nie wiadomo skąd pojawił się przed nim mężczyzna. Ubrany w czarny płaszcz z kapturem, spod którego wystawały jedynie długie, sięgające do pasa srebrzyste włosy i oczy, które świeciły, tak, świeciły!, na specyficzny, purpurowy kolor. Co ciekawe, oprócz tych dwóch cech wyglądu, nie dało się stwierdzić nic innego, a wszystko to przytłaczała jeszcze bijąca od niego mroczna aura. Jak gdyby to on był powodem tego całego "zepsucia" świata. W końcu odezwał się, wydając przy tym ze swojego gardła specyficzny dźwięk, porównywalny do syku.
     - Pieczęć jest bliżej, niż myślisz. Szukaj ognistego, górskiego węża jaskiniowego, a dowiesz się więcej - po czym zniknął, a wszystko wróciło do normy.
     Wskazówka, choć niejasna, była pewnym tropem, prowadzącym do upragnionego celu Uchihy. Teraz wszystko pozostawało w jego rękach. To, czy zacznie poszukiwania, czy też odpuści sobie, stwierdzając, że to, czego był świadkiem, to jedynie omamy, to już wszystko zależało od niego.

[Sesja Hiyokiego] 1/15

Chłopak z klanu Yuki, samotnik o imieniu Hiyoki. Spał pod drzewem jak każdy normalny ninja, który był wykończony swoim treningiem. Jego zamknięte oczy były skierowane w kierunku nieba, bowiem spał na plecach. Nie w pełni wygodna pozycja do spania, ale jednak zmęczonemu ciału wszystko jedno. Był tak wykończony, że deszcz, który niedawno zaczął padać nie obudził go. To był naprawdę twardy sen. Ale w końcu zaczął się przebudzać.. Nie przez to, że padał deszcz czy ktoś go zaatakował. Po prostu w całych skalistych górach było słychać przeraźliwy krzyk kobiecy. Jakby była mordowana. Co to mogło znaczyć? Może Hiyoki na to zareaguje. Musi się spieszyć jeżeli chce to zrobić. Jak na razie tylko przecierał oczy, bo oczy mu się kleiły. A same ciało odmawiało wstanie i pobiegnięcia gdzieś gdzie unosił się krzyk.

Ostatnio edytowany przez Straznik 3 (2013-04-06 13:00:47)

2/15

Hiyoki jakimś cudem w końcu wstał. Ale pierw musiał ogarnąć swój wygląd, umyć twarz, poprawić włosy i ułożyć na żel. No cóż czasem wygląda ważniejszy niż czyjeś życie. Ale taka była jego decyzja, której tutaj nie będziemy przecież kwestionować. Złapał się za wszystkie swoje rzeczy, które miał położone przy drzewie i ruszył w kierunku odgłosów. To było przerażający. Krzyk kobiecy, nie brzmiący jakby ona oddawała się rozkoszy tylko jakby ktoś ją torturował. Ciary przechodziły przez całe ciało młodego samotnika. Nie ma co mu się dziwić. To było straszne. Ale w końcu znalazł się obok niej, ale było za późno. Kobieta w tym samym momencie kiedy on przybył została przebita na wylot przez ciemno fioletowy kryształ. Użył go mężczyzna w ciemno fioletowym i czarnym ubraniu mówiąc do kobiety kiedy ta już umarła:
- Nigdy cię nie kochałem - powiedział klęcząc tak przy niej z chytrym uśmieszkiem na twarzy.

3/15

Mężczyzna skierował swój zabójczy wzrok w kierunku Hiyokiego. Nie był zadowolony, że ktoś przeszkadza mu w jego ceremonii. Własnie zabił swoją byłą ukochaną. Może nigdy jej nie kochał, a przynajmniej tak twierdził to powinno go to jakoś ruszyć. A tak po prostu westchnął i użył kryształu by ją w nim schować. Samotnik już nic nie mógł z tym zrobić. Nie był na tyle silny by zniszczyć tak gruby kryształ. Tym bardziej, że jego przeciwnik zrobił to specjalnie grube na prawie metr. Niektórzy potężni ninja, by mieli problem z tym kryształem. Teraz z tym miał problem młody użytkownik lodu. Nie minęła chwila, a mężczyzna odbił się od ziemi i by sprawdzić możliwości chłopaka wystrzelił ze swych dłoni około stu senbonów z kryształu. Był godnym przecinkiem.
- Teraz twoja kolej! - wykrzyczał patrząc na niego morderczo.

Ostatnio edytowany przez Straznik 3 (2013-04-06 14:27:42)

4/15

Na mężczyźnie lód nie zrobił żadnego wrażenia. To było coś dla niego normalnego. Czyżby ktoś kogo znał używał tego elementu? Trudno było teraz Hiyokiemu zadać sobie to pytanie skoro teraz musiał skupić się na obronnie przed jego nowym przeciwnikiem. Owszem postawił lodową ścianę, ale nie na tyle szybko by uniknąć połowy senbonów. Około dwudziestu trafiło chłopaka mocno go raniąc, a reszta wylądowała gdzieś na ziemi. Musiał teraz uważać. Atak taijutsu też nie był dobrym pomysłem, ponieważ ten był równie silny bo wykopał go z całej siły w ziemię. Najwidoczniej Hiyoki nie zastanowił się jak silny może być jego przeciwniki. Tym bardziej, że teraz był ranny po senbonach i na dodatek po mocnym kopnięciu go klatkę piersiową.
- Ile chcesz tego zeżreć, żeby nie chcieć umrzeć? - zapytał z chytrym uśmieszkiem.

5/15

Przeciwnik samotnika w końcu opadł na ziemię. Czuł, że Hiyoki walczy na serio. Przecież przed chwilą aktywował przeklętą pieczęć. Musiał teraz uważać, choć kto wie może jest o wiele potężniejszy niż użytkownikowi lodu się wydaję? Nareszcie pojawił się za nim starając się go zaatakować od pleców. To nic nie dało. Przeciwnik chłopaka był przygotowany wycofał swoją nogę do tyłu, po czym w tym samym momencie kiedy Hiyoki chciał zaatakować go w plecy ten dostał potężnego kopa w żebra z buta. Kiedy ten tak leciał ten zaczął tworzyć pod nim wielkie bele z kryształu, było duże prawdopodobieństwo, że przebije go na wylot. Jak już samotnik był bliski upadku jego przeciwnik wystawił dłoń w jego kierunku mówiąc:
- Chidori Eisou - długi promień raitonu wyleciał w kierunku Hiyokiego czy ten da radę uniknąć tak potężnego jutsu?

Przeciwnik okazał się być całkiem dobry, śmiało mogę powiedzieć, że dorównywał mi siłą i umiejętnościami. Szczerze powiedziawszy to bałem się o to, że może okazać się nawet lepszy niż ja, naprawdę się bałem. Po chwili jednak uświadomiłem sobie, że nie bez kozery ciężko trenuję, każdego dnia staram się rozwijać własne zdolności, zyskiwać jak najwięcej mogę, dążę do perfekcji. Widziałem, że ten koleś naprawdę trzyma poziom, dlatego wcześniej skorzystałem z przeklętej pieczęci. W momencie, kiedy chciałem zaatakować, skontrował mnie, postanowiłem zrobić to samo. Próbowałem zablokować jego kopnięcie ręką, by nie przyjmować na siebie ataku, a jedynie go odparować i oddalić się. Potem czekały na mnie kryształowe kolce, zablokowałem je lodem, tworząc między kolcami lód, co w efekcie dało lodowo-kryształową ścianę. W jednej chwili musiałem coś zrobić, w moim kierunku pędziła wiązka błyskawic, po prostu zniknąłem z miejsca i pojawiłem się za wrogiem, korzystając z całej mojej prędkości, trudno było mnie teraz nawet spostrzec. Zaatakowałem wroga z pięści w plecy, a w momencie wybicia moja ręka zaczęła porastać lodem, który w jednej chwili przyspieszył efekt tworzenia się, w efekcie wykonując lodową lancę rosnącą wzdłuż końca w formie ostrza, miało to przebić i dalej ranić wroga, na końcu lód by się rozwalił. Wyskoczyłem kilka metrów w tył po ataku, chcąc zwiększyć dystans.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Starałem się bardzo, by cokolwiek zrobił, jednak każdy mój ruch kończył się niepowodzeniem, mój przeciwnik był o wiele lepszy, niż bym się tego spodziewał. Nie chciałem wyciągać wszystkich asów ze swojego rękawa, wiedziałem, że większość ataków nie podziała, dlatego pozostałem przy aktualnym stylu walki. Miał z pewnością przewagę w szybkości, co wydawało mi się na ten moment dziwne, niemalże niemożliwe.
-Był szybszy wcześniej, różnica nie była wielce widoczna, ale jednak. Dlatego właśnie aktywowałem swoją przeklętą pieczęć. Czy pomimo tego, że moje możliwości diametralnie się poprawiły, nie jestem w stanie niczego zrobić? Tu jest coś nie tak, nie pasuje mi coś. - zastanawiałem się, analizując dotychczasowy przebieg walki.
Rzeczywiście coś mi nie pasowało, ale nie wiedziałem jeszcze co. Uznałem, że na razie dobrze będzie po prostu walczyć, to świetne wyzwanie, nawet pomimo tego, że szanse mam raczej nikłe. Chciałem na razie skupić się na obronie, ale jednak wykonując drobne próby ataku, może to pomoże? Wycofałem się jeszcze dalej, ponownie zwiększając dystans, po czym przyjąłem pozycję typowo defensywną. Tymczasem nad przeciwnikiem pojawił się spory kolec lodowy, który miał na niego spaść. Tyle. Przygotowałem się do jakiegoś manewru, tak w razie czego.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Tak jak się spodziewałem, przeciwnik bez żadnego problemu uniknął mojego ataku, o ile w sumie można było tak nazwać moją formę działania. Chciałem po prostu zrobić z nim coś, ciągle go sprawdzałem, analizowałem jego ruchy i z każdego poczynania starałem się wyciągać jakieś wnioski. W końcu o to chodziło, by najpierw zbadać z kim ma się do czynienia, potem przychodziła pora na prawdziwe działanie. Jednak jak do tej pory nie miałem żadnego porządnego planu na działanie. Dlaczego ? A dlatego, że wróg miał odpowiedź na każdy mój ruch, stąd właśnie chęć wykonywania wielu prób, testów. Kiedy tylko wróg zaczął zamykać mnie w kryształowych tworach, zaniepokoiłem się, ale wiedziałem co robić. Stworzyłem dokładnie jednego Kage Bunshin'a, któremu przekazałem trochę swojej chakry, po czym każdy z nas wykonał dwa manewry. Obydwoje zebraliśmy pokaźną ilość chakry w prawej dłoni, klon z impetem walnął w kryształ, a ja w podłoże, ten dwuczęściowy atak miał zakłócić strukturę tworzącego się Shouton'u. Gdzieś musiała powstać luka, chciałem ją wykorzystać właśnie w tym momencie, innej drogi ucieczki nie było. Uderzenie ogromną siłą wzmocnione chakrą powinno być skuteczne.


[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Niestety doszło do tego, że jeden z odłamków kryształu zdołał mnie zranić, wystarczył odprysk, a moje ramie zostało przebite. Szybko pozbyłem się z rany ciała obcego, po czym użyłem Hyouton'u, by zatamować krwawienie, w tym przypadku Kekkei Genkai bardzo mi pomagało. Byłem już na szczęście wolny i czułem swobodę, rana była odpowiednio zatkana, a przeklęta pieczęć w znacznej części niwelowała ból. Wyskoczyłem w stronę oponenta kilka razy, zmniejszając dystans do 10 metrów, klon uczynił to samo, po chwili znajdował się tuż przy przeciwniku, zamierzał walczyć z nim w TaiJutsu, ja potrzebowałem chwili na odpoczynek, oswobodzenie się z raną oraz sytuacją, chwili na przemyślenie wszystkiego.
-Nie jest wygadany, za to bardzo pewny siebie, coś mi się wydaje, że za niedługo powinna mu się skończyć chakra, tak sądzę. W końcu ile może jej posiadać? A na pewno ma przewagę, choć bardzo się staram, nie mogę mu zrobić krzywdy, muszę działać, działać.. - myślałem, obserwując dokładnie przeciwnika i klona.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Przeciwnik w którymś momencie zaatakował klona pokaźną ilością kryształowych senbonów, klon w momencie otrzymania ciosu nie zniknął zwyczajnie, pozostawił po sobie jeszcze eksplozję, która dała mi swojego rodzaju zasłonę, którą zamierzałem wykorzystać. Kiedy wybuch rozdzielił nasze pola widoku, stworzyłem dokładnie dwadzieścia cienistych klonów, które miały walczyć z przeciwnikiem za pomocą TaiJutsu, wątpię, by z czymś takim sobie poradził. Ja sam pozostawałem na razie w tyle, jednak ciągle znajdowałem się przy klonach, nie chciałem bowiem zostać zdradzonym, zależało mi na ukryciu mojej pozycji do pewnego momentu, miałem przecież plan działania. Każda moja sylwetka, 21 osób włącznie atakowała wroga, tworząc wokół niego uprzednio okrąg, atakowaliśmy a to oddzielnie, a to razem, zależało od chwili, wyglądało to jednak widowiskowo, biorąc pod uwagę samą technikę walki oraz sposób działania, czułem, że zaczynam sobie radzić.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

W momencie, kiedy kryształowe kolce zaczęły wyrastać z ziemi, zrozumiałem, że jednak mężczyzna nie jest aż taki silny, inaczej starałby się walczyć za pomocą TaiJutsu, w końcu nie może ciągle korzystać z chakry, a już jakiś czas walczymy, trzeba przyznać, sądzę, że powoli zaczyna brakować mu sił, że jego energia się wyczerpuje. Moją reakcją był prosty unik, niczego innego nie mogłem w tej chwili zrobić, to samo poczyniły klony, w porę unikając kolców, większości na pewno powinno się to udać, biorąc pod uwagę szybkość mojej postaci, a szybkość tworzenia kryształu, między którymi jest spora przepaść. Kiedy przeciwnik wylądował na ziemi, spotkał się z tym samym atakiem co wcześniej, tym razem jednak klonów powinno być rzekomo nieco mniej, bądź też, co byłoby dziwne, musiałby poradzić sobie z samym mną, w TaiJutsu czułem się jednak niesamowicie dobrze, przeklęta pieczęć dodatkowo potęgowała moje zdolności.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Widziałem, że mężczyzna stał się o wiele słabszy przez wszystkie te swoje poprzednie działania, ale przecież wiedziałem, że dokładnie taki efekt osiągnie, niemożliwym było, by mógł w stanie normalnie walczyć po utracie tak ogromnych pokładów chakry, co jak co, ale wykorzystywał jej znacznie więcej ode mnie, a ja przecież polegałem na przeklętej pieczęci, co dawało mi ogromną przewagę. W tym momencie musiałem sobie poradzić z ciosami mężczyzny, który starał się coś zrobić pięściami, po prostu blokowałem każdy jego atak, nie dając mu się nawet uderzyć, nie powinno mi to sprawić żadnych problemów, w końcu trenowałem ostatnio TaiJutsu, a moje style walki idealnie nadają się do tej sytuacji.
-Może i nie, ale nie poddam się tak łatwo. - odpowiedziałem mu, starając się w tym momencie również kontratakować.


[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Tym razem jego forma ataku nie wyglądała na przemyślaną, miała raczej charakter chaotycznego machania pięściami i ostrzem z kryształu. Zrobiłem takie samo ostrze, lecz z lodu, wiadomo przecież, że na moim poziomie Kekkei Genkai lód z pewnością poradzi sobie z tym kryształem, to wiadomo. Było to jednak nieskuteczne, bowiem otrzymałem kilka ran, znowu w bark, dziwne. Chcąc, nie chcąc, musiałem coś zrobić, dlatego po prostu użyłem moich zdolności, by stworzyć lodowy piedestał, który w ostatnim momencie miał wyrosnąć z ziemi, spod przeciwnika i pod pewnym kątem wybijać go w powietrze, z drugiej strony, w pewnej odległości wyrósł taki sam pal lodu, który miał skutecznie zgnieść przeciwnika, miałem nadzieję na to, że atak będzie skuteczny. Jeżeli chodzi o moje rany, po prostu znów zalepiłem je lodem, tamując krwawienie, kojąc ból,

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

W końcu moje ataki zaczęły kolejno przynosić jakieś skutki, udawało mi się unikać jego ciosów z coraz to większą precyzją, a potem nawet wyprowadzić ostateczny cios, który przeważył szalę zwycięstwa na moją stronę, z czego byłem bardzo zadowolony. Teraz, jedynym co mi pozostało do zrobienia, było dowiedzenie się czegoś, cała ta sprawa nie wyglądała dla mnie bowiem na zwyczajną, chcę to sprawdzić. Podszedłem do ciała mężczyzny, patrzyłem na niego z góry, zachowując przy tym wszelkie środki ostrożności. Dziwnym zjawiskiem było uchodzenie z jego ciała negatywnej energii, wyglądało to niemalże tak, jak chakra z przeklętej pieczęci.
-Powiesz mi co tu się działo? Dlaczego zabiłeś swoją żonę, teraz płaczesz, a przed chwilą zrobiłbyś wszystko, by mnie zabić? O co tutaj chodzi? - spytałem zwyczajnie, w moim głosie i na twarzy malowała się delikatna pogarda.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Wysłuchałem wszystkiego, co miał mi do powiedzenia mój jeszcze niedawny przeciwnik. Trzeba przyznać, że to co mówił, miało dla mnie sens, znałem już możliwości postaci-duchów, w świecie ninja wszystko się może przecież zdarzyć, nie ma co wątpić. Kiedy wydał ostatnie tchnienie, opuściłem głowę w dół, zamykając oczy. W takim melancholijnym stanie tkwiłem kilka minut, myśląc nad tym, co tu miało miejsce oraz tym, co może mnie czekać w życiu. W końcu podniosłem głowę i rozejrzałem się.
-Możesz na mnie liczyć. A teraz spoczywaj w pokoju u boku swojej żony. - powiedziałem, zbliżając ciała zakochanych obok siebie.
Musiałem wykopać dół, co zrobiłem z pomocą cienistych klonów. Potem zamroziłem ich ciała i wrzuciłem do dołka, który miał posłużyć jako ich nagrobek, po czym dołożyłem kolejną ilość lodu. Na koniec zasypałem wszystko i w miejscu grobu postawiłem lodową rzeźbę przedstawiającą kochanków, szybko się rozpuści, ale to nic innego, tylko wartość sentymentalna, wydaje mi się, że to coś dobrego.

Przeklętą pieczęć dezaktywowałem już wcześniej. Przyznam, że całe to wydarzenie okazało się być czymś naprawdę niezwykłym. Nie spodziewałem się tak dobrego przeciwnika, tym bardziej ciekawego, jego Shouton idealnie pasował do mojego Hyouton'u, nie dość, że walka była bardzo interesująca, to jeszcze musiałem się sporo namęczyć, przyjąć trochę obrażeń, by w końcu wygrać, nieco poświęciłem. Na szczęście potem przespałem się przez jakiś czas, byłem wypoczęty, miałem zregenerowaną chakrę, rany nie były już tak dokuczliwe i powinny się szybko wygoić dzięki mojemu Kekkei Genkai, którego sprytnej wcześniej użyłem. Teraz mogłem już ruszać. Gdzie? Do Sashikan. Słyszałem bowiem ostatnio różne pogłoski, w miastach panował rumor dotyczący wydarzeń, które mają tam miejsce, bardzo chciałbym wiedzieć o co chodzi, stąd pomysł, by właśnie tam się udać.

[zt -> Yu no Kuni, Tereny]