Ninja Clan Wars

     Z każdą upływającą minutą, Ayatane czuł coraz większe znudzenie tudzież rosła w nim pewność, iż na nic się na arenie nie przyda. Gdzieś tam błysnęły mu nawet znajome sylwetki, w tym obydwu liderów jego organizacji, jednak chłopak nie był skłonny przeszkadzać im w zajęciach. W suchym, pustynnym powietrzu narastała jakby dziwna atmosfera. Coś nadchodziło, niemniej nawet te przeczucia nie przekonały białowłosego do pozostania na turnieju. Bez specjalnego pośpiechu opuścił więc widownię i ruszył w swoją stronę. W oddali malowały się niewyraźne kształty tutejszej osady. To miejsce Yuki obrał za cel wyprawy, z nadzieją, że ktoś go zaczepi, co da mu okazję do wszczęcia bójki. Oj tak, tego od czasu wojny mu brakowało.

[z/t -> Osada]

Ostatnio edytowany przez Ayatane (2017-05-03 17:08:26)

     Jak Hiyoki, zwróciłem wzrok na lożę Lordów. Siedziało tam czterech najważniejszych feudałów, reprezentujących kraje. Brakowało oczywiście Błyskawicy, co niespecjalnie mnie dziwiło. Od rajdu Nikushimi na Hidari relacje między naszymi krajami niespecjalnie się układały. I chociaż Eritzu nie chciał wywołać takiej lawiny, teraz nie był w Enko właśnie z tego powodu. Daimyo wody dziwnym trafem okazał się być lojalny wobec Samotników, którzy zachowali się jak najeźdźcy. Dziwiło mnie to, jednak nie potrafiłem ocenić jaka była w tym moja rola. Zachowałem się jak typowy słaby gracz - poszukałem wsparcia w silniejszych od siebie. Nie spodziewałem się, że posunięcie Lorda Błyskawicy spowoduje aż takie działania. Czy żałowałem decyzji? Nie. Eritzu był mądrym władcą, nie zdziwiłbym się gdyby wyrolował Kraj Wody, zanim ci wypowiedzieli nam embargo.
     To nie ma sensu. Chcecie sobie złapać demona ot tak, dla zabawy? Jeśli waszym celem nie jest Ogoniasta Bestia, to co? Daimyo obiecał wam góry złota? Że zamrozi może między Hidari a Airando? - powiedziałem zaintrygowany. W wypowiedzi kobiety coś mnie trafiło. Nie pokazywałem tego po sobie, ale czułem się naprawdę rozbrojony. Nikushimi chciało pochwycić Shukaku nie dla siebie? To się nie trzymało kupy i jeśli Hiyoki nie kłamała to odgrywała się tutaj jakaś grubsza intryga, której na razie nie rozumiałem. - Powiedziałaś, że nie wrócisz już do marzeń o pokoju na świecie. Złapanie Bestii dla kilku lordów to rzecz niebezpieczna, za którą musi kryć się coś więcej.
     Następna wypowiedź ninjy nie wzbudziła we mnie tylu emocji. Zdawałem sobie sprawę, że Błyskawica chwilowo wyleciała z gry, ale to nie zmieniało faktu, że większość szlaków łączących wyspiarzy z innymi krajami przebiegało przez nasze terytoria. Wystarczyło odpowiednie cło, aby zmieniły one swoją drogą. Dobrze, sojusz Senju i Samotników mógł ułatwić przepływ towarów Krajem Ognia, ale i tak dużo miały tutaj do powiedzenia pomniejsi Daimyo, a nawet sam Lord Wiatru. Wystarczyło, że Eritzu rzuci inną propozycję, albo czterech grubasków się pokłóci i cały plan pójdzie się relaksować. A jeśli chodzi o dominację na morzu - Airando miało rywala w postaci Ronin. Wystarczy, że do gry wejdzie flota Błyskawicy dogadana z Ronijczykami i wyspiarze otrzymają tylko figę.
     Rozumiem sens tego spotkania, wszystko sprowadza się do pieniędzy. Zastanawiam się czemu waszemu Lordowi zależało na pokazaniu aż takiej niezależności od Błyskawicy - w końcu mógł spotkać się pod byle pretekstem z innymi władcami, ale on zorganizował igrzyska... No nic, odbije się to na was. - mruknąłem ponuro. Następnie przeniosłem wzrok na kobietę. Chciałem dobrze się jej przyjrzeć. Tak, żebym zapamiętał jej twarzy na o wile dłużej niż kilka lat. - Błyskawica ma własne pola i to takie, że raczej nie martwi się wyżywieniem. Kwestia koniunktury, ale Eritzu raczej to załatwi.
     Machnąłem ręką na embargo. To było nic. Interesowało mnie za to coś innego.
     Jak wygląda wasza współpraca z Lordem? Co dostaniecie za złapanie Demona i dlaczego jemu to na rekę?

     Co miałem rzec? Hiyoki zdawała się być tak samo uparta jak ja. O ile ona widziała przed sobą potężnego Lorda Wody, to ja miałem przed oczyma grubasa, który nie potrafił zadbać o swoją aparycję. Eritzu był w dobrej formie i kondycji, a po wszystkich politycznych machlojkach, w których brał udział, nie wątpiłem, że jest doskonałym władcą. Czas miał pokazać jak poradzi sobie z problemami, które objawiły mu się w ostatnich miesiącach. Czekałem tylko aż mnie wezwie i zacznie wypytywać o sytuację w klanie, a następnie zleci jakieś dziwne zadanie. To było... w jego stylu.
     Oboje ufamy naszym feudałom. Trudno się dziwić, że nie odpuszczamy też w tej kwestii. To trochę sprawa... personalna. - a wręcz osobista. Konflikt Lordów to efekt najazdu Nikushimi. - Ciekawe porównanie, Hiyoki. Zastanawiam się, czy przypadkowe. A jeśli chodzi o Lordów, to pewnie każdy z nich chce mieć Bestię dla samego faktu jej posiadania. Nie dlatego, że coś dla nich znaczy, ale bardziej z powodu prestiżu. To raczej taka kategoria ludzi.
     Odetchnąłem, spojrzałem na trybunę, po czym ponownie zabrałem głos.
     My raczej też nie wiemy co przyniesie jutro. - skwitowałem gorzko.

     Niespodziewanie odezwał się Akemi. Olbrzym, który wcześniej mnie zaczepił, postanowił wrócić do rozmowy. Najwidoczniej słyszał wszystko, co mówiliśmy i postanowił dodać coś od siebie. Kiedy więc przejął głos, odwróciłem się do mężczyzny i wysłuchałem go.
    Władza i zgoda. Doprawdy, wybrał ciekawe rzeczowniki. Prawda była taka, że rządząc należało się liczyć z ofiarami. Prawda była taka, że na moment obecny Ogoniasta Bestia zmieniła sytuację światową - Shukaku, który objawił się znikąd, przełamał równowagę sił na kontynencie. Uchiha podupadli jeszcze bardziej, Samotnicy stracili prestiż, Wyrzutki ugrali całą pulę. Oprócz tego klęskę poniósł Ogień, co nieco utarło nosa Senju i reszcie tej bandy imperialistów. Poza tym wielkich wygranych i przegranych nie było, no chyba, że liczymy śmierć lidera Kiyoshi i tajemnicze zniknięcie Ichuzy, które raczej było związane z pojawieniem się Demona.
     Mocarstwa nie chcą zgodzić się na nowego silnego gracza. Jednak, że Daimyo Wody nie chce w to wciągnąć Eritzu... Dziwne. - o wiele bardziej rozsądne wydawało się zagrzebanie prostych spraw, typu jednej dostawy i odnowienie sojuszu. Dzięki temu władcy mogliby znieść w pięści Ronijczyków. Zastanawiałem się czy oni wiedzieli o Shinsaku i Eritzu. Jeśli znali relacje Błyskawicy z Krajem Uciekiniera, pominięcie obecności Eritzu było dobrym zagraniem... ale oni nie powinni tego wiedzieć.
     Władza ogranicza się do licznej armii i dobrze prosperującego kraju. Zgoda to brak nieczystych zagrań lub takie, które nie przyniosą rezultatów w przyszłości. Akemi, Hiyoki, czy wy naprawdę wiecie na co się piszecie? Kolejny globalny konflikt nie jest nikomu na rękę, a jeśli Shinsaku nauczy się kontrolować Demona, dojdzie do zniszczeń porównywalnych do ostatniej wizyty Bestii - Nibiego.
     Człowiek nie lubi zmian. Piątka graczy ubzdurała sobie, że ich Kraje są najpotężniejsze i nie ma miejsca na nowych. Rozumiem ich podejście, ale to może zakończyć się tak jak wojna z Krajem Gorących Źródeł. Wielkim rozczarowaniem.

      Cholera. Obraz młodzieńca zaczął powoli znikać, po chwili mógł zauważyć jedynie czerń. Teleport do następnego etapu? Przez chwilę nawet tak pomyślał, aczkolwiek gdzieś wewnątrz czuł, że mu się nie udało. Pogodny wyraz twarzy powoli zamienił się w nieco smutniejszy grymas,  jednak wciąż zachowujący pozory wesołego chłopca. Pojawił się w sali, gdzie znajdował się jego ekwipunek. Z sentymentem spojrzał na całość swojego ekwipunku, a następnie zacisnął pięść. Był zły, że nie udało mu się dojść dalej. Akio sprowadził go niemal z drugiego końca świata, żeby mógł wziąć udział w igrzyskach. Zawalił. Założył cały osprzęt, a następnie czekał na to, co będzie działo się lada moment.
      Pojawił się na trybunach. Jego przypuszczenia się potwierdziły - nie przeszedł do następnego etapu. Wiele mu do roboty nie zostało. Mógłby iść i trenować, ewentualnie szukać dla siebie jakiegoś zajęcia, ale mógł też zostać. Powędrował do jednego z rzędów, w których zasiadała liczna widownia. Nie odnajdywał w nich swoich przyjaciół, niby wychował się w Enko, aczkolwiek nie zawarł praktycznie żadnych znajomości. Właściwie, nie znał nikogo. Do tego liczni goście, z najróżniejszych zakątków świata, którzy również, no może poza lordami feudalnymi, dla ninja pozostawali zagadką. Jiro najzwyczajniej pomyślał, że nie pasuje do zgiełku, hucznych wydarzeń, które skupiają ogromy ludzi. Znacznie lepiej czuł się w pobliżu natury. Może takie wrażenie wywarł na nim fakt, że przez porażkę został okryty hańbą, a przynajmniej tak to wyglądało w jego oczach. W końcu tyle osób widziało, że nie poszło mu zbyt dobrze. Maszerował, żeby znaleźć dla siebie miejsce. Wodził oczami dokoła, jakby rozglądając się za swoim liderem, którego jednak miał nadzieję nie spotkać. Nie chciał spojrzeć mu w oczy. Nie teraz.
      Wmieszał się w tłum, chociaż z jego aparycją nie było to proste. Usiadł gdzieś wśród ludzi, zaczął przyglądać się dalszym rozgrywkom, które tym razem, odbywały się w labiryncie. Żałował, przecież to on mógł się tam znaleźć.