Ninja Clan Wars

    Dość szybko znaleźliśmy się w budynku B, w którym znajdował się nie tylko sklep kowala, ale również wychodek, z którego musiałem skorzystać. Minęło trochę czasu od mojej ostatniej wizyty w toalecie, musiałem odcedzić kartofelki, bo już nie mogłem wytrzymać, ale nie mówiłem o tym wcześniej. -O, toaleta, przeproszę was na momencik. Wróciłem po kilku minutkach, więc wiadomym było, że skoczyłem tam tylko na jedynkę. Nie chciałem wzbudzać podejrzeć, zresztą nie czułem potrzeby siadania na tronie, w każdym razie po skorzystaniu z wszystkich udogodnień umyłem ręce i wróciłem do towarzyszy. -Czy wy też nienawidzicie zapachu mydła w tego typu miejscach? Powąchałem dłonie i z obrzydzeniem na twarzy gwałtownie je odsunąłem. W każdym razie zachowywałem się trochę infantylnie, musiałem wziąć się w garść, dlatego poprowadziłem kompanię bezpośrednio do jednego ze stoisk, przy którym zauważyłem ciekawe przedmioty do zakupu.
    -Poproszę maskę tlenową i trochę tych śmiesznych cukierków: trzy pomarańczowe, trzy niebieskie, trzy czerwono-żółte, trzy zielone i tyle. Mniam. Ah, wezmę też jeden mały zwój. Kiedy już zapłaciłem i schowałem dokładnie wszystkie przedmioty, na maskę zabrakło mi miejsca. Zdecydowanie noszę przy sobie zbyt dużo ekwipunku. Musiałem użyć pieczętującej techniki i umieścić maskę w jednym z małych zwojów, który chowałem gdzieś w torbie, ten nowy schowałem w to samo miejsce, znajdował się jednak w stanie nienaruszonym. Niczego więcej nie potrzebowałem, żaden z prezentowanych towarów nie wykazywał dla mnie przydatności w przewidywanych okolicznościach. Cukierki schowałem do kieszeni i dałem jeszcze chwilę dwójce towarzyszy, może oni chcieli coś kupić.
     Kiedy już wszyscy się zaopatrzyliśmy, nasze kroki skierowały się w stronę Budynku C. I tak nie mogliśmy dłużej przebywać w tym miejscu, strażnicy byli przydzieleni do tego, by pilnować nam czasu, 20 minut to wcale nie było tak mało na zakupy, w każdym razie liczyło się to, że nasza trójka się wyrobiła i mogliśmy swobodnie ruszać dalej. -Koharō, a może powinienem wrócić się po linę?

[z/t -> Kraj Wiatru, Enko, Arena turniejowa, Budynek C]

     Gdy tylko dotarliśmy na miejsce poczułam się jakbym znowu wylądowała w Kraju Księżyca. Choć może tutaj było nieco mniej kupujących, a więcej towaru. Daiki postanowił wybrać się na wycieczkę tam, gdzie nawet król chodzi samemu dlatego skorzystałam z okazji i zagadnęłam Koharo.
- Tak głupio mi było pytać, ale... Czy to ten Byakugan, o którym mi mówiłeś przy okazji tej reklamy? Daiki to taki miły chłopak, a przez ciebie po tym co mi opowiadałeś mam wrażenie, że jak na mnie patrzy to widzi przez moje ubrania.
     Spojrzałam na rozmówce i teatralnie wygięłam usta w podkówkę. Nie żebym miała tam specjalnie nie wiadomo jakie walory ale skoro już o cyckach wszędzie mowa to coś tam miałam. Szczegóły ich faktury, kształt i wielkość sutków wolałam zachować dla siebie.
     Podeszłam do straganików i otworzyłam szeroko oczy widząc wielki czarny miecz. Z moich ust wyrwało się cicho "łooooo" i gdy zeskoczyłam z Asuki by do niego podbiec i zacząć nim wymachiwać usłyszałam głośne szczeknięcie znaczące mniej więcej "AYANAMI, NIE STAĆ CIĘ NA TO. ODŁÓŻ. KUP COŚ PRAKTYCZNIEJSZEGO". Rzuciłam mu zrezygnowane spojrzenie i schowałam głowę między ramionami przenosząc wzrok na pozostałe towary.
     Ostatecznie zdecydowałam się kupić po 3 pigułki z każdego koloru. Każdą po kolei zaczęłam przykładać sobie do nosa i wąchać. W tym samym czasie Daiki zdążył już wrócić z toalety. Pomachałam mu gdy szedł, aby na pewno nas zobaczył.
- Lina może się przydać. Można na przykład wpaść w depresje po przegranej i chcieć się powiesić. Albo związać przeciwnika, gdy ten okaże się taką słabizną jak ja. Można też kręcić nim potem nad głową ku uciesze gawiedzi. Można też w ogóle zrobić sobie lasso. To w sumie niegłupi pomysł. Ayanami - psi kowboj. Całkiem niezgorsze przezwisko...
     Ostatnie słowa wypowiadałam już nieco bardziej nieobecnym tonem, gdyż w tym czasie pojawiły mi się przed oczami obrazy mnie ujeżdżającej Asukę, w kowbojskim kapeluszu, wymachującej nad głową liną.

zt -> Kraj Wiatru, Enko, Arena turniejowa, Budynek C
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Ayanami (2017-04-02 17:05:03)

Itsuki zbytnio się nie ukrywał z tym co kupuje, zresztą nie miał gdzie schować zakupionych towarów. Po za tym był jednym z ostatnich który wkraczał na arena, a wszystko przez to, że próbował bronić jakąś dziewczynę i co mu z tego przyszło. Dostał od niej w twarz. Nie był poważnie ranny przynajmniej fizycznie, ale psychicznie to inna sprawa. Na szczęście sprzedawca miał kilka cuksów na poprawę humoru iw  interesujących kolorach. Itsuki nie próbował już dalej zrozumieć kobiet, zresztą chyba przerastało to jego umiejętności zamiast tego. Postanowił kupić kilka przedmiotów - Poprosze, to , to i to i jeszcze to, a tego 3 sztuki - umiejętnie posługiwał się palcem wskazującym i kierował ręka sprzedawcy. Po czym uzbroił się w nowe nabytki w postaci kabury i kapelusza. Starannie wybrał miejsca w kaburze aby zmieściły się tam drażetki, kompas oraz jakimś cudem pochodnia(chociaż zastanawiał się czy nie łatwiej byłoby się zamienić w pochodnie za pomocą henge) i ruszył do budynku numer trzy wkładając do ust jednego z cuksów.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

[z/t -> Kraj Wiatru, Enko, Arena turniejowa, Budynek C]

Ostatnio edytowany przez Itsuki (2017-04-02 19:10:28)

      Dwadzieścia minut... Co wybrać, skoro na pułkach jest tyle różnego towaru? Czerwonowłosy dokładnie prześledził wszystkie przedmioty swoimi ślepiami, żeby dojść do jednoznacznego wniosku.
      - Cholerne gejsze, jestem spłukany. - powiedział, nieco zasmucony tym, że nie będzie mógł kupić dodatkowego ekwipunku na walkę. Z drugiej strony, jedyną broń, jaką potrafił się posługiwać, miał już na plecach. Będzie mu musiała w zupełności wystarczyć. Dojrzał również jakieś cukierki, które zdecydowanie wzbudziły jego ciekawość. Nie było napisane, jakie efekty wywołują, aczkolwiek w ich nazwie była nazwa klanu chłopca. Co robić? Budżet mocno ograniczony, ale potrzeby wysokie. Jiro podrapał się po głowie.
      - Poproszę zielonego, pomarańczowego i niebieskiego - powiedział, wskazując palcem na dropsy, których cena była stosunkowo niska. Było to coś, na co młodzieniec mógł sobie pozwolić, a jednocześnie nie było oczywiste, a w trudnej sytuacji może się przydać. Rzucił trochę Ryo, a potem ruszył do następnego budynku.

[z/t -> Budynek C]