Ninja Clan Wars

W północnej części miasta dane nam było zobaczyć różnej maści budynki, które służyły ludziom na porządku dziennym, mowa tu o sklepach, placówkach publicznych, różnych użytecznych miejscach. Rozglądałam się za zwykłymi domami, ale tutaj zwyczajnie było ich mniej, niż gdzie indziej. Moją największą uwagę przykuła szkoła, która okazała się największą, najpiękniejszą instytucją.
-To takie paradoksalne - wielkie, piękne miasto niemalże opuszczone, ani jednej żywej duszy. Obyśmy sobie poradzili z całą tą sytuacją, to nie wygląda najlepiej. - zwróciłam się do czerwonookiego, mijając kolejne elementy zabudowań.
Rozglądałam się bardzo uważnie, szukając jakichś znaków, które by nam pomogły, skupiałam się najbardziej na większych budowlach, nie wiedziałam, czy dobrze robię, ale miałam takie właśnie przeczucia, że to w nich znajdować się będą ludzie. Musiałam zachowywać ostrożność, nigdy nic nie wiadomo. Byłam bardzo czujna, trzymałam dłonie blisko paska, przy którym znajdowały się ważne dla mnie zwoje.

Mój klon szedł posłusznie w milczeniu za dwójką ninja. Przez cały czas był jednak czujny i rozglądał się dookoła, by dostrzec coś co mogłoby im pomóc w poszukiwaniach.
Dokładnie przyglądał się nawet niepozornym budynkom, w których mogliby znajdować się uwięzieni mieszkańcy. Nasłuchiwał jednocześnie wszystkich odgłosów, które dobiegały z pobliskiej okolicy wytężając przy tym swój słuch do granic jego możliwości. Jeżeli gdzieś niedaleko znajdowali się cywile to istniała duża szansa, że uda się im usłyszeć jakieś szmery lub pojękiwania.

Nasza wędrówka wreszcie zaczęła być interesująca. Atak na bezbronnego cywila napędził mnie do działania. Podobnie jak widok krwi, równie czerwonej jak barwa Sharingana. Wątpiłem w możliwość napotkania w tak szybkim czasie naszych właściwych oponentów, tym samym byłem bardziej pewny siebie. Wszak klon pada po jednym uderzeniu.
- Widać, że mamy kogoś, kto zasługuje... Na śmierć... Hehe... - Słowa te wypowiedziałem z szyderczym uśmiechem. Było to widoczne i dla Gamatta, i dla Ayane. W gotowości miałem cały mój oręż, jednak nie planowałem go używać. Ruszyłem z całą mocą na przeciwnika. Kobiety raczej nie dało się już uratować, jednak można zapobiec przynajmniej naszej śmierci. Gdy już minąłem połowę odległości między nami złożyłem kilka pieczęci...
- Katon: Goukakyuu no Jutsu!
W stronę zakapturzonego zabójcy poszybowało jednak nie zwykłe Goukakyuu. Zmodyfikowałem nieco jego budowę, tworząc bardziej bełt, oszczep niźli kulę ognia. Dzięki temu mogłem celniej trafić, tym samym nie niszczyć okolicy...
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Moja replika z pozostałą dwójką miała okazję wreszcie spotkać wroga. Przeszył on swoim ostrzem jakąś kobietę. Na szczęście towarzysze od razu ruszyli ofierze na pomoc. Ichitsu wysłał w stronę wroga ognisty bełt, a Ayane rzuciła dwa kunaie.
Mój klon z kolei musiał zachowywać więcej ostrożności. Dobrze wiedział, że wystarczy jeden cios by zniknął na zawsze. Z tego powodu stał trzy metry za członkiem klanu Uchiha i Ayatsuri, tak by nieprzyjaciel miał problemy z dosięgnięciem go i jednocześnie by nie przeszkadzał pozostałym ninja w drużynie. Obecnie nie pozostało mu nic innego jak tylko obserwowanie rozwoju wydarzeń.

Niestety nasz atak nie do końca się udał, tylko dlaczego? A no dlatego, że przeciwnik okazał się być klonem, a co gorsza kula ognia Ichitsu zdołała zranić kobietę, którą mieliśmy bronić. Zaczęłam biec ostrożnie w stronę towarzysza, ale najpierw podniosłam kunai'e, które wcześniej rzuciłam, każdy element ekwipunku był tutaj ważny, nie mogłam sobie pozwolić na utratę broni, dlatego zamierzałam ją z powrotem chwycić w prawą dłoń, te dwa noże, ciągle trzymając przy tym pozostałe dwa w lewej dłoni.
-To był tylko klon, myślisz, że oryginał jest gdzieś w pobliżu? - spytałam się Uchihy, patrząc przez chwilę w jego krwistoczerwone oczy, potem rozglądając się z uwagą.
Myślałam, że zaczęła się walka, że dojdzie do konfrontacji między nami a wrogiem, lecz przeliczyłam się. Dla mnie było to dość dziwne, ten atak wydawał mi się niepozorny, ale w sumie... Czy bezbronna kobieta mogła sobie poradzić z klonem? Nie sądzę, więc w sumie wszystko jasne. Ale skoro przeciwnik używa klona, to czy znajduje się niedaleko, czy kryje się, chce sprawdzić nasze zdolności i potem zaatakuje z pełną siłą, celując w nasze słabe punkty? Musimy uważać, znajdujemy się w nieciekawej sytuacji.
-Musimy pokazywać jak najmniej naszych umiejętności, dopóki nie będziemy pewni, że mamy do czynienia z prawdziwym przeciwnikiem, musimy też oszczędzać chakrę. - podsumowałam swoje rozmyślania, zwracając się niby do Ichitsu, niby do siebie.

Kilka chwil po unicestwieniu repliki przeciwnika przez te same drzwi wybiegła druga kobieta. Zrobiła zaledwie jeden krok i zamarła na widok leżących zwłok. Podbiegła do nich i przewróciła twarzą do siebie. Widok jej twarzy mógł zapaść głęboko w pamięć. Nie dowierzała własnym oczom. Zaczęła rozpaczliwie płakać i tulić ciało dziewczyny. Nie powiedziała ani słowa póki nie zauważyła, że nie jest sama. Zdołała jednak wydusić z siebie tylko jedno pytanie:

- T... t... t... to Wy to zrobiliście?

Widać było, że nie przejmowała się konsekwencjami swoich słów. Zdawała sobie sprawę, że to Uchiha i Ayatsuri mogli pozbawić kobietę życia i z nią zrobić dokładnie to samo. Mimo to nie uciekała...

Co Ty nie powiesz...? - ironicznie zapytała kobieta. Jej wyraz twarzy się zmienił, stał się złowrogi, odczuć można było również pojawienie się dziwnej aury wokół niej. Wszystko działo się bardzo szybko. Zaraz po tym pytaniu kobieta podniosła się i... technika Henge no Jutsu uległa dezaktywacji. Pojawił się charakterystyczny dym, z którego błyskawicznie wyskoczył mężczyzna o klasycznym ubraniu ninja - długi, czarny, dwuczęściowy kombinezon, schowki na kunaie, torby, jednym słowem normalny wojownik. Nie było czasu na reakcję. W jednej chwili złożył pieczęci, pod wpływem których Ayane została zawinięta w kokon bandażami. Złapał swoją ofiarę i dosłownie zapadł się pod ziemię.

Potem słychać było już tylko ciszę...

MG napisał:

Post jest wynikiem prośby Ayane. Ichitsu, zostajesz na tym polu sam. Twoja kolej.