Ninja Clan Wars

     Najwidoczniej nasz przeciwnik postanowił kupić sobie trochę czasu. Możliwe, że chciał nam później jakoś odpuścić, ale nie wierzyłem w to zbytnio. Postanowiłem odrzec na jego zagadkę najwcześniej jak się dało. Byłem bardzo zadowolony, ponieważ nie sprawiła mi ona wielu trudności, a sam czułem, że moja odpowiedź jest pewna, a przynajmniej bardzo związana z prawdziwą. Bo nawet jeśli była jeszcze druga, taka sama pasująca, to ta też nadawała się do tego. W końcu, bardzo z siebie dumny odrzekłem.
     - Czas. - rzekłem robiąc długą pauzę - Czas jest opdowiedzią na twoje pytanie. Nie da się od niego uciec, w zasadzie jest w stanie zniszczyć wszystko. Żelazo się mu nie oprze, tym bardziej miecze i wszystkie zwierzęta z roślinami. Kamienie, królowie, mury, góry - dla niego wszystko jest możliwe do zniszczenia. Jest to tylko kwestia "czasu" czyli tego jak kto szybko przeminie. Bo taki król czy zwierzę z pewnością zniknie z powierzchni ziemi prędzej niż góra.
     Patrzyłem na Papierowego Chłopca spokojnie. Zastanawiało mnie, co teraz mi powie. Być może da nagrodę. Tylko poczułem odrobinę strachu, bo według niego nagrodą będzie agonia? Albo pierwsze zabicie Yosuke? Czułem się trochę zły na siebie, ale moja ciekawość zwyciężyła. Poza tym, tak czy inaczej musielibyśmy walczyć...

post 21#

Mimo wszystko ich przeciwnik był pewny siebie. Nie wątpił w to, że nie ma dłoni, ale wiedział, że nawet bez niej da sobie radę. Bowiem miał swoją najukochańszą sztukę.. origami. Jego kartki były dla niego życiem - Tak czas rani, zabija, gniecie, miażdży - mówił spokojnie unosząc dłonie do góry - Ale mimo to.. czas równie leczy rany - jego dłoń, a raczej miejsce, w którym była papierowa dłoń już nie nie krwawiło. Ustało, ten mężczyzna wiedział co robi. Wiedział, że musi nastąpić walka. Zaczął wytwarzać technikę.. Jutsu polega na stworzeniu sporego okręgu z kartek papieru, które formują się tak, że brzegi stają się niezwykle ostre - Kami no Seikou! - cisnął jednym okręgiem w kierunku Yosuke. Potem bezdźwięcznie ruszył wargami i rzucił kolejnym okręgiem w Batsu. To była ich ostateczna walka. Muszą sobie poradzić z tym przeciwnikiem, bowiem jest on silny i ma szanse zabić ich obu - Ale czy czas zdoła wyleczyć wasze rany.. - powiedział odskakując do tyłu.

     No i przyszedł czas na walkę. Uchiha nie chciał zbytnio owijać w bawełnę, a szybkimi, dosadnymi ruchami doprowadzić do przechylenia szali zwycięstwa na swoją stronę. Przeszkadzała mu w tym jedna rzecz - przeciwnik walczył origami, co nie dość, że było rzeczą spektakularną, to jeszcze sprawiało nie lada problem. Potrzebował chwili, by znaleźć dobre, i złe strony tej sztuki. Póki co jednak musiał skupić się na ataku przeciwnika.
     A ten nie bawił się w pierdoły. Atak, choć złożony przecież tylko z papieru, wyglądał na cholernie niebezpieczny. Gdyby tylko go trafił, na pewno zostawił by głęboki ślad, nawet po zrośnięciu. Dlatego też wolał nie przyjmować tego na siebie, a po prostu zniszczyć go w locie. Zarzucił więc miecz z powrotem na plecy, lecz nim jednak zdążył podjąć jakąkolwiek akcję, Batsu krzyknął, by się cofnąć. Sam w tym momencie złożył serię pieczęci, odskoczył najdalej, jak tylko dał radę i składając szybkie pieczęcie rzucił:
     - Ryūka no Jutsu! - i posłał w stronę "swojego" pierścienia wiązkę justu, mając na uwadze wsadzenie w ten atak jak największej ilości siły, chcąc podciągnąć nieco możliwości techniki.
     W rozpędzie działania ściągnął miecz z pleców, pewnie pochwycił go i przygotował się na eksplozję która miała nadejść, oraz możliwe ataki, których unikał, a które przecież doświadczony ninja posłałby, korzystając z chwili dezorientacji. A taki wybuch na pewno by w tym pomógł.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Yosuke (2013-08-07 14:19:33)

     Zdawałem sobie sprawę, że nasz przeciwnik będzie się starał zaatakować nas ponownie. Potwierdził to fakt o tym, że odskoczyłem jeszcze kilka minut temu. Przeciwnik wytworzył chmarę shurikenów w naszym kierunku. Początkowo zaskoczył mnie tym i nie wiedziałem jak dokładnie obejść to Jutsu, gdy nagle olśniła mnie pewna myśl. Technika ta jest doskonała, jeśli chodzi o stworzenie wiele punktów zadających obrażenia. Gdyby jednak dało się zanegować ją o podobnym celu? Nie miałem jednak technik tworzących aż tak wielkich skupisk chakry, które mogłyby zniszczyć wszystko, albo osłonić mnie przed tym atakiem. Postanowiłem, więc wykorzystać kolejną słabość tego Jutsu. Wystarczyło odskoczyć na bok i część shurikenów pomknęłaby na zupełnie inną stronę. Tak, to był dobry plan.
     - Yosuke, skaczmy najbardziej jak da się na prawo. Kiedy będziemy obok siebie stwórzmy dwa płomienie, które osłonią nas przed tą częścią shurikenów, które nas trafią. Ja osłaniam górną część naszej pozycji, a ty dolną. - ryknąłem. Następnie wziąłem głęboki oddech. Teraz trzeba było wykonać kolejne Jutsu Katonu - Endan!
     Chciałem stworzyć pocisk ognia, który mógłby osłonić górną część naszej strony. Dolną zasłoniłby mój towarzysz i wreszcie bylibyśmy bezpieczni. Jeśli manewr udał się, użyłem ponownie Endana, aby przeciwnik dostał nim, albo nie mógł wykonać manewru.

(chakrę za drugiego Endana odejmę w późniejszym poście, bo nie wiem czy zdążę go użyć)
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Post 23#

     Mimo wszystko chłopcy wykonywali wszystkie swoje ruchy poprawnie. Tak sam jak i ogień strawił atak ich przeciwnika. Jednakże dwa shurikeny przeszły przez płomienie naszych bohaterów. Najwidoczniej tych nie zdołali spalić. Obaj dostali z shurikenów po łapach, ale nie oznaczało to jakiś dużych ran. Po prostu trochę krwi polało się nic więcej. Jednak.. wróćmy do drugiego ataku Batsu. Ten starał się zaatakować ich przeciwnika jak najlepiej mógł z poprzedniego jutsu. Dostał i prawie padł, choć nie do końca ponieważ chciałem obronić się przed atakiem Yosuke. Spojrzał na niego przeszywającym wzorkiem i jak na szaleńca przystało chciał obronić się przed nim drugą gołą dłonią. Uchiha precyzyjnie zaatakował jego dłoń swym mieczem, który trzymał tak pewnie w swej dłoni. I stało się. Cieńcie było na tyle precyzyjne, że przebiło się przez całą kość w dłoni, przez co ona odpadła stwarzając dosyć mocny strumień krwi, jak i równie przebiło się do klatki piersiowej, z której równie poleciała dosyć spora ilość krwi. Przeciwnik padł na deski.
- Dobijcie mnie user bluźni!

     Miecz skąpał się w krwi przeciwnika, tym samym odbywając chrzest bojowy. Uchiha, zamiast patrzeć na dosyć mocno zmasakrowane zwłoki przeciwnika, gapił się na swój tasak, który wyciągnął ze zwłok przeciwnika, złożył na nim delikatny pocałunek, jakby obchodził się z chorym, po czym z głośnym łupnięciem oparł go na ziemi i w końcu zwrócił uwagę na Papierowego Chłopca. Nic nie mówił, tylko stał i patrzył na niego smutnym, wydawało by się, wzrokiem. Czekał, aż Batsu dokończy dzieła, a gdy to nastąpiło, wyniósł swój miecz w powietrze i rzekł:
     - Obiecałem ci... - zwrócił się do martwego już Isoshiego. - Obiecałem, że dokonam wyroku jaki na siebie spuściłeś. Seryjny morderca, który zginął z ręki mordercy - jakiż smutny, lecz groteskowy koniec. Nie myślałeś chyba, że będziesz żyć wiecznie, prawda? I nie martw się, część ludzi wierzy, że pierwsza osoba, którą zabije się daną bronią zostaje doń wchłonięta. Dla mnie to zabobon, kolejny sposób , w charakterze broni jednak coś pozostaje, dlatego też nazwę ją na twoją cześć - Zanpakutō, Pożeracz Dusz - po tych słowach zwrócił się do Batsu. - Wygląda na to, że zbliżamy się do końca. Trzeba by jeszcze zrobić coś z Medykiem, nie sadzisz?