Ninja Clan Wars

Podróżując dalej przebiłem się przez kraj Demona i dotarłem do pustyni w Kraju Wiatru. Nie było tu rzeki, ani lasu. I rzeka i las zdążyły już wyschnąć po drodze, na pustyniach kraju Wiatru nie panują warunki sprzyjające do rośnięcia lasu, czy wypływie rzek. Tutaj wędrówka była wyjątkowo trudna, naprawdę nie wiem, jak ludzi mogli by żyć w takich warunkach. Niestety, z pamięci musiało mi wylecieć, że w tej prowincji znajduje się siedziba klanu.. Wiedziałem natomiast, że w Enko siedzibę mają Namikaze i właśnie tam się teraz kierowałem. Niestety, pogoda nie pomagałą mi wędrować.. Upalne słońce daje czasem popalić..

[z/t -> Miasto w Chmurach [Baazaru].

Trening Suna Kontorōru [Poziom pierwszy]

Po wykonanym zadaniu przyszedłem na pustynie, aby zacząć trening związany z moim kekei genkai. Wiedziałem, że to miejsce najlepiej będzie działać na mój trening. Albowiem właśnie miałem nauczyć się właśnie kontroli nad piaskiem. Gdy tylko tam się znalazłem zacząłem się do niego przygotowywać. Poprawiłem swoją gurde na plecach i dokładnie sprawdziłem czy jest w pełni otwarta. Gdy już byłem tego pewien, zacząłem się koncentrować. Jak przeczytałem w zwoju mojego klanu, miałem za zadanie skoncentrowanie mojej chakry w gurdzie. Nie było to łatwe, ale jednak miałem to we krwi. Gdy już wyczułem, że dałem tyle ile chciałem chakry do gurdy, zacząłem pierwszą próbę wyciągnięcia piasku z niej. Nie udało mi się wyciągnąć nawet jednego ziarnka piasku.
- Trochę więcej chkary tym razem - pomyślałem znowu koncetrując swoją chakre w gurdzie. Starałem się aby znalazło jej się tam odrobine niż poprzednio. W tym samym momencie kiedy wyczułem, że jest jej odpowiednia ilość z gurdy wszyła garstka piasku. Byłem zadowolony, że udało mi się chociaż odrobine jej wyciągnąć. Miałem właśnie brać się za trzecią prób, gdy zauważyłem odkopującego się z piasku małego skorpiona. Zdziwił mnie fakt, że z taką łatwością przesuwał ten piasek. Widać było, że robił to ze skupieniem i spokojem. Można by rzec, że zapomniał o otaczającym go świecie tylko myślał o tym, jak przesunąć ten piasek najłatwiej. Dał mi jego przykład do myślenia. Może to brzmi głupio, ale miałem zamiar zrobić to tak samo jak ten mały skorpion tylko, że za pomocą chakry.
- Skupienie i spokój.. - pomyślałem zamykając oczy. Kiedy poczułem, że jestem już w pełni skupiony i spokojny, zacząłem kumulować chakre w gurdzie. Byłem zrelaksowany, dzięki czemu łatwiej było mi to wszystko pojąć. Po woli zacząłem otwierać oczy, a przed mną był wyciągnięty cały piasek z gurdy. Zacząłem spokojnie obracać rękoma wokoło mnie, a z piasku udało mi się wykonać wokół mnie coś jakby bunkier. Po tym spokojnymi ruchami wsadziłem spowrotem piasek do gurdy. Byłem bardzo z siebie dumny, że udało mi się wreszcie opanować pierwszy poziom kontroli nad piaskiem. Gdy już miałem okazję odpocząć, wyruszyłem w dalszą drogę, w stronę Terenów Baazaru.

Akcept by Basai

z/t -> Tereny Baazaru

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-03-19 22:06:21)

Miri normalnym u niej wolnym miarowym krokiem z wbitym przed siebie martwym wzrokiem zmierzała na umówione miejsce spotkania , Rokutaro nabierając doświadczenia oraz lat nadal pozostał tym narwanym smarkiem nie mającym pojęcia o życiu z uśmiechem spoglądał na świat , na który Miri dawno temu pewnej bezsennej nocy nękana kolejnym nawałem agonii oraz wspomnień o zmarłych których tak kochała , coś w niej pękło dawna Miri zasnęła by się nigdy nie obudzić , teraz pozbawiona uczuć , emocji , szła przed siebie   kierując się dawnym żalem , żyjąc tylko żalem i wewnętrzną pustką . Miri dotarła na miejsce gdzie czekał na nią Rokutaro z nieodłączną zbędną gadką , Miri machinalnie stanęła lekko obok niego oczekując tego co niebawem miało się wydarzyć .

Chwilę później pojawiło się dwoje ludzi. Jednego ninja już spotkali. Widząc odlatującego Rokutaro jeden z nich powiedział.
-Oj zostałaś sama. Nie martw się dam ci fory i będę walczył sam.
Wyciągnął wielki miecz zza pleców i otoczył go chakrą wiatru. Wokół broni pojawiła się charakterystyczna obwódka. Mężczyzna sprintem pobiegł w kierunku Miri i wykonał cięcie na wysokości brzucha. Dzięki odległości jaka ich dzieliła dziewczyna miała około dziesięć sekund na ucieczkę. Tymczasem drugi mężczyzna stał i przyglądał się ruchom brata.

Mężczyznę nie zaskoczył ruch Miri. Wykorzystując siłę poprzedniego ataku wyprowadził kolejne cięcie. Rozcięło ono kunaie, a w stronę Miri poleciał półksiężyc z chakry. Atak trafi dokładnie w miejsce, w którym dziewczyna ma wylądować. Nie zdąży go uniknąć. Jeśli szybko czegoś nie wymyśli, skończy jako dwie połówki nogi oraz tułów z głową i rękami. Tymczasem drugi brat najwyraźniej nie miał zamiaru się wtrącać. Usiadł na ziemi i patrzył badawczo. Możliwe, że były to ostatnie chwile kobiety ninja z klanu Uchiha.

Gdy Miri biegła w kierunku mężczyzny, ten szybko złożył pieczęcie i wypluł kulę dymu. Dziewczyna powinna jej uniknąć, ale w kierunku jej uniku już pędził mężczyzna gotowy by jeszcze raz spróbować rozciąć dziewczynę na pół. Przez szybką kontrę dziewczyna nie miała szansy użyć doku kiri. Tymczasem obok drugiego brata pojawiło się więcej nomadów. Walka zebrała sporą ilość obserwatorów. Cały czas przybywali nowi. Zaczęli tworzyć krąg wokół walczących. Dla Miri był to zły znak. Mogła się domyślić, że nawet jeśli wygra nomadzi mogą chcieć się zemścić.

Ruchy Miri zaskoczyły oponenta, po chwili martwy osunął się na podłogę. Przypuszczenia dziewczyny okazały się słuszne, około dwudziestu nomadów postawiło sobie jako punkt honoru zabicie jej. Jako pierwszy ruszył brat Roniniego. Złożył pieczęcie i wykonał proste jutsu katona.
-Hausenka no Jutsu
Pozostali nomadzi chwycili za broń. Między nimi pojawiła się mała szpara. Być może była to jedyna szansa na ucieczkę. Liczba przeciwników była zbyt duża by młoda Uchiha poradziła sobie sama.

Wielu nomadów zginęło, a Miri uciekła, ale zdecydowanie to nie był koniec. Nomadów wciąż przybywało, a jej droga ucieczki prowadziła w głąb pustyni. Nomadzi byli niemal tak szybcy, jak ona więc nie było mowy o żadnym nawrocie.  Jeśli Miri pobiegnie dalej w końcu na pewno zgubi pościg, a jeśli zawróci będzie musiała zmierzyć się ze wściekłym tłumem. Nie znała jego umiejętności, a możliwe że niektórzy nomadzi przewyższali poziomem młodą Uchiha. Wybór należał do dziewczyny. Właśnie musiała podjąć decyzje, której stawką było jej życie. Nie mogła sobie pozwolić na błąd.

Miri po przespanej nocy powstała z podłoża w większości składającego się z ogromu wszechobecnego zółtego piasku , podnosząc się na równe nogi , zobaczyła leżący obok miejsca swego snu zwój , spoglądając na niego przez  chwilę w końcu z przekonaniem podniosła go z ziemi oglądając dokładnie , wzrok jej machinalnie zatrzymał się  w pewnym miejscu z napisem Ryuuka no jutsu ale miała wiele czasu wolała nie ryzykować spotkania z żądnym zemsty tłumem nomadów , dlatego postanowiła skorzystać z chwil samotności trenując oraz wzmacniając się przed powrotem do "życia" spojrzała na słońce wyłaniające się znad horyzontu malując jej twarz czerwoną poświatą .

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
________________________

Akcept by Katsuro

Miri po przeprowadzonym treningu usiadła na piasku spoglądając z lekko opuszczonych powiek na poturbowany pień dziwnego drzewa , słońce świeciło coraz mocniej Miri wstając skierowała się w cień samotnego drzewa , oparła się o niego plecami rozkoszując się tym położeniem , poczęła zwijać linkę która pomogła jej w opanowaniu nowego jutsu , kolejny stopień... po czym zamknęła lekko zmorzone oczy , pień drzewa grzał nieprzyjemnym ciepłem , oto cena treningu niedługo powinnam zacząć zawracać do następnych prowincji , nie mogę dłużej  tu mitrężyć .

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2012-05-05 19:43:03)