Ninja Clan Wars

Słowa chłopaka odbijały się echem w głowie Sentiego, poddawane głębokiej analizie. Nie dając po sobie poznać, chłonął każdą informację szukając powiązania z nowym celem. Uśmiech nie schodził mu z twarzy, a cała uwaga została poświęcona produktem naprzeciwko. W międzyczasie został podany ramen.

- Szybko zdradzasz o sobie informacje. Całkiem niepotrzebnie, rzekłbym. - wyjął jedną z pałeczek, które spoczywały na blacie baru i zaczął się nią bawić.

- Wygląda na to, że was Uchiha się bardzo namnożyło. To zabawne, że szukam jednego z was... - pałeczka się cicho złamała w jego rękach. Towarzyszył mu dziwny zbieg okoliczności, który należało wykorzystać.

Obserwował uważnie ostrożność i zmieszanie chłopaka. Ogarniała go głęboka satysfakcja, że powoli osiąga swój cel. Wyglądał na niedoświadczonego, toteż użycie jakiejkolwiek sztuczki przez niego, nie miałoby sensu.

Uśmiechnął się na pytanie Uchihy, doskonale wiedząc co powiedzieć. Jego ofiara powoli wymiękała, acz stawiała dzielny opór. Melodyjnym tonem rzekł do niego.

- Moje imię jest nic nie warte, ani też nie niesie ze sobą skojarzenia. - ucichł na moment, lecz za chwilę ponownie przemówił.
- Powiedzmy, że wróciłem z dalekiej podróży i przyszedłem odwiedzić Kraj Ognia. Jak ci się podoba ta bajeczka? Wystarczająco wiarygodna? - lisi grymas nie schodził mu z twarzy.

Słysząc kolejną porcję informacji, Senti jeszcze bardziej się ucieszył. Dręczenie Kazunariego stało się miłą rozrywką, zwłaszcza, że już pękał. Miał chyba wystarczająco dość towarzystwa Kaguyi, lecz ten co raz bardziej się cieszył z wizyty w barze.

- Jejku, jejku, aleś ty nerwowy. Niegrzecznie tak krzyczeć na turystę. - zadrwił delikatnie, po czym przeszedł do sedna sprawy z wyraźną ciekawością.
- Opowiedz mi coś więcej o tym twoim mistrzu, Gisaku. Ma bardzo interesujące imię... - wiedział, że stąpa po cienkim lodzie, lecz musiał zaryzykować, aby dowiedzieć się czegoś więcej.

Grad słów z ust Kazunariego bardzo go rozbawił. Wydawało mu się, że już wszystko wie, acz nie miał pojęcia jak bardzo się myli. Jednak lód się zapadł a Senti wpadł do zimnej wody, lecz nikt nie wiedział, iż doskonale pływa.

- Widzę, że mamy małego detektywa. Chcesz cukierka za rozwiązanie zagadki? - uśmiech nie schodził z jego twarzy, a on sam zaczynał nową grę, w której zdecydowanie jest administratorem. Teraz wystarczyło dalej podążać za ofiarą.

- Jak na razie nie zadałem ci żadnych konkretnych pytań, a już wiem jak masz na imię, z jakiego klanu pochodzisz i kto jest twoim mistrzem. Mimo wszystko uważasz, że masz przewagę i mnie rozgryzłeś. - jeszcze raz zadrwił, by dodać na koniec. - Jedz ramen, bo ci ostygnie. Zimny nie smakuje tak samo.

Kiedy Kazunari wstał, Senti już wiedział co nastanie. Panika jaka ogarniała Uchihę, musiała w końcu eksplodować. Należało uznać, że prowokacja się powiodła. Głowę miał wciąż zwróconą na bar, zupełnie tak jakby go nie obchodziło całe przedstawienie. Fioletowy dym wypełnił salę, zasłaniając cały widok.

- Jejku, jejku, ale zamieszanie. - mruknął pod nosem, lekko zirytowany, że będzie musiał się ganiać. Ale czego się nie robi dla informacji? Wykorzystując dym, zrobił mały manewr. [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Senti wyszedł na zewnątrz, krzycząc wystarczająco głośno, aby go usłyszano.
- Naprawdę chcesz się bawić w chowanego? To takie dziecinne....

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Wszystko wskazywało na to, że Kazunari się nie będzie chciał się pokazać, dlatego trzeba będzie go do tego zmusić. Sam jest sobie winien, że wypełnił bar dymem, by wówczas Senti mógł zrobić co chciał, ale co poradzić na niedoświadczonych ninja?

- Rozumiem. Nie pokażesz się więc... no cóż szkoda będzie wysadzać ten bar pełen ludzi. Po tylu notkach, nie zostaną pewnie po nim nawet drzazgi. Chyba jednak nic mi nie pozostaje innego...  choć pozostawiam ci wybór. Możesz tu przyjść i walczyć otwarcie, albo... udzielić mi satysfakcjonujących informacji. W każdym razie, jesteś w szachu, Kazunari.

Uśmiechnął się i ze skrzyżowanymi rękami za plecami, czekał co pocznie młodzieniec. Musiał przyznać, że go zaintrygował.

Ostatnio edytowany przez Senti (2012-06-07 21:45:18)

Nie wyszedł. Czyli jednak nie dał się nabrać na ten plan. No cóż, trzeba będzie to inaczej rozegrać.
Nagle usłyszał szmer gałęzi i postać Kazunariego lecącą z góry, z kunaiem w ręku. Senti wyjął z niesamowitą prędkością kunai i cisnął nim w Uchihe. Szybkość z jaką to zrobił, nie pozostawiała szans na jakikolwiek unik. Kiedy klon puffnął, Kaguya ponownie zaczął krzyczeć.

- Yare, yare... kto by pomyślał, że mnie rozgryziesz. Jesteś bardzo cwany, robisz wrażenie. Ale teraz wyjdź na otwarte pole, szkoda czasu na te podchody. Po za tym atak na mnie, to objaw paniki. Skoro panikujesz to się boisz, a jeśli się boisz walki, to znaczy, że jesteś słaby, racja?

Zakończywszy kwestie lekko znudzonym głosem, czekał na dalszy ruch Uchihy.

Senti dokładnie obserwował każdy ruch Kazunariego. Stał nieruchomo i czekał co zrobi. Doskonale wiedział, że ma przewagę i wszystko idzie po jego myśli. Teraz wystarczy poczekać na dalszy przebieg akcji.

Widząc nadbiegające klony, stał wciąż bezczynnie. Robienie czegokolwiek w tej sytuacji nie miałoby sensu, zważywszy, że zapowiada się na ciekawą walkę. W momencie nawiedziła go wizja, wyłażących zombie spod ziemi. Był teraz zupełnie bezbronny na atak młodego Uchihy, lecz ton z jakim mówił, nie wskazywał na to, że się czegokolwiek obawia. Czyżby to była pułapka?
- Oj, chyba przegrałem...