Ninja Clan Wars

Wystarczająco wiele czasu zmarnowałam w tym miejscu pogodzona z tym że ninja od żab prędko tu nie powróci postanowiłam odpuścić śledzenie jego towarzyszy. Przez  tą całą sytuację zapomniałam nawet po co przybyłam na wyspę. Wędrując bez celu po ulicach miasta, za wszelką cenę starałam sobie przypomnieć. Czas znaleźć statek i opuścić wyspę. Na samą myśl o kolejnej podróży morskiej robiło mi się nie dobrze, pocieszające jednak że tym razem cel mojej podróży jest znacznie bliżej. Statek nie wyglądał zbyt imponująco, ale w końcu nie ma znaczenia czy będę spędzać czas przewieszona przez burtę jakiejś łodzi rybackiej czy luksusowej łodzi.

[z/t---> Yu no Kuni   ]

Ostatnio edytowany przez Arisa (2012-03-19 19:59:13)

Tak jak Mei mnie poprosiła PODSZEDŁEM (zeskoczyłem z dachu dwa posty temu ) bliżej niej i małej Nany. Słysząc, że Namikaze mnie przedstawia pomachałem w kierunku nowej znajomej i wyrwało mi się krótkie:
- Yo - natomiast kilka chwil później przybył Uchiha, którego nie zdążyłem poznać. Jego słowa lekko mnie rozbawiły, co dało się zauważyć.
- Przedstawię się sam, spokojnie. Rokutaro Fujimaki, Wyrzutek. To nie tak, że uciekam... Chciałem by Mei miała spokój przy rozmowie... - usprawiedliwiłem się. Cóż, może wyglądało to jak ucieczka ale takiego zamiaru nigdy nie miałem. Między czasie poprawiłem swój zwój na plecach, zastanawiając się jak będzie wyglądało pierwsze przywołanie małpy.

Mei spoglądała na odchodzącą Nanę, po czym zbliżyła się do Ichitsu.
- Zanim wytrenuje się w FuuinJutsu, może trochę zlecieć... Takashi wie o wszystkim, pomoże nam... Kiedy wróci poproszę go, żeby pomógł w pierwszym etapie. Spotkajmy się za siedem dni w Enko. Szukaj mnie przy bramie do wioski, będę czekała. - Powiedziała najważniejsze co miała do powiedzenia. Po chwili ciszy dodała.
- Jest kilka nowych rzeczy, które chcę ustalić, ale to już przy Takashi'm. Tymczasem ja wracam do Enko. Pilnuj Nanę i przeproś ją ode mnie, że nie pożegnałam się znowu. - Powiedziała ostatnie zdania idąc w stronę portu. Po czym zwróciła się do Rokutaro.
- Idziesz ze mną?... -Po tym bez czekania na przyjaciela udała się na statek.
[z/t --> Yu no Kuni/Miasto portowe]

Spojrzałem na odchodzącą Mei i Rokutaro. Nie zdążyłem sam się przedstawić. Nie wiem czy to dobrze czy niedobrze. Ważne, że teraz mam chwilę spokoju. Nana jeszcze nie wróciła ze swoich zakupów.
- Ta, cukierki... - Pomyślałem, po czym wskoczyłem na dach jednego z budynków. Tutaj miałem całkowity spokój i mogłem przygotować się do kolejnego poważnego i dającego całkowicie nowe możliwości - treningu.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Basai

Po wszystkim zeskoczyłem na ulicę i zacząłem wyczekiwać Nany. Chciałem już wyruszyć w drogę, jednakże jej nieobecność mi to uniemożliwiała. Nie mogłem iść bez niej. Usiadłem na jednej z ławek, po czym się wyciszyłem. Czekałem ciągle na małą.

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-03-21 20:17:04)

Gdy tylko zobaczyłem Nanę, która obładowała się wszelkiej maści sprzętem, ta od razu posmutniała. Wiedziałem co jest tego powodem. Dziewczynka podeszła do mnie i się wtuliła. Nigdy nie doświadczyłem takiego zachowania ze strony ogólnie przedstawicielek płci przeciwnej, nie w moim przypadku. Nie byłem jednak zaskoczony jej zachowaniem.
- Oj... Mei powiedziała, że musiała już wracać do domu i że przeprasza za brak pożegnania. - Powiedziałem, ale po chwili dodałem. - Widzę, że fajne "cukierki" sobie kupiłaś. - Przy czym się zaśmiałem. Dawno nie czułem takiej bliskości ze swoimi znajomymi.
- Czemu wciąż myślę o treningach z tobą, Matsuo-sensei? Czemu mimo tego, że niemal wyprałeś mnie z emocji nadal chcę trenować u twego boku...? - Pomyślałem, po czym wziąłem Nanę na barana.
- Wracamy do Kraju Ognia. Zaczepimy o Tanechigai, dawno mnie tam nie było. - Powiedziałem do małej, po czym ruszyłem do portu i razem z małą wsiedliśmy na prom do Uzu no Kuni.
z/t obojga -> Yu no Kuni/Miasto portowe

Ostatnio edytowany przez Ichitsu (2012-03-20 19:45:03)

- W końcu... - powiedziałem, tocząc się po mieście. Było to miejsce do którego nie chciałem już wracać przez dłuższy czas - niestety, widocznie nie było to możliwe. Nagle usłyszałem Mei nawołującą Takashiego. Podszedłem do niej i z miną której pozazdrościłby nie jeden psychopata powiedziałem:
- Nie poczekałaś na mnie... - a chwilę później wylądowałem na ziemi. Nie miałem nawet wystarczająco siły by stać. Nadal jednak kontaktowałem ze światem zewnętrznym. Wyrwało mi się nawet "Jaki ten chodnik jest... miękki..."

"Byłeś taki wolny" cóż... Nie była to moja wina, że to Mei urodziła się w klanie Namikaze. Ja w sumie nie potrzebowałem tego do szczęścia. Ot, było dobrze tak jak było.
- Statki były właśnie najlepszą częścią... Nie rozumiem, jak możesz nie lubić nimi pływać. - odpowiedziałem Mei, siadając i przyglądając się Mei. Zastanawiałem się co takiego chciała stworzyć dziewczyna, próbując wezwać Wielkich Sage. Zwój miała trochę dłużej ode mnie, a chciała wezwać już najsilniejsze Żaby. Pokiwałem tylko głową i westchnąłem. Widać Mei naprawdę nie mogła się doczekać spotkania z Takashim. Takie zachowanie, moim skromnym zdaniem, wychodziły poza relację mistrz-uczeń. Ale mnie mało to obchodziło. Położyłem się na jednym z dachów i zacząłem się wygrzewać czekać na jakiś efekt. Kiedy usłyszałem znajomy dźwięk pojawiania się summona, odwróciłem się w stronę dziewczyny. Zauważyłem, że na jej barkach znajdują się już Żabi Sage. Machnąłem tylko w ich kierunku ręką, na nic więcej po prostu nie miałem siły.

Ostatnio edytowany przez Rokutaro (2012-03-23 19:43:04)

Kiedy dym opadł Takashi od razu rzucił się na Mei. Shima zdążyła zeskoczyć z jej ramienia. Kiedy mistrz przytulił  Mei, tak również to zrobiła, jednak nic nie powiedziała, zrobiła się tylko czerwona, po czym puściła go, kiedy ten ruszył w stronę Rokutaro.
- A więc to jest twoja uczennica... Cóż, muszę przyznać, że zrobiła kawał dobrej roboty przywołując nas bez twojej pomocy, jeszcze pierwszy raz... Jestem Fukusaku, a to Shima. - Powiedział wskazując na swoja żonę, po czym ta uśmiechnęła się tylko.
- Dziękuję, będę mogła liczyć na waszą pomoc w przyszłości? - Zapytała, po czym żaby kiwnęły głową i wskoczył na ramiona dziewczyny. Tym razem Namikaze spojrzała na mistrza.
- A więc już jesteś... Nie mogłam się doczekać, było trochę nudno, zdążyliśmy odwiedzić Enko i nauczyłam się techniki. A odkryłam jeszcze, że Rokutaro wlecze się jak żółw. - Powiedziała posyłając oczko przyjacielowi, lekko żartując z niego.

-Ja też tęskniłem, bardzo. - tych słów użyłem w odpowiedzi na słowa Mei, po czym zaśmiałem się z komentarza na temat Rokutaro.
-Eeee tam, nie gadaj. Udało ci się, co świadczy o tym, że jednak sobie radzisz. Jesteś silny... Wyjątkowy... - patrzyłem na niego, po czym przerzuciłem wzrok na Mei, stojąc między wszystkimi. -Jak my wszyscy. - skończyłem, te słowa odnosiły się do całej naszej trójki, interpretacje pozostawiam im.
-Powiedzcie... Jak trening? Ja nauczyłem się tak wielu rzeczy, stałem się o wiele potężniejszy, czuję, że już niedługo będę zdolny osiągnąć swój cel. - mówiłem ciągle uśmiechnięty.
I dopiero po tej wypowiedzi zdałem sobie sprawę, że zarówno Rokutaro jak i Mei nie znają jeszcze mojego celu życiowego i w ogóle mało wiedza o mojej przeszłości i tym podobnych. Liczę jednak na to, że nie będą chcieli drążyć tego tematu, zwłaszcza nie teraz.
-Fukusaku, Shimo, bylebyście im nic nie pisnęli. A jeżeli chodzi o nas wszystkich, cieszę się, że tak teraz wygląda nasza drużyna. Czcigodni... - zwróciłem się znowu bezpośrednio do Żabich Sage. -Mei to wspaniała dziewczyna, pomagajcie jej jak tylko możecie, a w najgorszych warunkach wzywajcie mnie, wiecie jak dużo potrafię. - zaśmiałem się. -Tylko ani słowa. - spoważniałem na dosłownie sekundkę.
Żaby tylko kiwnęły głową, uśmiechając się.

- Spokojne, nie mamy zamiaru o tym z nikim gadać... - Powiedział Fukusaku, po czym zdziwiona Mei spojrzała to na żabę to na mistrza. Wiedziała, że ten coś ukrywa, ale czy coś dobrego, czy może złego? Zresztą nieważne, ktoś taki jak Takashi nie mógłby według niej zrobić nic złego.
- Nauczyłam się techniki pieczętującej, no i nieco polepszyła się moja kondycja, wytrzymałość i szybkość. Nie wiem, czy jest to spowodowane kekkei genkai, ale czuję, że co chwilę jestem szybsza. - Mówiła z uśmiechem, po czym spojrzała na Rokutaro, zdziwiło ją jego zachowanie. Dopiero po chwili domyśliła się, że w końcu mogła urazić wyrzutka.
- Przepraszam.... - Powiedziała w jego stronę, po czym spojrzała w ziemię. Nie pomyślała, że mogłaby tak bardzo urazić go, ale w końcu jest wyrzutkiem, nie posiada czegoś takiego jak kekkei genkai, więc niestosownym było przy nim się tym przechwalać. Po chwili uniosła głowę i spojrzała na przyjaciela.

Mei słuchała mistrza, kiedy ten mówił na temat żab widać było na jej twarzy zdziwienie i rozczarowanie.
- Jesteś silniejszy, a więc może lepiej by było, gdyby ktoś słabszy posiadał takich silnych towarzyszy... - Powiedziała to spoglądając w bok z lekkim fochem. Byłą nieco rozczarowana tym aktem, dopiero po chwili Mei spojrzała w oczy mistrzowi.
- Tak właściwie... Znamy się, usłyszałeś nieco o mojej przeszłości, znasz moje problemy, ale tak naprawdę ja nie za-wiele wiem na twój temat... Może opowiesz nam nieco o swojej przeszłości? - Zapytała z zaciekawieniem na twarzy.

Słuchałem wszystkich uważnie, najpierw Mei, potem Rokutaro, zastanawiając się nad odpowiednim doborem następnej partii słów. Żabi Sage nie będą nam raczej potrzebni, więc najlepiej byłoby, gdybym je odesłał, ale to nie ja tu je przyzwałem, więc się nie mieszam.
-Droga uczennico... - zacząłem w dość ciekawy sposób, nieco ironizując nawet. -Właśnie dlatego, że jestem silniejszy, Fukusaku i Shima będą u mojego boku, by jeszcze bardziej mnie wzmocnić. Taka jest moja decyzja i nic jej nie zmieni, zresztą, to nie tylko moja decyzja. - żaby pokiwały głowami dając potwierdzenie.
-Co do mojej przeszłości... - zacząłem temat, którego nie chciałem teraz zaczynać. -Dowiesz się w odpowiednim czasie. - spoważniałem, po czym wymusiłem uśmiech.
-Bądź wyrozumiała, nie o wszystkim chcę mówić, nie chcę sobie o wszystkim przypominać, kiedy będę gotowy i zbiorę myśli, na pewno wam powiem. - spojrzałem a to na chłopaka, a to na żabich Sage.
-Mei, ja bym już odesłał Żabich Sage, nie ma po co ich tu trzymać. - odezwałem się jeszcze.
-Ahh, skoro już przy tym jesteśmy, tak w razie czego... Proszę. - Shima podała mi dwie dość duże torby ze szczelnie upakowanym jedzeniem. -Mówiłeś, że ci smakuje, a to pożywienie jest bogate w składniki odżywcze, da wam sił na długi czas. - uśmiechnęła się Shima, jej mąż razem z nią, podziękowałem szczerym uśmiechem od ucha do ucha, bo choć to robale, to i tak kuchnia Żabiej Sage mi smakowała.

Tak jak myślałem, Takashi przyjął taką samą zasadę opowiadania o swoim życiu jak ja lub nie miał po prostu ochoty dzisiaj o tym rozmawiać. Kiedy Mei pierwsza ruszyła do gorących źródeł, powiedziałem do Takashiego
- W czasie twojej nie obecności... Nie wydarzyło się nic podobnego co miało miejsce wtedy w walce. - sam później wskoczyłem na dach. Mi stanowczo wystarczył odpoczynek na dachu, nie potrzebne mi były do tego gorące źródła. Kiedy dotarłem na odpowiadającą mi wysokości, wyjąłem zwój i zacząłem go czytać. Musiałem się czymś zając, żeby nie myśleć o tym, co przed chwilą było dla mnie oznaką, że jestem kimś gorszym.

Mei siedziała sobie w wodzie do klatki piersiowej. Kiedy usłyszała, że Takashi idzie przeszły ją dreszcze, po czym zanurzyła się po brodę. Zrobiła się cała czerwona spoglądając na mistrza, po czym odezwała się.
- Rokutaro nie przyszedł? - Po tym pytaniu zaczęła się przyglądać Takashi'emu.
- Tak... Przynajmniej będziemy tu sami... - Pomyślała zadowolona w duchu, po czym powoli prawie niezauważalnie zaczęła się przysuwać do mistrza. Kiedy była już naprawdę blisko zatrzymała się, cała czerwona jak pomidor, lekko się trzęsła z nerwów, po czym przysunęła się jeszcze raz, niestety tym razem troszkę za mocno, przez co ciała zderzyły się. Mei w jednej chwili zamarła spoglądając w wodę.

Aktualnie posiadam na sobie tylko i wyłącznie kąpielówki, więc moje mięśnie prezentują się wyśmienicie, ale przecież to bez różnicy, jesteśmy w oddzielnym basenie, tylko ja, Mei i Rokutaro, ale ten se siedzi gdzieś dalej, może to i dobrze? Kiedy już byłem w wodzie to po jakimś czasie poczułem Mei obok siebie, bez zastanowienia chwyciłem ją w tył głowy i lekko, delikatnie podtopiłem, tak dla żartu, delikatnie, wiadomo. Sam siedziałem i nie zmieniałem pozycji, w sumie nie wiem czy oparłbym się, gdyby Namikaze zaczęła mnie ciągnąć pod wodę, czuję się taki zrelaksowany, że łoj.
-Rokutaro, coś jest nie tak? - spytałem w myślach kątem oka samego siebie. -Obym się mylił. Jak najszybciej trzeba trenować, dlatego po odpoczynku od razu zmieniamy pozycję. Jednak znudził mi się już pobyt na Tsuki no Kuni, kupię co trzeba i wyruszamy, dopiero weźmiemy się za trening.

Najwidoczniej Mei odebrała to zbyt poważnie, ale to nic, przecież to nic nie znaczący żar.
-Wiesz, jesteś słodka jak się złościsz. - uśmiechnąłem się do dziewczyny, jednocześnie podpływając blisko niej.
Złapałem ją prawą ręką za jej dłoń, natomiast lewą objąłem ją. Miałem ochotę się przytulić, ot to, wystarczy sam fakt, że po tym tygodniu byłem stęskniony i to cholernie. A tak poza tym, czuję ogromne zmęczenie, nie wiem czym wywołane, ale tak jest i tyle.
-Jak się zrelaksujemy, wyruszymy. Wieczorem się ogarniemy, wyruszę do sklepu, a podróżować będziemy nocą. Musimy znaleźć nowe miejsce na spędzanie czasu, te okolice już mi się przejadły. Czeka nas parę treningów, zarówno ciebie chcę czegoś nauczyć, Mei, jak i ciebie, Rokutaro. - mówiłem głośno, by dwójka moich uczniów mnie usłyszała.
-Nie mamy całego dnia, jeszcze kilka godzin i wyruszamy, jeszcze dzisiaj. - dodałem spokojnie.

-Ehh. - westchnąłem, czując niezręczną sytuację.
-Ruszamy. - powiedziałem, kilka dobrych godzin już minęło.
-Najpierw pójdę do sklepu, ale szybko się uwinę. - dałem jeszcze znać.
-Za pięć minut przed budynkiem gorących źródeł. - powiedziałem i wyruszyłem do odpowiedniego pokoju.
Z pokoju zabrałem swoje rzeczy, najpierw się ubrałem i porządnie przygotowałem. Musiałem coś zrobić, zwłaszcza, że zamierzałem wziąć się za moich uczniów. Trening rozpocznę raczej od walki, szybko wyruszę, muszę być pierwszy, żeby ich złapać, ale najpierw sklep, muszę coś kupić, na przyszłość. Przygotowałem się bardzo dokładnie i ruszyłem, do sklepu.
-Mei , Rokutaro... - zacząłem o nich rozmyślać.
Złożyłem pieniące już odliczone schowałem do kieszeni, a sam ruszyłem do sklepu ze złączonymi dłońmi w specjalny sposób, zamierzałem przyzwać Dwójkę Wielkich Sage.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

[zt -> Sklepy]

Ostatnio edytowany przez Takashi (2012-03-24 18:56:11)

W taki oto sposób mężczyzna w bardzo krótkim czasie przeniósł się od budynku kowala do centrum tutejszego miasta. To co jednak zobaczy, wcale nie ucieszyło go. Wyglądało na to, że nie tego oczekiwał to tutejszym centrum życia mieszkańców. Mimo wszystko trochę tutaj pochodził i pozwiedzał.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Po tym długim błąkaniu się bez większego celu, postanowił udać się do najbliższego baru. Od zawsze ubóstwiał takie zakątki. Mógł w nich niemalże dowiedzieć się o wszystkim, a i czasami poznać interesujących ludzi oraz wypić i zjeść coś godnego.

Akcept by Basai

[z/t ---> Karczma "Złoty Kunai"]

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-03-27 22:13:51)

Na początku nie podobała mi się perspektywa walki wśród tłumu, jednak Miyaguchi rozwiał moje obawy, separując od nas ludzi, po czym oznajmił mi, że mam zaatakować pierwszy.
- Skoro tak wolisz... - skomentowałem.
- Używa piasku i molochów, które zapewniają mu idealną ochronę, muszę zaatakować w odsłonięte miejsce, tak by piasek nie zdążył się ukształtować. Mam pewien plan, ale najpierw sprawdzę, jak prędko się porusza. - pomyślałem.
Dobyłem katanę i aktywowałem Sharingan'a z dwoma łezkami. Klinga zaczęła się intensywnie nagrzewać, aż przybrała idealnie biały odcień.
- Zaczynam! - powiadomiłem oponenta.
Ruszyłem z pełną prędkością, na tyle szybko, że widać było jedynie smugę pędzącą w kierunku Sabaku.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

- Kuso... Jego piasek jest szybszy ode mnie. Jednak będę musiał użyć tej taktyki. - myślałem odlatując.
Wbiłem rozpaloną katanę w ziemię momentalnie się zatrzymując. Natychmiast zacząłem biec w stronę Miyaguchi'ego, jednak tym razem zakreślając coraz węższe okręgi. Kiedy dzieliło nas około 30 metrów zatrzymałem się i złożyłem szybko jedną pieczęć.
- Doku Kiri! - krzyknąłem wydmuchując ogromną chmurę fioletowego dymu.
Sabaku nie mógł mnie dostrzec, a ja bez chwili czekania rzuciłem się w miejsce w którym stał i podskakując, jedną ręką zaatakowałem go w odsłoniętą w tej chwili głowę.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]