Ninja Clan Wars

I jedyne co poczułem pod swoją pięścią to powietrze. Niemniej jednak zręczny unik przeciwnika wciąż pozostawał duże pole do popisu... Kątem oka zauważyłem nadbiegającego Akio, który najwyraźniej planował coś zrobić. Może to była ta chwila przełamująca walkę? To się okaże. Poprzedni atak był wyprowadzony lewą ręką, a w międzyczasie prawą utrzymywałem gardę na wysokości klatki piersiowej, co było dość logiczną sprawą przy wyprowadzaniu ataku. Mój oponent raczej nie miał zamiaru się patyczkować i najwyraźniej wolał walczyć na chwyty, niż na gruchotanie kości... Wracając do mnie. Bylem tak rozpędzony, że raczej nie szło się zatrzymać w szybkim tempie, więc ewidentnie oboma kolanami wleciałem na przeciwnika, który nie uskoczył na żaden z boków. Poczułem tylko jak jego dłonie krzyżują się na moim karku - raczej nie szło się przed tym wybronić. *Muszę szybko działać... Możemy to skończyć szybko, ale wszystko zależy od tego jak uziemię przeciwnika. - bez dłuższego zastanowienia wcisnąłem swoje, krzyżując je, między ramiona przeciwnika i chwytając się za przedramiona rozpychałem jego uchwyt łokciami. Zaparłem się lewą nogą, zaś prawą zdecydowałem się osłabić nieco przeciwnika - wziąłem nieznaczny wykrok w tył, żeby móc zamachnąć się kolanem. Te wycelowałem na wysokość przyczepu mięśnia czworogłowego uda, tuż pod kością biodrową. Przeciwnik nie miał jak się przed tym w stu procentach bronić, bo jeżeli uniósłby którąkolwiek z nóg do góry - pozwoliłby mi się sprowadzić do parteru, a jeżeli nie zdecydowałby się na zrobienie czegokolwiek to dzięki znajomości punktów witalnych w ciele człowieka bezproblemowo spowodowałbym paraliż jego lewej nogi...

Po omówieniu błędu popełnionego przez Naoki'ego postanawiam przypomnieć wszystkim uczestniczącym, że to co ja napiszę już Było i nie ma sensu pisania co się działo pomiędzy gdyż to strata postu...

Walka była coraz bardziej zaciekła, Naoki lezący w parterze próbował, wyrwać się z uścisku i uniknąć dźwigni niestety przeciwnik okazał się zbyt silny i ręką do końca pozostała u objęciu przeciwnika. Najpierw strzał w barku a potem rwący ból odczuł lider klanu Namikaze. Wtedy przeciwnik puścił już i tak do niczego nie zdatną rękę, zrobił obrót w tył i stanął na nogach, wtedy właśnie nieznana nikomu fala uderzeniowa dobiegająca z wnętrza budynku. Wszyscy poza przeciwnikiem zostali odrzuceni, znaczy się Aiko będący właśnie w powietrzu odleciał a Naoki przeturlał się dalej, żaby zniknęły... Każdy z bohaterów odczuwał silną chakrę napierającą na niego niestety bariera stała nadal więc korzystanie z ninjutsu było dalej niemożliwe. Rin stojąca w bezpiecznej odległości też odczuła uderzenie jednak raczej jako przyjemny powiew mocniejszego ciepłego wiatru. Dlaczego Żaby zniknęły? Bowiem chakra napierała na żywy organizm proporcjonalnie do ciała więc żabom się dostało więcej niż ninja na dole. Teraz każdy Namikaze miał niesprawną rękę (Naoki lewą o ile się nie mylę), Przeciwnik stojący w wygodnej gardzie zaśmiał się
- Scena jak z taniej komedii haha...- Po czym czekał na kolejny atak. Raczej nikogo poza nim nie było już na polu walki z przeciwników sojuszu. Teraz czas zabrać się za wyjaśnienie skąd ta fala uderzeniowa, otóż spowodował ją nikt inny jak Wyrzutek będący w środku. On atakując dziewczynkę z fletem został oślepiony by w białej przestrzeni unosząc się odbyć z jakimś młodym mężczyną rozmowę.
- Nazywają mnie Mistrzem, twoi towarzysze już się zjawili w mojej siedzibie przez co dali mi trochę czasu od uwolnienia się spod demonicznego wpływu, oni już tam dowiedzą się o co chodzi, jednakże jestem tutaj by trochę wspomóc zniszczeniu tego szaleńca, To dziecko, które już raz zaatakowałeś jest katalizatorem bariery, ale zabicie go oznacza, że wszystkie osoby tam będące, ci wszyscy niewinni ludzie zginą. Odzywam się tu do twojego sumienia, musisz uwolnić to dziecko przesyłając do niej całą swoją chakrę, rozumiem że wiesz iż to będzie równało się z twoją śmiercią ale uratujesz setki istnie...- Monolog przerwał mu donośny demoniczny krzyk, mroczny czasami aż przerażający. Wyrzutek obudził się leżący na ziemi z dziewczynką u boku, ta odezwała się demonicznym głosem.
- Nie poświęcaj się za innych, Twoja przyjaciółka Rin jest tutaj a Ty miałbyś umrzeć i stać się jakimś bohaterem dla tych słabych ludzi? Spal wszystko żywcem, wystarczy tylko zniszczyć jedną z odlewni, a przetrwasz osiągając swój cel.-

theme

Rin!? Ona tu jest? Ale jak to...? Dlaczego?
Gubiłem się we własnych myślach. Było ich w mojej głowie zbyt dużo. Podniosłem się na łokciach i z nieobecnymi oczami patrzyłem w jakiś przypadkowo wybrany przeze mnie punkt w ścianie. Jakbym szukał odpowiedzi, która miałaby się unosić między mną, a ścianą. Poczułem, że zimny pot spływa mi po karku, docierając do zakrwawionego ubrania. Przełknąłem ślinę; zdawałem sobie sprawę z powagi sytuacji. Każda decyzja mogła być tą niewłaściwą.
Rin. Nie mogę jej zostawić. Nie mogę opuścić ICH. Co powinienem uczynić? Czy posłuchać rady tego mężczyzny? Czy powinienem uwierzyć w to, co mi powiedział? A co, jeśli to wszystko bzdura? A ja, poświęcając siebie, i tak nie powstrzymałbym śmierci moich towarzyszy? Co mam zrobić?
Czułem się potwornie. Wiedziałem, że ta decyzja może zaważyć na życiu nie tylko moim, ale i Naokiego, Akio, a nawet Rin i naszego dziecka. Od tego zależało powodzenie misji i przyszłe losy świata. Z przejęcia, moje ciało zaczęło się trząść wbrew mojej woli. Ukryłem twarz w dłoniach, przesunąłem je po włosach, odgarniając je z czoła i spojrzałem na demoniczną dziewczynkę, nie dając jednak póki co żadnej odpowiedzi...

Wiaterek ciepły, który wydawał się dość podejrzany. Moje niebieskie oczka dojrzały co się dzieje dopiero, gdy wielkie żaby "wyparowały". *Yyy....? - chciałoby się to skomentować w ten sposób. Długo nie czekając, z Shinsaku w myślach, wbiegłam na teren tego całego wybuchu czy cokolwiek to było. Biegłam za jednym zapachem, który tylko w nosie miałam. Aki podążała za mną. *Zdążę..!! - powtarzałam sobie w myślach, totalnie ignorując wszystkich i wszystko, tylko biegnąc przed siebie. Ocknęłam się dopiero nieopodal dziury przez którą wszedł Shinsaku do środka tego dziwnego pomieszczenia. Było stąd doskonale słychać wszystkie słowa, które były wypowiedziane skrytym, ale znacząco niemiłym, głosem. Podsłuchiwałam rozmowę, która wywoływała u mnie refleksje... *Rin... Skąd ona zna moje imię?! Jaka znowu śmierć, jakie poświęcenie!? - nie myślałam za długo, zagryzając zęby i zaciskając pięści, wbiegłam do środka, krzycząc na cały głos jedno słowo... -Shinsaku..! - w moich oczach pojawiły się łzy, kiedy biegłam w jego stronę. Aki podążała za mną, ale zamiast na chłopaka to na tę dziewczynkę i wykonując nietypową technikę, którą nazywa się Dainamikku Maakingu, pozostawiła specyficzny zapach na dziecku. *To powinno załatwić sprawę niechcianej ucieczki tej osóbki... - powiedziałam do siebie w myślach, odciągając chłopaka coraz dalej od tej małej istoty, w międzyczasie się odzywając. -Nigdzie z nią nie idziesz. Zostaw to mnie, pomóż lepiej tamtej dwójce. - wiedziałam, że on z pewnością był lepiej rozeznany w aktualnej sytuacji, ale nie mogłam sobie pozwolić, żeby cokolwiek mu się stało. Wiedziałam, że tak szybko nie przystanie na moją propozycję, więc uniesionym tonem, powtórzyłam jeszcze raz. -Na co tak czekasz? RUSZAJ! - nie było czasu... Tamta dwójka raczej miała niemałe kłopoty.

Obserwowałem działanie śmiercionośnej broni już nie pierwszy raz dlatego widziałem jak działała. Natychmiast uciekłem z linii ognia jednak okazało się, że to nie ja byłem celem. Ponownie broń zrobiła na mnie spore wrażenie jednak nie było czasu na podziwianie. Zaraz po wystrzale ruszyłem na spotkanie przeciwnika wiedząc,że broń potrzebuje chwili czasu aby móc wystrzelić ponownie. Ten jednak niespodziewanie pozbył się jej. Jednak to mnie nie powstrzymało wiedziałem że jest zdolny w walce wręcz skoro dawał radę z Naokim ale teraz było nas dwóch. Ruszyłem kompletnie zaniedbując obronę używając lewej rannej ręki jako tarczy i tarana jednocześnie. Chciałem jedynie wbiec na przeciwnika i przewrócić go ciężarem swojego ciała, resztę pozostawiając liderowi.

Ostatnio edytowany przez Akio (2012-11-02 12:16:27)

Wszystko działo się tak dynamicznie, tak błyskawicznie. Nagle na polu walki pojawiła się jeszcze jedna osoba, padły kolejne rany, a przeciwnik znowu pokazał jakąś dziwną sztuczkę. *Jak tak dalej pójdzie to nie wytrzymamy tutaj zbyt długo... - starałem się całą sytuację połączyć w logiczną całość, ale nie było to proste. Gdy tylko dojrzałem, że Akio poruszył się w stronę przeciwnika, czym prędzej wyruszyłem, aby przeciąć mu drogę. Zastawiłem się, nie wiedziałem co więcej zrobić. Pojawiłem się pomiędzy Namikaze, a przeciwnikiem, odwrócony twarzą w stronę przeciwnika. -Za każdym razem, gdy walczysz z ninja uciekasz się do ograniczenia jego możliwości? Świadczy to o tym, że jesteś tchórzem. Boisz się tego, że możesz przegrać. Na pewno. - słowna prowokacja może była sposobem na przeciwnika. -Idź stąd. Pomóż reszcie, załatwię to po swojemu. - powiedziałem do Akio, odpychając go ręką do tyłu, aby się stąd usunął. Wolałem indywidualnie to załatwić, nie narażając reszty... Tym bardziej, że nie był on w dyspozycji. Może moja ręka też się nie nadawała, ale jako przywódca czułem się zobowiązany do ochrony pozostałych członków drużyny.