Ninja Clan Wars

Używa najprostszego genjutsu. Tak jak można się było spodziewać. Do tego ukrywa się między klonami, typowe. Może i bym się nabrał, gdybym sam nie znał i nie umiał tej techniki. Kiedyś nawet przyszło mi jej użyć. Czyli w starej akademii nic się nie zmieniło.

- Yare.. yare... wyłaź stamtąd, znam tę sztuczkę. - krzyknąłem do chłopaka, nie wykonując żadnego ruchu. Trzymałem jedynie ręce w kieszeni i czekałem co dalej zrobi. Nie miałem zamiaru włazić między klony i szukać chłopaka.

- Wyjdziesz w końcu, czy nie? - krzyknąłem teraz, z wyraźnym poirytowaniem.

- Boi się mnie? - zapytałem sam siebie w myślach. Zbiło mnie to całkiem z tropu. Pierwszy raz się zdarzyło, że ktoś się mnie boi i czuje respekt. Ten chłopak z każdą chwilą stawał się co raz bardziej interesujący. Postanowiłem, że to szybko zakończę.

Wciąż trzymałem ręce w kieszeni, nie składałem żadnych pieczęci. Nie musiałem tego robić. Po prostu wypowiedziałem nazwę jutsu, choć i tego też nie musiałem robić.
- Element Wody, Suishuu Gorugon... - wodne węże zaczęły się materializować wokół mnie. Stworzyłem ich 6, na każdy bunshin i chłopaka.

Węże wystrzeliły z zawrotną prędkością, wiążąc kolejno po jednym z klonów. Tokito również został związany, jako, że się przy nich znajdował. Każde zostało kolejno pokąsane, prócz chłopaka, którego oszczędziłem.

- Zostanę twoim mistrzem, niech będzie... a tak poza tym, to nazywam się Senti Kaguya. Należę do Samotników.

Można powiedzieć, że Tokito mnie złamał wewnętrznie. Polubiłem go, choć tak krótko go znam.

Ostatnio edytowany przez Senti (2012-04-21 19:31:55)

Słysząc słowa chłopaka, ponownie się zdenerwowałem. Wkurzał mnie tym gadaniem o mojej sile. Nie wiedział jacy ninją są na tym świecie i jak blada ja przy nich wypadam. Cała paplanina doprowadzała mnie do szału.

- Przestań pieprzyć o mojej sile! Wkurzasz mnie tym. NIE JESTEM SILNY! - ryknąłem wprost w twarz Tokito, a za chwilę zacząłem mówić dalej.
- Po prostu TY jesteś słaby. Brakuje ci pewności siebie, głupiej, ale jakże potrzebnej pewności siebie. Walka musi by rytuałem, gdzie obie osoby łączą się umysłami. Widzą tylko siebie! Każda rana sprawia przyjemność, pewną ekstazy. W twojej głowie szumi jedynie chęć zranienia, ale też strach przed końcem! Tylko tego się boisz. Boisz się, że twój wróg w końcu padnie, a po walce zostanie sam kurz! To jest w tym wszystkim najgorsze... dlatego nie chce być silny! Chcę mieć wciąż silniejszych od siebie, aby dalej móc walczyć używając wszystkich umiejętności. Wówczas tylko wtedy jest frajda....

Odsunąłem się od jego twarzy i oparłem się o drzewo. Ochłonąłem trochę, ale cieszyłem się, że wyrzuciłem to z siebie. Ulżyło mi i to bardzo.

- Nauczę cię czegoś, pod warunkiem, że przestaniesz pieprzyć od rzeczy jak mała dziewczynka...

- A więc ma w sobie ikrę. Pierwszy test zaliczony.
- Tak już lepiej! - krzyknąłem do Tokito, po czym zamyśliłem się na moment. Musiałem dobrze przeanalizować każdy ruch. Miałem zaplanowany trening, teraz trzeba będzie w niego wdrożyć jeszcze jedną osobę. No, ale widocznie tak miało być.

- Chcesz być silniejszy tak? Dobrze. W takim razie nauczę cię jednej z najbardziej użytecznych jutsu, jakich używa niemalże każdy ninja. Kage Bunshin no Jutsu. Poznałeś w akademii już słabszą formę tej techniki. Ta ma jednak dużo lepsze zastosowanie. Patrz.

Skrzyżowałem palce. Buchnęły przy mnie dwa dymki, a tuż potem Tokito widział dwie repliki. Uderzyłem jednego klona. Był to bardzo lekki cios. Bunshin się nie rozpał.

- Właśnie o tym mówię. Kage Bunshiny nie są iluzjami. Nawet wytrawne oko nie rozpozna, który jest prawdziwy. Dzieje się tak dlatego, gdyż używamy więcej chakry na ich stworzenie.

Tym razem zadziałał drugi klon. Użył Henge no jutsu i zmienił się w Tokito. Spojrzałem teraz na niego i zacząłem dalej tłumaczyć.

- Kage Bunshiny mogą również wykonywać techniki. W zależności ile w nie włożysz chakry, takich jutsu użyjesz.

Zdjąłem tasak, po czym zdzieliłem dwa klony, a te rozpadły się i rozpłynęły.

- Nie są jednak nieśmiertelne. Mocniejsze uderzenie i po nich. Pamiętaj o tym. No teraz twoja kolej.

Po moim przedstawieniu, czekałem na ruch ucznia. Widziałem jak Tokito zaczyna się koncentrować. Krzyżuje palce po czym uwalnia chakrę. No oczywiście zakończyło się tak jak się spodziewałem.

Klony wizualnie wyglądały bardzo dobrze. Niestety na tym się kończyła ich doskonałość. Sięgnąłem do torby i wyjąłem kunai, którym rzuciłem bunshina. Przeleciał jak przez masło i wbił się w drzewo z tyłu. Klon się natomiast rozpadł.

- Sam widzisz jakie ścierwo. To co zrobiłeś to nic innego jak zwykły bunshin, który jest iluzją. Włóż w to więcej werwy, inaczej nigdy nie stworzysz czegoś lepszego.

Skrzyżowałem ręce na piersi, czekając na dalsze postępy Tokito.

Tokito zabrał się do kolejnej próby. Dobrze wiedziałem, że mu się nie uda, ponieważ doskonale pamiętałem jak sam męczyłem się z tą techniką. Musiałem robić masę podejść zanim klony stały się odpowiednie i nadające do walki z przeciwnikiem.

Przede mną ponownie stał klon chłopaka. Tak jak wcześniej, tak i teraz wizualnie był bardzo dobry. Przyszło mi sprawdzić jak z jego fizycznym aspektem.
Ponownie sięgnąłem ręką do torby, wyciągając kolejny kunai. Cisnąłem nim w bunshina. Oczywiście przeleciał spokojnie, ale można było zauważyć postęp. Prędkość broni lekko zmalała i zmieniła trajektorię.

- Wciąż straszne gówno. Postaraj się, albo będziemy tu czekać wieczność.

Musiałem to powiedzieć, aby go jeszcze bardziej zmotywować.

- Nie chcę twoich starań, chcę dobrze wykonane jutsu. - mruknąłem w stronę Tokito, ciekaw kolejnej próby. Chłopak był zacięty i widziałem, że nie spocznie póki technika nie będzie dobra. Przyszło mi spotkać fajnego ninję i czuje, że będą z niego ludzie.

Skupił chakrę i ją wypuścił tworząc ponownie bunshina. Tym razem użył dużo więcej chakry, co dało o wiele lepszy efekt. Wciąż jednak sporo brakowało do ideału.

Użyłem maksymalnej prędkości i siły, uderzając replikę. Czułem jakby moją ręka uderzała w wodę, był wyraźny opór. Klon niestety się rozwalił.

- Chyba nigdy ci się nie uda! A szkoda, myślałem, że jesteś zdolniejszy.

Uśmiechnąłem się lekko, czekając na reakcję chłopaka.

- Powoli zbliżamy się do końca...
Tokito zaczął krzyczeć i wziął się dalej do roboty. Moje słowa działały na niego jak oliwa na silnik. Za każdy razem stawał się co raz bardziej zacięty i ambitny

Skupił chakrę. Tym razem więcej niż ostatnio. Zaczyna powoli łapać o co w tym wszystkich chodzi. To dobry znak, choć efekty są wciąż niedoskonałe. Powstała replika robiła wrażenie, lecz wciąż jej wiele brakowało, bowiem nie mogła wykonać żadnego jutsu.

- Ten trening jest chyba na nic. Co ja sobie myślałem...

Znowu zacząłem swoje gierki, aby zdenerwować młodego Namikaze.

Czułem, że teraz Tokito podoła próbie i w końcu stworzy odpowiedniego klona. Było to już jego piąte podejście, więc czas najwyższy, aby opanować jutsu. Teraz, albo nigdy.

Namikaze skupił całą jego jego chakrę. Tym razem wszystko robił tak jak powinien. Użył jej wystarczająco dużo i odpowiednio wlał ją do bunshina. Uśmiech pojawił mi się na twarzy, kiedy dostrzegłem doskonałego klona. Zdjąłem tasak i ściąłem go jak zapałkę. Mogło się to widać dosyć dziwne i absurdalne, lecz ja właśnie w ten sposób sprawdziłem jego jakość.

Nie dając po sobie poznać zadowolenia, zwróciłem się tylko w kierunku Tokito.

- No nareszcie... myślałem, że zajmie ci to całą wieczność.
Wyjął z torby 5 kunai i rzuciłem je pod nogi chłopaka.
- Masz coś do potrenowania. Ja idę... coś zrobić...
Odwróciłem się i zacząłem oddalać w "głębiny" lasu.

Tokito patrzył na Sentiego kiedy wrócił.
-Może i trwało to długo, ale opanowałem to jutsu. Sensei Sennti, mógłbyś nauczyć mnie jakiejś techniki ofensywnej? Coś czym mógłbym sprawić niezłe zamieszanie. Proszę!-powiedział do nauczyciela.
Chłopak chciał nauczyć się jutsu, którym mógłby zadać duże obrażenia. Wiedział, że jak na sam początek to nie jest najlepszy wybór, ale tak chciał.
-To jak będzie, mój sensei?-zapytał cichym tonem.