Ninja Clan Wars

-Nareszcie, już się bałam, że nie zdążyłam. - usłyszałem Shimę.
-Zdążyłaś w samą porę. Brawo. - odezwał się Fukusaku.
-Uff, to dobrze. - znowu Shima.
Znajdowałem się w znajomym mi już miejscu, w którym dawno mnie nie było, mianowicie w Wymarłym lesie, ciągle w Hidari.
-Rozumiem. Odwrócona technika przywołania, mam rację? - spytałem.
-Tak, chłopcze, dokładnie tak. - odpowiedział mi Fukusaku, a tuż po nim Shima. -To był racjonalny sposób na wyjście z sytuacji. Dużo ryzykowaliśmy, ale najwidoczniej się udało.
-Dziękuję wam. Gdyby nie wy... Pewnie byłbym już martwy. - posmutniałem.
Zdałem sobie sprawę z tego, że nie zmieniło się we mnie dużo, że ciągle jestem słaby.
-Możecie znikać, muszę potrenować... - rzuciłem w ich stronę.
-Nie musisz nam dziękować.
-Ma ma rację. A czy jesteś pewien, że możemy już iść? Co, jeśli ten Matsuo znowu się tu pojawi?
-O to się nie musicie martwić, jakoś sobie poradzę. - podniosłem głowę do góry, spoglądając w niebo.
Żaby już nic nie mówiły, zrozumiały ciszę, jednak nie zniknęły. Cisza, wspomnienia...

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Basai

Wspomnienia gonią za sobą kolejne i tak w kółko. W sumie, to nie mam nic przeciwko nim, zacząłem się nawet przyzwyczajać, a i dzięki nim przypominałem sobie wiele rzeczy.
-Sensei... - pomyślałem, a wiatr zawiał.
Nic dziwnego, że postrzegam przyjaźń w ten, a nie inny sposób. Moje przeżycia są dokładnym odbiciem tego, jak się zachowuję i, jakie mam poglądy na wiele ważnych aspektów życia.
Wydawało mi się, że nie zakończyłem sprawy z Matsuo, dlatego pomyślałem, że jeszcze z nim pogadam. Żeby go sprowadzić, po prostu krzyczałem, czekając, licząc na to, że mnie usłyszy. Uprzednio jednak wyrzuciłem wysoko w powietrze kunai z wybuchową notką, która posłużyła jako sygnał ujawniający moją pozycję podczas wybuchu. Nawet jeśli Matsuo by się tu nie zjawił, musiałem czekać, musiałem odpoczywać. Teraz dopiero zrozumiałem powagę sytuacji, dobrze, że żaby nie zniknęły, Wielcy Sage z góry Myoubokuzan, można na nich polegać. Regenerowałem chakrę, żaby również, byłem niemalże pewny, że Matsuo znowu będzie chciał walczyć, ale postanowiłem się przygotować.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Takashi (2012-02-04 19:47:58)

-Tak, miałem w tym powód... Nie chcę walczyć, chcę porozmawiać. - odpowiedziałem mu.
-Tym razem będzie nieco inaczej, Szanowni Sage. W sytuacji zagrożenia macie natychmiast znikać, nie mogę narażać waszego życia. - powiedziałem do stanowczym tonem.
-Dobrze, Takashi, ale nie pozwolimy, aby do tego doszło. Jesteś dzieciakiem z przeznaczenia. - odezwał się Fukusaku.
-Ah, Pa... Masz za długi jęzor. - zaskrzeczała poirytowana Shima.
-Kto tu ma długi jęzor, co?
-Nie obrażaj damy, bo inaczej...
-Wystarczy. - powiedziałem łagodnie, przerywając kłótnię.
-Nie ma na to czasu. - dodałem.
W głowie utkwiło mi tylko jedno...
-Dzieckiem przepowiedni? Potem zapytam... - pomyślałem sobie.
-Matsuo, chcę, abyś wybrał drogę, która jest dla ciebie lepsza... Pomyśl. Nie poradzisz sobie z każdym w pojedynkę, to niemożliwe. Musisz mieć kogoś obok, zwłaszcza, że jestem osobą najlepiej nadającą się na to stanowisko. Pozwól mi, zaufaj mi... To nie jest normalna przyjaźń, to coś więcej... Dlaczego nie możesz tego zrozumieć? - przerwałem na chwilkę.
-Albo wrócisz - przytulając mnie, albo nie - zabijając. Decyzja należy do ciebie. - stanowcze ultimatum, doszło do ostateczności.
Regenerowałem chakrę, ciągle, nie wiem po co, skoro... No właśnie.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Takashi (2012-02-04 20:03:13)

Burza i deszcz & Theme

Już wcześniej na niebie pojawiły się czarne chmury, teraz dodatkowo pojawił się deszcz z burzą. Nadało to dodatkowego nastroju całej tej sytuacji, której tak naprawdę się bałem. Kiedy Matsuo biegł w moją stronę, zrobiłem prosty unik, starałem się uciec od bezpośredniej konfrontacji. Odskoczyłem kilka razy w bok.
-Możesz go osiągnąć, nawet będąc dobrym. Wiem na pewno, że samemu ci się nie uda. - skomentowałem krótko jego słowa.
Posmutniałem, nawet bardzo, przecież mam szczere intencje...
-Jeśli naprawdę nie widzisz dla siebie szans na zmianę, chcę, abyś mnie zabił. Nie jestem typem samotnika, do życia potrzebuje co najmniej jednej osoby, która będzie przy mnie. Zaraz pewnie powiesz, że ty jesteś samotnikiem, co się koliguje, ale to nic nie zmienia... Dlaczego? Bo nie jesteś samotnikiem, Matsuo, otwórz oczy... Dlaczego w ogóle to robisz, przecież to do ciebie nie podobne. Co mam zrobić, żebyś mi uwierzył, powiedz szczerze, co zrobić, żeby cię przekonać? Nie mów, że to niemożliwe, bo to nieprawda! Wyjaśnij mi proszę całą prawdę, co tak bardzo cię boli? Chce usłyszeć na czym polega twój problem... - rzuciłem w stronę chłopaka. Ciągle regenerowałem chakrę.


[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

-Pokój, hym? Na co ci on? Jakbyś nie zauważył, na świecie panował pokój, zło zawsze było jest i będzie, to ty byłeś powodem do zła, właśnie dwa lata temu, to była twoja wina. Pokoju tak naprawdę nie można zaprowadzić, można jedynie sprowadzić ciszę, złagodzić zło. - wyraziłem swoje zdanie na ten temat, wszystkich ataków starałem się unikać.
Żaby na moich ramionach siedziały cicho, nie ruszały się, czekały na polecenia, choć do tych było mi daleko.
-Nie chcę walczyć, to nie ma sensu... - powiedziałem.
I kiedy Matsuo stanął w miejscu, zacząłem iść w jego stronę, chciałem zobaczyć jego reakcję, na pewno nie zamierzałem atakować, szedłem bardzo powoli, byłem smutny, wzrok kierowałem w ziemię wzdłuż linii, po której szedłem.
-A jeśli ty jesteś zły, nie masz zamiaru być dobrym, także będę musiał wkroczyć na ścieżkę zła... - rzuciłem jeszcze, ciągle idąc.
Regenerowałem chakrę, ale nawet nie zwracałem na to uwagi.


[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

-Matsuo, czekaj... - rzuciłem w jego stronę, kiedy odchodził.
-Posłuchaj mnie, błagam... - jednak odszedł.
Stałem w deszczu i burzy, jednak pogoda polepszyła się w szybkim tempie. Byłem mokry od deszczy, cały zmarnowany, zmęczony, zrujnowany.
-Uważam, że powinieneś za nim iść, Takashi,
-Tak, Pa ma rację. I bez względu na wszystko, będziemy ci towarzyszyć.
-Jestem beznadziejny... Nie potrafię uratować przyjaciela, moje wszelkie starania idą na nic. Pójdę i kogoś zabiję. Nie, najlepiej będzie jak sam dam się zabić. Jestem żałosny, beznadziejny... - mówiłem smutny i zdenerwowany.
-Ku**aaaaaa! - krzyknąłem głośno, aby dać upust emocją.
Skumulowałem chakrę i ruszyłem do Skalistych gór, za Matsuo.

[zt. -> Skaliste góry w Hidari]

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

W końcu dotarłem do rodzinnego rejonu w końcu będę mógł się uczyć silniejszych technik. Po tym jak wróciłem odpoczywałem bardzo długo ponieważ byłem zmęczony podróżą. Spałem przez kilka godzin gdy się obudziłem nie wiedziałem co mam robić. Pochodziłem po okolicy podziwiając krajobraz gdy już mi się to znudziło zrobiłem sobie coś do jedzenia. Po posiłku posprzątałem i rozmyślałem nad tym jakiej techniki mógłbym się nauczyć. Nie wiedziałem co mam ze sobą zrobić myślałem może by tu pójść na jakąś misję gdy tak myślałem usnąłem.

Ostatnio edytowany przez Jamakki (2012-02-08 16:45:23)