Ninja Clan Wars

Chłopak wszedł na arenę. Jego przeciwnikiem był Yoshi, także wyrzutek choć o zupełnie innym stylu walki. Z tego co udało mu się zaobserwować, jego przeciwnik specjalizował się w walce wręcz i był w niej całkiem niezły. Po za tym używał jakiejś techniki, która dodatkowo zwiększała jego moc. W sumie całość zapowiadała się dość ciekawie, a wyrzutki na pewno będą mieli swojego finalistę. Moment konfrontacji się zbliżał. Anamari stanął kilkanaście metrów przed Yoshim i ściągnął z pleców wachlarz. Tak jak poprzednio oparł go o ziemię i czekał. Póki co nie mówił nic, ponieważ spóźnił się i mogło to być rozpatrzone na jego niekorzyść. Mimo wszystko miał nadzieję, że w końcu czeka go pierwsza walka w tym turnieju i to w dodatku z najpewniej najgroźniejszym oponentem pozostałym w stawce.

Yoshi stał na przeciw cały czas oczekując swojego przeciwnika. Spóźnił się on. Czas mijał bardzo wolno, to też młodziakowi zaczynało się powoli nudzić. Zobaczył swojego przeciwnika i lekko zaśmiał się. Z tego co udało mu się dowiedzieć, Anamari także jest wyrzutkiem. Jego wzrok momentalnie powędrował w stronę trybun. Tam zasiadał Shinsaku, jego mistrz. Na twarzy Yoshi'ego umalowała się lekka rozpacz, niczym słowo "przepraszam". Jednak nie mógł tracić czujności, zachował wszystkie zmysły i wtapiał swoje paczałki w przeciwnika. Po wygranej walce z Naną poznał kolejny styl walki, który znacznie urozmaicił jego siłę. Wystarczył zaledwie jeden cios, by bez problemu wbić ciało wroga w piach. W tej walce, w półfinale nie miał zamiaru się poddawać czy także okazywać litość, przegrana to przegrana, życie za życie.

- Witaj Anamari, choć bardzo bym chciał żebyśmy się nie zmierzyli nigdy, to będzie nam dane teraz walczyć. Chciałbym żebyś całym swoim sercem potraktował tą walkę, ten pojedynek... niech nikt z nas nie okaże zawahania, ani skruchy. Idź na całość.. ja także pójdę. Pamiętam.. to twoja pierwsze walka, dlatego chcę by pojedynek był widowiskowy.. skończmy ten pojedynek jakby był naszym ostatnich, żeby trybuny szalały, żebym w końcu... - Zwracałem się do niego cały czas, choć teraz mój głos stał się znacznie cichszy. Dosłownie mogłem usłyszeć go tylko ja, iż wyszeptałem pod nosem - mógł kogoś zabić...

Do Yoshi'ego należał pierwszy ruch, lecz nie to było priorytetem. Przez cały czas gdy leżał w namiocie obmyślał nową taktykę. Na pewno sprawdzi się w tej walce, jeżeli przegra to trudno... będzie musiał pożegnać się z życiem, jednak zobowiązał się do tego. Jeżeli zaś przegra przeciwnik będzie to samo, na turnieju czy także po.. co za różnicy, liczy się w końcu tylko zabawa.

Jak już wspominałem do tego właśnie wyrzutka należał pierwszy ruch. Yoshi przybrał formację bojową i zamykając swoje oczy, skupił się. Wyzwolił on trochę swojej chakry, tak by mogła ulatywać swobodnie. Wewnątrz siebie poczuł małe kopnięcie. Na skórze pojawiła się tak zwana gęsia skórka, a sam czuł się jak nowo-narodzony. Pełny sił i zapału. Nie ruszył jednak do przeciwnika. Ze swej tylnej torby wyciągnął prosty, metalowy oraz bardzo ostry kunai. Rzucił nim w stronę przeciwnika, czekając na unik, a także będąc wciąż przygotowanym do własnego uniku.

Po padnięciu komendy wydanej przez sędziego, o dziwo, walka od razu się nie rozpoczęła. W pierwszej kolejności dwójka Wyrzutków ucięła sobie krótką pogawędkę. Dopiero po jakimś czasie Yoshi jako pierwszy zdecydował się zaatakować i leniwie rzucił kunaiem w kierunku Anamariego. Nie był to zbyt widowisko by manewr i taki zachowaniem chłopak na pewno nie zyska przychylności widowni. Onoto zareagował zdecydowanie inaczej. Wykorzystał swój wachlarz i stworzył ogromne tornado, które nie tylko odbiło kunaia, ale i zaczęła pędzić w kierunku przeciwnika. Siedemnastolatek był teraz w niezłych tarapatach.

Kolejka:
Yoshi - obrona
Anamari - atak

Wyrzutek nie był zbyt ucieszony tym, że jego atak nie do końca się udał. Yoshi co prawda powinien zarobić kilka rozcięć na skurzę, gdyż taka była tnąca natura Fuutonu, ale powinien być w pełni zdolny do walki. Mimo wszystko atak Anamari'ego jeszcze się nie skończył. Gdy jego przeciwnik wisiał jeszcze w powietrzu, wyrzutek stworzył trzy klony. Te pobiegły w kierunku Yoshiego (szybkość 141) i niemalże jednocześnie go zaatakowały. Atak był o tyle prostszy, że drugi wyrzutek właśnie robił salta, po za tym klony (o ile wszystkie były klonami) wyprowadziły ataki niemalże równocześnie (siła 60), w dodatku w momencie, gdy Yoshi był jeszcze w powietrzu głową skierowaną do dołu. Klony biły z tą siłą nie zważając na nic. Starały się wyprowadzić jak najwięcej celnych ataków. Tymczasem czwarty Anamari, wraz z całym rynsztunkiem odskoczył na kilkanaście metrów. Gdyby atak skierował się na niego, miałby sporo czasu na unik, nawet jeśli Yoshi byłby znacznie szybszy.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

     Czas momentu rozstrzygnięcia ataku nadszedł. Niestety nie był on zbyt pomyślny dla jednego z wyrzutków. Yoshi szybko wbił kunai w filar co pozwoliło mu utrzymać się chwilę w powietrzu jednak nie wystarczająco długo, by przeciwstawić się napływającej fali potężnego wiatru. Upadł na ziemię i dopiero tam krzyżując swe ręce sparował atak. Może to nawet i dobrze wyszło, mógł pokazać co stanowi jego wytrzymałość. Na pewno walka była teraz obserwowana przez przywódcę ich organizacji. Yoshi wewnętrznie chciał, by ten mógł obserwować to czego się nauczył podczas ostatnich swych podróż. Właśnie nadszedł ten moment, nie może brać już walki jak dziecinnej potyczki, musi się postarać zrobić wszystko, by przeciwnik przegrał, żeby on sam mógł w końcu odnieść prawdziwy sukces. By nawet mimo jego porażki tłumy na trybunach szalały.

     Upadł na ziemię zanim klony Amariego zdołały dopiec, ponieważ nie utrzymał się w powietrzu tak długo jakby chciał, a w końcu to klony biegły za podmuchem powietrza. Nie robiło to dla niego większej różnicy, ponieważ i tak miał zamiar je ominąć. Kunai wciąż przymocowane było do filaru, na metalowej lince, którą w uchwycie trzymał wyrzutek. Pociągnął on szybko kunai by wyszło z filaru, kto wie, może przyda się w późniejszych atakach, lecz teraz się tym nie przejmował. Przed sobą miał trzy klony, które w jednym momencie wyprowadziły atak z siłą równą kilkadziesiąt punktów. Sama wytrzymałość starczyłaby na normalne przyjęcie ciosu, jeszcze ze względu na noszoną zbroję, lecz nie Yoshi nie miał czasu. Po prostu nie mógł dać wolnej chwili przeciwnikowi do wykonania kolejnego ataku, zwłaszcza, iż ten zabrał się za odskakiwanie w tył.

     Młodzieniec był cały poturbowany, obrażenia były duże, lecz wystarczył ułamek sekundy, by wszystkie te dolegliwości znikły. Skupił się. [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]. Z jego ciała można było poczuć także napływ powietrza, który lekko odepchnął klony. Wszystkie rany powierzchowne, rany rozcięcia na dłoniach i rękach od wiatru, nawet uszkodzone przez siłę powietrza mięśnie, wszystko na pstryknięcie palców zostało zregenerowane, a Yoshi czuł się jak przed atakiem, nawet jeszcze lepiej, iż jego szybkość oraz reakcje, siła wzrosła. Żeby nie próżnować i od razu przystąpić do ataku, zaczął szarżować na Anamariego, czyli przed tym jeszcze napotkać jego klony. Biegnąc na nie, wyskoczył w powietrze i wprawiając swe ciało w ruch wystawił rękę. (Konoha Raiken). Była to szybka i zarazem zawodna technika, dzięki tej szybkości (szybkość: 212) oraz niecałej sile (siła: 236), przebił się przez klony i od razu znalazł przy przeciwniku.

     Podsumowując Yoshi rozbił klony na swojej drodze, po czym szybko zaszarżował na Anamariego, gdy ten jeszcze odskakiwał wolnym ruchem, by wbić jego ciało w ziemię, co opiszę w tym akapicie. Gdy Yoshi był już przy nim, iż teraz była jego kolej ataku, wystawił swą rękę prosto, w taki sposób by uniemożliwić dalsze rozstawienie wachlarza, tym samym zabezpieczyć się przed jego zamachnięciem. Wiadomo, że gdyby dopuścił na kolejne zamachnięcie się, kolejna trąba powietrza znowu by sprawiła mu niemałe obrażenia. Jak więc opisałem, swą prawą ręką wykonał szybki atak pięścią (szybkość: 212, siła: 472) prosto w twarz. Lewą ręką zaś wyciągnął katanę by nią tą samą szybkością i siłą wymierzyć sprawiedliwość na ciele wyrzutka.

     Na pewno nie popełni tego samego błędu co wcześniej. Wróg musi liczyć się z szybkością wyrzutka. Jest ona wystarczająco wielka, by szybkim krokiem znaleźć się przy nim, a siła wystarczająco by znacznie połamać mu okolice nosa. Nie ma tutaj nawet mowy o jakimkolwiek uniku. Klony zostały sforsowane bezpośrednio - atakiem. Jednak Yoshi wciąż pamiętał na pułapki, nie chciał przecież się w nie wplątać.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Wyrzutkowi udało się ominąć wszystkie ataki skierowane w niego przez klony i wycofać się do tyłu. Tam mimo otrzymania dosyć dużych obrażeń, Yoshiemu udało się w jakiś sposób zregenerować swoje ciało i był w tym w momencie gotowy do dalszej walki. Jeszcze szybszy, silniejszy i zwrotniejszy zaczął szarżować w kierunku przeciwników. Po wyskoku w górę zaczął opadać niszcząc przy tym wszystkie repliki potężnym ciosem. Później zaczął pędzić w kierunku Anamariego, który posłał ku niemu kulę powietrza. Porusza się ona jednak zbyt wolno, by Yoshi miał problemy z jej uniknięciem. Teraz znalazł się już niebezpiecznie blisko chłopaka i planować przeprowadzić serię morderczych ciosów. Onoto musiał szybko wymyślić jakiś dobry plan, żeby nie zarobić kilku ciosów.

Kolejka:
Anamari - obrona, atak
Yoshi - obrona

     Yoshi szarżował na przeciwnika. Wyglądał on na spokojnego, tym razem nie użył swojej techniki wiatru. Zakopał się więc pod ziemię, zrobił to w pewien sposób przykładając dłoń do ziemi. Od razu mózg wyrzutka zaczął działać, by dokładnie przeanalizować w biegu atak. Po drodze omijał powietrzne kule, które stanowiły dla niego malutki pikuś. A więc wybuch powstał poprzez przyłożenie do ziemi dłoni. Wszystko wyglądało na to, że przeciwnik może tworzyć eksplozję poprzez dotknięcie dłonią jakiejś powierzchni. Ta wiadomość na pewno przyda się na dalszych etapach walki Yoshi'ego.

     Niestety eksplozji, która poleciała tylko w przód, towarzyszyły odłamki ziemi lecące we wszystkie strony dokoła. Ale tak mówiąc szczerze, co to za problem do ominięcia poprzez wyrzutka trenującego taijutsu. Z całą swoją wytrzymałością (110) i potrzebną do rozbicia kamieni siłą (236) oparł się atakowi. Po prostu można rzec najzwyczajniej w świecie nie ugiął się, nie zatrzymał, niczym podczas treningu Sakury z Tsunade. Wciąż z wyciągniętą ręką do przodu szarżował na kamienie swoją szybkością rozbijając je w locie, a to już nie stanowiło dla niego żadnego problemu. Wciąż biegł z tą samą prędkością, dlatego przeciwnik, który stchórzył i schował się w dołku, nie miał szans już z niego wybiec, kiedy to Yoshi znalazł się przy nim.

     Atak który natomiast wykonał znowu nie należał do najprostszych w świecie. Jak wiadomo Anamari wyrzeźbił dół może na maksymalną długość 1,2m, oznacza to, że wystawał z niego przynajmniej od pasa w górę. Atak Yoshi'ego został skoncentrowany z pełną szybkością (szybkość: 212) oraz siłą (236) ostrzem na rękę przeciwnika. Ale tutaj powstaje jeden wariant jego myślenia. Nie chciał pozwolić na to, by dłoń dosięgnęła od nadgarstka w górę ostrza. Poza tym nawet na zdrowy rozum by nie mogła, iż Yoshi posiada znacznie większą szybkość oraz reakcje. Tak więc wykonał pełne cięcie na ręce Anamariego, tak by mu ją odciąć i nie pozwolić na wykonanie kolejnej eksplozji.

     Cofnijmy się jednak do momentu, kiedy to Yoshi czujnie biegł w stronę dołu omijając kamienie. Nie to był jego jedyny problem, z rzeczywistego punktu widzenia Anamari mógł strzelić eksplozją ze swojego dołu, a że Yoshi posiada wielkie reakcje nie problemem byłoby mu tego uniknąć. Biegł wężykiem. Gdy ręka przeciwnika została odcięta, uniemożliwiło mu to poruszanie wachlarzem oraz składaniem pieczęci. To był chyba koniec tych popisów.

Anamari miał ciężki orzech do zgryzienia. Jego przeciwnik był naprawdę blisko i wiele wskazywało na to, że walka za chwilę się skończy, jednak wyrzutek miał jeszcze jedną rzecz w zanadrzu i liczył, że ona go uratuje. Otóż cały czas w jednej ręce trzymał wachlarz (w żadnym poprzedzającym poście, ani moim, ani sędziego, nie ma wzmianki o tym bym go wypuścił), teraz postanowił go użyć w niezwykle niekonwencjonalny sposób. Naładował w niego spore ilości chakry (Fuuton 10 000). Wachlarz oblókł się się w chakrę wiatru i znacznie powiększył swoje wymiary i wytrzymałość, zwykła broń nie miała szans go zniszczyć, w dodatku przez właściwości fuutonu sama mogła się rozpaść. Owa broń powinna spokojnie zasłonić Anamariego, który użył jej niczym tarczy, a nawet poranić Yoshiego.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Anamari (2013-09-21 00:49:51)

Anamari znalazł się w wielkim niebezpieczeństwie. Tuż obok niego znajdował się Yoshi, który zamierzał zrobić z niego prowizoryczny worek treningowy. By temu zapobiec nasączył chakrą Fuutonu swój wachlarz. W ten sposób stał się on o jeden metr dłuższy i wytrzymalszy. Wystarczyło to jednak by uchronić się przed dewastacyjną siłą  młodszego z uczestników tego pojedynku. Już jeden cios wystarczył by rozbić wachlarz. Zranił jednak przy tym lekko swoją dłoń. Sędzia widząc, że Yoshimaru chce zadać kolejny cios bezbronnemu Onoto w mgnieniu oka zareagował. Hana znalazła się między oponentami i krzyknęła jak najszybciej, by powstrzymać chłopaka od zrobienia czegoś głupiego:
- Pojedynek zakończony. Yoshimaru zwyciężył! - Po chwili dodała widząc, że udało się jej powstrzymać rozlew krwi:
- Proszę udać się do szatni, niedługo rozpoczął się finały obu grup.

Gdy już całość się zakończyła, a Yoshi udał się do szatni, Anamari dopiero zabrał się do opuszczenia areny. Mimo  że przegrał, nie okazywał zbytnich emocji. Co prawda był niezwykle poirytowany. Nie wiedział kto dobierał ludzi do grup, ale pomylił się dobierając Yoshiego do białych. Jego siła była na poziomie może nawet wyższym niż niektórych czarnych. Zły na oceniających, ale także na samego przeciwnika, nie tylko za przegraną, ale także za zniszczony wachlarz. Stał tam jeszcze chwilę, po czym opuścił arenę pewnym krokiem. Mimo że przegrał, nie miał nawet zadrapania i nie oberwał ani jednym ciosem, tymczasem Yoshi miał nieco lekkich obrażeń. Dziwna walka, przegrany nie oberwał ani razu, a zwycięzca kilka. Wyrzutek odpędził od siebie te myśli, czekała go jeszcze jedna walka. Udał się do szatni by jeszcze chwilę odpocząć.
[zt--->szatnia uczestników]