Ninja Clan Wars

Akihito uśmiechnął się. Jednak Genki starał się wyjść z całej sytuacji jak najlepiej. Mimo wszystko - nie uda mu się. Kage Bunshiny, nawet jeśli nie zdołały zaatakować replik mogły spokojnie pociągnąć je wszystkie za nogi, gdy były w powietrzu. Tam nie miały możliwości uniku. Senju, aby nie lekceważyć Genkiego, jak prosił wytworzyć kilka pali przed sobą o łącznej szerokości sześć metrów. Następnie na "tarczy" wytworzył kolejne pale, które miały uderzyć w Genkiego bądź jego klony. Porażka ataku Jashinowca była pewna. Gdy ten leżał na ziemi po błyskawicznej atako - obronie, Senju postanowił się ubezpieczyć. Stworzył pal drewna, który zacisnął się na jego klatce piersiowej. Teraz musiał leżeć na ziemi zdany na łaskę przeciwnika - unieruchomiony.
-Koniec przedstawienia? Gotowy do przyznania mi wyższości?-zapytał normalnie.

Senju patrzył na Genki'ego. Ciągle był spokojny.
-Nie obrażaj mnie. Nie zrobiłem ci nic złego. Sam zgodziłeś się walczyć. To raz. Dwa, mojego uwagi nie mają być złośliwe. Po prostu pytam się czy chcesz walczyć dalej. Na razie jestem silniejszy. Podkreślam słowa na razie. Twoja wytrzymałość jest godna pozazdroszczenia, ale dobrze ci radzę. Zakończmy tą bezsensowną walkę i lepiej porozmawiajmy. No chyba, że chcesz walczyć dalej. Teraz mogę użyć trudniejszych jutsu, jeśli masz taką prośbę.-powiedział normalnym tonem.
Akihito wydawał się lekko znużony postawą swojego przeciwnika. Liczył, że będzie to kulturalny pojedynek, ale przeliczył się. Najwyraźniej Genkiemu podczas walki coś odbiło i dla niego liczyło się tylko zwycięstwo.
-Chcesz jeszcze tak leżeć, czy idziemy rozpalić ognisko i porozmawiać?-spytał przyjacielskim głosem.

Akihito westchnął.
-Czyżbym trafił na kolejną osobę, która jest przewrażliwiona na swoim punkcie? Nieważne, wstawaj.-powiedział.
Szybkim ruchem cofnął Mokutonową belkę. Następnie spojrzał na Genkiego. Miał nadzieję, że ten nie zaatakuje go, stali od siebie dobre parę metrów. Senju spokojnie powiedział do niego.
-Nie umrzesz? Ciekawe. Aczkolwiek jak mówiłem - twoja wytrzymałośc jest godna pozazdroszczenia. Jako jednak, że jesteś nieśmiertelny i tak jest pewnie jakiś spobó, aby cię pokonać. Chodź zbierać chrust.-powiedział.

Akihito zebrał swoją część chrustu. Gdy Genki dostarczył mu drugą połowę, Senju postanowił ułożyć ją na kupce. Otoczył to wszystko kamieniami. Finalnie zapalił to zapałkami. Nagle usłyszał trzaskanie. Wszystko poszło zgodnie z założeniami chłopak. Zadowolony usadowił się pod najbliższym drzewem. Aby nie marnować czasu zapytał się towarzysza.
-Opowiesz mi coś o sobie Genki?-zapytał spokojnie.
Chłopak miał teraz chwilkę czasu, aby odpocząć. Mógł leżeć spokojnie nie martwiąc się o nic...
-W jakim jesteś klanie, w co wierzysz, jakie masz cele itp.

Akihito odpowiedział.
-Rozumiem dobrze. Nie da się konkretnie określić twojego klanu, więc pewnie jesteś Samotnikiem. Jako iż wierzysz w Jashina, domyślam się, że to zdolność twego klanu. Modlicie się do niego o coś. Ciekawe to.-powiedział Senju.
Chłopak spokojnie siedział oparty o pień. Nie chciało mu się chwilo trenować, ale wiedział, że niedługo znó będzie to robił.
-Reprezentuję klan Senju. Widzisz, nie stoję wcale lepiej od ciebie. Z mojego klanu jest bardzo mało osób. Wierzę w siebie i niestety w nic więcej. Nie miałem styczności z jakimkolwiek bogiem, bądź bóstwem. Natomiast moje cele? Stać się dosyć silnym, żeby bronić przyjaciół. Aczkolwiek to na razie oni bronili mnie. Zaprosiłem ciebie, bo uważam, że ninja powinni trzymać się razem.

Nawet nie wiedziałem kiedy zasnąłem. Po cały rytuale byłem niezwykle zmęczony, w końcu to była śmierć. A z czymś takim się nie żartuje. Jednak Jashin wyrwał mnie z jej objęć. Uciekłem lub, jak kto woli, przechytrzyłem śmierć. Było mi to bardzo na rękę. Oddaliłem się od biernego, jak do tej pory, Akihito i udałem się by zdobyć troszkę mocy. Jak nietrudno się domyśleć, trenowałem ... Ciężko i nieustępliwie jak zawsze.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
Akcept by Masaru.

Trening wcale mnie nie zmęczył. Byłem wypoczęty, gdyż to wszystko nie trwało długo. Szybko wróciłem do kompana i bez słowa usiadłem pod drzewem czekając na dalszy przebieg zdarzeń. Powoli regenerowałem chakrę i siły.

Ostatnio edytowany przez Masaru (2012-08-29 10:15:32)

- To co zwykle. Będę trenował by kiedyś skopać Ci dupę. - powiedziałem spokojnie po czym uśmiechnąłem się. Wszystkie siły, jakie zużyłem podczas ostatniego treningu, zostały zregenerowane i byłem już wstanie rozpocząć kolejne ćwiczenia. Przeprosiłem Akihito i udałem się tam, gdzie nikt mnie nie zobaczy. Byłem na prawdę podekscytowany. W ostatnich dniach moja siła wzrosła, opanowałem kilka nowych rzeczy, więc .. idę z postępem.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Masaru.

Gdy tylko mój trening dobiegł końca wróciłem do przyjaciela i wygodnie usadowiłem się na ziemi. Nadal myślałem nad kolejnymi technikami, które wymagały opanowania przez moją osobę.
- A ty jakie masz plany na dziś ? - spytałem.

Ostatnio edytowany przez Masaru (2012-08-30 09:55:54)

Gdy tylko usłyszałem, że ktoś chce mnie zabić, strasznie się wkurzyłem. W rękach trzymałem klanową kosę i uśmiechałem się.
- Mnie się nie da zabić - odpowiedziałem i od razu przeszedłem do kontrofensywy.Odskoczyłem od ciosu kunaia i wykorzystując przewagę w zasięgu starałem się wbić zęby kosy pod żebra przeciwnika. Ten cios, jeśli się nie powiedzie da mi możliwość do innego ruchu, jednak o tym za chwilę. Czułem ogromną przyjemność z walki. Może niedługo użyje ninjutsu ....

- Mów czemu mnie atakujesz. Chce wiedzieć jakie ktoś ma powody by rzucać się śmiercią - powiedziałem spokojnie po czym przyciągnąłem kosę do siebie. Wyrwałem mu tym lekki kawałek skóry. No ale to już jego problem. To on mnie zaatakował, ja po prostu chciałem sprawić mu trochę bólu, co dałoby mi satysfakcję. Nadal czekałem na odpowiedź, jednak gotowy byłem by przejść do szybkiej ofensywy. Szybka ofensywa to pojęcie względne. Muszę chyba poćwiczyć swoją szybkość, by móc zaskakiwać przeciwników. No ale nic. Nadal nic nie było wiadome. Adrenalina powoli zaczęła spadać.

Gdy tylko przeciwnik zaczął biegać wokół mnie zauważyłem, że jest zrozpaczony. Atakował pojedynczymi rzutami i myślał, że coś mi zrobi. Chłopak najwyraźniej bał się walki w zwarciu, co działało na moją niekorzyść. Po kolejnym już, rzucie rozpaczy z jego strony, postanowiłem coś zrobić. Stworzyłem 5 klony i wymieszaliśmy się. Okrąg się zmniejszał. Nagle jeden z nas znalazł się pod ziemią. Tak jakby wyparował. Przeciwnik był zdezorientowany i mógł nie zauważyć, że znalazłem się pod glebą. Wyczekiwałem, by wciągnąć tam przeciwnika.
- No chodź tutaj - mówiłem po cichu.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Gdy tylko przeciwnik użył bunshinów ja uśmiechnąłem się. Wyczuwałem drgania na powierzchni, a te mógł wywoływać tylko prawdziwy przeciwnik. Szybko go namierzyłem i wciągnąłem pod ziemię. A przynajmniej miałem nadzieję, że mi się udało. Moje klony nadal nie zostały odwołane, lepiej by były w pogotowiu. Nadal przygotowany byłem na nagły zwrot akcji. Mimo małego doświadczenia w walce wiedziałem, że po każdym można się wszystkiego spodziewać.
- Co teraz wymyślisz gnojku ? - powiedziałem bardzo cicho.


[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Genki (2012-08-30 22:31:45)

Gdy udało mi się wciągnąć przeciwnika pod ziemię byłem z siebie zadowolony. Mimo straty znacznych pokładów chakry nadal byłem w stanie walczyć. Wyjąłem z torby kunaia i rzuciłem nim w szyję przeciwnika. Po chwili nadleciała moja broń, tylko, że nie była moja. na kunaiu była jakaś karteczka a ja nie mogłem stwierdzić, czy to wybuchnie czy nie. odskoczyłem, chciałem wyrobić w sobie taki odruch. Nadal czekałem na atak kolejnych przeciwników, może przestraszą się tego, że ich kompan już nie żyje. A mi w sumie nic się nie stało.
- Chodźcie skurw*syny ! - powiedziałem do siebie cicho.

Gdy zauważyłem, że kartka nie eksploduje w duchu ucieszyłem się. Podszedłem do niej, nadal nie opuszczając gardy, po czym starałem się wyczytać, co tam jest nabazgrane. Przeciwnik na szczęście nie ujadał. Był już martwy, podniosłem swojego kunaia i włożyłem do torby. Była na nim krew nieszczęśnika, jednak na razie mnie ona nie interesuje. Podniosłem drugiego kunaia i odpiąłem wiadomość. Znów zagłębiłem się w lekturę. Po chwili rzuciłem kunaiem w martwego. Broń wbiła się bardzo ładnie w gardło. Dziwnie to wyglądało, w końcu przeciwnik był wbity w ziemię. Bardziej przejmowali mnie jego towarzysze. Znali moje techniki. Zacząłem regenerować chakrę.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Po otworzeniu listu przeczytałem go uważnie. Chłopak na pewno był martwy. Sam się o to prosił atakując mnie. Dałem mu szansę na nawrócenie, nie wykorzystał jej. Pomodliłem się chwilę do Jashina po czym ruszyłem w odpowiednim kierunku. Kose założyłem na plecy i wydałem się być całkiem wyluzowany. Własnie wydałem się. Cały czas byłem jednak ostrożny i nie opuszczałem przysłowiowej gardy. Starałem się nie dać po sobie poznać, że jestem zestresowany. Chłopak, z którym walczyłem, nawet mnie nie drasnął. Jednak jego kompani mogą być silniejsi. Mogę sobie nie poradzić a przecież ... nie złożyłem żadnej ofiary Jashinowi. Na pewno złożę nie jedną...
Nadal regenerowałem chakrę.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Już niedaleko. Z każdym krokiem moje zmysły wyostrzały a oczy, one cały czas pozostawały na baczności. Zdjąłem kosę z pleców by nie dać się zabić w bardzo łatwy sposób. Tym razem ma czekać mnie trudniejsze zadanie. Nie wiem nic o przeciwnikach a oni wiedzą o mnie już całkiem sporo. Niestety, dopiero co zaczynam jako ninja i nie posiadam szerokiego wachlarzu technik bądź doświadczeń. Mam jednak nadzieję, że dam radę. Zrobię to dla Jashina, a on na pewno da mi siłę. Nadal skupiałem się na regeneracji chakry, było to ważne przed starciem.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Cały czas podróżowałem. Jednak nadal nie widziałem swoich przeciwników. Troszkę mnie to denerwowało, jednak nie zamierzałem opuszczać gardy. Zważałem na wszystko, nawet na najdrobniejsze drgania pod moimi stopami. Byłem aż nadto zapobiegawczy, jednak miałem nadzieję, że mi się to opłaci. Mimo wszystko nadal regenerowałem chakrę i nie miałem zamiaru przerywać. Czułem się coraz lepiej a moje siły wracały mimo spaceru. Lubiłem spacerować, mogłem wtedy rozmyślać. Jednak teraz nie było na to czasu. Gdy dotarłem na miejsce bacznie zacząłem się rozglądać.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Przechodziłem właśnie obok legendarnego krateru, który był pozostałością po wielkiej walce między dwoma ninja z dwóch przeciwnych sobie klanów - Senju oraz Uchiha. Niejaki Katsuro zmierzył się tutaj z Masaru i to jest jedyna pozostałość po ich walce - śmierć i zniszczenie. Trudno przejść koło czegoś takiego obojętnie... *To musieli być potężni ninja, żeby zrobić taki chaos w jedną chwilę.... - pomyślałem sobie z trudem przełykając ślinę i ruszając czym prędzej naprzód. Nie chciałem paść ofiarom mojej zbyt bujnej wyobraźni i przesiedzieć tutaj połowy dnia, zastanawiając się nad niezbyt istotnymi faktami... To jednak mi nie groziło, gdyż zbliżałem się już do końca tej prowincji. Na szczęście.

[Seiki zt -> Shisou -> Rzeka]

Genki znalazł się na dnie krateru i w końcu dane mu było skonfrontować się ze swoimi ostatecznymi przeciwnikami. Kiedy tylko się podniósł, zauważył w odległości kilkudziesięciu metrów od siebie trzech groźnie wyglądających osobników w czarnych ubraniach i kapturach, które odsłaniały jedynie małą część twarzy. Co prawda jeden z nich, wyglądający na ledwo żywego nie wyglądał tak strasznie.
- Czy naprawdę musiało mu tak długo zejść? Przez utrzymanie tego GenJutsu wyzbyłem się wszystkich sił, a moja chakra jest na wyczerpaniu... - powiedział wycieńczony jeden z nich.
- Poradzimy sobie w dwójkę, w końcu to tylko dzieciak. - skomentował drugi.
Samotnik nie zdążył z ucieczką, po pierwszym kroku po dość stromym zboczu, jeden z nieznajomych rzucił na ścianie przed Wyznawcą Jashina notkę wybuchową, która od razu zaczęła się zapalać i za kilka sekund eksploduje.

Ostatnio edytowany przez Straznik 4 (2012-09-01 13:27:34)

Genkiemu nie pozostało nic więcej, jak tylko walczyć z pozostałą dwójką i ewentualnie rozprawić się z użytkownikiem GenJutsu zanim zregeneruje chakrę i znów wplącze się do walki. Był dopiero początkującym, niezbyt szybkim ninją przez co eksplozja rozerwała część jego ubrania, nieco parząc ramię chłopaka. Na szczęście jego życiu to nie zagrażało, a jedyny dyskomfort polegał na dużym pieczeniu w paru miejscach.
- Zostawcie go mnie. - powiedział jeden z nich.
Wysunął z pochwy katanę, która warto wspomnieć miał każdy z napastników, szarżując w kierunku Samotnika, a kiedy był dostatecznie blisko wykonał cięcie z góry celując w głowę Genkiego. Tymczasem pozostała dwójka przyglądała się wszystkiemu i nie wyglądało na to, żeby mieli się póki co włączyć.

Samotnik póki co widocznie postawił na obronę, pomimo iż jego broń opierała się głównie na ataku do czego doszedł jego przeciwnik.
- Nieźle, ale wynik tej walki jest z góry przesądzony. - powiedział, wymieniając spojrzenie z naszym protagonistą, a może antagonistą?
Widać było, że zakapturzony oponent ma wprawę w walce kataną, jako, że jego miecz był łatwiejszy w opanowaniu i ze względu na budowę i rozmiar szybszy, cofnął go i korzystając z tego, że Sanjin no Ogama Genkiego była uniesiona do góry, postawił wszystko na jedną kartę z zamiarem przebicia na wylot chłopaka. Ale czy naprawdę kosa Wyznawców Jashina to broń, którą można lekceważ? Być może Samotnik pokaże jaką siłą dysponuje jego oręż...