Ninja Clan Wars

Tak jak myślałem pomyłka. Już miałem zamknąć drzwi przed małym chłopczykiem, jednak jego pokorne zachowanie i to jaki był nieśmiały, powstrzymało mnie przed tym. Zrobiło mi się go trochę żal.
Cześć Mes. Mogę Ci tak mówić? nazywam się Senshi.
Uśmiechnąłem się i podałem mu rękę. Sam nie wiem dlaczego to zrobiłem, nie chciałem tego zrobić. Co jest ze mną nie tak. Zdziwiony moim otwartym zachowaniem zastygłem w oczekiwaniu aż mój nowy znajomy ją uściśnie. Jednak z mojej twarzy spełzł już ten uśmiech. Urodziny powiadasz? No to tu mnie ma. Urodziny trzeba uczcić i nie ma że boli.
Już mówiłem, że nie słyszałem nigdy o żadnym Kazurim. Ale skoro masz urodziny to jestem zmuszony zaprosić Cię do środka. u nas w rodzinie urodziny to najważniejsze święto i trzeba je porządnie uczcić.
Odsunąłem się z przed progu i zaprosiłem Mesa odpowiednim gestem do środka. Kogo on mi przypomina?

Coraz bardziej lubiłem tego młodego człowieka. Widać było, że jest miły, ale jego nieśmiałość zaczynała trochę mnie irytować. trzeba coś z tym zrobić. Kiedy Mes wchodził do środka i mnie mijał zamknąłem za nim drzwi a drugą rękę położyłem na jego głowie czochrając mu włosy.
Nie przejmuj się tym Kazurim. Jeżeli to twoje urodziny to on powinien ciebie szukać a nie ty jego. A ty coś się taki czerwony zrobił? Dobrze się czujesz? Może zrobić Ci coś do picia. Musisz być zmęczony po podróży.
sam byłem zdziwiony tym jaki jestem troskliwy. Nigdy taki nie byłem. Czyżby ten incydent lesie aż tak na mnie wpłynął? W każdym razie byłem zmartwiony stanem chłopaka i kolorem jego twarzy. Teraz już kompletnie nie wiedziałem kogo mi przypominał, wiedziałem jednak co się musi zmienić. Trzeba zrobić z niego osobę bardziej pewną. Bo nie wytrzymam z nim do jutra jak będzie się tak dąsał.

No od razu lepiej. Widać, że młody zaczyna się rozkręcać. jak to dziecko, za chwile będę musiał go uspokajać. Poszedłem zrobić mu herbatę. Kiedy była już gotowa przyszedłem z nią do niskiej ławy, a kubek postawiłem na niej. usiadłem na miękkiej pufie, która była tuż obok stolika. Wskazałem ręką drugą pufę, aby mes na niej usiadł. Kiedy usłyszałem pytanie chłopaka od razu do głowy przyszedł mi świetny pomysł.
Chodzi Ci o te blizny? to długa historia, ale jeśli chcesz to Ci ją opowiem.
Nie czekając na odpowiedź zacząłem opowiadać.
To było kilka lat temu. Przemierzałem właśnie najciemniejsze i najstraszniejsze lasu w Sei. byłeś tam kiedyś? Naprawdę straszna okolica. W każdym razie, zgubiłem się tam i sam starałem się odnaleźć drogę. Na moje nieszczęście trafiłem w najniebezpieczniejsze miejsce w Mizu no Kuni. Do Jamy Królowej. Wiesz co to? Już wyjaśniam. W tamtych okolicach mieści się rój pająków. Są to najbardziej jadowite i najagresywniejsze stworzenia na całym kontynencie. Są ogromne, niektóre większe od tego domu.
Moją wypowiedź koloryzowałem gestami i przesadną mimiką twarzy. Chciałem przestraszyć i zaciekawić chłopca jednocześnie.
Dodatkowo mają ogromne dwa kły, którymi wstrzykują do ciała ofiary, aby je sparaliżować, a potem w spokoju zjeść w mroku swojej jaskini. Ale wracając do mojej historii. Przez przypadek zapuściłem się w tamtą okolicę. Wszystko było pokryte sieciami. Po ziemi chodziło mnóstwo małych pająków. ja byłem wtedy młody i głupi i nie wiedziałem co może mnie za chwilę spotkać. Dlatego też uparcie szedłem przez siebie, omijając sieć, którą pająki uplotły na takich wędrowców jak ja. W końcu przed sobą zobaczyłem jakiś dziwny kształt. W moją stronę człapało coś wielkości królika. Dopiero po chiwli zorientowałem się, że jest to pająk. Strasznie się przestraszyłem, ale chwilę później chwyciłem za katanę i rozpocząłem walkę na śmierć i życie z tym potworem. Jak się później okazało, to był tylko przedsmak. Udało mi się go pokonać bez większego problemu i z nowym zapałem ruszyłem w głąb puszczy. Przez sieci, nie zauważyłem nawet kiedy z lasu wszedłem do jaskini. Co jakiś czas musiałem pokonać jakieś pająki ale nie były one dla mnie problemem. w pewnym momencie poczułem jakieś dziwne wibracje. Wszystko naokoło trzęsło się co chwilę. W końcu daleko z cienia wyłoniła się ona. To była królowa pająków. Byłą wielka jak dwa te domy. Wiedziałem, że nie mam szans pokonać takiego potwora i zacząłem uciekać. Niestety przez sieć, która leżała na ziemi byłem zbyt wolny i ogromny pająk szybko mnie dogonił i uchwycił w swoje przednie krótkie łapy. Byłem przerażony myślałem, że to mój koniec. Starałem się wyrwać, ale ogromne łapy nie chciały ustąpić. Nagle poczułem jakiś tępy ból na moim czole okazało się, że królowa wbiła w moje czoło swoje kły. Stąd tez mam te blizny. Zakręciło mi się w głowie i już myślałem, że nie mam szans. zamachnąłem się jeszcze kilka razy kataną, aby zadać jak najwięcej bólu mojemu mordercy. Miałem wielkie szczęście bo moje cięcia trafiły w łapy, które mnie trzymały i udało mi się uwolnić z uchwytu. Usłyszałem też potworny wrzask/pisk, ciężko stwierdzić co to było. Lecz skowyt ten należał do królowej, ucieszony że zadałem jej chociaż trochę bólu poczłapałem w stronę wyjścia. W głowie kręciło mi się strasznie. Nie pamiętam jak wydostałem się z jaskini ale pamiętam jak obudziłem się nad jakimś jeziorem. Strasznie bolała mnie głowa. Kiedy chciałem przemyć twarz w owym jeziorku ujrzałem w jego tafli swoje odbicie. Na mojej twarzy znajdowały się te dwie blizny na czole, od kłów królowej pająków, a pod oczami znalazły się te dwie plamy. Później domyśliłem się, że cała trucizna znalazła się w tamtym miejscu i dlatego mają one taki kolor. To było potworne przeżycie, ale dzięki niemu stałem się silniejszy.

Cieszyłem, się że udało mi się zainteresować mojego gościa, przynajmniej nie będziemy tak siedzieć w ciszy i nie będziemy patrzeć w ziemię. Chyba jednak przesadziłem z poziomem koszmaru włożonego w tą historię i chłopczyk wystraszył się nie na żarty. teraz muszę mu jakoś wyjaśnić, że tai pająk nie istnieje. A może nie będę go z tego błędu wyprowadzał?
Nie przejmuj się tym, teraz kiedy tu przyjdzie to załatwię go bez mrugnięcia okiem. Jestem o wiele silniejszy. A tak właściwie to skąd jesteś?
Byłem ciekawy skąd mój młody gość przywędrował. Może też ma coś ciekawego do powiedzenia, z chęcią bym posłuchał. Chociaż prawdopodobnie nie będzie mi to dane. Dzieci w tym wieku nie mają zbyt wiele do powiedzenia. No trudno, najwyżej będziemy siedzieć w milczeniu, aż moja mam  wróci. Właśnie powinna już być.

Najwidoczniej moje wyjaśnienie, że nic mu nie grozi i Mes nadal był panicznie przestraszony. Świetnie, teraz muszę się opiekować jakimś rozpłakanym bachorem. No po prostu ekstra.
Co jest? Co ty jesteś facet czy baba? Taki duży a boi się pająków? Przecież mówię, że Cię ochronię i nie ma się czego bać. Prawdopodobnie i tak tutaj nie podejdzie bo za bardzo się mnie boi. W końcu już raz ją pokonałem
Poklepałem chłopca po plecach, aby dodać mu otuchy. W sumie to lubię młodego, mógłbym się nawet z nim za kumplować, byłbym dla niego trochę jak starszy brat. Ale muszę coś więcej o nim wiedzieć.
Opowiedz coś o sobie. Może też kiedyś pokonałeś jakiegoś potwora? Z chęcią posłucham.

Ech, już chyba nic z niego nie będzie. jak ma zamiar tak się mazać to może lepiej niech w ogóle siedzi cicho. Nie lubię, jak ktoś narzeka i psuje mi humor. Już lepiej niech nic nie mówi, niż gada takie bzdury. Zaciekawiła mnie natomiast historia o potworze z sali nr. 2. Skojarzyło mi się to z akademią ninja. Czy to możliwe, że taki mały chłopczyk, był już po niej? A może nie zdał i po prostu go wyrzucili? No nic w każdym razie przydało by się dowiedzieć coś więcej.
W jakiej sali? Opowiedz coś więcej na ten temat. Wydaje się być ciekawe. Ty mi też kogoś przypominasz. Ale nie jestem pewien kogo.
Powiedziałem i ucieszyłem się, że młody przestał myśleć o tym pająku a skupił się na czymś innym. Przynajmniej już się tak nie trzęsie.

Pierwszym co mnie zainteresowało, to informacja o tym, że chłopak na prawdę był w tej samej szkole co ja. A to może oznaczać, że też jest ninja. Nie. To właśnie to oznacza, on jest ninja. Jednak druga sprawa było o wiele bardziej interesująca. Kiedy usłyszałem historie o tym człowieku od razu przypomniała mi się moje własne doświadczenie z tym senseiem. Do mnie też tak odnosił, pomimo naszych wspólnych korzeni. Nadal nie jestem w stanie tego zrozumieć, na dodatek przez niego po kraju rozchodzi się zła opinia o moim klanie. Tak być nie może. Muszę się postarać aby moje imię zostało rozsławione i tylko ono kojarzyło się z nazwą Kaguya.
Myślę, że każdy człowiek jest inny i nie można oceniać całego klanu po jednej osobie. To strasznie niedojrzałe.
Specjalnie wjeżdżam na ambicje mojemu rozmówcy aby łatwiej udało mi się go przekonać. Swoją drogą interesuje mnie jego bycie ninja.
Hej, skoro jesteś ninja to jak możesz bać się pająków. Przecież dysponujesz taką mocą że mógłbyś ich zmieść. Nigdy jeszcze nie widziałem ninjy w akcji, mógłbyś mi coś pokazać?

Ale cwaniak, taki mądry? No nie do końca. Jest jeszcze za młody żeby loicznie myśleć, ale można go tego nauczyć zawczasu.
Gdybym miał żonę, z tego klanu to bym już wcześniej widział ninja i nie prosiłbym Cię o pokazanie czegoś. A ja ich nie bronię, tylko wypowiadam swoje zdanie. Jak kiedyś poznałem niemiłą dziewczynę, to wcale nie oznacza, ze wszystkie są niemiłe. nie można ludzi po prostu szufladkować.
Powiedziałem, mając nadzieję, że młody ninja coś z tego wyciągnie. haha w ogóle się nie boi.
No dawaj, nie daj się prosić, rozwal coś albo pokaż super jutsum - takie coś robicie nie? Słyszałem, ze potraficie ziać ogniem. No pokaż coś.
Udawałem entuzjazm. Chciałem zobaczyć czego mogę się spodziewać po moim gościu. Zastanawia mnie także, co tak długo mama robi w tym mieście, zawsze szybciej wracała.

Ostatnio edytowany przez Senshi (2014-03-09 22:51:51)

Jaki mądry, jaki bystry. Niesamowite. Ciekawe czy już wie, czy po prostu trafiło się ślepej kurze ziarno. No i na dodatek taki skromny, a może specjalnie nie chce nic pokazywać. Ciekawy przypadek.
Nie to nie nie będę Cię zmuszał. A szkoda z chęcią zobaczyłbym coś ciekawego.Dopiero teraz zauważyłem, że mój gość zwraca się do mnie per pan. Nie przeszkadza mi to w końcu jestem od niego starszy, ale on chyba trochę przesadza i bierze mnie za jakiegoś starucha (jak już to wcześniej ujął). Nie mogę na to pozwolić.
Dobra, chyba musimy sobie coś wyjaśnić. Nie mam żony, nie jestem stary a ni nawet dorosły. Mam 15 lat, nie wiem dlaczego sądzisz inaczej, chyba nie wyglądam aż tak staro. Mieszkam z rodzicami, tata wyjechał na jakąś dłuższą podróż i nie będzie go przez jakiś czas, a mama powinna już być z powrotem. Poszła na zakupy.
Czułem lekką irytację, że wzięto mnie za kogoś starego. No, ale może kiedyś mi się to przyda.

Uważnie zacząłem obserwować mojego gościa. Naprawdę jest inteligentniejszy niż wskazywałby jego wiek. Chyba mnie wykrył. Jak na mnie patrzy, czeka na najmniejszy błąd. Ale dlaczego ja miałbym się chwalić, jeżeli on tego nie robi. Chociaż w sumie. Wygląda na spoko kolesia. Jak dorośnie będzie fajny. A teraz jeszcze można go ukształtować. Może to ja jestem osobą, która się nim zajmie? No nic ale nie mogę nic nie mówić.
Hahah, ale ty jesteś bystry.
Uśmiechnąłem się i poczochrałem włosy mojego kolegi, po czym wstałem i podszedłem do drzwi.
Chodź na dwór, tam niczego nie zniszczysz, a przy okazji będzie więcej miejsca, jak mi się spodobają twoje wyczyny może pokażę, Ci jak pokonałem tą królową pająków.
Uśmiechnąłem się znowu i otworzyłem drzwi wychodząc na zewnątrz.

Woooooow, ale super jak ty to zrobiłeś? Niesamowite. A ty nie chciałeś się chwalić. Ja nie potrafię robić takich rzeczy. Musisz być super silny. Ten drugi też może bić? A który to ty?
Naprawdę byłem pod wrażeniem umiejętności mojego gościa. Też kiedyś będę tak potrafił. Ale jeszcze nie teraz. Teraz muszę się skupić na moich własnych zdolnościach, tych niepowtarzalnych na moim Shikotsumyaku. Gdybym tylko mógł coś teraz zaprezentować… Niestety nie jestem jeszcze na tyle rozwinięty aby moje Kekei Genkai było dostrzegalne. Ale kiedyś nadejdzie ten dzień i wszyscy będą gapić się na mnie z otwartymi gębami. No ale nic teraz chyba moja kolei na zaprezentowanie czegoś ciekawego.
Patrz i ucz się.
Powiedziałem po czym podbiegłem w stronę najbliższego drzewa, chciałem zaprezentować mu moją umiejętność wchodzenia na nie a na dodatek podczas zeskoku wykonać składankę technik, które już opanowałem. Wszedłem na drzewo powoli, bez rozbiegu. Kiedy byłem już na dole uśmiechnąłem się po czym wyskoczyłem do przodu zaczynając wszystko od Dainamikku Entorī, w trakcie przeszedłem do Konoha Senpuu, kończąc na Konoha Rakien. Ta ostatnia technika ułożyła mnie głową do dołu, a więc leciałem ręką prosto w ziemię. Postanowiłem efektownie zakończyć mój pokaz i zatrzymać się właśnie na tej ręce. Niestety trochę się przeliczyłem i mój nadgarstek nie wytrzymał naporu mojego rozpędzonego ciała, co spowodowało, to że wygiął się pod dziwnym kątem a ja wylądowałem na ziemi. Jednak nie tak jak planowałem a na twarzy.

Niech to szlag, zakląłem w duchu. Chyba trochę przeholowałem, mogłem normalnie wylądować, zachciało mi się popisów. Odwróciłem się na plecy po czym wyplułem z ust ziemię która, wdarła się tam siłą podczas upadku. Usiadłem i spojrzałem na swoje ręce. Jedna z dłoni była wygięta w drugą stronę.
Ughh, nie wiedziałem, że tak potrafię.
Powiedziałem po czym drugą ręką nastawiłem dłoń na swoje odpowiednie miejsce. Podczas tej czynności coś tam w środku dziwnie zatrzeszczało, ale nie przejąłem się tym bo ból już zdążył ustąpić. Dopiero teraz, zauważyłem, że przyszły solenizant mocno przejął się moim upadkiem. Muszę go szybko uspokoić, bo znowu całą noc będzie się bał, że sobie kark skręcę.
Fajnie nie? Nie martw się nie z takich opresji wychodziłem cało. Chodźmy już do domu bo robi się ciemno. Może opowiedzieć Ci jeszcze raz historię jak pokonałem królową pająków?

Pomimo ostrzeżeń chłopaka z uśmiechem na twarzy nastawiłem nadgarstek i otworzyłem drzwi, żeby go wpuścić do środka. Na dworze było już coraz ciemniej, a ja martwiłem się coraz bardziej o moją Mamę nie było jej już dobre kilka godzin. W takim wypadku, ja musiałem się opiekować naszym gościem. Nie chciał już słuchać moich opowieści - najwidoczniej były zbyt straszne.
Można powiedzieć, że lubię. Dobrze się w tym czuję. nie rozumiem jak można wszystko pokładać w jakiejś chakrze. Wolę się oprzeć na czymś co mogę dotknąć i zrozumieć na sto procent, a więc na moim ciele. nie przypominam sobie, żeby mnie jakoś specjalnie chwalił. Ogólnie mało pamiętam z akademii.
Usiadłem na pufie i zacząłem zastanawiać co moglibyśmy wraz z moim gościem jeszcze ciekawego porobić.

Zauważyłem, że mój gość już chyba jest śpiący bo zaczyna ziewać i oczy mu się same zamykają. Nic dziwnego w tak młodym wieku to w ogóle nie myślałem o podróżowaniu i siedzeniu do późna w nocy. Pewnie jest też zmęczony po długim dniu podróży. Ale ja nadal miałem ochotę na rozmowę:
Jak to co? Możesz pokonać każdego. Jak ja pokonywałem królową pająków też nie miałem wielkich rąk, w sumie nadal nie mam, a udało się. trzeba mieć dużo sprytu aby pokonać silniejszego przeciwnika. Przecież to nie sztuka pokonać kogoś kto jest od ciebie słabszy.
Tak mieszkam z rodzicami. Tata wyjechał gdzieś na dłużej i nie wiem kiedy wróci, za to mama niedawno wyszła do miasta aby zrobić zakupy i jeszcze nie wróciła. Trochę się martwię, ale nie raz już robiła mi takie numery, a później okazywało się, ze zasiedziała się z koleżanką przy herbacie i zostawała u niej na noc. Pewnie rano nas obudzi. Na pewno Cię polubi. Jest najlepszą mamą na świecie.
Mógłbym tak długo paplać i paplać, ale mój rozmówca wyglądał już tak słabo, że nie byłem pewny czy jeszcze mnie słucha.
Chcesz się położyć? Chodź do mojego pokoju, nie ma tam nic specjalnego ale za to jest wygodne łóżko. Ja prześpię się na karimacie obok.
Powiedziałem, po czym wstałem i ruszyłem do mojego pokoju nie czekając na Mesa. Przygotowałem tam mu posłanie, oraz rozłożyłem sobie karimatę. Wszystko było gotowe.

Zauważyłem, że mój gość nie chciał spać w moim łóżku, może z kultury a może po prostu odczuwał wstręt. Tak czy siak, położył się na karimacie. Nie mam zamiaru go powstrzymywać, tutaj przynajmniej zaśnie. Widać było, że jest zmęczony, niech odpocznie jutro wielki dzień. Jak on mnie nazwał? Nie ważne, o takiej porze też często gadam bzdury. Ale trzeba mu teraz coś opowiedzieć.
Opowiem Ci historię o żółwiczkach. A więc, były sobie cztery żółwiczki. Szły w rzędzie a na przedzie szedł pierwszy żółwiczek i mówił: Ja jestem pierwszy żółwiczek, za nim szedł drugi żółwiczek i mówił: Ja jestem drugi żółwiczek, eszcze dalej szedł trzeci żółwiczek i mówił: Ja jestem trzeci żółwiczek. Na samym końcu szedł ostatni - czwarty żółwiczek i mówił: Ja jestem pierwszy żółwiczek. Dlaczego czwarty żółwiczek skłamał?
Zapytałem, ale nie usłyszałem odpowiedzi. Moja historia szybko ululała solenizanta do snu.
Bo to był żółwiczek kłamczuszek.
Dokończyłem sam dla siebie, po czym lekko się uśmiechnąłem. Wstałem z łóżka i podniosłem śpiącego jak kłoda Mesa, kładąc go na wygodnym łóżku. Co jak co, ale wiedziałem jak przyjąć gościa. Sam ułożyłem się na jego wygrzanym miejscu wcześniej przykrywając go kołdrą. Patrząc w sufit, rozmyślałem nad dzisiejszym dniem  nad moim gościem. naprawdę lubiłem tego typka. Jeszcze będą z niego ludzie. Nie pamiętam na czym skończyłem moje rozmyślenia bo w ich trakcie wpadłem już w objęcia Morfeusza.

Spałem jak zabity, nic mi się nie śniło, to był idealny sen nie męczący i nie pozostawiający tego uczucia, że czegoś się nie dokończyło, kiedy wybudzało się w najważniejszym momencie. Pierwsze co zrobiłem po przebudzeniu to mimowolnie poczułem zapach smażonych tostów. Wiedziałem co się święci. Mama wróciła do domu i już szykuje coś pysznego do jedzenia. Przetarłem oczy i przeciągnąłem się delektując się wspaniałym zapachem. Po tej ceremonii podniosłem się i otworzyłem oczy. Nie ujrzałem niczego specjalnego. Patrzyłem jednak na pokój z innej perspektywy. Leżałem na ziemi. Zacząłem sobie przypominać co spowodowało taki stan wydarzeń. Po chwili głębokiego zamyślenia przypomniałem sobie o gościu, którego postanowiłem przenocować. Dzisiaj jest jakiś szczególny dzień co to było? Nie pami... A no tak młody ma urodziny. Jak on miał... A no tak Mesayato. Podniosłem się z ziemi i wygiąłem obolałe plecy, aby przywrócić je do poprzedniego stanu. Mes cały czas spał, dlatego postanowiłem go nie budzić. Poszedłem do kuchni, gdzie tak jak się spodziewałem spotkałem moją mamę. Jeszcze raz przetarłem oczy i przywitałem się z nią.
Heej, przepraszam, że wczoraj nie wróciła ale zagadałam, się w kawiarni i było już za późno żeby wracać przez las. A tak swoją drogą widzę, że masz gościa, kto to?
Właściwie to wczoraj dopiero go poznałem, nazywa się Mes i zgubił się w lesie, szukał jakiegoś starego przyjaciela. Znasz jakiegoś Kazuriego?
Nie nigdy o takim nie słyszałam...
Właśnie byłbym zapomniał on ma dzisiaj urodziny. Moglibyśmy jakoś razem je uczcić?
No co ty? Pewnie że tak. Urodziny to najważniejszy dzień w roku. Że też nic nie wiedziałam, zrobiłabym większe zakupy... Hmmm... Poczekaj tutaj ja jeszcze szybko skoczę do miasta po więcej rzeczy, tak żebyśmy mogli jak najlepiej ugościć naszego solenizanta. Możesz dokończyć tosty.
Powiedziała po czym, wyszła z domku na głos wyliczając listę składników, których potrzebowała. A ja zająłem się tostami.

Zauważyłem, że Mes już wstał i wlazł do pokoju. Tosty były, już prawie gotowe gdy solenizant pojawił się w kuchni. Jak mi się spało? W sumie jak zwykle nie pamiętam zbyt wiele.
A bardzo dobrze, dzięki. Siadaj do stołu zaraz przyniosę tosty.
Zacząłem nakładać gotowe tosty na talerz, przygotowałem sobie też dżem i inne ciekawe składniki, którymi można będzie je postawić. Pachniały wspaniale. Wziąłem wszystko na raz i starałem się niczego nie zrzucić na ziemie. Ostatecznie udało mi się szczęśliwie donieść wszystko na miejsce. Zasiadłem za stołem i byłem już gotowy do jedzenia.
Twoje zdrowie. Nie przejmuj się moją mamą, niedługo wróci, często zostawiała mnie samego na dłużej nie ma się czym martwić.
Powiedziałem, przeżuwając już pierwszego tosta. Chyba trochę je zepsułem, ale nadal były smaczne. Nie byłem tak doświadczony w kuchni jak moja mama, ale lubiłem sobie niekiedy coś upichcić.

Zajadałem się tostami, były lepsze niż się spodziewałem a na dodatek smakowały mojemu koledze. Zdziwiło mnie, że zjadł tylko jednego, może robił tylko dobrą minę do złej gry? Niee, no były ok. Może po prostu wstydzi się zjeść więcej.
No co tak mało? Nikt za ciebie tego nie zje. Jedz, bo nie urośniesz.
Zarzucałem mojego gościa takimi sloganami, aż w końcu zaczął jeść. Hmmm ciekawa propozycja, może kiedyś skorzystam, ale n arazię bardzo przyjemnie mi się przebywa samemu w domu. Ostatnio w moim życiu, wiele się wydarzyło, właściwie cały ostatni rok był dla mnie przygodą. Teraz jest dobry czas na refleksję i zastanowienie się. Każdemu przydają się co jakiś czas takie chwile, zapomnienia, nostalgii.
Tak, ale nie przeszkadza mi to. Lubię być sam. Zawszę mogę się odprężyć i skupić na aktualnym celu, ale z chęcią skorzystam z twojej propozycji. Może kiedyś jak naprawdę będę się nudził to wpadnę. No właśnie a skąd pochodzisz, gdzie mieszkasz? Jak mam Cię odwiedzić, to muszę wiedzieć gdzie przyjechać.
Uśmiechnąłem się do Mesa, cieszyłem się z jego obecności. Dawno nie miałem obie z kim pogadać. Z rodzicami tak głupio, a tutaj raczej nikt mnie nie odwiedza.

Ostatnio edytowany przez Senshi (2014-03-12 22:52:32)

Mój gość nie chciał zjeść więcej tostów, co było dla mnie jako szefa kuchni obrazą. Tak czy siak ktoś musiał je zjeść, więc z zaangażowaniem zabrałem się za kończenie porcji przygotowanych dla Mesayato.
Oczywiście, że tak. Nie mówię o całym życiu spędzonym samotnie, tylko o chwilach samotności, które się przydają. Kiedy jesteś z kimś nie jesteś w stanie przemyśleć pewnych spraw. Niekiedy twój towarzysz narzuca Ci swoje myślenie i wtedy mogą się zatracić niektóre priorytety. Ale masz rację całe życie w samotności musi być trudne.
Mówiłem i mówiłem, nie jestem pewien czy chłopczyk zrozumiał o czym tak prawiłem, gdyż zaczynałem zagłębiać się w poważniejsze ideologie.
Opowiedz mi coś o tym Ronin, nie wiem dokładnie co to. Dlaczego się tam przeniosłeś? Coś się stało czy po prostu taki miałeś kaprys?
Ciekawił mnie świat. W sumie jakby się przyjrzeć mojemu dotychczasowemu  życiorysowi to nie opuściłem nigdy nawet Mizu no Kuni. Przydałoby się zwiedzić coś. Szczególnie teraz kiedy mam możliwość swobodnego opuszczania domu. Ostatnie pytanie mojego gościa, zdziwiło mnie i jednocześnie rozśmieszyło.
O czym ty gadasz? Pewnie, że nie. Na dodatek masz dzisiaj urodziny. Gościć Cię to sama przyjemność.
Naprawdę cieszyłem, się że mogę być udziałem w tym wspaniałym dniu tego młodego człowieka.

Ostatnio edytowany przez Senshi (2014-03-12 23:07:18)

Rozmawiałem sobie miło z moim gościem i już kończyłem ostatniego tosta. teraz trzeba by było pozmywać. Wstałem i pozbierałem naczynia, nie przerywając rozmowy.
A Ci Wyrzutkowie, to co to za organizacja? Pierwszy raz o niej słyszę. I skąd ta nazwa?
Odkręciłem wodę i zmywałem. Nie było tego dużo, ale trzeba było to zrobić. Zaczynały kończyć nam się tematy i powoli obawiam się, że za chwilę będziemy siedzieć z założonymi rękami i nie będziemy nic mówić.
Nie, dzisiaj miałem zamiar siedzieć w w domu i się obijać. Mamy nie będę szukał. jest dorosła sama się znajdzie. Nie ma się co przejmować.
naczynia były już umyte, teraz wystarczyło je przetrzeć i wsadzić z powrotem do półki. No, w końcu jakaś inicjatywa. Świetnie idziemy na dwór, przynajmniej nie będziemy się nudzić. Wsadziłem, już wszystkie talerze i wycierałem ręce. Jestem gotowy do wyjścia.
Świetny pomysł. Pewnie, że Cię oprowadzę. Chociaż w sumie tonie ma za dużo do pokazywania, ale na pewno coś wymyślę. Nie mam pewności, czy znajdziemy do Kazuriego, ale kto wie? Może szczęście nam dopisze.
Otworzyłem drzwi i poczekałem, aż mój solenizant, będzie na zewnątrz.

Ostatnio edytowany przez Senshi (2014-03-18 21:32:36)