Ninja Clan Wars

     Pościg nie trwał długo. Stanąłem na gałęzi i z góry oglądałem przedstawienie. Kobieta najwyraźniej postanowiła się zemścić, chcąc dobić bandytę. Normalnie nie miałbym nic przeciwko, ale teraz musiałem go przesłuchać. Wolałbym walczyć z nim, niż z dziewczyną, ale kto wie jak to się skończy. Po złości fioletowookiej mogłem tylko zgadywać, jak zareaguje gdy jej przerwę egzekucję.

     Czarnowłosa została zaatakowana przez czarne kruki w liczbie pięciu. Nie wyrządzały one żadnych ran. Tylko i wyłącznie przeszkadzały. Dwa dziabały ją po ręce, dwa trzepały ją skrzydłami po twarzy, a piąty - najgorszy - psuł fryzurę. Wszystko po to, by dziewczyna odwróciła uwagę od ofiary.

     Zeskoczyłem z gałęzi. Dłonie umieściłem za plecami i dumnie wyprostowany, zacząłem iść w ich stronę. Sharingan skupiony był na dziewczynie, albowiem bandyta nie stanowił już zagrożenia. Starczył mi widok, którego świadkiem byłem przed chwilą.

     - Poczekaj, muszę się czegoś od niego dowiedzieć. Wracaj do domu. - powiedziałem.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

     Zdenerwowanym wzrokiem patrzyłem się w dziewczynę. Kruki zostawiły ją, poleciały w moją stronę i zniknęły. Powoli do niej podszedłem. Dłoń zaciskała mi się mimowolnie w pięść. Chyba po raz pierwszy w życiu miałem ochotę przyłożyć kobiecie. Powstrzymałem się praktycznie w ostatniej chwili. Rękę miałem już w powietrzu. Mało brakowało, a naprawdę bym to zrobił. Parsknąłem zdenerwowany, odwróciłem wzrok i opuściłem dłoń. Najlepiej będzie jeśli jak najszybciej się od niej oddalę, żeby jeszcze czegoś nie zepsuła.

     - Wracaj do domu. Wystarczająco już mi przeszkodziłaś. - warknąłem mocno zdenerwowany.

     Odwróciłem się tyłem do niej i położyłem palce na nasadzie nosa, jakbym się źle poczuł. Bo tak właśnie było. Pochyliłem głowę do przodu, jakbym został potraktowany porządną dawkę bólu. Bo tak właśnie było. Zdenerwowałem się, przez co dało znać o sobie ledwo zagojone rany. Miałem przyspieszony oddech. Po niespełna minucie wszystko się uspokoiło.

     - Przepraszam. - wymamrotałem niechętnie - Po prostu ten którego zabiłaś miał informacje, dzięki którym mogłem złapać człowieka zagrażającego mojemu klanowi. - dodałem.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Kazunari (2014-06-01 01:13:58)

     Powoli się odwróciłem, mierząc ją podejrzliwym spojrzeniem sharingana. Znajomość tego oka nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Szczerze powiedziawszy dziwniejsze by było, jakby nie słyszała o tych oczach. Jej słowa nie sprawiły, że poczułem się bardziej skory do zaufania jej. Zignorowałem jej prośbę i cały czas reflektowałem ją czerwonym ślepiem. Jeśli naprawdę coś wiedziała, to wyduszę to z niej. Nawet jeśli będę musiał być niedelikatny i mało szarmancki wobec płci pięknej. Były rzeczy ważne, a także te ważniejsze.

     - Jeśli faktycznie masz taką wiedzę jak on - przekaż mi ją. - powiedziałem zdecydowanym tonem. Dlaczego ludzie pragnący sharinganów ją porwali? Nie chciało mi się wierzyć, że Uchiha dałaby się złapać. Być może ją pomylili? W końcu na inteligentnych wyglądali. Mogli uznać, że każda czarnowłosa kobieta z Hidari należy do Uchiha Ichizoku. To było najbardziej logiczne - dla mnie - wytłumaczenie.

     O czym ja właściwie myślę? Musze dorwać i zabić pewnego człowieka, a zamiast tego ucinam sobie pogawędkę z jakąś nieznaną kobietą. W międzyczasie bandyta uciekł zapewne na tyle daleko, że już go nie znajdę w gęstwinach. Została mi więc tylko jedna opcja... Nakłonić do współpracy nieznajomą.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

     Nawet nie drgnąłem. Właściwie jedyna rzecz jaka się u mnie zmieniła, to nastawienie odnośnie kobiety. Bynajmniej nie byłem w nastroju na gierki. Coś czułem, że się między sobą nie dogadamy. Jakież ona miała w tej chwili szczęście, że była w posiadaniu informacji których potrzebowałem. Najpierw gadała od rzeczy, a teraz próbuje mi zagrozić. Sharingana miałem aktywowanego tylko dlatego, że najwyraźniej słusznie, jej nie ufałem. Nie zamierzam też mieć z nią nic wspólnego. Nie bez powodu kazałem jej dwukrotnie odejść.

     Co tu zrobić? Trzeci z bandytów uciekł, a z tą jedną nie znajdę wspólnego języka. Spojrzałem się na chwilę do góry. Grymasem twarzy pokazałem, jak bardzo mam ją w poważaniu. Opuściłem głowę i przez jakiś czas patrzyłem się przed siebie. Jeśli chodzi o misje, to to by było na tyle. Byłem trochę zmęczony tym wszystkim. Zdezaktywowałem sharingana i po chwili zmrużyłem oko. Odgiąłem głowę na bok, a nogi same mi się ugięły. Dla zwykłego człowieka byłoby to niemożliwe, ale nie dla mnie. Uchihy, który przespał sześć lat swojego życia. W ułamku sekundy... Zasnąłem. Cały czas wisząc na drzewie.

     Powoli otworzyłem oczy. Byłem bardziej wyspany, niż się spodziewałem. Dziwne to było, bo z tego co pamiętałem to zasnąłem przyciśnięty gałęzią do drzewa. Drewno? Natychmiast skojarzyło mi się z Mokutonem. Otworzyłem powoli oko i pierwszym co zobaczyłem... Były piersi. To by tłumaczyło czemu tak smacznie mi się spało. Chyba jednak nie chce mi się budzić. 'Przypadkiem' głowa zsunęła mi się niżej i wylądowała na jej wydatnym biuście. Objąłem ją, jeszcze nie do końca kontaktując z otoczeniem.

     Chwila. Nieznana kobieta, która używa technik związanych z drewnem. Facet chcący zdobyć sharingana. Wszystko zaczęło mi się powoli układać w całość. Że też dałem się tak podpuścić. Gwałtownie się od niej oderwałem. Znowu ten cholerny ból... Przecierpiałem go jednak tym razem, by nie okazać słabości. Na moją twarz wróciło wrogie spojrzenie, choć tym razem nie aktywowałem sharingana. Jeśli również zależało jej na moim oku, to pewnie było już po mnie. W razie gdyby moja dedukcja była słuszna. Łącząc dwie hipotezy - to, że chciała sharinagana i możliwość, że miałem na sobie jakieś pieczęcie - mogłem być już trupem. Jeśli by tak faktycznie było, nie zamierzałem nikogo obdarowywać swoim Kekkei Genkai.

     - Kim jesteś? - spytałem się.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Kazunari (2014-06-01 12:32:17)

     Zgadzałem się z nią. Niewiedza zawsze jest lepsza od zbyt dużej wiedzy, zazwyczaj. Trochę mnie uspokoiła. Nie ufałem jej, ale też nie traktowałem jej wrogo. Można by rzec, że traktowałem ją teraz neutralnie. Zastanawiało mnie to czerwone kimono. Codzienne ubranie to nie było. Była tak tajemnicza, że kompletnie nie wiedziałem czego mogę oczekiwać. Chciała współpracować, a ja nie wiedziałem nawet z jakiego jest klanu. Co jak co, ale z Senju nie zamierzam współpracować. Dopóki nie wyjaśnimy tej kwestii, wątpliwie odnosiłem się do naszej współpracy.

     - Jestem Uchiha, ale nie należę do klanu. - odpowiedziałem mimo wszystko. Dziecko nie będzie tęsknić za rodziną, która go opuściła. Po ponad sześciu latach moje zniknięcie zostało zupełnie olane. Straciłbym do siebie szacunek, gdybym od tak wrócił. Znowu zacząłem dużo myśleć, co widać było po mojej twarzy.

     - Pomogę Ci. Mam tylko jeden warunek. Przedstaw mi się i nie chodzi mi tu tylko o imię. - dodałem. Musiałem to wiedzieć. Możliwości było parę. Pierwsza, chciała wziąć część sharinganów dla siebie lub klanu. Druga, miała osobiste zatargi z owym szefem. Trzecia, to dalsza część pułapki na mnie. Czwarta, chyba najmniej prawdopodobna, również była Uchihą.

Ostatnio edytowany przez Kazunari (2014-06-01 13:17:55)