Ninja Clan Wars

Przybyłem powolnym krokiem do Kwatery. Sumiteru szedł obok mnie i widać było po nim, że wreszcie coś w nim się obudziło. Coraz częściej się do mnie zaczął odzywać. Co mu było, do teraz nie wiem. Nie chcę w to się zagłębiać. Teraz jednak ważniejsze było po co tu jestem. Obronna kraju ognia ? To nie moja bajka. Jakoś trudno mi jest bronić ludzi, których nie znam do końca. Jestem zdolny tylko do obronny swojej wioski, która jest mi bliska za nad to. Jednakże misja to misja, muszę ją wykonać choćby nie wiem co miało się stać.
- Wiesz co Miya... jak słyszałeś mamy już przydzielone zadanie. Znajdźmy tego cwaniaczka, który ma z nami współpracować i lećmy do tego klanu Uzumaki - Sumiteru powiedział do mnie spokojnym tonem szukając wzrokiem tego osobnika.
- Masz rację. Czas nas goni, a nawet nie wiemy z kim idziemy na tą misje.. - powiedziałem także szukając chłopaka, który ma z nami podróżować na misję. W końcu zobaczyłem jakiegoś chłopaka, który jak ja nie dyskutuję z innymi. Strzeliłem, że to jest właśnie on. Podszedłem do niego i wystawiłem dłoń:
- Witaj. Jestem Miyaguchi, czy ty jesteś właśnie Senti ? Mam nadzieje, że to ty bo nie chce mi się już wysłuchiwać tych żmudnych dyskusji, które nie są aż tak ważne - powiedziałem trochę zniechęcony przez nich wszystkich.

Wojna słowna rozgorzała na dobre. I Gamatt, i reszta mieli swoje racje i były ona słuszne. Czemu jednak dzieciak, który ledwie wyszedł z Akademii porywa się na wojnę? Sięgnąłem pamięcią do poprzednich lat, do czasów gdy Matsuo przywołał Nekomatę. Już wtedy byłem dość silny, posiadałem swoje umiejętności, które pozwoliły mi wtedy przeżyć. Po części też był to też czysty fart.
- Gamatt... Pozwól mu iść. Chłopak się rzuca aby przetestować swoje umiejętności na polu bitwy. Jeśli zginie, to nie będzie to twój problem, tylko jego. On przecież straci wtedy życie. Ile razy w wojnach uczestniczyły dzieci? Spójrz na niektórych tutaj strażników. Myślisz, że skończyli oni 21 lat? Ja sam nawet tyle nie mam, co dopiero Gisaku. Czy nawet Takashi. Jeśli Mei będzie miała go pod swoją opieką, to ona będzie mieć wyrzuty sumienia gdy nie zdąży mu pomóc. - Powiedziałem. Może i nie było to neutralne podejście, ale starałem się wyrzucić z siebie to, co miałem na myśli.
- A poza tym... Co ze mną? Porozrzucałeś wszystkich po świecie. Mam siedzieć z tobą w kwaterze, czy będzie coś lepszego dla mnie do roboty?

Odetchnąłem z ulgą, kiedy usłyszałem, że będę współpracował z mistrzem. W myślach łączyłem się w bólu z Daiki'm, całkiem niedawno to ja byłem na jego miejscu.
- Wygląda na to, że na wojnę jeszcze trochę poczekamy. Ale czy to rzeczywiście dobra decyzja, by porozsyłać nas wszystkich w szukaniu sprzymierzeńców? Sądzę, że skoro wróg zaatakował to powinniśmy wysłać przynajmniej część do odparcia pierwszego uderzenia. Może reszta wielkich naci nie chciała się mieszać się w ten konflikt, jednak teraz powinni zrozumieć, że neutralność nie zapewni im nietykalności. - myślałem
- Przepraszam, ale jeżeli jeszcze mogę coś wtrącił, to chciałbym zasugerować, by wysłać przynajmniej waszą pozostałą dwójkę do pomocy w obronie Kraju Wody, moglibyśmy ich wtedy zatrzymać, żeby potem z zebranymi siłami przypuścić atak na tyły wroga. Wzięlibyśmy ich w kleszcze i zwycięstwo było pewne znacznie łatwiejsze. Teraz wybaczcie, ale muszę dogonić Gisaku-sensei'a. - powiedziałem i podążyłem za mentorem.

[z/t -> Debiryuiaa]

Słuchałem wszystkich opinii, wiedziałem jednak, że nie chcę mieć kolejnej krwi na swoich rękach. A suma sumarum i tak jestem odpowiedzialny za każdego z nich.
Gdy już większość opuściła kwaterę i ruszyła w kierunku celu swojej misji, ja zwróciłem się do Ichitsu z tajemniczym wyrazem twarzy:
- Poczekaj jeszcze chwilę. Niedługo powinno się wszystko dla Ciebie wyjaśnić.
W tym samym czasie dym pojawił się wokół strażników oraz młodego Hyuuga. Gdy już opadł, nie było po nich śladu. A sam chłopak znalazł się bezpiecznie na terenach prowincji.

Widząc całą tą sytuację tylko pokręciłem głową. Takie spory nie miały zbytniego sensu i mogły w ostateczności doprowadzić do załamu w grupie. Kiedy admirał powiedział co miał do powiedzenia, zacząłem się zastanawiać dlaczego Gamatt wybrał mnie i mojego ucznia do wykonania części zadania związanej z samurajami. Tym bardziej, że jeżeli zostałbym wyprowadzony z równowagi moje argumenty w rozmowie byłby bardziej... wybuchowe. Pokręciłem tylko głową i pomyślałem
- No nic... Może damy sobie radę - zaraz po tym uznałem, że czas się zbierać. Jadnak najpierw musiałem wytłumaczyć coś Senju
- A ja jestem jedynym użytkownikiem Kibaku Nendo, który stąpa po tym świecie, plus nie posiadam klanu. Jeżeli frustrowałbym się na widok każdej osoby, która posiada ograniczone więzy krwi, to pewnie już dawno bym ze sobą skończył. Cp z tego, że jesteś jedyny... Możesz osiągnąć o wiele więcej od tych, których jest więcej... Możesz być potężniejszy od nich wszystkich razem wziętych... I patrz, przez Ciebie zacząłem prawic morały ! - przy tych słowach uśmiechnąłem się na chwilę, by później kontynuować moje słowa - No dobra... Nic tu po nas, Akihito. Zbieramy się... Im wcześniej zaczniemy tym większe są szansę, że zdążymy ich przekonać.- kiedy skończyłem mówić, wyszedłem z kwatery i ręką ponagliłem młodego Senju.

[zt -> Teremy Dokuza]

Theme

Ciężkie drzwi do kwatery, zostały pchnięte, przez lekką dłoń Ichuzy, przekraczającego próg ich zamieszczenia. Rozejrzawszy się do okoła, nie zauważył żadnej znanej mu dotychczas osoby. Wnet uświadomił sobie, jak wielkie opóźnienie ciąży mu nad karkiem. Przed nim znajdowały się tylko, ciężko pracujące osoby, Fao oraz Gamatt. Mimo, iż nie do końca ich znał, na świadomość umiał rozróżnić, który to który. Ukłonem w progu, rozpoczął swój chód w ich stronę. Zatrzymując się przed nimi, schylił lekko głowę i miękkim głosem, rozpoczął rozmowę.

- Nazywam się Ichuza... Widać.. że nie przychodzę w porę, lecz każdy ma jakieś życie, a moje niestety się opóźnia... muszą państwo wybaczyć.. słyszałem, już o owych planach.. bez bezsensownego tracenia czasu.. czekam na polecenia.. - Podnosząc głowę, spojrzał w oczy Gamatt'a, człowieka który raz po raz zaczynał mu imponować, powagą, wyglądem i umiejętnościami.

Na jego ustach, spoczywał wciąż szyderczy, lecz przyjazny za razem uśmiech. Z tego co powiedziała, mu niedawno odwołana Katsuy'u, Senti ruszył wraz z jedną osobą do klanu Uzumaki, a Takashi do Oni no Kuni. Niestety, bez wyższego rozkazu, nie może pójść za nimi. Wysokim progiem jest kultura, która samowolki zabrania. Musiał więc, czekać tylko na rozkazy, które zaraz usłyszy z ust, stojącego przed nim człowieka.

Samopoczucie chłopaka słabło, cały czas czuł bezsilność, wynikającą z ostatnich przeżyć oraz ciężkich harówek. Mimo wszystko, wiedział, że dopiero wszystko się zaczyna, oby tylko nie dali mu zbyt solidnego wycisku.

Ostatnio edytowany przez Ichuza (2012-06-24 16:52:53)

- Wyjaśni? A co, to jakaś tajemnica? Z resztą, nieważne... Poczekam jeśli trzeba. - Ostatnim zdaniom towarzyszył ruch ręką, przypominający jakby zrezygnowanie i odpuszczenie dalszej rozmowy. Gamatt powiedział, więc tak powinno być.
- Cholera, co ja, jakiś wybraniec, że coś musi się dla mnie wyjaśniać? Heh... - W tej części myśli uśmiechnąłem się lekko i oparłem plecami o ścianę z założonymi rękami na klatce piersiowej. Mój postrzępiony płaszcz powiał przy okazji nieznacznie. Spojrzałem po sobie. - Ten płaszcz mnie niesamowicie postarza. Nie dość, że sam stary, to dodatkowo ta zniszczona skóra mi również nadaje... Ichi, ogarnij się. Ze zdenerwowania myślisz o bzdurach, zamiast skupić się na tym, co ważne.
Ostatnim słowom towarzyszyło omiotnięcie całej kwatery wzrokiem. Dostrzegłem mi skądinąd znajomego Ichuzę, lecz nie zajmowałem jego osoby. Jednak to nie on skupił mój wzrok. Była to dziewczyna, z rysami twarzy typowymi dla Uchiha. Aktywowałem Sharingana. Była to zaiście znajoma Chakra, taki typ posiadali tylko Uchiha. Jej też jednak nie zaczepiałem. Czekałem na znak Gamatta, on tu był szefem. Po wszystkim moje oczy wróciły do normalnego stanu.