Ninja Clan Wars

Koruzonu obudził się w lesie nic nie pamiętając. Kto wie co się działo parę dni wcześniej? Tylko on mógł sobie przypomnieć co było nie małym problemem. Jedynie co mógł teraz zrobić to iść na przód. Może akurat trafi na coś co mu pomoże przywrócić pamięć? Ludzie mówią, że najlepszym sposobem jest zaczęcie tak samo dnia jak wcześniejszego by sobie wszystko etapami przypominać. Ale jak tu sobie coś przypomnieć jak samotnik obudził się sam w lesie? A może jednak nie sam? Idąc tak przed siebie na krzakach dojrzał kobiece czerwone majteczki i stanik. Na drugich to samo lecz koloru czarnego. W końcu ze zdziwieniem w oczach podszedł bliżej do krzaków.. ujrzał tuż za nimi gołe młode dziewczyny omywające się w rzeczce. Miód dla oczu i pragnień dla tak młodego chłopaka.

Dziewczyny nagle zaczęły się chlapać wodą. Przy tym pokazując jak najlepiej swoje przednie części ciała. Tu ruszały się, w jedną i drugą stronę. Miały czym się pochwalić to była prawda. Co jakiś czas się śmiały i popychały przyjaźnie. Widać było, że długo się znały i były sobie bliskie. Dwie dosyć wysokie blondyneczki. Jakiemu facetowi potrzeba większej radości niż taki widok? Raczej nikt by się nie zgłosił, choć kto tak kogo wie. Nagle jedna z nich odwróciła się. Prawdopodobnie chciała wiedzieć czy ich bielizna się nie zgubiła. Dojrzała nagle samotnika, który się skrywał za drzewem.
- Chodź do nas - powiedziała wyszczególniając swoje atuty w jego kierunku.

Dziewczęta spokojnie podchodziły do niego przytulając się do niego gołymi ciałami. Przytulając go tak zaczęły go rozbierać. Robiły to delikatnie i tak przy chłopak się nie przeraził. Spokojnymi ruchami zdejmowały mu spodnie, koszulę i całą resztę. Wszystko wylądowało gdzieś za krzaki. Samotnik był prawdopodobnie w siódmym niebie. Dwie dziewczyny usiadły na wodzie swymi gołymi tyłeczkami i ciągnąc go za ręce położyły go też. Po chwili położyły się głowami na jego umięśnionej klacie głaszcząc ją. Co chłopak mógł sobie teraz pomyśleć to tylko on wie i jego męskość. Nikt jednak nie zauważył, że za nimi ktoś jest. Ktoś się ukrywa za krzakami.

- Ty idioto! - wykrzyczał starszy mężczyzna wychodząc za krzaków. Dziewczyny trochę się przestraszyły, bo prawdopodobnie znały tego mężczyznę i to dobrze. Przytuliły się mocniej do samotnika oplatając dłońmi jego szyję.
- Uważaj to są potwory, nie prawdziwe dziewczyny! - powiedział, a one w tym czasie odwróciły swe twarze na bok, tak, że chłopak ich nie widział. Po chwili ich szyje zaczęły się w obrzydliwy sposób obracać. Samotnik mógł być przerażony, bo ich twarze się przekształciły w jedną ogromną paszczę pełną olbrzymich kłów. Coraz bardziej przybliżał się do jego szyi by ją szczerze mówiąc pożreć. Chłopak był w niebezpieczeństwie i to ogromny.

Chłopak był w pułapce. Nie wiele mógł zrobić w tym przypadku. Jedna z dziewczyn niestety wbiła mu się w ramię uszkadzając je dotkliwie (rany średnie). Sam początek naszego bohatera nie był owocny. Dziewczyny, które okazały się być potworami i na dodatek ta paskudna rana. Jednak pod wpływem bólu samotnik zdołał odepchnąć je obie. Mężczyzna w tym czasie rzucił w jedną z nich nożem kuchennym, a drugą dosyć sporym kamieniem ogłuszając ją bez problemu. Na szczęście zabił tą pierwszą, a drugą był wstanie dobić tym samym nożem. Chłopak miał szczęście, że facet był w pobliżu.
- Nie reaguje tak bardzo szybko jak wy ninja.. Jestem tylko zwykłym ninja - mężczyzna oczywiście domyślił się, że Koru jest ninją. No cóż jego wygląd był nietypowy.
- Potrzebuję pomocy.. Ty także z tą raną. Także możemy się jakoś dogadać. Co ty na to? - zapytał. Trudno było mu odmówić, nie wyglądał na biednego.

Gdy tylko udało mi się odpędzić ode mnie te monstra, zacząłem się im przyglądać. Z początku nie czułem bólu, ale gdy tylko chciałem ruszyć ręką miałem wrażenie miliona wbitych igieł w miejscu rany. Ból był żywy. Syknąłem i chwyciłem się za nią.
- Co to za syfy...? Na tym świecie chyba nic mnie nie zadziwi... - Pomyślałem ostatni raz spoglądając na truchła powodów mojej niedoszłej śmierci. Po tym spojrzałem na mężczyznę.
- Aż tak się wyróżniam? No nic... Czego potrzebujesz? W mojej sytuacji chyba nie mógłbym odmówić... - Odpowiedziałem, po czym zmierzyłem swojego "wybawcę" wzrokiem.

Moje szybkie susy pozwoliły mi dotrzeć na miejsce całkiem szybko. Mój styl poruszania się nad ziemią, odbijając się od gałęzi drzew nigdy mnie nie zawiódł. Myślałem o tym, co teraz mam zrobić. Mogłoby to być dość trudne, zważając na całą otoczkę, jaka się unosiła wokół ideałów Matsuo. Co, jeśli on po prostu chce mnie wykorzystać do swoich celów, niekoniecznie pokrywających się z moimi? Cóż, na razie się nie dowiem. Czas pokaże, a ja nie mam możliwości wniknięcia do umysłu ludzkiego. Dotarłszy posłuchałem klona, zaś po chwili dotarł do nas Genki.
- A jednak będę musiał dotrzymać słowa... Gdy już wyjdziemy z tego cało, to będę musiał cię sprawdzić. Nie jestem stworzony do treningu od podstaw... Mam nadzieję, że coś umiesz. - Powiedziałem cicho do Kuran Sen.

[Człowieku, wątek jest dostępny dla każdego, nie ważne ile osób tam jest. Wszak nie jesteśmy w tym samym miejscu. Dokładnie... Szkoda gadać...]

Klon Matsuo stał i spoglądał na osadę wraz z Ichitsu i Genki'm, który właśnie przybył. Stał i z uśmiechem pod maską spoglądał na dym unoszący się z osady.
- Dzisiaj twój wielki dzień... W tej chwili kilku odważnych samotników chce stawić mi czoła, udasz się im pomóc, czy może zostaniesz tutaj z nami?
Odezwał się, lekko odwracając głowę w stronę Genki'ego, który dostrzegł jedynie wylot na oko i sharingan pod maską. Ciekawiła go reakcja chłopaka, chwilę, później odwrócił głowę na Ichitsu.
- Udamy się najpierw do starszyzny... Chyba nie muszę ci mówić co masz z nimi zrobić?... Osada jest opustoszała, większość cywili uciekła, a straż nie jest liczna, a przynajmniej nie powinna stanowić dla ciebie zagrożenia.
Oznajmił, po czym odwrócił się w stronę Genki'ego i zdjął maskę.
- Więc? Jaka jest twoja odpowiedź młody Samotniku?
Zapytał uśmiechając się przy tym nieco szyderczo. Ważna decyzja dla chłopaka, który musi wybrać osadę, rodzinę i przyjaciół, lub siłę.

- W tej osadzie już nie mam przyjaciół. - odpowiedziałem szybko. Potwierdził tym przynależność do grupy Matso i Ichitsu. Uratowanie Gisaku było rzeczą jak na razie dla mnie najważniejszą. To był mój priorytet.
- Nie jestem jednak strasznie potężny. Ale zrobię wszystko by Cię nie zawieść - dodałem spokojnie zupełnie ignorując Sharingana. Bardzo chciałem posiąść to Kekke Genkai. Nie bałem się go, co może było nieco dziwne. Miałem dziwne zaufanie do tych ludzi. Może to przez wspomnienia Gisaku...

__________________

/// Ostatnie ostrzeżenie. Regulamin pisania postów obowiązuje każdego, tym bardziej zaawansowanych graczy.

Ostatnio edytowany przez Katsuro (2013-03-29 17:45:08)