Ninja Clan Wars

Spojrzałam co się dzieje i zdziwiłam z ust Miri wyleciały węże a Ryo przywołał Rashoumon. Zachwyciłam się, nie powiem. Bardzo ładnie to wyglądało, ale w tym momencie podbiegła do mnie Miri.
- Nigdzie nie ide, poradzę sobie. Dlatego, że dziewczyny są dla mnie bardziej warte zaufania. Po za tym, przejęłaś się mną jak mnie odepchnęłaś, więc postanowiłam Ci zaufać. Również dlatego, że teraz się o mnie martwisz w pewnym sensie dlatego, że teraz chcesz abym stąd uciekła, żeby mi się nic nie stało. Nic mi nie będzie, najwyżej się uchylę. - Powiedziałam z uśmiechem i postanowiłam dalej patrzeć na całą sytuację jendak gotowa aby uciec w niebezpiecznym dla mnie momencie.

Ostatnio edytowany przez Akane (2013-02-10 23:35:23)

Miri stała tak nadal nad Akane, po chwili przyłożyła swoją dłoń do jej policzka i dotknęła jej znacząco, uśmiechnęła się przy tym delikatnie chcąc dodać dziewczynie odrobinę otuchy.
- Mi zaufać? nie pamiętam nawet dokładnie kim jestem.
Słysząc za sobą dziwne odgłosy odwróciła się szybko. Widząc jak Ryo zbliża się na grzbiecie pięknego węża Miri ponownie uśmiechnęła się nieznacznie, lubiła węże, jakie by nie były zawsze budziły w niej sympatię. Po chwili zwróciła się w stronę dwóch klonów które pojawiły się tuż przed nią.
- Akane, chyba czas byś się "uchyliła"
Wyciągając lewą dłoń przed siebie prawął dobyła spod płaszcza krótki mieczyk i białej klindze, zaś z lewej ręki wystrzeliło w stronę klonów dziesięć piętnsto metrowych węży. Manda powoli podpałznął bliżej wpatrując się swymi wielkimi tak strasznymi jakie tylko występują u węży oczyma w siedzącego na wodnym wężu Ryo.
- Ssspokojnie, nawet z wody jesst tylko moim marnym odbiciem.
Chyba walka zaczynała nabierać efektywności, a przynajmniej stawała się bardziej spektakularna.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

     Oczy klonów Ryo zwęziły się na chwilę, kiedy z rękawa Miri wystrzeliła kolejna porcja węży. Nawet przygłupi obserwator wyjąłby jeden solidny wniosek. Dziewczyna używała mocy węży. Pytanie tylko skąd ją powzięła.
     Kiyoshi nie miał jednak czasu na głębszą refleksję, tak jak węże nie miały ochoty próżnować. Na rozkaz Uchihy zaatakowały dwa klony, które stanęły teraz w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Nastąpił chyba moment, aby odsłonić kilka nowych kart.
     Jeden z klonów Ryo wyciągnął obie ręce przed siebie. Wyglądało na to, że nie potrzebował wiele, aby móc skorzystać ze swojego Kekkei-Genkai, które miało za chwilę ukazać się w świetle księżyca, odbijając swój szlachetny, rubinowy kolor pośród ciemnych gąszczy lasów, w których toczyła się cała batalia.
      Węże, które jeszcze przed momentem szarżowały posykując i kłapiąc paszczami, wijąc się przy tym jak na żmije przystało, zamarły nagle , zupełnie sztywniejąc. Każdy z węży zastygł, pokryty teraz czerwonym kryształem, zrodzonym przez klona Ryo. Drugi klon, który jak dotąd poprzestał na obserwowaniu działań drugiej repliki, wskoczył na powstały kryształowy most, pędząc na pełnej prędkości w stronę Miri. Usta napęczniały mu w momencie, wydawałoby się, że do granic możliwości, wypuszczając sekundę później potężny strumień wody, skierowany centralnie na czerowonooką. Szanse na unik były praktycznie niemożliwe. Jedynym ratunkiem mogło być wcześniejsze zabezpieczenie jakąś techniką.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

     Klon, który właśnie wystrzelił pokaźny strumień wody, ze zdumieniem musiał przyznać, że cel jego ataku po prostu zniknął. Zniknął w sposób bardzo charakterystyczny dla klonów; zmienił się w obłok białego dymu wydając przy tym krótki, stłumiony odgłos. Nic więc dziwnego, że Ryo, który bacznie obserwował całe zajście, pomylił technikę odwrotnego przywołania z Kage Bunshin no jutsu i nie było w tym chyba nic dziwnego, bo wiele osób na pewno zachowałoby się podobnie, będąc na jego parszywym miejscu.
     Nie mniej jednak pojawienie się Miri przy wężu, wzbudziło w Kiyoshim ukryte pokłady podejrzeń i irytacji, zmieszane z nutką konfuzji. Jak ona się tym znalazła? Nie widział przecież by tworzyła klony... A może potrafi wykonywać jutsu bez składania pieczęci? To by wiele wyjaśniało.
     Delikatnie zagubiony w tym wszystkim, podsumował swoje podejrzenia i przemyślenia, wysnuwając przy tym nową porcję wniosków. Z tego wszystkiego zapomniał o swoim klonie, który został właśnie przesieczony na wylot przez kieł Mandy. Replika oczywiście zaraz po tym zniknęła.
     Ryo wciąż siedząc na łbie swojej bestii, nie miał problemów z dostrzeżeniem Miri, ukrytej za solidnym pancerzem przyzwanego summona. Wąż zaczynał już go denerwować. Głównie dlatego, że jego niecodzienne gabaryty były w stanie ochronić dziewczynę  w każdej chwili.
     Kiyoshi nie zwlekając dłużej, uznał iż pojedynek trwa wystarczająco długo, a on ma największą chęć go zakończyć. Całe przedsięwzięcie miało się więc już punktowi kulminacyjnemu, lecz niestety, zostało zachwiane, jak sfatygowany most w wietrzny dzień. Ryo poczuł na klatce piersiowej charakterystyczne ciepło.

     - Kuso... - przeklął, mogąc tylko obserwować jak rozpalone pieczęcie rozchodzą się po nim jak małe robaczki po własnym gnieździe. Nie miał na to wpływu i to było najgorsze.
     Chwycił się za pierś, zgiął w pół, prostując się gwałtownie chwilę później. W oczach lśnił obłęd. A najbliższą okolicę pokryła mgła...
     
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

     Krew Ryo pulsowała w rytmicznym tempie, pokrywając skórę bruzdami żył, napęczniałych w wyniku szybkiego pompowania czerwonej cieczy. Całe ciało, choć stało sztywno, zdawało się chłopakowi tańczyć w szaleńczym rytmie, jakby zaczęło żyć własnym życiem, bez zgody właściciela. Taki stan wcale nie był na rękę Kiyoshiego, który czuł, że traci kontrolę nad swoim ciałem. Na szczęście, jego doświadczenie pozwalało na poznanie swojego schorzenia, które można było szybko zredukować. Musiał nastąpić impuls. Solidny porządny impuls, który ulży pieczęci. I taki właśnie nastał.
     Ryo wisząc 30m nad ziemią, machnął kilka razy rękoma, zupełnie jak dyrygent, który operuje swoją orkiestrą. W wyniku tego dość dziwacznego manewru, na jego wysokości zmaterializowało się pięć kryształowych kloców, każdy o średnicy pięciu metrów, ustawionych wokół niego. Oczywiście dolna część miała piekielnie ostre zakończenie.
      Kiedy więc Ryo spuścił pięć czerwonych balastów ku ziemi, wiedział, że Miri będzie musiała albo uniknąć tego ataku, albo zostanie przygwożdżona do ziemi. Problem polegał na tym, że Akane także mogła znaleźć się w niebezpieczeństwie. Co pocznie Uchiha?

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Ryo (2013-02-12 21:47:20)

    Kryształowe igły w wyjątkowo dużej skali, pomknęły w stronę ziemi z typowo niecnym zamiarem. Czerwone jak krew kolosy, miały za chwilę zbombardować najbliższą okolicę, obracając w perz wszystko co stanęło im na drodze. A przecież na tej drodze stała Miri i Akane. Dwie panny, które postanowiły stawić opór Ryo i kto wie, czy nie przyjdzie im za to zapłacić życiem. Ich brawurowa postawa mogła kosztować je bardzo wiele, ale jedyną osobą, która mogła wiedzieć, jak duża ta cena jest był mężczyzna o fioletowych oczach, oraz skórze pokrytą czarnymi, jak smoła, znakami.
      Bohater, a i zarazem strona dominująca tenże pojedynek, obserwowała wszystko z góry pod maską zimnej obojętności i kalkulacji. Spięta twarz zdradzała jedynie tyle, że jej właściciel intensywnie myśli i bynajmniej, nie były to myśli nader głupie i pozbawione sensu, czyli myśli ignoranta i szaleńca. No bo tak naprawdę Ryo nie był przecież tym kogo udawał przed dwojgiem mało absorbujących rywali, a tym kim chciał być przez nich postrzegany.
      Beznamiętne oblicze obserwowało wszystko jak zastygły posąg, nawet wtedy, gdy cztery z pięciu kolumn rypnęły o ziemie, wzbijając tumany kurzu i brudu. Zmiana nastąpiła wówczas, gdy dopiero piąty kryształ zbliżał się do celu, którym była Akane. Właśnie w tamtej chwili, dwa palce, środkowy i wskazujący, wyprostowały się jak na komendę i uniosły na wysokość twarzy. Ryo zamknął oczy, skupił chakrę.
     Choć Akane została ochroniona przez węża, to i tak istniała szansa, że szpikulec z powodzeniem przeszyje ciało bestii na wylot, tym samym kalecząc turkusowo-włosą dziewczynę. Z dziwnych pobudek Ryo nie chciał do tego dopuścić. Kiedy więc kryształ znalazł się dosłownie milimetr od łuskowatej skóry węża, słup zatrzymał się, zawisł w powietrzu i zaświeciwszy jasnoczerwoną poświatą, rozpadł się na miliardy cząsteczek, tworząc niesamowicie piękny deszcz świetlików. Świetlików, z którego każdy miał wielkość pyłku kurzu i nie mógł zrobić nikomu krzywdy.
     Nie, Ryo nie podsumował słowami tego, co przed chwilą zrobił. Nie powiedział nic. Sięgnął za to ręką za pazuchę, z której wyjął podłużny przedmiot, dobrze znany dziewczętom z poprzedniego przedstawienia. Flet.

Theme

     Przyłożył ustnik do warg i począł weń dąć, tworząc przy tym melodię, która zahipnotyzowała zarówno Miri i jej węże. Akane została wyłączona spod działania tegoż genjutsu.
      Miri, jak i jej węże, znajdowali się teraz w innym wymiarze. Skrępowani i za pewne zdezorientowani, egzystowali w bólu, który towarzyszy roztapianiu ciała. Rozpływali się, niczym topiona czekolada, mogąc wyczekiwać wyroku. Wyroku Boga, wiszącego piętnaście metrów nad ziemią, na swoim wodnym jutsu...
      Jeden z klonów, który jakby wyrósł spod ziemi, zaczął iść ku Wyrzutkowi. Szedł powoli, bezpieczny, pozbawiony jakiegokolwiek zagrożenia. Węże i Miri zostali wyeliminowani, a oni zostali sami... Co zrobią dziewczyny? A co najważniejsze, jaką decyzję podejmie Ryo?

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Ryo (2013-02-14 00:51:29)