Ninja Clan Wars

Sytuacja nieco mnie zmylila,  jednakże kilka chwil potem się uspokoiłem i czekałem na wypowiedź Fumy. Nie podobał mi się jego wzrok, który lekko mnie irytował, jednakże postanowiłem sobie dać z tym już spokój.  Gdy tylko ten skończył mówić,  ja zacząłem swą przemowe:
-Jak sobie życzysz...Poza tym trzymam Cię za słowo.  Wrócę gdy skończę. Do zobaczenia.
Po czym wyszedłem z bazy samurajów w stronę lasu. Zastanawiałem się,  co moze mnie tam spotkać.  Zawsze mogłem spotkać siły wroga, o którym nie wiem za dużo,  jednakże może być to najzwyklejszy patrol. Przynajmniej mam szansę się wykazać.  No nic.  Teraz jedynie pozostało mi iść przed siebie patrolując las, tak jak mi nakazano. Mam nadzieję,  że skończę przed obiadem.

Ostatnio edytowany przez Hiroshi (2014-02-13 16:38:40)

Niezbyt podoba mi się atmosfera panująca w tym miejscu.  Mialem nadzieję,  że burzowe chmury pędzące po niebie niedługo znikną i słońce wyjdzie na wysokie niebo, jednakże znając moje szczęście pewnie się tak nie stanie.  Spoglądałem na las w którym się po chwili znalazłem.  Nie przyprawia on o zachwyt, przede wszystkim przy takiej pogodzie. Jednakże tak czy siak musze go sprawdzić,  dlatego automatycznie wlaczylem swojego sharingana.  Następnie włączyłem swą umiejętność wyczuwania chakry.  Dzięki temu będę wiedział,  czy ktoś o wrpgich intencjach znajduje się w tym lesie i ile takich osób jest.  Potem poprrostu biegnę i skacze po drzewach niczym zawodowy ninja tak cicho jak się tylko da. Nie chcę przecież niepotrzebnie sploszyc swoich wrogów.

Nie podobala mi się ta sytuacja. Zimno w pizdu, a n dodatek ktoś bawi się ze mną w kotka i myszkę.  Na dodatek te rechoty i poklaskiwanie.  Wkurzalo mnie to, dlatego momentalnie z moich ust zaczął wylatywac fioletowy dhm, który poslalem w rechoczace cos.  Wtedy powiedziałem:
-Wylazcie. Nie jestem dziś w do rym humorze na zabawę.  Jeśli,  to inaczej się to skończy...
Musiałem narazie zostawić uciekiniera.  Jak narazie miałem większą grupke ludzi do przesłuchania. Gdy dym znalazł się na swoim miejscu momentalnie zmieniłem swe położenie ( Szybkość 100 ). Wtedy starałem się wyczuć chakre źródła smiechu i wysłać w jej stronę kilka Kunai.  Oba nasączone chakrą katon więc były niemiłosiernie gorące. Celowalem przede wszystkim w ręce, by nie było później problemów.  Jednakże starałem się upewnić przed atakiem, czy to nie przypadkiem moi sprzymierzeńcy,  więc starałem się dokładnie zbadać ich chakre.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Hiroshi (2014-02-14 19:04:43)

- Cholera...
Pomyślałem już na samym początku,  gdy poczułem woń plastiku. Już wtedy czułem,  że źle postapilem, dlatego nie zważając na nic zacząłem bieg za tym cholernym tchurzem.  Nie miałem zamiaru mu darować tego, że zrobił ze mnie idiotę.  Na szczęście mam jeszcze sporo chakry w zapasie. Zastanawiało mnie jednak, kim on jest i jaki miał cel. Czyżby chce mnie zabić w pułapkę? Postanowiłem stworzyć dwa Kage Bunshiny,   które miały ubezpieczyć mnie od jakoś przykrych niespodzianek.  Ja zaśzzostałem nieco stylu bacznie obserwując wszystko z ukrycia.  Gdyby była to pułapka będę wiedział przynajmniej jak Zareagować i co zrobić.  Moje klony zaś także się rozdzielily. Jeden pedzil przede mną prosto w stronę uciekiniera, drugii zaś idzie na około po śladach chakry.  Starałem się mniej więcej ogarniać  o tu się będzie dziać,  ale czas pokaże.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Wszystko to szlak by trafił.  To nie był mój dzień,  jednakże cholera jasna co miałem zrobić?  Nie dość,  że nie mogę dogonić tego tchorza,  to zgubiłem jego ślad.  Nagle wyczułem inne skupisko chakry.  Wraz z moimi klonami potrafiłem to wyczuć,  dlatego postanowiłem sie skierować w jej stronę.  Oczywiście na początku był klon,  a potem ja. Nie miałem większego zamiaru ryzykować,  toteż trzymałem się stylu. Można było tam usłyszeć śmiechy jak i dosyć przyjazną atmosferę.  To mnie jeszcze bardziej umocniło w lrzekonaniu by lepiej zbadać to miejsce.  Jak narazie postanowiłem siedziec w ukryciu i dowiedzieć się czegoś interesującego.  Wtedy wkrocze do akcji. Możliwe,  że są to samurajowie,  albo przyjaciele tego tchorza...

Siedziałem w krzakach i obserwowalem tych ludzk z dosyć dużej odległości.  Nie wiem kim są,  dlatego chciałem dowiedzieć się więcej,  ale czy to coś mi da? Nie wiem.  Postanowiłem jednak zbadać tą sytuację,  by przynajmniej ich ostrzec.  Postanowiłem,  że jeden z moich klonów pójdzie do nich i odbędzie z nimi rozmowę.  Podszedł do tych ludzi jakby nigdy nic i zapytał:
- Witajcie do rzy ludzie.  Czy moglibyście mi wskazać drogę do najbliższego miejsca gdzie znajdą się jacyś ludzie?  Zgubiłem się i nie mogę znaleźć żadnej wioski, ani nic. Pomóżcie,  proszę.
Po czym spojrzał na nich blagalnym wzrokiem.  Tym sposobem miał zacząć rozmowę i dowiedzieć się co nieco na ich temat.  Podczas gdy mój klon rozmawiał,  ja byłem bardzo czujny.  Nie chcialem by ktoś mi tu przeszkadzał,  a przede wszystkim ktoś wrogi.  Tam samo wyczuwalem chakre wszystkich zgromadzonych tu osób,  z bliska i daleka i wyczuć ewentualne nadchodzące niebezpieczeństwo.

Spoglądałem na tą sytuację jako możliwość odpoczynku.  Wiedziałem,  że teraz i tak nie znajdę trgo typka co zostawił na mnie pułapkę.  Poza tym jestem nieco zmęczony.  Gdy będę gonil za tym tchorzem nie będę miał szans z nim w walce.  Będę zbyt zmęczony.  Po chwili usłyszałem odpowiedź mężczyzny.  Jak narazie nie chcę ujawniać swego oryginału,  bo zbyt mało wiem na temat tych ludzi.  W pewnym momencie odpowiedziałem:
- Dziękuję wam za radę moi mili. Tak poza tym, co wy tutaj robicie w środku nocy? Sam przecież mówiłeś że to niebezpieczne.  Poza tym jestem Hiroshi.
Po czym uśmiechnąłem się lekko do zgromadzonych,  a do dziewczyn puscilem oczko. Nie mam zbytnio dobrego kontaktu z płcią przeciwną,   wiec może być to dobry moment by się czegoś dowiedzieć na ich temat.  Ja za to, jako oryginał nadal wyczuwalem chakre wszystkich osobników w tym lesie.  Poza tym kazalem mojemu drugiemu klonowi szukać tamtego typka, który mi niedawno uciekł.

Ostatnio edytowany przez Hiroshi (2014-02-18 10:38:57)

Spojrzałem na nich z uśmiechem na twarzy.  Pozwolili mi zostać,  co było objawem ich dobrej woli,  chociaż,  czy to nie pułapka?  Nie jestem tego pewien,  jednakże postaram się zaufać tym ludziom.  W pewnym momencie zdałem sobie sprawę,  że mój oryginał nadal czeka na mnie,  dlatego powiedziałem:
- Zaraz przyjdę.  Natura wzywa
Po czym zacząłem przez krótki moment śmiać i poszedłem w stronę mego oryginału. 
Gdy tylko klon wrócił zauważyłem jego uśmiechniętą minę.  Wiedziałem Dlaczego. Te bliźniaczki były całkiem ładne.  No cóż,  gdy tylko wrócił wiedział co ma robić.  Cały czas obserwować obóz i jeśli tylko coś się stanie ma mi dać znać.  Nie ważne w jaki sposób.  Może nawet wbiec do obozu.  Ja jako oryginał już wyszedłem mówiąc:
- Wróciłem!
Po czym znów się uśmiechnąłem.  Chciałem spędzić nieco więcej czasu z tymi ludzmi i się dowiedzieć skąd są więc zacząłem rozmowę:
- Dziękuję wam za wyciągnięcie pomocnej dłoni,  jestem rad, że was poznałem.  Czy byli byście tak łaskawi i powiedzieli dokąd zmierzacie?
Starałem się być jak najbardziej naturalny by nie mieli jakichkolwiek podejrzeń.

Atmosfera w ztu procentach pasowała mi w tym miejscu.  Ładne dziewczyny,  ognisko oraz namiot.  Tego faceta mogło by tutaj nie być,  ale mówi się trudno.  Słuchałem wypowiedzi podróżnika z dosyć dużym zaciekawieniem.  Zdziwił mnie fakt, że także pochodzą z kraju blyskawic,  dlatego odpowiedziałem:
- Kraj Blyskawic?  Ja także z tamtąd pochodzę. Poza tym, ciekawe zajęcia macie.  Jeśli można wiedzieć,  po co wam ten metal? Jest cień szansy, że wam pomogę w tym, ale muszę znać cel jego wykorzystania.
Wtedy zacząłem już mówić dosyć poważnym głosem.  Nie chcialem by ten metal był produkowany dla wrogich mi wojsk,  dlatego jeśli cos takiego miało by miejsce musiał bym ich powstrzymać.

Klon zaś cały czas wyczuwa chakre by przez przypadek nikt nas nie zaatakował

No cóż,  sprawa wyglądała dosyć spokojnie.  Jeśli to naprawdę jest dla dziadka to w sumie mógłbym im pomóc.  Nie przeszkadzało mi to, jednakże muszę powiadomić samurajów o tym wszystkim.  Ja sam tutaj zostane wraz z bliźniaczkami i ich bratem, za to mój klon pobiegnie do siedzoby samurajów i zda raport. Przez krótką chwilę Spojrzałem w stronę mojego klona. Kiwnąłem szybko i stanowczo głową,  a on już wiedział co ma robić.  Gdy tylko pobiegł,  ja postanowiłem kontynuować rozmowę.:
- Taki miecz to cudo dla szermierza. Sam chciałbym takowy dostać,  niestety nie potrafił bym gdzieś wykuć, nawet jakbym miał odpowiednie materiały.  No cóż,  postanowione. Pomogę wam w ekspedycji,  jeśli oczywiście się na to zgadzacie.
Po czym Spojrzałem na całą trójkę z uśmiechem na twarzy.

Spoglądałem w ogień coraz głębiej i głębiej, aż oczy zaczęły mnie z lekka pięć.  Ogień...jeden z najpotężniejszych żywiołów.  Jest bardzo potężny i trzeba na niego uważać. Gdy Spoglądałem w ogień zastanawiałem się co zrobię gdy wrócę do domu.  Pewnie wrócę do mamy. Dawno z nią nie rozmawiałem i muszę to nadrobić.  W pewnym momencie zauważyłem miny tutaj zebranych.  Czyzby nieco się pospieszylem? Możliwe,  chociaż taki już jestem. Lubię pomagać ludziom.  W pewnym momencie usłyszałem także głos jednej z dziewczyn.  Wysłuchałem ją do końca,  a wtedy ja zacząłem mówić:
- Mówi się trudno.  W mieście nie mam zbytnio do roboty.  Poza tym...powiedzmy że szukałem pewnej osoby, ale mój kumpel się tym zajął,  dlatego miałem trochę czasu dla siebie.  W pewnym momencie rozdzielilismy się i tyle.  Już się z nim skonatkowalem więc nie ma się o co martwić.
Po zakończeniu wypowiedzi uśmiechnąłem się lekko by nie nabierali zbytnio podejrzeń na temat mej osoby.  Narazie nie mogę zdradzić im faktu, że jestem ninja, jeszcze nie mogę. Zacząłem się także zastanawiać jak z moimi klonami. Mam nadzieję,  że niedługo się Wszystkiego dowiem.  W razie czego nadal wyczuwam chakre wokół mnie by nikt nas nie zaskoczył.

[ Oryginał ]
Spojrzałem na wszystkich tu zgromadzonych. Wiedziałem, że nie pójdzie mi zbyt łatwo by ich przekonać do siebie, jednakże tak trzeba było zrobić. Nie mogę im powiedzieć o tym, że jestem ninja. To mogło by sprawdzić na nich kłopoty, a tego bym noe chciał. Zastanawiałem się co im powiedzieć, aż wpadłem na pewien pomysł:
- Cóż to zrozumiałe, że mi nie ufacie, jednakże staram się być dobrym człowiekiem i pomagać ludziom w potrzebie, dlatego wpadłem na pewien pomysł. Jeśli chcecie coś o mnie wiedzieć to pytajcie śmiało. Ja za to będę się starał na wszystko odpowiedzieć.
Uśmiechnąłem się w stronę gromadzonych, jednakże zaniepokoil mnie fakt, że wilki się zbliżają, dlatego powiedziałem:
- Słuchajcie. Tu jest zbyt niebezpiecznie. Zaraz mogą tu się znaleźć głodne wilki. Macie jakąś kryjówke albo cos?
Powiedziałem dosyć poważnym głosem wyczekujac odpowiedzi.

[ Klon 1# ]
Nie podobał mi się fakr, że wyglodniale wilki zbliżają się w stronę obozu, gdzie znajdował się mój oryginał. Musiałem szybko coś wymyślić by nie dotarli tam. W pewnym momencie wpadł mi do głowy pewien pomysł. Może rzucić na te wilki Genjutsu? Może się udać, dlatego ukrylem się wysoko na drzewie i Stworzyłem na dole około dziesięć oboro Bunshinow. Miały za zadanie zająć na dłuższy czas wilki. Możliwe, że wpadną w pułapkę. Na samym końcu wyrzucam w ich stronę ceując dokladnie w każdego kunaiem.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

[Klon 2#]
Spoglądałem na otoczenie wokół mnie i mogłem jasno stwierdzić, że nie na widzę tego miejsca. Nie dość, że zimno to można łatwo się zgubić. Oglądałem się wokół siebie i wiedziałem, że się zgubiłem. Musiałem szybko wrócić do obozu Samurajów by zdać im raport. Tylko, jak tam wrócić? Starałem się iść cały czas na północ, bo tam znajdowała się siedziba samurajów. Także włączyłem swą zdolność wyczuwania chakry oraz Sharingan by być przygotowany na wszystko. Nie mogłem sobie pozwolić na ani chwilę przerwy.

Oryginał
Spoglądałem na tę sytuację z dosyć dużym nie pokojem. Wyczuwalem chakre tych wilków. Była ich cała masa i nie wiem, czy mój jedyny klon sobie z nimi poradzi. Poza tym, jeśli klon nie da rady, te zwierzaki popedzą prosto na nas. Nie miałem zamiaru spotkać się z nimi twarzą w twarz, gdyż mogło by się to dla mnie źle skończyć. Spojrzałem na ognisko przez moment, gdy uslyszalem głos. Glos dziewczyny, naktóry po chwili odpowiedziałem:
- Cóż...Nie musisz mówić do mnie ,, Panie ". Jestem Hiroshi. Tyle wystarczy....Poza tym...Powiem wam tyle. Jestem z klanu Uchiha. To powinno dać wam sporą wskazówkę.
Gdy zakończyłem swą wypowiedź po słuchałem kolejnej wypowiedzi, która należała do drugiej siostry. Miała w sumie sporo racji. Na samym końcu był brat, jednakże gdy ten skończył tylko mówić ja z nutką zgrozy i powagi powiedziałem:
- Cóż. Razem z moją kataną wiele przeszedłem i nie boje się wycia kilku psiakow. Szkoda, że jest ich około pięćdziesiąt. Ja mam powód bh się nieco martwić, a ty?
Gdy zakończyłem swą ostatnią wypowiedź wstałem i nieco się otrzepalem. W pewnym momencie obok mnie stanęło dwoje klonów. Te miały za zadanie biec w stronę wcześniej stworzonego klona i pomoc mu w wilkami ( Szybkosc 100 ) Narazie nic nie mówiłem, tylko czekałem na reakcję towarzyszy.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Klon 1#
Sytuacja w jakiej się znalazłem nie wyglądała na zaciekawą, jednakże jak narazie muszę sobie radzić sam, do momentu, aż nie przyjdzie wsparcie. Nie spodziewałem się, że będzie tu tak dużo zwierzyny, dlatego musze zachować bardzo dużą ostrożność. W pewnym momencie zauważyłem, że w moją stronę pędzą trzy wilki. Dzięki mojemu sharinganowi mogłem spokojnie odczytać ich ruchy [ Reakcje  130 ]. Gdy wilk celujacy w szyję będzie wystarczająco blisko łapie go za kark robiąc zgrabny unik i rzucam go w stronę wilka atakunacego moją nogę [ Szybkość 103, Siła 104 ]. Jedynie pozostał mi wilk, który atakował mnie w rękę. Szybko wyjąłem katane i wprowadzilem do niej nieco Chakry katon. Wtedy zablokowalem momentalnie atak wilka. Później znów wskoczyłem na drzewo.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Hiroshi (2014-04-06 13:59:02)

[ Oryginał ]
Spojrzałem na twarze moich nowych towarzyszy i zauważyłem na nich chaos. Wiedziałem, że informacja, ze pochodzę z klanu Uchiha może ich co nieco przestraszyć, ale bez przesady. Teraz na dodatek muszę ich gonić. Coz. Nie miałem zamiaru ruszać się z tego miejsca bo ktoś musiał pilnować ognia jak i jedzenia. Nie minęła chwila, a koło mnie znalazł się klon. Dzięki swojej zdolności wyczuwania chakry mógł zlokalizować tych ludzi i sprowadzić ich bezpiecznie do domu. Ja zaś poprostu siedziałem. Przynajmniej tak mogło by się zdawać. Obserwowałem cały teren za pomocy moich sensorycznych zdolności. Narazie tylko tak mogę się ubezpieczyć.

[ Klony ]
Spojrzałem na wilki z obrzydzeniem. Nie mogłem uwierzyć, że zrobią wszystko dla jedzenia i właśnie ten fakt napawal mnie obrzydzeniem.  Z dwoma pedzocymi w moją stronę wilkami poradziłem sobie całkiem nieźle, jednakże problemem był trzeci. Jego szczęki zacisnely się na mojej ręce. Ból był przeogromny. Miałem szczęście, że chwilę później zdechł. Kolejnym problemem była podgrzana do czerwonosci moja katana. Muszę szybko ją dobyć inaczej wywoła tutaj pożar. Ku mojemu zdziwieniu koło mnie znalazło się dwoje moich klonów. Spojrzałem na nich i juz wiedziałem co chcą zrobić. Każdy z nich wykonał Kage Bunshin no Jutsu i pojawiło się tutaj około czterdziestu Uchiha z tą samą mordą. Teraz mieliśmy jakiegolwiek szanse z wilkami. Każdy z Uchiha pobiegł w stronę wilków rzucając się w wir walki. Każdy miał także aktywowanego swojego sharingana. Zadaniem jednego z klonów było wyjęciu katany z ziemi i oddanie mi jej, by za chwilę nie wywołać tutaj pożaru.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

[ Klony ]
Sytuacjanie wyglądała najlepiej, gdyż już na samym początku straciłem dwa swoje klony. Nie podobało mi się to zbytmio, gdyż każda pomoc jakoś ulepszy naszą sytuację. Starałem się wykminić jakąś formację i nagle pryzedł mi do głowy pewien pomysł. Klony ustawiły się w kształcie grotu od strzały, jeden obok drugiego, całymi rządkami. W jednej swej dłoni miały mieć swą katanę, a w drugiej kunai by lepiej się bronić przed wilkami. Taka kombinacja mogła się udać. Ja zaś cały czas czujny obserwowałem wszystko z góry. Nie mogłem pozwolić sobie na przegraną, nie w tak ważnym momencie.

[ Klon w pościgu ]
Widać było, że tamci ludzie potrafią szybko biegać, a strach dal im dodatkowego boosta. Nie miałem zbytnio ochoty za nimi biegać, jednakże to przezemnie tam się znaleźli. Niedługo później znlazłem się przy jakiejś jaskini. Już wtedy wieziałem, że w środku są tam moi nowi ,, towarzysze ", jednakże wuczuwałem złą chakrę, która mnie niepokoiła. Musiałem coś szybko wykombinować, bym zaraznie stał się trupem. Stworzyłem klona, który miał iść przedemną i sprawdzić teren. Gdy nadejdzie potreba ja tam wejdę i wszystko zakończę. Grunt to dobre wejście, prawda?

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

[ Klony z wilkami ]
Spojrzałem z góry na całą tą sytuację i muszę przyznać że nie wygląda ona najlepiej. Musiałem szybko wraz z moimi klonami przejść do ofensywy, by zaraz nie przegrać tej bitwy. Rozkazałem by każdy teraz zamiast się bronić ruszył w wyznaczonym szyku na wilki atakując ile mają sił. Mieli na tyle ułatwione zadanie, gdyż, każdy z nich miał aktywowanego sharingana. Ja zaś w pewnym momencie zauważyłem, że moja katana wywołała mały ogień. Od razu podbieglem tam wyjąłem katane i broniąc się jednocześnie przed wilkami deptalem trawę w wielkim pośpiechu, by zaraz nie wywołać pożaru. Gdy tylko skończę, znów wskakuje na drzewo broniąc się i atakując ile miałem sił.

[ Klon w jaskini ]
Wszedłem do jaskini. Ciemno jak w dupie, jednakże po chwili ujrzałem w oddali światło. Cały czas miałem się na baczności. Po chwili dotarłem do miejsca, gdzie znaleźli się wszyscy moi poprzedni towarzysze. Było mi ich szkoda, gdyż tak naprawdę to moja wina, że chłopak jest w takim stanie w jakim się znajduje. Spojrzałem na wszystkich tu zebranych i zauważyłem nową twarz. Czyżby to był ich dziadek? Może...jednakże co on tu robimy? No cóż...teraz pozostało mi chyba jedynie powiedzieć jedną rzecz:
- Przepraszam, że was nastraszylem i nie powiedziałem na samym początku kim jestem. Proszę wybaczcie mi.
Po czym schylilem się na znak, że żałuję swojego czynu. Po chwili dokończyłem:
- Jeśli chodzi o wilki, moje klony już się nimi zajmują. Niedługo będzie po wszystkim, obiecuję.
W tym samym czasie zauważyłem, że starzec trzyma rękojeść katany. Nie wyglądał na chorego, wiec walka z nim może być upierdliwa, dlatego na samym końcu dopowiedzkalem:
- Starcze proszę, odłoż tę katane. Nie chcę z wami walczyć, jednakże, jeśli naprawdę poszukuje pan wrpga, może pan go znaleźć w każdej chwili.
Powiedziałem to jak najbardziej poważnie. Mam już osiemnaście lat. Minęło trochę czasu odkąd zostałem ninja. Nie chcę się już bawić w walkę. Wiem, że jeśli obierze się złą drogę, naszym przeznaczeniem będzie nieustanna walka. Cóż...Ja tego nie potrzebuje, jednakże cały czas jestem czujny i staram się kontrolować sytuację.

[ Klony z wilkami ]
Sytuacja w jakiej się znalazłem była już o niebp lepsza niż na samym początku. Wilki powoli zaczęły się wycofywac wgląb lasu, co momentalnie podniosło mnie na duchu. Niestety, droga ku zwycięstwu nie była taka łatwa i nie mogłem od razu spocząć na laurach. Każdy klon napierał coraz mocniej na wilki walcząc ile sił. Musieli ich przegonić, by wybronic nowych towarzyszy. W każdym bądź razie nie ustepowalismy ani trochę, a jeden z naszych klonów nadal deptal podpaloną trawę walcząc przy okazji z nieprzyjacielem.

[ Klon w jaskini ]
Mo.entalnie zauważyłem, że starzec biegnie w moją stronę, dlatego momentalnie zrobiłem unik wyjmując moją katane ( Reakcje 130 ). Z kataną na wierzchu wymierzyłem kontratak na starca ( Sila katany 124, szybkość 103 ). Podczas walki starałem się być bardzo skupiony na swym przeciwniku, jednakże musiałem coś powiedzieć:
- Nie m żadnych wilków?! Cała armia moich klonów właśnie z nimi walczy ku pocie czoła by was chronić, a wy mówicie, że nie ma żadnych wilkow? Ba, na dodatek mówicie, że to ja jestem zagrożeniem? Poza tym sami słyszeliście ich wycie! Do prawdy, godne pozalowania. Nie dość, że mam misję od samurajów, to muszę jeszcze użerać się z wami...Rany....Zrozumcie. Nie jestem waszym wrogiem! Powiedzcie co mam zrobić byście mi uwierzyli?
Powiedziałem bardzo poważnie pod koniec lekko marudząc. Musiałem się spieszyć by nie spartolić zadania od Fumy. Poza tym starałem się kontrowac wszystkie ataki starca będąc nadal czujnym.

Ostatnio edytowany przez Hiroshi (2014-03-18 20:21:36)

[ Klony z wilkami ]
Czułem niezłą ulgę po tym, gdy zacząłem górować nad wilkami. Nie minęło dużo czasu, a te zmykały w podskokach. Niestety nie wiedziałem, gdzie się udają, dlatego dwoje klonów, które wyglądały najlepiej pod wzgledem ran pobiegły za nimi by je obserwować i wyczuwac je za pomocą swoich zdolności wyczuwania chakry. Reszta zaś miała sobie odpocząć na chwilę. Nigdy nie wiadomo, kiedy dojdzie do walki. Każdy z nich mógł usiąść na ziemi i odspapnąć po walce, jednakże każdy z nich także używał swoich zdolności wyczuwania chakry, by dać teraz wokół. Niestety, jeden z odpoczywajacych musiał ruszyć swój tyłek by zdać raport oryginałowi i tak właśnie jeden uczynił.

[ Klon samurajem ]
Gdy tylko dowiedziałem się, że mój klon zniknął w odmetach jaskini, zacząłem się powoli wkurzać. Wszedłem tam z już gotową kataną w ręce będąc bardzo ostrożny. Bylem gotowy zrobić unik w każdej chwili, gdyby samuraj chciałby zaatakować Starałem się także zachować bezpieczną odległość. Podczas drogi powiedziałem:
- Heh...Nie ładnie komuś przerywać podczas rozmowy. Poza tym, jest pan całkiem niezły jak na staruszka.
W pewnej chwili wbilem katane w ziemię i powiedziałem:
- Nie chcę walczyć, widzicie? Chcę tylko porozmawiać. Poza tym, przepraszam za klona. Wyczułem tutaj jeszcze jedną osobę i nie wiedziałem, czy mogę jej zaufać, wiec Proszę. Zaprzestanmy walki.
Musiałem być naprawdę uważny by zaraz znowu nie zniknąć. Nie miałem ochoty by mój oryginał znów kogoś posyłał. Muszę przecież dać sobie radę!

[ Klony ]
Odpoczynek krótki, jednak pożyteczny. Teraz każdy z klonów podzielił się na patrole trzy osobowe i zaczęły chronić teren wokół obozowiska.

[ Oryginał ]
Czekałem i czekałem na rozwój wydarzeń, jednakże ani widu ani slychu do pewnego momentu. W pewnym momencie poczułem, że jeden z klonów został zniszczony. Dowiedziałem się także gdzie jest rodzeństwo i kogo.mogę tam spotkać. Musiałem być ostrożny jeśli chodzi o tego mężczyznę z katana. Nagle doszedł do mnie także jeden z moich klonów zdawajac raport walki z wilkami. Uratowała mnie tą wieść i na mojej twarzy pojawił się lekki usmieszek. Teraz wiedziałem co.miałem.robić. Ja ruszyłem w stronę jaskini, gdzie znajdowało się rodzeństwo, a mój.klon pilnował.tego miejsca za mnie.

[  Klon walczący z samurajem ]
Po wbiciu katany w ziemię miałem nadzieję, że sytuacja nieco się uspokoi, jednakże myliłem się. Niestety myliłem się. Gdy tylko samuraj mnie zaatakował zrobiłem unik do tyłu ( Reakcje tak ja ostatnio ). Wysiadywałem kilka metrów od samuraja i automatycznie wyjalem.kunaiz mojej labirynt i umieściłem w obu moich dłoniach. Miałem zamiar się bronić wszystkimi środkami. W pewnym.momencie powiedziałem:- Nadal możemy załatwić to pokojowo, prawda?
Nie chciałem już walczyć, jednakże.nie.wiem jaką będzie reakcja samuraja, dlatego byłem bardzo czujny.

[ KLONY I ORYGINAŁ ]
To co w ostatnim poście ;__;

( Klon z Samurajem )
Sytuacja w jakiej się znalazłem byl nie zaciekawa. Na samym walki miałem złe przeczucia, jednakże nke sądziłem, że będzie tak źle. W pewnym momencie straciłem także katane co nie wdrożyło mi zbyt dobrze. W pewnym momencie powiedziałem robiąc non stop uniki:
- Jacy oni? Proszę wysłuchaj mnie. Poddaje się! Ale musisz mnke wysłuchać! Przysłał mnie Fuma! Lider samurajów z Kraju Żelaza. Proszę wysłuchaj mnie!
Wiedziałem, że dalsza walka tylko pogorszy sprawę, jednakże musiałem się jakoś bronić, dlatego momentalnie wyjalem dwa Kunai i zacząłem się bronić. Oczywiście cała moja stategia opierała się na unikać oraz blokowaniu ciosów. Starałem się jakoś przemówić temu facetowi do rozsądkumając nadzieję, że wszystko się wyjaśni.