Ninja Clan Wars

       To było inne, inne od tego co widziałem wcześniej. Wizyta w czyimś ciele, o ile tak można to nazwać, zdarzyła mi się już wcześniej gdy przypadło mi pomóc liderowi Shinsaku w opanowaniu mocy zaklętego w nim Bijuu. Spodziewałem się podobnego widoku. Z początku miała być pustka a później powolna kreacja świata za pomocą umysłu Kanabiego. Myliłem się. Wszystko było nowe, zarówno dla mnie jak i dla rozdartego na pół Uchihy. Dwie sylwetki, niezwykle podobne do siebie, stały wpatrzone to w podobiznę to w lustro. Objąłem wzrokiem te same punkty, słysząc jak naprzemiennie myśli obojga zamieniają się w dźwięk. Choć nie czułem presji i przymusu walki o pozostanie w tym miejscu, opanowała mnie dziwna konsternacja jakby udzielając się od dwóch obecnych tu istot. Byłem świadom wszystkiego i pewny, że mogę nagiąć zasady działania świata lecz przez krótki moment me ciało związał paraliż, rozkazując mi patrzeć. Gdy uwolniłem się z "więzów", upolowałem wzrokiem Kanabiego, który myśląc że nie słyszę jego głosu, planował ukrycie. Postawiłem kilka kroków przed siebie a tafla wody, po której zmierzałem, reagowała niczym prawdziwa, delikatnymi falami uciekając dookoła stóp. Echo tupnięć, rozbijało się po całej przestrzeni jakbym wkroczył do niekończącej się jaskini. Korzystając z możliwości, chociaż częściowej manipulacji tym światem, przymrużyłem oczy by po ich otwarciu, pojawić się pomiędzy dwoma personami. Teraz byli na wyciągniecie ręki, lecz nie łapałem ich. Zwróciłem się w stronę mrocznej strony Skuttera by siłą nadaną mi przez samego siebie, nie pozwolić mu uciec a przynajmniej dopóki nie pojmie gdzie się znajduje.
        - Czym jesteś? - Dźwięk słów pofrunął we wszystkie strony, być może przypadkowo wwiercając się w umysł Kanabiego. - Czego chcesz?

       Byt stworzony jedynie z chakry? Zbyt dużo nowości jak na ostatni czas. Sam chłopak wydawał się być wystarczająco intrygujący ale jego pasożyt to wyższa liga. Mimo wszystko intuicja mnie nie zawiodła gdy zakładałem osobną istotę żyjącą w ciele Uchihy. Muszę przyznać, że zaskarbił sobie moją uwagę, opowiadając o swoim jestestwie. Potężny shinobi, pamiętający początki powstawania klanów by później obserwować je za pomocą oczu swoich "pojemników". Chodząca skarbnica wiedzy, choć strzelam, że nie jest skory do podzielenia się nią. Wywnioskowałem to oczywiście po jego nastawieniu i groźbach jakie wykierował we mnie oraz mój klan. Walka z czystą chakrą brzmi jak totalne szaleństwo. Nikt normalny albo świetnie przygotowany nie byłby w stanie choć zagrozić takiemu oponentowi. Na jego nieszczęście miałem w zanadrzu coś co może go unieszkodliwić, oczywiście jeżeli wszystkie warunki zostałyby spełnione. Tymczasem rozejrzałem się po wykreowanej przestrzeni, próbując dostrzec jakąś próbę manipulacji. Nie odczuwałem nacisku ani żadnej siły, która mogłaby przełamać moją kontrolę sharingana. Czyżby Kanabi jedynie się przechwalał? Mimo, że nie lubię niedogodności i problemów, wyzwania budziły we mnie dreszczyk ekscytacji. Tak było i tym razem. Podświadomie chciałem drażnić byt stworzony z chakry by ten ukazał mi swe możliwości. Szybko jednak pojąłem, że w tym wszystkim udział bierze również Bogu ducha winny Skutter. Nie mogę ryzykować, że biedak straci życie przez moją ciekawość. Czas było odpuścić i uratować chłopaka od pasożyta przynajmniej na jakiś czas.
        - Muszę przyznać, że zaciekawiłeś mnie.-- przerwałem, spoglądając na lustro. Zerkałem na postać Skuttera oddzielonego od nas przez szklaną powłokę, tak jakby biedak nie mógł przekroczyć drzwi, prowadzących do głównej sali, w której odbywa się impreza. Był teraz jakby nieaktywny. Kanabi przejął kontrolę, to też znajdował po tej samej stronie co ja, którą nazwałbym "świadomością". - Odpuszczę Ci na jakiś czas. Nie zrozum mnie źle, nie jestem typem człowieka, który nie docenia swojego przeciwnika ale nie jesteś dla mnie większym zagrożeniem niż bijuu, czy ludzie których spotykałem na swojej drodze.- Dopowiedziałem, powracając wzrokiem na starożytnego pasożyta. Wydawał się być dziki oraz pełen pasji w powolnym acz sukcesywnym docieraniu do celu. Przez myśl przeszło mi zapytanie; jak sam zareagowałbym na taką istotę i czy mógłbym ją odeprzeć zanim zajęłaby fotel obok mojego Ja? Rozmyślenia przerwał błysk lustra, przypominający mi o tym po co tu tak naprawdę przybyłem. - Póki co, czas na Ciebie. Skutter musi od Ciebie odpocząć.
       Czerwone oczy zadrżały delikatnie, serwując nieświadomemu Kanabiemu nowe ilustracje. Genjutsu wprowadziło chakrowy byt w wizję, w której to on jest po drugiej stronie lustra, podmieniając się miejscami z młodym Uchihą. Miało to sprawić by Kanabi faktycznie uwierzył, że został przeniesiony przez co jego świadomość, samoczynnie przeżuci go w jego własnym wykreowanym świecie na drugą stronę - nieświadomości. Biedakowi chwilę zajmie pojęcie, że nie jest już zależny od mojej techniki a jedynie od swojego pojmowania. Sposób nieco zawiły, i nie wypróbowany przeze mnie dotychczas, lecz jego powodzenie może okazać się dla mnie bardzo przydatne w przyszłości. Skutter powinien odzyskać dzięki temu kontrolę nad sobą i to na jakiś czas bez nieproszonych występów.

Skutter, sesja prosta #19

Nauka o żywiołach Jin i Jang to tematyka zostawiana zazwyczaj na późniejsze lata edukacji ninja, zazwyczaj uczniom dość problemów sprawiają same żywioły podstawowe. Niezależnie od złożoności zagadnienia, jest to gałąź niezwykle ciekawa i wprost czekająca na zbadanie. Mówi się na przykład, że żywota Uchihów nieodłącznie związane są ze sferą umysłu, Yin, wszak stanowiącą siłę napędową genjutsu. Na swój sposób fakt ten okazał się bardzo fortunny dla dwójki czarnowłosych w jaskini, ponieważ genjutsu kształtuje umysł na tyle, na ile jest możliwe kształtowanie czegoś nienamacalnego. To, co Yocharu określił jako zamiar wmanewrowania Kanabiego w iluzję, wcale nie okazało się takim w świecie, w którym tkwili, równie niematerialnym jak obecność ambasadora. Upraszczając - słowo ciałem się stało - dla każdego przebywającego w głowie Skutteru złudzenie zamierzone przez Yocharu przybrało jak najbardziej dosłowną formę. Kanabim szarpnęło w tył, aż jego kończyny zdały się zatrzepotać od oporu powietrza, niczym warkocze komety. Pasożyt ze sporym impetem uderzył w lustro, wprowadzając je w szalony ruch obrotowy wokół poziomej osi je stabilizującej. Gdy obłędna karuzela zakończyła swój pęd, na tafli wody między lustrem i Yocharu leżał oryginalny rezydent tej przestrzeni umysłowej, Skutteru.
Całość scenki była widoczna w pełni tylko dla osoby zwanej dla wygody narratorem, ponieważ wraz z lustrem, cały ten umysłowy świat wpadł w obłędny pląs, tracąc kształt i przestrzeń. Po chwili sytuacja zaczęła wyglądać podobnie - Yocharu na nogach, Skutteru na ziemi - acz w przyjemnie bardziej znajomej okolicy. Samotna kropla wody skapnęła ze stalagmitu na czubek głowy chłopaka, ponaglając do powrotu do rzeczywistości.

       Wszystko dookoła zdawało się wirować gdyby nie to że trzymał mnie klon Yocharu to bym dawno upadł na ziemię każdy krok sprawiał mi wiele trudu jak i również utrzymanie przytomności miałem dziwne uczucie w głowie i nie mogłem połapać myśli jakieś wspomnienia których nie znałem przeplatały się z tym co pamiętałem. Nic z tego nie rozumiem. Nagle w momencie gdy mieliśmy opuszczać miejsce w którym klon Yocharu mnie podniósł przypomniało mi się coś.

      -P...Pod głazami..... coś jest.-wyszeptałem resztką sił.

      Czułem jeszcze potężniejsze zawroty głowy po wypowiedzeniu tych słów chyba nie wytrzymam i stracę przytomność. Jedna myśl ciągle siedziała w mojej głowie jaki stosunek mają do siebie Kazunari oraz Yocharu? Obydwoje jak widać wiedzą o tym miejscu ale nic nie wiem o ich relacjach.

        Sprawnie skierowałem swe kroki ku potencjalnej pozycji Shina, chcąc szybko dołączyć do paczki. Nie chciałem by dzieciaki nabrały podejrzeń by móc łatwiej wtopić się w tłum. Zanim na dobre zdążyłem opuścić kryjówkę, oczom mym okazał się przybrany syn, a przynajmniej za takiego mogłem go uważać. Zrozumiałem, że ekipa rozeszła się w swoich kierunkach, wykrzywiając usta w lekki grymas gdy młodzian postanowił nieco ponabijać się z mojej przybranej tymczasowo formy. "Odpufnąłem", ujawniając światu swoje prawdziwe oblicze, patrząc na Shina już z wyższej o kilkadziesiąt centymetrów perspektywy.
        - Myślałem, że jeszcze muszę chwilę się wtopić. - próbowałem się wyratować, bo zamiana w samego siebie z przeszłości, okazała się całkiem relaksująca - Tak, musimy wracać i wypocząć. Chce mieć świeżą głowę jutro. - Nawet nie zastanowiłem się, czy chłopak nie weźmie tego zbyt dosłownie. Odwracając się w kierunku kryjówki, ruszyłem w towarzystwie młodocianego. - Jeden z Uchiha nieco zabłądził. Jest teraz w siedzibie pod opieką Miyuki. - Skutteru, bo oczywiście o nim mowa, był tak samo intrygujący co niebezpieczny. Chciałem jak najszybciej powrócić do siedziby aby dalej kontrolować sytuację. W chwili obecnej, problem został wyciszony ale nie miałem doświadczenia z czymś podobnym, więc określenie czasu w jakim Kanabi się zregeneruje było niemożliwe. Nie mogłem trzymać go tak blisko Shina i Miyuki, bo choć oboje byli wytrwali i dzielni, z mroczną siłą, rzekomo starożytnego ninja, nie poradziliby sobie, zwłaszcza że sam nie mam pewności czy ja dam radę. W chwili tej postanowiłem jednak wyciszyć myśli i w spokoju wrócić do kwatery lecz mózg intensywnie zarejestrował nowe informację, jakbym przeczytał książkę całą w ułamku sekundy. Klon znalazł pasek przywalony kamieniami, który przypominał wybitnie ten noszony przez martwego już towarzysza z klanu.
       Nieświadomie przyspieszyłem kroku, zmuszając chłopaka do szybszego poruszania kopytkami. Wiem, że jego nadpobudliwość, tak normalna w tym wieku, wprawiała go w radosny bieg lecz w pewnym momencie tempo jakie narzuciłem, powodowało że Shin widział mnie bardziej jak zjawę, która rozmywa się, by pojawić się kilka metrów dalej i tak w kółko. Dopiero gdy dotarłem do wejścia prowadzącego w głąb kamiennych korytarzy, rozejrzałem się w poszukiwaniu chłopaka. Widząc jak ledwo nadrabia tempa, kiwnąłem głową, delikatnie marszcząc brwi. - Przepraszam, zamyśliłem się. - Odrzekłem, prowadząc już stały unormowany krok aż do samej siedziby.

Theme for Zangetsu

       Gdy dostrzegłem już główną bramę, prowadzącą do środka kondygnacji, kiwnąłem w stronę młodzieńca.  - Zamelduj się u Miyuki. Ja zaraz przyjdę. - Tym razem już całkowicie celowo rozmywając się chłopakowi jak za użyciem Shunshin no jutsu. Powędrowałem do pokoju, który wybrałem na swój już ponad dziesięć lat temu. Otworzyłem szeroko drzwi, dostrzegając na stoliczku zapełnionego zwojami, pasek. Chwyciłem go w dłoń, aktywując sharingana jakby chcąc dostrzec jakieś ślady chakry po jego ostatnim nosicielu. Byłem pewny do kogo należał ale czyn ten miał mnie jeszcze bardziej upewnić w tym przekonaniu. Brak poszlak nie wzbudził we mnie nadziei. A więc Zangetsu nie rozmył się w powietrzu ani nie zginął w walce o lepsze jutro klanu. Nieszczęśliwiec zginął pod niestabilnym, skalnym sufitem, chcąc wyruszyć w kolejną podróż i wyruszył w tą ostatnią. Zacisnąłem dł