Ninja Clan Wars

Kiedy Gisaku aktywował Mangenkyou dziewczyna uśmiechnęła się. Chwilę później chłopak zniknął i chciał zaatakować Yumiko od tyłu kunai'em, jednak ręką dziewczyny zablokowała atak, a ona sama nawet się nie ruszyła. Kiedy Gisaku odskoczył za nim pojawiła się druga kobieta, która oparła dłoń na jego barku zatrzymując go.
- A więc miałaś rację Yumiko... - Po tych słowach dłoń kobieta wypełniła się zieloną chakrą, która od razu przeszła na ciało Gisaku i wyleczyła ranę chłopaka w niewyobrażalnie szybkim tempie.
- Na szczęście mamy to już za sobą... Nie chciałam robić mu więcej krzywdy... - Yumiko podeszła do Gisaku, po czym walnęła go pięścią w głowę.
- Głąbie, dlaczego nie powiedziałeś, że posiadasz Mangenkyou? Nie wiesz jak bardzo ważny jesteś?... - Oznajmiła, po czym reszta pojawiła się wokół chłopaka.
- Jiro, a więc twoja przepowiednia się wypełnia... To właśnie ten chłopak? Cóż, przyznaję posiada Mangenkyou, a więc teraz wykonujemy kolejny krok? Całe szczęście, że oni nie odnaleźli go pierwszego... - Młody mężczyzna mówił spoglądając na najstarszego Uchihę.
- Zostawcie mnie z młodymi... - Po tym wszyscy oprócz Yumiko zniknęli.

Kiedy Gisaku nieco się uniósł dziewczyna podeszła do niego, lewą dłoń oparła o jego klatkę piersiową, po czym podarowała mu dużego całusa. Po dłuższej chwili odsunęła się.
- Wystarczą takie przeprosiny?... - Zapytała, po czym wtrącił się Jiro.
- Mamy mało czasu... Yumiko musiała sprawdzić, czy to naprawdę ty... W tedy w twoim domu po prostu cię szukaliśmy... Winniśmy ci przeprosiny i wytłumaczenie, lecz muszę się streszczać, "oni" pewnie się już zorientowali. Jestem potomkiem jednego z kuzynów Masaru, jak dobrze pamiętasz treść zwoju. Cała wiedza na temat tego wszystkiego co się wydarzyło i wydarzy została przekazana mi... Kilka lat temu utworzyłem specjalną grupę specjalnie wyszkolonych Uchih, wszystko po to aby odnaleźć ciebie i oczy. Naszymi przeciwnikiem jest potomek drugiego kuzyna, który osiągnął Mangenkyou, właśnie jego oczu szukamy. Z tym, że my chcemy wypełnić pewną przepowiednię, a on wykorzystać oczy dla własnych celów. Myślę, że teraz rozumiesz wszystko, jesteś bardzo ważny, cała przepowiednia odnosi się właśnie do ciebie. Więcej nie mogę powiedzieć... - Po tym przed Gisaku w odległości 10 metrów pojawiła się zamaskowana grupa sześciu mężczyzn, w tym samym momencie koło Gisaku zebrała się reszta grupy.
- A więc już nas znaleźli... Yumiko, zabierz stąd chłopaka, my zajmiemy się resztą... Powiedział spokojnie Fujio, po czym z drugiej grupy wyszedł pewien mężczyzna.

Theme

- Jiro... Dobrze wiesz, że mamy przewagę... Oddaj nam chłopaka to oszczędzicie zbędnego rozlewu krwi. - Zaczął mówić lider drugiej grupy, po czym odezwął się Jiro.
- Przysięgałem bronić tego chłopaka nawet za cenę życia, myślisz, że twoje słowa coś wskórają?... Yumiko ruszajcie!... - W jednej chwili wszyscy tutaj zebrani aktywowali sharingan'y i dwie grupy zderzyły się tworząc niewielkie pole bitwy. Tymczasem Yumiko chwyciła Gisaku za rękę, po czym zaczęła go ciągnąć w dół gór skalistych. Pierwsze kilkadziesiąt minut biegu przebyli spokojnie, jednak później z pola rozległa się ogromna eksplozja.
- Musimy biec, nieważne co by się działo... - Odezwała się dziewczyna biegnąc.

Ostatnio edytowany przez Strażnik 1 (2012-02-06 15:25:52)

Kiedy dwójka młodych Uchih biegła koło nich mignęły dwie iskry, które po chwili utworzyły ognisty okrąg uniemożliwiający im ucieczkę.
- Cholera, trzymaj się blisko mnie.. - Wręcz nakazała dziewczyna, po czym złożyła kilka pieczęci i wokół niej i Gisaku utworzyła się bariera wodna, która w jednej chwili wystrzeliła w każdym kierunku gasząc ogień. Teraz przed dwójką stał zamaskowany mężczyzna z czerwonym pasem.
- A więc w końcu zmierzę się z Yumiko "błyskawicą" a później zabiorę oczy... Wyśmienicie... - Po tych słowach koło zamaskowanej osoby pojawiły się dwie jego repliki, które od razu ruszyły w stronę dwójki młodych. Yumiko w tym czasie pojawiła się koło oryginału i zaczęła z nim walkę w zwarciu. Klony widząc to spojrzały na Gisaku i równocześnie ruszyły w jego stronę.

Kiedy Gisaku rzucił w klony kunai'e te szybko odskoczyły w bok, jednak jeden został trafiony przez co po chwili eksplodował. Tym czasem drugi klon wznowił bieg w stronę Gisaku, zbliżył się do niego, po czym zaczął atakować serią różnych ciosów. W jednej chwili zamiast zaatakować rzucił się na chłopaka i objął go dając się ranić, co oczywiście skończy się eksplozją. Tymczasem Yumiko walczyła z oryginałem, wyglądało na to, że dobrze jej idzie, każdy cios oczywiście z łatwością był unikany dzięki szybkości, po czym wyprowadzała szybkie kontry. W tej chwili sama miała tylko jedno zadraśnięcie, a jej przeciwnik dwie rany, na ręce i nodze.

Theme
Kiedy Gisaku biegł w stronę walczącej dwójki Yumiko odskoczyła do tyłu, po czym wykonała kilka pieczęci. Chwilę później wokół Gisaku utworzyła się klatka z błyskawic, zaś po chwili reszta walczących pojawiła się wokół klatki. Naturalnie wrogowie chcieli pozbyć się chłopaka, zaś grupa Jiro starała się go bronić, chwilę później koło klatki pojawiła się dobrze znana chłopakowi kobieta, która w szybkim tempie wyleczyła jego ranę, w tej chwili jednak miała chwilę wolnego czasu, złożyła pieczęcie, po czym pod nogami Gisaku pojawiła się pieczęć. Młody Uchiha nim zdążył coś zrobić mógł zobaczyć, jak jego ciało powoli staje się przeźroczysta. Chwilę później w miejscu klatki wybuchło wielkie światło, jednak nie tylko przy nim, Yumiko również była otoczona światłem. Chwilę później oboje zniknęli z pola walki. Znajdowali się teraz w zupełnie innym miejscu.
- Musimy się śpieszyć, nie mamy zbyt wiele czasu... Reszta postara się powstrzymać wrogów, my mamy inne zadanie... - Po tych słowach Yumiko rozejrzała się wokół.
~~Tutaj Piszesz następnego posta ~~

Ostatnio edytowany przez Strażnik 1 (2012-02-06 16:10:14)

W końcu otrząsnąłem się... Nie wiedziałem co mam w sumie myśleć, bo nie za wiele pamiętam z ostatniego tygodnia. Wstałem z ziemi, podciągnąłem bandaż z czoła i zacząłem szlajać się po okolicy. To wzniesienia, to spadki... Sam nie wiedziałem, czego szukałem. Po prostu szedłem. Mą uwagę przykuła osoba, która wyglądała dość inaczej, niż reszta. Stawiałem powoli krok za krokiem, zbliżając się w jego stronę. W sumie to nie wiedziałem, kim jest, ale warto było spróbować.. Może akurat mógłby mi pomóc w treningach? Zbliżyłem się maksymalnie blisko Masujiro, czyli na odległość około dwóch metrów i zacząłem mówić.
-Cześć. Jestem Seiki i pochodzę z Chuu, z klanu Nara. - szczerze to mówiłem dość nieśmiało. Nie wiedziałem w ogóle jak on zareaguje, ale byłem dobrej myśli. Stałem i czekałem na jego reakcję...

Pierwszy raz od dłuższego czasu z kimś rozmawiałem... Czułem się dziwnie, nie wiedziałem co mam myśleć, ale nie mogłem przecież zaniemówić w środku rozmowy. W końcu zdecydowałem się odezwać, ale było to dość krępujące.
-Cóż.. Szczerze mówiąc to.. Nie wiem co tu robię. Wydało mi się to racjonalne, aby udać się do siedziby najbliższego klanu, bo wiesz... - na chwilę przerwałem mowę, bo czułem się nieśmiało.. -Wiesz, ja.. Wyrwałem się z klanowego szpitala, nawet nie wiedziałem, co mi dolegało i dlatego teraz się tak pałętam. Nie pamiętam nic, a nic z ostatniego tygodnia. - to były wszystkie słowa, które miałem teraz do powiedzenia. I tak czułem, że powiedziałem za dużo, ale musiałem się komuś zwierzyć, bo źle się z tym czułem. Nie darzyłem drugiego Nary ani zaufaniem, ani złością, bo wolałem pierw go lepiej poznać. Poprawiłem tylko strój i założyłem jedną rękę na drugą, czekając na jego reakcję.

Wysłuchałem dokładnie odpowiedzi chłopaka z tego samego klanu, zastanawiając się nad jej sensem i ukrytym znaczeniem. Nigdy nie spotkałem kogoś, kto mówiłby w ten sposób.. Wydawało się to trochę dziwne, ale jednak nie chciałem nikogo podejrzewać.
-Na pewno tam nie wrócę... A co jeżeli nie chodziło o chorobę? Wolę nie. - to była moja odpowiedź, nad resztą wciąż się zastanawiałem, nad tym, co powiedzieć. Długo to nie trwało, więc wreszcie przemówiłem.
-Walki powiadasz? Cóż, szczerze mówiąc to.. - po tym słowie przykucnąłem, a moja prawa ręka powędrowała za plecy i nagle mogłeś usłyszeć jak coś się otwiera. Lewą dłonią dotknąłem ziemi i wybijając się w ten sposób do tyłu, rzuciłem w stronę Masujiro dwa shurikeny, następnie robiąc salto i lądując na ziemi, nim jeszcze bronie doleciały do niego. Znajdowaliśmy się teraz w odległości 10metrów od siebie, a ja dopowiedziałem.
-Chyba trafiłeś ma odpowiednią osobę. - po tych słowach, czekałem na jego reakcję.

Wiedziałem, że i tak nie oberwie tymi shurikenami, ale to był zabieg celowy. W ten sposób od razu udało mi się ocenić zwinność i szybkość przeciwnika, co może dać mi niemałą przewagę w walce. W końcu jako Nara powinienem wszystko analizować, nim przystąpię do ataku koniecznego. Wiedziałem, że walka nie będzie prosta, ale nie miałem zamiaru poddawać się na samym początku.
*Będę musiał zaatakować jakimś klonem, z podstępu, inaczej nie dam rady... - rozmyślałem sobie nad jakimś planem, nie zrywając kontaktu wzrokowego z przeciwnikiem. Miałem już zaplanowanych kilka ruchów, do każdego posiadałem także niejeden plan awaryjny, co dla Nary było rzeczą normalną i to mnie obawiało, bo on także mógł mieć jakiś plan. Nie chciałem robić pierwszego ruchu, bo to mogłoby się źle skończyć. Wolałem poczekać i zobaczyć co on wykombinuje, bo nie chciałem wykraczać poza własne plany.