Ninja Clan Wars

- Więc sprawdzimy, czy to "światło" będzie w tobie dość silne. - skwitował krótko Logen, powoli wstając. Czuł, że już dość odpoczął i zregenerował swoje siły. Odwrócił się bokiem w kierunku Ichitsu, spoglądając na niego kątem oka.
Jest inny... ciekawe, co przyniesie ten trening. - pomyślał, przymrużając nieco oczy.
Starszy Uchiha zamknął oczy, odwracając gwałtownie głowę w przeciwną stronę. Nie do końca wiedział, jak powinien zacząć ten trening.
- Nie będziesz atakował... masz się wyłącznie bronić, używając swojego Sharingan'a. - powiedział spokojnym tonem, choć trochę bardziej donośnym niż zazwyczaj. Dobył swojego miecza, a także wyciągnął parę shurikenów z torby. Nie wyglądał, jakby chciał dać fory swojemu uczniowi. I tak też było... Momentalnie rzucił gwiazdki w stronę Ichitsu, a następnie ruszył biegiem w jego stronę. Oczy Logen'a przybrały czerwoną barwę...

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Nie czekał długo, bez ostrzeżenia ruszył na krewniaka, nie szczędząc przy tym sił. Sharingan miał wspomóc go, pokazać, gdzie najlepiej będzie zaatakować. Gdy shuriken'y zostały odbite, Logen był niespełna 2 metry przed Ichitsu. Jednym solidnym susem znalazł się tak blisko jak potrzebował. Schylony na wysokości pasa swego ucznia, wyprowadził silne cięcie skośne, ciągnąć ostrze od dołu, a przy tym wyprostowując się. Cały ten ruch nadał jeszcze więcej siły.
Ostrzegałem... Mangekyou Sharingan to nie taka prosta sprawa. Trzeba na prawdę być na granicy, aby go móc opanować. - pomyślał starszy, patrząc z pełną powagą na Ichitsu. W jego oczach można też było ujrzeć gniew, złość... chęć zabicia.
Nie oszczędzał go. Po pierwszym cięciu wyprowadził kolejne, tym razem z góry, również po skosie. Następne było płaskie, na wysokości klatki, dodatkowo w czasie wyprowadzania jedną ręką tegoż cięcia, drugą wyciągnął z torby kunai. Od razu dołączył go do ataku i wykonał pchnięcie.
Gdy skończył, przyjął zwykła postawę - oparł klingę katany na ramieniu, drugą rękę z trzymanym w niej kunai'em opuścił wzdłuż boku. Przyglądał się postawie krewniaka...

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Przez chwilę Logen przyglądał się swojemu krewniakowi, podnosząc i opuszczając katanę na swoim ramieniu.
- Wygląda, jakbyś nie chciał dopuścić do siebie tej mocy. Ciągle te trzy łezki. - powiedział, patrząc przymrużonymi oczami na Sharingan Ichitsu.
Jeszcze bardziej trzeba Cie zmęczyć...
Przez cały swój wywód starszy Uchiha zbierał w stopach chakre, przygotowując się do kolejnego ataku. Miał już zaplanowane dużo posunięć... z różnymi wariantami. W chwilę późnej uwolnił całą zebraną energię, przenosząc się tuż za plecy krewniaka. W powietrzu już był prowadzony miecz, jego ostrze zmierzało w bark chłopaka. Z drugiej strony, bardziej w bok wycelowane było pchnięcie kunai'em.
I co zrobisz... Sharingan ma problemy z przejrzeniem zbyt szybkich rzeczy. - pomyślał Logen.
W razie wszelkiego niepowodzenia i zablokowania ataków, starszy wymierzyłby sowitego "buta" gdzieś na wysokość brzucha Ichitsu. Po każdej ewentualności odskoczyłby na niewielką odległość, a następnie oceniłby postępy...

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Słyszałem od ludzi, że właśnie do tej prowincji udał się mój mistrz. Przed ludźmi nie dawało się niczego ukryć. Choćbyś nie wiadomo jak chciał się ukryć, oni to widzą. Zwykli ludzie, którzy nie potrafią nawet kontrolować chakry. Skupiają swoje całe życie na obserwacji, która nie ma końca. Codziennie uczą się czegoś nowego, nowych zachować. Coraz bardziej przyzwyczają się do swojego ciała, które nie jest doskonałe. Może moje przemyślenia brzmią jakbym był jakimś bogiem. Ale z perspektywy czasu to zauważyłem. Normalny człowiek, w porównaniu do Shinobi jest tak naprawdę nikim. Nie znają tego uczucia, kiedy czysta chakra przeszywa twoje ciało. Jedyne co mogą robić w życiu, to zostanie rzemieślnikami, stolarzami czy rolnikami. Jakby to było gdybym nie urodził się ze swoimi zdolnościami ? Zapewne miałbym cel w życiu, ale też nie widział bym tak wiele jak Shinobi. Może i to by było dobre ? Nie poznał bym tego cierpienia, tych wszystkich wyborów decydujących o ludzkim życiu. Teraz pozostaje mi iść za marzeniami i się nie poddawać. Bronić mych bliskich i nawet tych zwykłych ludzi. Mam mętlik w głowię. Muszę chyba się przespać...
Z takimi myślami podróżowałem do Terenów Debiruiyaa. Stałem na mym przyjacielu - Sumiteru. Z daleka już widziałem swego mistrza, który trenuję. Nie chciałem mu przeszkadzać.
-Coś cię gnębi przyjacielu ? - zapytał mnie moloch.
- Tak. Porozmawiamy o tym przy innej okazji. Teraz chciałbym się przespać. Zapewne jak się obudzę to zacznę swój trening lub mój mistrz skończy - powiedziałem lekko zaniepokojony patrząc na mistrza.
- Dobrze. Też się położę- powiedział Sumiteru zmniejszając się do trzy metrowych rozmiarów i kładąc się.
Po tym kiedy moloch się położył, ja zrobiłem to też zasypiając ze swymi głębokimi myślami.

Post #4
Uniknąłem bez problemu rzuconego kunaia, jednakże Logen był nieco sprytniejszy ode mnie. Gdy chciałem zablokować atak za pomocą katany, Logen używszy silniejszego ciosu wybił mi ją z ręki. Ostrze powędrowało 'gdzieś tam', a ja po misternych próbach pozbawienia mnie równowagi wylądowałem na ziemi. Przeszywający ból ogarnął moje ciało, gdy nerwy mojej prawej ręki spotkały się z butem starszego Uchiha. Starałem się opanować ból, gdyż już miałem do czynienia z większym. Im bliżej ręka Logena było moich oczu, kształt Sharingana coraz szybciej się zmieniał.
- To nie tak miało się skończyć...
Po tej myśli szybko dostrzegłem, że Logen jest bardziej zajęty swoją chęcią zabrania mi oczu, zatem korzystając z Sharingana szybko dostrzegłem odsłoniętą klatkę piersiową. Jako że starszy Uchiha musiał przyklęknąć, ja skorzystałem z tej sposobności i wpakowałem mu Gunbai prosto w splot słoneczny najszybciej i najcelniej jak potrafiłem. Po tym starałem się wyrwać starszemu i dobrać do ostrzejszej broni, która leżała tuż za mną.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Logen odskoczył, ugodzony Gunbai'em Ichitsu. Spoglądał przez chwilę na to chłopaka, to na miejsce trafienia.
- Jednak nieco potrafisz... - skomentował starszy, chowając katanę do pochwy. - Nie myślałeś chyba, że na serio zamierzam wyłupać Ci oczy?
Pytanie zadał z widocznym uśmiechem na twarzy. Trening, przynajmniej na razie, w takiej formie dobiegł końca. Chłopak zebrał swoje rzeczy i usiadł pod drzewem. Nie pomógł krewniakowi wstać, za to od razu zaczął wyjaśniać.
- Nie ma teraz sensu dalej tak trenować. Musisz samemu dojść do tego, jak utrzymać Mangekyou Sharingan jak najdłużej. Siądź tu i przypomnij sobie sytuacje, w której poczułeś tę moc po raz pierwszy. I przypominaj sobie, patrz na to... tak długo, aż będziesz w stanie korzystać wedle własnej woli. - oznajmił Logen, wygodnie rozsiadając się pod drzewem.
Podczas gdy Ichitsu będzie sam teraz trenować, on mógł spokojnie odpocząć, opatrzyć rany i zregenerować chakre...

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]