Ninja Clan Wars

#12

     Jakież musiało być zdziwienie młodego adepta NinJutsu Katonu, gdy jego techniki rozbiły się o Raiton no Yoroi jak fale o głaz. Technika której używał dalej nie osiągnęła pełnej mocy, więc nie powinno go to do końca dziwić. Niemniej jednak była ona potężna sama w sobie, więc Zuko mógł być teraz co najmniej zmieszany. Wyglądał wręcz na szokowanego. Najprawdopodobniej ze względu na swoje jeszcze niewielkie doświadczenie, nie spotkał się w walce z elitarnym ninja. Wuj zapewne przestrzegał go przed takimi osobami, ale jak przystało na żywiołowego chłopaka, nie brał sobie tej części nauk na poważnie.
     Ledwo zdążył spostrzec atak Yoshimaru, lecz na obronę było za późno. Siła uderzenia odrzuciła go do tyłu, przez co chłopak dość mocno przywalił w najbliższe drzewo. Wściekły sięgnął po niewielki miecz na plecach i zaszarżował z dzikim krzykiem. Wykonał dwa cięcia w kształcie litery "X" [Siła - 195 | Szybkość - 195].

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-09-20 16:29:25)

#13

     Chłopak pokonał klona, choć z trudem. Okazało się, że tylko słabsza wersja Yoshimaru jaką był klon, jest adekwatnym oponentem dla Zuko. Rozumiał to, ale nie chciał nawet przez myśl przepuścić sobie opcji, w której ma złożyć broń. Katana wręcz brzęczała od drgawek, jakie miotały jego ręką. Chciał unieść miecz do góry, ale nie potrafił. Nie było to długa walka, lecz młodzieniec zauważył, że nie ma większych szans. Jego najpotężniejsza technika nawet nie naruszyła struktury Raiton no Yoroi, a jego mistrzostwo w walce mieczem pozwala mu jedynie na walkę z klonem. Wahał się przez wszystkie stany od gniewu, aż po zrezygnowanie. Nie miał szans.
     - Skąd do cholery masz taką siłę w swoim wieku?! - zapytał dalej nieprzyjaznym głosem. Wyrzutek miał teraz szansę, by popisać się zdolnościami perswazji i zmusić Zuko słowami do powrotu.

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-09-20 16:57:16)

#14

     Chłopak opuścił głowę i zaczął głęboko rozmyślać. Yoshimaru nie należał do złotoustych osób, to prawda, lecz najwyraźniej coś w jego wypowiedzi zmusiło go do chwili konsternacji. Obecnie był zupełnie odcięty od otaczającej ich rzeczywistości. Myślał o wszystkim. O swoim mistrzu, tym co się wydarzyło... Najbardziej jednak uderzyły w niego wspomnienia jego ucieczki od wuja. Dopuścił się wtedy do wielkich niegodziwości i z całą swoją złością nie mógł tego znieść. Wbrew pozorom, największy gniew czuł do samego siebie. Nienawidził swojej osoby. Otworzył oczy, a Yoshimaru już mógł się domyśleć odpowiedzi.
     - Podjąłem decyzję. - powiedział głosem spokojnym, niż wcześniej. Jego postawa, aura i zachowanie się zmieniły. Był spokojniejszy.
     - Zaprowadź mnie do Iroh. - dodał.

#15

     Zuko był bardzo cichy i tajemniczy przez całą wyprawę powrotną. Nie odezwał się dosłownie ani słowem. Wyglądał na strasznie przybitego. Zupełnie jakby się bał spotkania z wujem. Może miał powody? Z perspektywy trzeciej osoby można by zgadywać, że dwaj ninja z klanu Hinano nie mówią mu całej prawdy. Najwyraźniej zaszło między nimi coś poważnego, co jak się okazał gdy już dotarli, nie pozwoliło chłopakowi spojrzeć w oczy wuja.
     Podszedł powoli jak zbity pies, a wuj zmierzył go nieprzyjaznym, wrogim spojrzeniem. Wyglądał tak, jakby Zuko był dla niego zupełnie obcy. Albo nawet gorzej...
     - Wujue, ja.... - zaczął drżącym głosem. Nie dał rady wycisnąć z siebie ani słowa więcej. Upadł na kolana, przyciskając czoło do trawy.
     - Nie zasługuję na twoje przebaczenie! Chcę tylko powiedzieć, że mi przy- - urwał mu się głos, gdy wuj z łzą w oku go objął.
     - Głupcze! Zawsze byłeś dla mnie najważniejszy, jesteś dla mnie jak syn! - powiedział.
     Yoshimaru musiał chwilę poczekać i obserwować tą wzruszającą scenę. Na jego szczęście nie trwała zbyt długo. Oboje się podnieśli i przyjaźnie skierowali swoje spojrzenie w stronę srogiego Wyrzutka.
     - Nie wiem jak ci dziękować. Mam nadzieję, że to wystarczy. - powiedział Iroh, podając Yoshiemu mieszek z monetami.

#16

     Starzec uśmiechnął się i wykonał lekki ukłon w jego stronę, przy czym po sekundzie zawtórował mu Zuko. Wysłuchali jego morału dokładnie. Jednak patrząc na nich można było stwierdzić, że był on już zbędny. Oni to wszystko doskonale wiedzieli. Zuko ruszył przodem, a zaraz za nim Iroh. Po kilku krokach się odwrócił, jakby o czymś sobie przypomniał.
     - Przy każdej okazji będę dobrze mówił o Organizacji Wyrzutków, Yoshimaru - finalisto Turnieju Ninja. - dodał rzucając głupawy uśmieszek i ruszył w ślady bratanka. Dokąd zmierzali dwaj renegaci niewielkiego klanu? Kto wie? W każdym razie gdziekolwiek pójdą, ich rodzinna więź da im siłę do pokonania każdej trudności.

FIN

Ostatnio edytowany przez Straznik 7 (2014-09-20 19:33:24)

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Sesja dla Yoshiego

Yoshi był zmęczony ostatnimi wydarzeniami, i postanowił odpocząć pod jednym z drzew w puszczy. Niestety jednak nie dane mu było odpocząć tego dnia, gdyż z zarośli wyłoniła się sylwetka młodego mężczyzny, widać było że ów człowiek ucieka przed czymś. Umykający mężczyzna zamarł na widok młodego przystojnego ninja, niepewnym krokiem podszedł do nieznajomego. Był widocznie zmęczony, w niektórych miejscach jego ubranie było rozdarte i przesiąknięte  krwią.
-Witaj, proszę byś dla własnego bezpieczeństwa uciekał z tego przeklętego lasu. Moim tropem podążają bandyci, cudem udało mi się wyrwać z ich łap. Nie jest to honorowe postępowanie, ale muszę chwilę odpocząć, od tygodni jestem w drodze i padam z nóg. Jak tylko zbiorę siły ruszę im na spotkanie, ale póki co Proszę uciekaj stąd! Nie chcę w to wplątywać niewinnych ludzi.
   Wyraz twarzy nieznajomego uciekiniera, był przygnębiający, wyraźne worki pod oczami, twarz nosiła na sobie znamiona długiej podróży, a w dodatku cały się trzasł. Widać było, że nie jest zdolny już do dalszej walki, jego nogi zaczęły się powoli uginać, pod ciężarem ciała. Las wokół nich wirował w powietrzu tańczyły liście, zbierało się na burzę. Po kilku uderzeniach serca ranny wojownik padł głucho na ziemię z jego ust powoli sączyła się krew, ale serce wciąż pracowało. Po chwili z jego ust wydobył się cichy szept.
-Nazywam się... Sai, jestem samurajem... Rōninem (samuraj bez pana) wygląd
   W oddali było słychać wycie wilków, stworzenia te potrafią doskonale polować w grupach, za swoją ofiarą potrafią podążać przez wiele kilometrów.

Ostatnio edytowany przez Straznik 10 (2015-01-08 20:25:10)

Młody samuraj był całkowicie bezwładny, jedynie co jakiś czas jęczał pod nosem. Jego rany okazały się poważne, rozległe i bardzo mocno krwawiły, obrażenia głównie dotyczyły rąk oraz klatki piersiowej. Jeżeli się nie zastopuje krwawienia to Sai może umrzeć. Nieopodal Chłopców rosło dość spore drzewo o szerokim konarze oraz wielkiej koronie, tak że dawało ochronę i przed wiatrem oraz deszczem.
  Po kilku minutach zaczął padać siarczysty deszcz i po raz ostatni było słychać wycie wilków. To co się zbliżało mogło zwiastować śmierć, miejmy nadzieje że nasi wojownicy poradzą sobie z wygłodniałą hordą dzikich bestii.
   Dzień był szary i nijaki deszcz oraz burza nie ustępowały, ponad to wszystko nie byli już sami obserwowały ich żółte ślepia wilków. Gdy zostali otoczeni nie było drogi ucieczki, wilki powoli kroczyły ku ofiarom, niektóre było juz widać spoza zarośli inne jeszcze tam były i czekały.
   Czy Yoshiemu nie zabraknie odwagi i stanie do walki o przetrwanie, oraz by chronić nowo poznanego mężczyznę, czy ucieknie i uzna że taka jest oklej rzeczy tylko silne jednostki przetrwają?

Yoshi postąpił jak na prawdziwego bohatera przystało, chciał ochronić samuraja, który w obecnym stanie nie był zdolny do walki. Opatulił rannego płaszczem, by choć trochę zatamować nadmierny upływ krwi, okrycie dawało ciepło, które w obecnym stanie Saiowi jest bardzo przydatne. Deszcz padał cały czas z taką sama intensywnością, siarczyście, ale krople spadały wolno i nie utrudniały widoczności. Co jakiś czas nieboskłon nad naszymi bohaterami przecinała błyskawica, która rozświetlała nieco pochmurne niebo. Jednak wiatr ucichł i nie zawodził już miedzy drzewami.
Bestie powoli wyłaniały się za zarośli, na chwilę obecną było ich tylko pięć sztuk, lecz reszta stada czyhała w zaroślach. Wojownik przygotował się do walki by chronić Saia, wyciągną czyste ostrze i czekał na atak, który nastąpił niemal ze wszystkich stron. Wilki zaatakowały synchronicznie, wprost na ninje biegły trzy osobniki z obnażonymi zębami, zaś pozostała dwójka biegła z tą sama prędkością, lecz z dwóch przeciwnych stron. Gdy niemal cała piątka wygłodniałych bestii znalazła się przy Yoshim. Miał do wyboru odwrót, gdyż od tyłu żaden osobnik go nie atakował, oraz starcie z pięcioma wygłodniałymi wilkami, które czując zapach ludzkiej krwi wpadły w szał.

[szybkość/wytrzymałość/siła/reakcja]-40

Ostatnio edytowany przez Straznik 10 (2015-01-11 23:21:18)