Ninja Clan Wars

Wybrałem drogę jak najmniej zaludnioną, przez Wąwóz burzowej chmury. Dlaczego akurat tędy zdecydowałem się przebrać do Hidari? Nie wiem, szczerze, nie potrafię odpowiedzieć sobie na to pytanie, chyba nie miałem określonego celu. Na szczęście pomiędzy moją rodzinną prowincją - Chuu, a Hidari nie ma zbyt dużej odległości, dzieli je tylko Migiuesumi, ale z pokonaniem Wąwozu żadnych problemów być nie powinno. Biegnąc z jak największą szybkością, zastanawiałem się, czy wszystko wziąłem, posprawdzałem, czy wszystkie moje bronie znajdują się na miejscu. Tak też było, co świadczyło o tym, że jestem przygotowany. Zastanawiającym jest zapewne fakt - dlaczego od razu do Hidari, przecież nie mam pewności, że właśnie tam znajduje się Matsuo, dlaczego więc? A no dlatego, że tamtejsi powinni dać mi jakieś wskazówki co do jego położenia, każda najmniejsza informacja się przyda, zważywszy na to, jak bardzo mi zależy. Wprawdzie nie znam zbyt wielu czerwonookich, oprócz Matsuo znam tylko Logen'a i Gisaku, też Ichitsu, spotkałem się z nimi wtedy, dwa lata temu, tuż po moim wskrzeszeniu, pamiętam dokładnie ten dzień. Liczę na to, że spotkam tam chłopaków i będą oni jakkolwiek poinformowani.
-Matsuo, zrobię wszystko, aby cię od tego uwolnić... - nieświadome myśli zaczęły pojawiać się w mojej głowie.
Byłem już przy Hidari, udałem się od razu do Skalistych gór.

[zt. -> Skaliste góry w Hidari]

No i w końcu, Migiuesumi, prowincja położona o krok od Chuu, czyli miejsca docelowego mojej podróży, która już trochę trwa i stała się nawet nudna. Ale w sumie czy ja czegoś oczekiwałem? Nie, zresztą nieważne, po prostu cieszę się, że już prawie jestem, mam też jakieś dobre przeczucia, że coś mnie spotka. Wiedziałem, że kiedy się odświeżę i odpocznę, udam się także do rady klanu, a to po to, by powiadomić o wszystkich wydarzeniach, zwłaszcza tych z Kraju Ognia, w końcu jako bezpośredni uczestnik tego zdarzenia pokażę fakty prawdziwe i dokładne. Nie rozmawiałem zbyt często z klanową radą, było to dawno temu, kiedy to musiałem wziąć zwój z technikami klanowymi, tak dawno, nawet bardzo dawno. Teraz, kiedy sięgam wspomnieniami, nie mogę sobie wyobrazić wzrostu moich umiejętności , tego, jak bardzo się podszkoliłem, stałem się bardzo silnym ninją, ktoś powinien to w końcu docenić.
-A może powinienem się starać o pozycję lidera klanu? - pomyślałem sobie, rozważając wszystkie 'za' i 'przeciw'.

[zt -> Chuu, Wioska klanu]

Trafiwszy do wąwozu, mieliśmy mniejsze szanse wykrycia, poza tym jest tutaj znacznie spokojniej i nikt nie podsłucha ewentualnego planowania. W milczeniu szliśmy razem z Matsuo, a w mojej głowie rodził się plan, który być może i ma wiele luk, ale na pierwszy rzut oka powinien być sprawny. Gdy już zaszliśmy nieco dalej i przestałem mieszać swojego planowania z podziwianiem krajobrazu, postanowiłem wyjść z moimi przemyśleniami.
- Myślę, że powinniśmy użyć jakiegoś obszarowego jutsu, które mogłoby ogłuszyć, uśpić czy w jakikolwiek inny sposób bezpieczny dla ludzi wyłączyć ich z przeszkadzania nam. Chodzi o to, że naszym jedynym celem jest Lord i wszelka niepotrzebna atencja może spaść na nas. - Powiedziałem nieco ściszonym głosem, po czym po głębszym zastanowieniu się ciągnąłem dalej. - Można zaatakować w nocy, użyć tej obmyślonej techniki i wkraść się. Nikt nie będzie przeszkadzał, o ile nie będzie tam jakichś ninja, którzy wyczują jutsu. Wtedy szukamy lordowskiego pokoju, używamy tego ostrza. Żeby pozbyć się wszelkich zarzutów o morderstwo, wypada ukraść parę kosztowności z pokoju lub pokojów, zakopać je gdzieś... To będzie do ustalenia. Wtedy pomyślą, że lord zmarł we śnie, a renegaci jacyś szukali łatwego zarobku. Co o tym sądzisz? - Spytałem Matsuo, jednocześnie obserwując nasze otoczenie. Ktoś mógłby podsłuchiwać mimo wszystko...

Wysłuchałem uważnie Matsuo. Po chwili wędrówki musiałem usiąść. Woda lała się z całej powierzchni mojego ciała. Ciuchy zaczęły przywierać do skóry, powodując nieprzyjemne uczucie. Gdy już usadowiłem się na jednym z wyższych kamieni, zacząłem zastanawiać się nad słowami Matsuo.
- Czemu mieliby mi nie uwierzyć? Nikt prócz Nara nie wie, że tu jesteśmy. Można poczekać do północy, wtedy ty użyjesz Kamui i przeniesiesz do lorda. Wewnątrz jego pokoju nie będzie żadnych strażników. Przed drzwiami za to na pewno. Gdy wszyscy się obudzą będziemy w Hidari, a cały kraj obiegnie wieść, że lord zmarł. Pewnie masz na to kompletnie inne patrzenie, ale w tym momencie plan jest znacznie bardziej kompletny. Jakieś obiekcje?

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Sesja dla Kazunariego: "Ponowny powrót do żywych"

~
       Cicho przepływający przez niebo wiatr, odległe ćwierkanie ptaków, syk płynącej strumieniem wody oraz stukot kopyt i drewnianych kół powozu o nierówną drogę. To były pierwsze dźwięki, które był w stanie dostrzec w obecnej chwili. Mozolne otwieranie oczy ukaże mu swój przepiękny, ominięty przez cywilizację i walki teren wąwozu Burzowej Chmury. Kazunari się przemieszczał, mimo że jego stan wskazywał na to, iż przespał sporo czasu, być może minut, godzin, dni , tygodni! - Ponownie. Co więc wprawiało go w ruch? Uchiha leżał w drewnianym powozie, wypełnionym sianem, który spełniał funkcję wielkiej ale raczej słabej w w efektywności poduszki. Jak się tu w ogóle znalazł? Jakim cudem w ogóle żył? Najwidoczniej śmierć bała się po niego nadejść budując wręcz reputację nieśmiertelnego. Powóz jednak nie mógł poruszać się samoistnie, ktoś musiał trzymać wodzę bo w innym wypadku już dawno roztrzaskaliby się w porywie końskiego galopu. No właśnie! Roztrzaskaliby się a nie roztrzaskał, bowiem obok niego leżał nieprzytomnie jeszcze jeden mężczyzna. Fizycznie wyglądał znacznie gorzej niż ninja z pod znaku wachlarza jednak jego stan psychiczny mógł być w znacznie lepszym stanie niż lidera Yugure. Towarzysz drzemki posiadał na twarzy dziwne malowania, być może spotkane przez protagonistę wcześniej albo i też nie lecz sam jego ubiór i stylizacja wskazywać mogło, że i on jest ninja. Chociaż z drugiej strony to mógł być zwykły chojrak, który najwidoczniej chodził tak bo lubił bo przecież na świecie nie brak dziwaków. Słońce powoli wznosiło się ku górze, co oznaczało, że jeszcze nie wybiło południe i była całkiem młoda godzina. Mężczyzna prowadzący powóz kompletnie nie zauważył, iż Kazunari odzyskał przytomność, chociaż ciężko było poznać jego intencje odnośnie obu person. Był to dziadek w już bardzo sędziwym wieku, jednakże wyglądający wyjątkowo dobrze jak na ilość wiosen, które przeżył. Wesoło nucił jakąś piosenkę, być może usłyszaną gdzieś kiedyś a może zupełnie wymyślaną na bieżąco. Jak zachowa się Kazunari? Niewątpliwie musi być ogłupiamy po ostatnich zdarzeniach i przebudzeniu w dziwnym miejscu.

Ostatnio edytowany przez Straznik 2 (2015-03-03 03:05:37)

~
      Staruszek prowadzący powóz o mało się nie wzdrygnął gdy usłyszał głos dochodzący zza jego pleców. Rozmarzony i zaabsorbowany melodią, którą właśnie nucił, nie spodziewał się tak szybkiej pobudki ze strony któregokolwiek z leżących na sianie. Upewniając się, iż droga przed nimi jest prosta i urwanie z niej wzroku nie spowoduje żadnej kraksy, odwrócił się do Kazunariego, posyłając ciepły uśmiech dziadka, ujędrniając przy tym zmarszczoną jak u buldoga buzię.
       - W końcu się obudziłeś. Chyba miałeś cudowny sen bo jak Cię znalazłem to nie wyglądałeś na takiego co miałby szybko przerwać drzemkę hehehe! - zaśmiał się swym zmęczonym wiekiem i chrypką głosem - Jedziemy do mojej chatki pod miastem Tsukjii gdzie pozwolę wam odpocząć a później wyruszycie w swoją stronę. Chyba nie masz nic przeciwko?
       Raz jeszcze zaśmiał się i obrócił w stronę drogi by nie rozbić powozu. Po krótkiej chwili rozległ się cichy jęk, jakby ktoś umierał na okropny ból głowy a wraz z nim poruszyło się siano wydając swój charakterystyczny dźwięk. Postać leżąca chwilę temu obok Uchihy, uniosła się do pozycji siedzącej, trzymając się za głowę i pojękując
       - Ale łeb mnie napierdala...
       Po tym zauważył to samo co Kazunari, czyli fakt że się porusza i nie robi tego dzięki swoim nogom oraz, że ma towarzystwo. Z Racji, iż obudził się najpóźniej pomyślał że obaj się znają chociaż wyglądali z goła z dwóch różnych światów. Trochę wystraszony i niepewny rzucił podobne pytanie co jednooki.
       - Kim jesteście? Gdzie mnie zabieracie?
       Dziadek, pozwolił sobie nic nie odpowiadać, być może chcąc by obaj z tyłu się zaznajomili albo z racji, że nie lubi powtarzać tych samych kwestii liczy, że jednooki mu wytłumaczy.