Ninja Clan Wars

Gisaku został obłożony bandażami. Czuł się nieco lepiej. Jego organizm sam zaczął już się regenerować, zco zapewne przyśpieszyła specjalna moc chłopaka. Gisaku był dozgonnie wdzięczy byłemu mistrzowi lecz.... to po co przyszedł jeszcze nie nastąpiło. Gisaku po chwili zaczął mówić co się stało.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość] powiedział młody Uchiha a serce podskoczyło mu do gardła. Decyzja jego przyjaciela na pewno diametralnie odwróci życie młodzieńca, który teraz z niecierpliwością czekał na odpowiedź lub działanie Gamatta. Gisaku przypomniał sobie wszystkich, którzy w niego wierzyli. Wiedział, że ich nie zawiódł i był z siebie dumny.

Gisaku uważnie wsłuchiwał się w słowa Gamatta. Chłopak uśmiechnął się do siebie po czym spokojnym oraz opanowanym głosem rzekł
Umowa stoi. Jest twój. powiedział chłopak po czym zamknął oczy. Gisaku był gotowy. Wiedział, że to co się teraz wydarzy diametralnie zmieni jego życie a umiejętności chłopaka nareszcie się zwiększą. Gisaku był gotów.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]
Jeśli jesteś gotowy to zaczynajmy. Im szybciej to skończymy tym lepiej. rzekł spokojnie młody Uchiha, który był bardzo pewny swojej decyzji
Zbyt wiele ofiar bym się poddał pomyślał.

Ostatnio edytowany przez Gisaku (2012-02-09 21:07:58)

Gisaku leżał teraz spokojnie. Oczy miał szeroko otwarte, jednakże nie patrzył na nic. Po pierwsze i tak nic by ni zobaczył w obecnym stanie po drugie chłopak był zbyt zajęty rozmyślaniem. Gisaku już raz zginął. Jednakże został wskrzeszony. Chłopak rozpamiętywał swoje całe życie. Wspominał o rodzicach, przyjaciołach a także o dziewczynie, z którą niedawno przeżył swój pierwszy raz. Chłopak nigdy jej nie zapomni. Po chwili Gisaku myślał o Matsuo. O swoim mistrzu, do którego niedługo przyjdzie mu wracać. Młodziak wiedział, że czeka go kara za niesubordynacje, jednakże nie przejmował się tym. Chłopak miał większe zmartwienia. Wiedział, że musi podołać sojemu adaniu a tym było przeżycie.

Już było po wszystkim. Gisaku leżał spokojnie. Chłopak rozmyślał nad wszystkim. Wiedział, że to już się zakończyło. Gisaku ruszył zdrętwiałymi rękoma. Chłopak zaczął dotykać swój bok, żebra oraz całą klatkę piersiową. Wszytko było w bandażach. Gisaku odprężył się. Nie poruszał się już w ogóle. Chłopak był zadowolony z obecnego stanu rzeczy. Po chwili w jego głowie narodziły się pytania oraz wątpliwości. Po kilku chwilach młodzieniec rzekł
Czy wszystko poszło dobrze ? Kiedy będę mógł znów walczyć ? rzekł spokojnie Gisaku, jednakże w duszy był co najmniej przerażony. Chłopak czekał na odpowiedź. Ukrywał tylko zniecierpliwienie.

Zanim doczekałem się odpowiedzi mojego wroga, w gałęziach drzew coś zaszemrało. Czyżby pojawił się ktoś nowy na polu bitwy? Wróg czy przyjaciel? Może pomoże mi pokonać tego bandytę? A może to jego przyjaciel? Cholera... mogę się po nim spodziewać wszystkiego. Do tego bije od niego złowroga aura... zaufanie to ostatnia rzecz, jaką mogę czuć do tego... zaraz! To przecież Sharingan!!!

Ostatnie myśli odbiły się echem. Głowa chłopaka niemalże eksplodowała od narastającej paniki. Stanął oko w oko z jednym z legendarnych Uchiha! Senti słyszał o nich wiele historii. Jedne opisywały ich jako krwiożercze bestie, a inne jako zagubionych samotników. W każdym razie, teraz nie miał co nawet marzyć, aby zmierzyć się z użytkownikiem Sharingana. Równie dobrze mógłby walczyć z własnym cieniem. Może i znał kilka technik, ale z jego obecnym poziomem chakry, wykorzystanie jednym skończyłoby się utratą przytomności. Do tego ten bandyta. Teraz na tle Uchiha wydawał się jak zwykły szary pionek, ale czy Senti też nim nie jest?
W momencie fala paniki została ostudzona. Młody ninja wyobraził sobie Pakuana, który obserwuje te zdarzenie. Jakiż wstyd musiałby czuć, gdyby zobaczył jak jego uczeń reaguje na przeciwnika. To było jak wiadro, cholernie zimnej wody.
- Kim jestes? - to pytanie najbardziej go dręczyło.

Czekając w spokoju na to aż Gisaku poczuję się trochę lepiej, usiadłem pod jednym z większych drzew, które znajdowało się pod moją kryształową kopułą. Po chwili zanurzyłem się już śnie, płytkim, ale zawsze śnie, który trwał dosyć długo, mimo, że nie należał do tych najmilszych.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Basai

Aż wreszcie się obudziłem. Od razu instynktownie spojrzałem w kierunku, w którym powinienem znaleźć Gisaku. I tam też leżał. Ulżyło mi trochę. Słyszałem wiele historii o tym jak Matsuo traktuje tych swoich pseudo-uczniów i żadna z nich nie należała do przyjemnych...

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-02-10 11:35:38)

Powalił kolesia jednym ciosem. A więc tak wygląda siła legendarnych Uchiha. Jego moc była niesłychana, może nawet nie posiadał granic? Wojownik bez ograniczeń?
Ciekawiła go moja osoba... Uchiha Matsuo... nie chciałbym zobaczyć go, gdy używa swojej pełnej mocy, nie chciałem sobie tego nawet wyobrazić. Chciał natomiast... ją posiąść... posiąść taką moc.
- Nazywam się Senti Kaguya. Jeden z nowo-przybyłych samotników, posiadający jako jedyny, w tym momencie, KG Shikotsmyaku. Nie chcę z tobą walczyć, jedyne na czym zależy mi teraz to zakończenie mojej misji sukcesem. Pogawędka z tobą zjada mój czas i oddala od bandytów. Muszę ich złapać, obiecałem coś pewnej osobie, to dla mnie ważne. Dzięki za pomoc, Matsuo. Czekaj na mnie, proszę.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Basai

Senti ruszył najszybciej jak tylko mógł. Pomoc Matsuo było bezcenna. Teraz miał tylko dwóch wrogów, a pozbycie się jednego w tak krótkim czasie, z pewnością było dobrym znakiem. Już nie długo obije te twarze, zmyje im pięścią drwiący uśmieszek. Już nie długo...
Zbliżał się. Wprost wyczuwał ich smród, tak jakby przed chwilą tędy przechodzili. Nie mógł się doczekać spotkania, nie mógł się doczekać, kiedy odda dziecko w ramiona jej matki. Jedno nie dawało mu spokoju. Moc Matsuo. Od czas spotkania, w chłopaku obudziła się dziwna żądza mocy. Co jest najdziwniejsze, nie chciał tego pohamowywać. Uczucie co i rusz przeszywało ciarkami ciało Sentiego, a on odczuwał namacalną satysfakcję, oddając się błogiemu stanowi. Gdyby tylko nie został zobowiązany, z pewnością chciałby zostać z Uchihą na dłużej.

Ostatnio edytowany przez Basai (2012-02-10 17:02:34)

Po chwili złapałem za miecz i skrzętnie okryłem do materiałem. Przez jeszcze pewien czas trochę przy nim majstrowałem aż udało mi się całkowicie go zakamuflować. Nawet podczas ruchu nie powinien być widoczny. [Sharingan nic do tego nie ma] Również na wszelki wypadek pokryłem go moją chakrą by nikt nie potrafił jego wyczuć. Aż wreszcie kryształowa kopuła całkowicie zniknęła. Czas mnie gonił nie mogłem tylko czekać w jednym miejscu. Na dodatek Gisaku do tego czasu powinien już w jakimś stopniu regenerować swój organizm. Byłem również całkowicie świadom, że niedaleko jest Matsuo, ale jakoś obecnie już to nie przeszkadzało.