Ninja Clan Wars

No i stało się. Ayatane, który od razu podejrzewał, że kobieta jest tak naprawdę wabikiem, w końcu opuścił gardę i dał się ogłuszyć. Dalej poszło szybko, aż w końcu młody Yuki znalazł się gdzie się znalazł. Jego kończyny zostały skrępowane nićmi i zupełnie nie mógł nimi poruszać. W myślach samotnik przeklinał się za swój brak rozwagi, jednak po chwili doszedł do wniosku, że sytuacja ma dobre strony. Co prawda pierwszą potyczkę wygrali bandyci, ale teraz to Ayatane mógł zaatakować z zaskoczenia. O wiele lepiej wyobrażał sobie walkę w budynku, niż w ciemnym lesie, gdzie na każdym kroku mógł czaić się wróg.
Zanim Yuki mógł w ogóle przystąpić do jakichkolwiek działań, musiał wydostać się z więzów. Nici nie pozwalały bowiem na żaden ruch rękoma, które niezbędne były do ataku. Chłopak bezszelestnie przetoczył się na plecy. W tej pozycji zaczął wcielać w życie plan, który narodził się w jego głowie parę sekund wcześniej. Ayatane szybko skupił odpowiednią ilość chakry w obydwu kończynach górnych; w tym momencie woda, znajdująca się w całym jego ciele, zaczęła kumulować się w ramionach. Nie trwało to jednak długo. Po chwili całe jego ręce przemienione były w wodę i swobodnie przeniknęły przez więzy. W wyniku tego, nici obluzowały się, zaś zmaterializowane dłonie samotnika, mogły spokojnie zsunąć je z ciała.
Uwolniony samotnik wstał po cichu i nadstawił uszu. Z pomieszczenia obok dobiegały odgłosy rozmowy, zapewne bandytów. Ayatane nasłuchiwał, starając się dowiedzieć ilu ich się tam znajduje.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Ayatane (2013-12-04 18:07:20)

Ayatane starał się dojść ilu mężczyzn harcuje za ścianą, dzielącą izby. Może nawet udałoby mu się to gdyby nie przerwał czynności, czując czyjąś dłoń na własnej łydce. Yuki wzdrygnął się; sądził, że w pokoju nie ma nikogo więcej. Tymczasem okazało się zupełnie inaczej. Samotnik przypomniał sobie słowa staruszków, którzy uprzedzali, że bandyci porwali już kilkanaście osób. Najwyraźniej słowa dziadków nie były kłamstwem.
   Osobą, która dotknęła nogi Ayatane, okazał się skrępowany mężczyzna. Yuki, widząc jego zmartwioną twarz, uśmiechnął się uspokajająco. Jego dłoń zaś, gestem nakazała zachowanie ciszy.
   Samotnik powoli zbliżył się do otworu, w którym powinny znajdować się drzwi, nie wydając przy tym żadnego odgłosu. Podejrzewał, że nawet gdyby poruszał się normalnie, bandyci i tak by go nie usłyszeli, ale zawsze lepiej zachować ostrożność. Gdy Ayatane dotarł do celu, minimalnie wychylił się zza ściany, w celu obserwacji pomieszczenia, gdzie zabawiały się zbiry. Chciał przede wszystkim dowiedzieć się ilu ich jest oraz jakie ma pole do manewru w ewentualnej walce. Yuki starał się by przeciwnicy nie dowiedzieli się, że ich jeniec się uwolnił, dlatego chłopak wychylał się bardzo ostrożnie.

Wszystko wskazywało na to, że samotnik za moment znajdzie się w samym środku potyczki, nieco odmiennej niż się spodziewał. Miała się ona odbyć na zasadach wszyscy na wszystkich, a przynajmniej póki bandyci nie dostrzegą, iż Ayatane nie jest jednym z nich.
Szykowała się ciekawa walka, jednak Yuki nie zamierzał wpadać w nią bez żadnej strategii. Chłopak postanowił nie tylko wykorzystać element zaskoczenia, ale dodatkowo odwrócić uwagę zbirów. Dlatego też samotnik cofnął się trochę od drzwi, po czym szybko złożył trzy pieczęci - baran, wąż, tygrys. W następnej chwili, tuż obok Ayatane pojawiły się trzy jego idealne kopie. Na niemy rozkaz twórcy, klony niemal jednocześnie wybiegły z budynku, uciekając, każdy w inną stronę. Piętnaście sekund później, w miejscu gdzie powinny znajdować się drzwi, ukazał się Ayatane, dzierżący dwa kunai'e, po jednym w każdej dłoni. Yuki obrał na cel dwóch zdezorientowanych bandytów, znajdujących się najbliżej. Noże błyskawicznie wyleciały [Mistrz broni dystansowej] z jego rąk, tnąc powietrze, a chwilę później - głowy bandytów. W nie bowiem starał się trafić samotnik.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Ayatane (2013-12-04 20:06:47)

Okazało się że plan Ayatane nie do końca wypalił. Jeden z przeciwników co prawda został ranny, blokując lecący kunai ręką, lecz drugi bez problemu odbił go, niemal jednocześnie atakując samotnika kulą ognia. Chłopak jednak wcale nie zamierzał przyjmować jej "na klatę", zaś zdecydował się skontrować ją własnym jutsu. W tym celu błyskawicznie złożył pieczęcie, jednocześnie kumulując chakrę w ustach. Gdy płonący pocisk znajdował się niemal tak blisko, że Yuki czuł jego nieprzyjazny żar na twarzy, z ust Ayatane wystrzelił niczym z działa potężny strumień wody (350), przebijając się przez ogień. Nie był to jednak koniec; Mizurappa z potężną siłą doleciała do bandyty wyrzucając go na ścianę, czemu towarzyszyło głośne łupnięcie. Efekt był zadowalający.
   Jednak w pomieszczeniu nadal znajdowało się trzech przeciwników, którzy do tej pory tylko przyglądali się walce. Teraz jednak na pewno przyłączyliby się oni do potyczki, a Ayatane nie zamierzał walczyć ze wszystkimi naraz. Yuki wyciągną rękę przed siebie; zdecydował się wykorzystać dane mu przez rodzinę umiejętności.
   Nagle, na środku sali utworzyła się lodowa ściana, która odcięła stojącego najbliżej bandytę od pozostałych. Samotnik znalazł się więc sam na sam, ze zbirem.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Lekko poparzony Ayatane zmrużył jedno oko i syknął. Ból nie był co prawda silny, ale Yuki nie przepadał za płomieniami, szczególnie tymi, które chcą o "strawić". Mimo obrażeń, samotnik wykonał to co zamierzał i odciął rannego bandytę od reszty, tworząc lodową ścianę na środku pomieszczenia. Zbir, w przeciwieństwie do jego kompanów, nie zamierzał stać bezczynnie i zdecydował się zaatakować Ayatane. W tym celu wyciągnął przedłużoną katanę i dzierżąc w dłoni ostrze, ruszył w stronę byłego jeńca. Jego broń zapłonęła żywym ogniem, wytworzonym z chakry.
   Gdyby samotnik miał czas na przemyślenia, zastanawiał by się zapewne dlaczego los stawia na jego drodze użytkowników akurat tego żywiołu chakry. Teraz nie miał czasu.
   Bandyta był szybszy od białowłosego chłopaka, Yuki zauważył to po jego błyskawicznych ruchach. Szczęśliwie dystans dzielący wojowników działał na korzyść Ayatane, który zamierzał ten fakt wykorzystać. Prawa dłoń samotnika ułożyła się w dziwny kształt, niby pistolet. Chłopak nie miał wiele czasu na wykonanie ruchu. Działał instynktownie; wykrzywiona ręka wycelowała w (50) przeciwnika, który zbliżał się nieubłaganie. Gdyby nie fakt, że Yuki musiał jedynie wyciągnąć kończynę, mógłby nie zdążyć, tymczasem ze wskazującego palca wystrzelił wodny pocisk, który niemal nie napotykając oporu, przeleciał przez wystawioną głowę [Mistrzostwo broni dystansowej] może być ważne przy celowaniu] korzystającego z ognia napastnika i zarył się gdzieś w suficie [Mizudeppou no Jutsu]. Po oddaniu strzału, Yuki odskoczył na bok. Spocony od gorąca Ayatane zerknął w stronę lodowej ściany, sprawdzając jej stan.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Ayatane (2013-12-04 22:20:58)

Ayatane poradził sobie z odciętym od reszty przeciwnikiem, lecz tamci szybko przebili się przez utworzoną przez samotnika ścianą lodu. Okazało się, że zniszczyła ją ta sama kobieta, która na początku tej przygody ogłuszyła go i zaciągnęła do tej kryjówki. Wyglądało na to, że niewiasta chce się ewakuować, lecz Yuki nie mógł zająć nią całej uwagi, gdyż po chwili ta rzuciła w jego stronę innego zbira, który wyłożył się na ziemi niczym śledź na talerzu. Drążąc w tych gastronomicznych porównaniach, bandyta był teraz łatwym kąskiem dla samotnika. Ayatane błyskawicznie (50) wyciągnął z torby kunai, który po milisekundzie wylądował w głowie wystawionego przeciwnika.
   W następnej kolejności Yuki chciał zabrać się za kobietę, która najprawdopodobniej przewodziła szajce zbirów. Wyglądało jednak na to, że niewiasta zniknęła z pomieszczenia, najpewniej korzystając z jakiegoś tajnego przejścia.  Ayatane na razie nie zaprzątał sobie tym myśli, gdyż na jego drodze pozostał jeszcze jeden oponent. Samotnik uspokoił nerwy i wyrównał oddech, czekając na jego ruch.

Na pobojowisku pozostały już tylko dwie osoby - Ayatane oraz zbir, który jeszcze nie zginą, albo jak kobieta: nie uciekł. Bandyta, mimo swej beznadziejnej sytuacji nie zamierzał wcale uciekać. Co więcej, postanowił spróbować pokonać lodowego samotnika, przy pomocy swej niecodziennej sztuki, jaką opanował. Sięgnął więc do torby po glinę, by następnie utworzyć z niej jakiś wybuchowy twór.
   Ayatane jednak pierwszy raz spotkał się z czymś takim, ale wcale nie zamierzał czekać spokojnie, aż przeciwnik uraczy go jakimś morderczym atakiem. Yuki zdecydował się skorzystać ze sztuczki, której już wcześniej używał w tej przygodzie. Ostatnim razem Mizurappa posłużyła mu do ugaszenia płonącej kuli, teraz chciał nią tylko wytrącić oponenta z równowagi.
   Samotnik błyskawicznie złożył trzy pieczęci i zebrał w ustach chakrę, zmieszaną z elementem Suiton. Po chwili, z jego ust wypłynął strumień wody pod sporym ciśnieniem (350), który ugodził przeciwnika w tułów, przewracając go. Ayatane nie bawiąc się, wyciągnął z kabury dwa noże kunai, który po chwili leciały już w stronę poległego bandyty. Krew trysnęła, brudząc podłogę spalonej chaty.