Ninja Clan Wars

Kiwnąłem tylko głową na znak zrozumienia i gdy ta dwójka wyszła od razu schowałem klucze do torby. Miałem bornic mieszkania - to nieco psuło moje możliwości działania. Przecież nie chciałem rozwalić całego mieszkania tego handlarza swoją wybuchową sztuką... W myślach błagałem tylko, żeby moja chęć zniszczenia siedziała we mnie spokojnie do powrotu mojego zleceniodawcy. Wiedziałem tylko tyle, że mogę korzystać z jakiś mało destrukcyjnych NinJutsu i broniami. Wyciągnąłem z torby jednego, zwykłego kunai'a i usiadłem sobie na jednym z krzeseł.

Nie spodobało mi się to, że taka suma pieniędzy była umieszczona w otwartym sejfie. Do jasnej cholery, sejf który ma za zadanie bronic pieniędzy jest otwarty w najlepsze. Nie obchodziło mnie to, w końcu to Norbert był właściwiej mieszkania i to on wiedział co dla niego jest lepsze. Skoro był jeszcze dzień miałem dobrych kilka godzin do zmroku, czyli czasu w którym złodzieje się pojawiali. Zajrzałem przez dziurkę od klucza do pokoju Azzana licząc na to, że może będzie coś tam ciekawego. Chwilę później udałem się do piwnicy i na poddesze, ostatecznie lądując w pokoju w którym siedziałem na krześle.

- Sądziłem, że dowiem się o nim coś więcej - pomyślałem, widząc tylko kilka monet na stoliku Azzana. No nic... Piwnica natomiast odrobiła nadzieje pokładane w jego pokoju. Broń wygrawerowana z jego imieniem, proszę bardzo. Czyli na tego starucha będę jednak musiał uważać. Kiedy dostałem się na poddasze szybko ujrzałem dużą kupę papierów. Wziąłem pierwszą kartkę do ręki i zacząłem ją czytać co chwila patrząc za okno czy się nie ściemnia.  I tak po kolei, czytałem tak długo jak pozwalało mi wzniesione słońce. Kiedy skończyłem wróciłem się do pokoju w którym przyjął mnie i Azzana, Norbert.

Każdy dokument coraz bardziej potwierdzał mnie w przekonaniu, że tutaj coś się nie zgadza. Kopalnia diamentów ? Nie... Coś jest tutaj po prostu nie tak. Miałem jeszcze sporo czasu do zmroku więc uznałem, że przejrzę jeszcze raz dokładnie piwnicę. Może powinienem pobiec za Norbetem i Azzanem ? Nie, zostałem zatrudniony do innego zadania. Kiedy wszedłem do piwnicy na początku przyjrzałem się broni Azzana. A później ? Później zacząłem przeszukiwać piwnicę.
- Ciekawe, czy to Azzan będzie stał za tym wszystkim. Skoro ma własną broń oznacza to, że potrafi walczyć. Dlaczego więc potrzebowali ninja do obrony mieszkania ? - zastanawiałem się na głos przeszukując kolejne zakątki piwnicy.

Szukałem, szukałem i widziałem tylko i wyłącznie bronie. Nic tak naprawdę szczególnego nie odkryłem dopóki nie oparłem się o jeden z mebli.
- Co do jasnej cholery... - powiedziałem czując brak ciężaru tej szafki. Okazało się, że kryło się za nią coś, czego raczej nie powinienem zobaczyć. Kopalnia diamentów.... Azzan nie był chyba aż takim idiotą, żeby zaczynać kopać zanim pozbył się Norberta. Zresztą poszli razem, może prawda jest taka, że Azzan zrobił z Norberta wspólnika, a złodzieje po prostu chcą zgarnąć diamenty. No cóż... Uznałem, że wejdę do kopalni w końcu miałem kilka zapasowych godzin. Uznałem jednak, że skoro Azzan i Norbert mogli być wspólnikami to i postarali się o inne wejście do kopalni. Postanowiłem się zacząć skradać.

Początkowo słyszałem tylko jakieś niewyraźne słowa, więc byłem mocno poddenerwowany. Nie wiedziałem czy uda mi się podjeść do nich na taką odległość żeby coś usłyszeć i nie być jednocześnie wykrytym. Na moje szczęście, udało się. Widziałem tylko dwóch złodziei co nie wydawało się jakoś straszne. Gorzej z tym, że reszta wejdzie wraz z szefem - może Azzanem - przez drzwi frontowe. Nie ważne, musiałem zacząć działać. Po mojej stronie nadal był element zaskoczenia - oni nadal nie wiedzieli, że ja tu jestem. Szybko chwyciłem dwa kunai'e i jednym z nich rzuciłem prosto w głowę jednego ze zbirów. Szanse na obronę miał raczej małe, w końcu nie wiedział, że tutaj jestem. Na kolejnego z nich wyskoczyłem już z kunai'em w ręce, wprowadzając dość skomplikowane w jego oczach uderzenie. Całe szczęście było to, że moim stylem walki było Katana no Tatakai.

Pierwszy przeciwnik padł, a zaraz po nim drugi. Nie było to dla mnie wielkim wyzwaniem, nie byłem nawet zmęczony. Nie mniej jednak, po wymianie ciosów z tym drugim polała się na mnie jego krew, nie miałem jednak czasu o tym myślec. Wybiegłem jak najszybciej z kopalni i pozastawiałem wejście do niej cięższymi szafkami. Chwilę później znalazłem się przy drzwiach frontowych. Musiałem na szybko przygotować jakąś pułapkę.
- Myśl Roku, myśl... - ponaglałem się we własnym umyśle, próbując wymyślić jakiś dobry plan. Początkowo do głowy przychodziły mi same pomysły z użyciem Kibaku Nendo, jednak to nie wychodziło w grę. Nie mogłem zniszczyć chaty tego kupca... Ale chwile po tym, do mojej głowy przyszła jeszcze jedna myśl. Na suficie, zaraz przy drzwiach frontowych wbiłem 20 shurikenów, a chwilę później złożyłem pieczęci do jednej techniki. W ten sposób, nie traciłem czasu na przygotowania - już byłem gotowy na ich przybycie.

Theme
Wchodzili sobie frontowymi drzwiami. Idioci, po prostu idioci... Kiedy trójka pojawiła się w domu stanąłem przed nimi z ostatnią pieczęcią mojego jutsu i wzrokiem zabójcy.
- Proszę was... Azzan'ie. Jesteś idiotą skoro wynająłeś mnie do zadania, w którym tak naprawdę mam Ci przeszkodzić. Nie zdawałeś sobie sprawy z tego z kim tak naprawdę rozmawiasz... Gdyby nie to, że mam jakiś szacunek do pracodawcy, was wszystkich i tego miejsca już by nie było. Mało tego, wasza kopalnia też by zniknęła z powierzchni tej ziemi... Niestety, moje możliwości ograniczone są tutaj do minimum. Jednak wystarczy to, by was zniszczyć... - powiedziałem spokojnie, patrząc się na trójkę, która tak naprawdę stała się moim głównym celem. Zaraz po moich słowach w ich stronę poleciała Kangahika, która z pewnością trafiła też Azzan'a. Nie była mocna, ale wystarczająca żeby poobijać takich jak oni do tego stopnia, że nie mogli się ruszać. Na tą nic nieznaczącą trójkę poleciały wszystkie shurikeny poruszone za pomocą techniki Kawara Shuriken. Oczywiście nie zapomniałem o Azzenie, kiedy tylko tamta trójka padła martwa na ziemię, podszedłem do mojego ostatniego oponenta i chwyciłem go za ubranie. Jednym silniejszym rzutem wpakowałem go do domu i kiedy tylko do niego podszedłem, spojrzałem mu się w oczy, złożyłem znaki i powiedziałem:
- Narokumi no Jutsu - po czym wprowadziłem w trans człowieka odpowiedzialnego za to wszystko. GenJutsu nie miało go utrzymać w pokoju dopóki nie wróci Norbert.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Trzech padło, a jednak jeden dalej próbował walczyć. Mało tego spalił cały dom Norberta, co naprawdę było przykre - gdybym wiedział, że tak się stanie już od samego początku użyłbym moich wybuchowych dzieł. A teraz musiałem się ograniczyć, by nie zabić tego idioty. Mało tego, zmusił mnie do ucieczki z tego miejsca. Nie miałem ochoty się spalić. Użyłem na jednym z ciał które padły zaraz przy drzwiach Kawarimi i po prostu wyszedłem sobie spokojnie z ruiny mieszkania. Kiedy stałem już spokojnie, otrzepałem moje ubranie z brudu i spojrzałem się na Azzan'a tym samym dziwnym spojrzeniem co na początku, gdy jego zbiry stanęły w drzwiach.
- Naprawdę sądziłeś, że to Coś da ? Spaliłeś tylko cały dom i swoją łatwą drogę do kopalni... No cóż, inteligencją nie grzeszysz, biedaku... - powiedziałem chłodnym tonem wkładając rękę to torby i tworząc jednego klona. Teraz pozostało mi czekać, co ten debil uczyni dalej.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

- Może i się wyniesie ale prócz mnie nie zostanie nikt, kto będzie wiedział o tej kopalni diamentów... - skwitowałem krótko słowa starucha i uśmiechnąłem się do siebie ironicznie. Oczywiście wyszczerz na mojej twarzy nie zagościł za długo gdy usłyszałem nazwę techniki. Może i był idiotą, ale znał silne NinJutsu... Klon był akurat tak daleko ode mnie, że wystarczył zwykły odskok by obronił się przed techniką. Ja natomiast zostałem zmuszony do użycia kolejny raz Kawarimi. Podmieniłem się za jakiś większy kamień i pojawiłem się za Azzen'em. Nie pozostawiałem mu czasu na więcej ataków - od razu na niego szarżowałem, rozkładając metalowy kij po drodze. Kiedy byłem blisko niego z całym impetem wykonałem cios bronią, odrzucając go wprost na mojego klona. Jaki był w tym sens ? Nie był to zwykły, lecz gliniany klon, w którego Azzan się wtopił zostawiając na wierzchu tylko i wyłącznie głowę.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Kiedy już miałem to zacząć swój monolog o tym, że kolejny idiota nie docenił przeciwnika i tak naprawdę wcale się nie zmęczyłem tą parodią walki, coś przeleciało obok mojej głowy. Nożyk kuchenny z ładunkami wybuchowymi, a to Ci dopiero nowość ! Jednak tylko pokręciłem głową wiedząc, że z Azzan'a nic nie zostało.
- Miałem zostawić jedną osobę przy życiu i to była ona... Masz szczęście, że wcześniej się dowiedziałem o co mu chodziło. Tutaj twoje pieniądze czy towary nie były ważne, ich kradzież miała za zadanie wykurzenie Cie z tego miejsca... Pod twoim domem znajduje się kopalnia diamentów i o ile atak tego idioty jej nie zawalił to można powiedzieć, że jesteś bogaty. Tylko nie przestrasz się jak spotkasz tam dwa trupy... Zadanie wykonałem. - odpowiedziałem Norbertowi czekając na jego kolejne słowa. Miałem już dość tego miejsca, nie było dla mnie niczym przyjemnym. Miałem ochotę tylko odebrać zapłatę i wrócić do "Złotego Kunai'a".

Wzruszyłem tylko ramionami, słysząc słowa Norberta. Mężczyzna w tym momencie był mi całkowicie obojętny - był pracodawcą, skończyłem jego zadanie więc mogłem się zabierać. Co zrobić dalej ? Jakoś mało mnie to obchodziło, to było w końcu jego życie. Wezwałem ptaka, którym przyleciałem do Hidari, wskoczyłem na niego i zawróciłem w stronę karczmy.
- Ciekawe czy Miy'a i Kazunari wrócili już do karczmy... To zadanie mnie tylko bardziej poddenerwowało. - powiedziałem do siebie lecąc do tego samego miejsca w którym byłem tak niedawno.

[zt -> Tsuki no Kuni/Karczma]

Ostatnio edytowany przez Rokutaro (2012-08-20 00:50:53)

I szybko pojawiłem się na terenie Skalistych gór, w końcu docierając do Hidari. Do tego momentu biegłem, kiedy już jednak wkroczyłem w okolice gór, zwyczajnie zwolniłem. Teraz powoli spacerowałem, chcąc zregenerować wszystkie sił utracone na podróż.
-Taak, tego mi było trzeba. - stwierdziłem, rozglądając się po okolicy, obserwując góry, przyrodę.
W pewnym momencie dostrzegłem kogoś, kto wyglądem przypominał mi wojownika, którego niedawno spotkałem, miałem nadzieje, że to jakiś Uchiha, dlatego do niego podbiegłem, nie chciałem by mi uciekł. W końcu po to zjawiłem się w Hidari, chciałem spotkać jakiegoś czerwonookiego.
-Witaj, jestem Samotnikiem, nazywam się Hiyoki. Nie przeszkodziłbym ci w spacerze, gdybym się dołączył? A może wolałbyś usiąść, pogadać? Nie chcę być nachalny, ale Uchiha bardzo mnie ciekawią, chciałbym spotkać kogoś, a skoro kręcisz się po okolicy... Może znasz jakiegoś Uchihę? - przywitałem się miło, ciepło, a przy ostatnim pytaniu zbliżyłem się do chłopaka z uśmiechem.

Kiedy nieznajomy odwzajemnił uśmiech, ulżyło mi, w co najmniej dziewięćdziesięciu procentach byłem pewien tego, że nie ma złych zamiarów, nie dość, że logika mi to podpowiadała, to jeszcze miałem taką nadzieję.
-W sumie racja, więc się przysiądę. - powiedziałem, siadając na kamieniu naprzeciwko kamienia, na którym siedział rozmówca, znajdowaliśmy się teraz w odległości jednego metra od siebie.
-W Wymarłym lesie, powiadasz? W takim razie będę musiał tam zajrzeć ! Po prostu zależy mi na spotkaniu kogoś takiego, bardzo chciałbym zawalczyć z jakimś Uchihą, sprawdzić, co potrafi ten sławny klan, Sharingan. - wyjaśniłem o co mi chodzi.
Pogoda dopisywała, słoneczko grzało, a przy tym wiał chłodny wiaterek, spotkałem kogoś, kto rzeczywiście nie miał złych intencji i teraz byłem tego pewien, wszystko zapowiadało się na mile spędzony czas.
-Miło mi cię poznać, Masashi. - uśmiechnąłem się ponownie, przechwyciłem butelkę, pociągnąłem łyka i oddałem własność czarnowłosemu.

-Tak się składa, że byłem ostatnio uczestnikiem walki z jedną z legend klanu Uchiha, chyba można nazwać go legendą, skoro nawet w akademii się o nim mówi. Mam na myśli Matsuo, jego Sharingan był naprawdę dziwny, działał niesamowite rzeczy, Amaterasu, Susanoo i te sprawy, znam potęgę tych oczu. Sam bym sobie z czymś takim nie poradził, ale może, gdybym trafił na słabszego posiadacza Sharingan'a, miałbym szansę. - wyjaśniłem pokrótce, po czym znowu pochwyciłem butelkę.
Otworzyłem ją i powoli sączyłem jej zawartość, tym razem większą ilością mniejszych łyków, myślałem, że może chłopak chce mnie upić, czy coś, nie chciałem dać się zgwałcić, chyba, więc się kontrolowałem. Tak jak i Masashi obserwowałem otoczenie, które było nadzwyczaj piękne.
-Mówiłem, jestem Hiyoki. - uśmiechnąłem się, odrzucając butelkę.
-Pasuję. - nie chciałem już pić.

Widziałem reakcję Masashi'ego na wspomnienie o Matsuo, widać chłopak coś o nim wiedział, albo coś może łączyło tą dwójkę, cokolwiek, nie wiem, ale na pewno coś w tym było. Na słowa o sile Matsuo jedynie przytaknąłem głową, wydając z siebie ciche "mhm", nic więcej. Nie wiedziałem o co chodzi, ale nie chciałem wypytywać, wolałem nie mieszać się w nie swoje sprawy, powiedziałby, gdyby chciał.
-Spoko rozumiem. - skomentowałem jego "odpływy", wiedziałem coś o tym, różnie to bywa. -Tak, to był żywy Matsuo Uchiha. W sumie nie, przepraszam, nie tak do końca żywy, był wskrzeszony do naszego świata przez technikę Edo Tensei. Ledwo co mogliśmy sobie z nim poradzić, dopiero niejaki Ichuza przybył nam z pomocą i jakoś zdołał nas uratować. Do słabych chyba nie należę, ale tamten ich poziom był dla mnie jeszcze za wysoki, dlatego staram się do bycia lepszym, silniejszym, ciągle trenuję.

-Hm, Ichuza, Ichuza, nie wiem, nie poznałem go, wydawał się w porządku, chociaż to trochę podejrzany typek, zjawił się, wydawał rozkazy, miał się za lepszego, czy coś, trochę nie rozumiałem, teraz jak o tym mówisz - to ma sens. Ale nie mnie to oceniać, nie znam go. - odpowiedziałem na temat Futago.
Ucieszyła mnie wieść o walce, może to dziwne, ale zacząłem nawet podejrzewać, że Masashi jest z klanu Uchiha, tak mi się wydawało. Wiele faktów na to wskazywało, specyficzny kolor włosów, każdy wie, że Uchiha mają kruczoczarne włosy, zresztą wszyscy czerwonoocy, jakich do tej pory spotkałem, właśnie tym się charakteryzowali. Dalej - pobyt tutaj, w Hidari. Kolejna kwestia, ostatnia - reakcja na Matsuo.
-Chętnie z Tobą zawalczę, kiedy i gdzie? - spytałem jeszcze.
-Mędrcem? Stawiasz sobie wysokie, nie powiem, wymagania, ale podoba mi się to. Obrałeś w życiu cel, dobrą, pozytywną drogę. Liczę na to, że ci się to uda, jeżeli będę miał okazję, będę cię wspierał. - skomentowałem jego wypowiedź z uśmiechem.

Przyznam, że ambicje chłopaka odnośnie zostania mędrcem zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Ktoś, kto chce zwalczyć zło na świecie, poświęcić się dobru, pomocy innym, zasługuje na miano prawdziwego wojownika z honorem. Chyba nie wiedział, iż domyślam się tego, że jest Uchihą, w sumie teraz mogłem być tego pewnym.
-Rozumiem, rozumiem. Czujesz się odpowiedzialny za swojego krewniaka, to bardzo poczciwe i szczere z twojej strony, miło jest spotkać kogoś takiego. - skomentowałem pierwszą z jego wypowiedzi, również się uśmiechając.
Walka tutaj i teraz chyba mi odpowiadała, czułem, że to może być fajne.
-Okej, mi pasuje. - wypowiedziałem się krótko, po czym wstałem z kamienia, odszedłem kilka metrów od dotychczasowego miejsca siedzenia, po czym oddaliłem od nowo poznanego kolegi.
Chwilę się zastanowiłem, wiedziałem bowiem, że walka z kimś pokroju Matsuo Uchiha nie będzie łatwa, ale wierzyłem w to, że chłopak nie jest aż tak silny, że jakoś sobie z nim poradzę. Najbardziej jednak byłem ciekaw jego oczu.
-Nie posiadasz Kekkei Genkai, co? - zaśmiałem się, po czym czekałem na ruch aktualnego oponenta, dałem mu pierwszeństwo.

Nie wierzyłem mu odnośnie wszystkiego, dla mnie było pewnym, że Masashi należy do klanu Uchiha, jest krewnym Matsuo Uchihy, dlatego właśnie chce częściowo brać odpowiedzialność za jego czyny, jakoś zrekompensować światu całe zło, które stworzył, stąd u młodego idea bycia mędrcem. Chmura dymu, którą stworzył, wydawała mi się podejrzana, dlatego moje reakcje były natychmiastowe, odskoczyłem z dużą szybkością w tył i to nawet kilka razy, odległość i moja prędkość działały na moją korzyść. Dzięki temu manewrowi jedynie Uchiha znalazł się w dymie. Kiedy natomiast z niego wyszedł, mój zauważyć, jak tatuaż na mojej szyi, czyli trzy równoległoboki, niemalże rąby przypominające sople odchodzące promieniście od jednego punktu zaczęły się rozrastać, aż w końcu pokrywały całe moje ciało. Już po chwili przybrały znacznie inną formę, rozprzestrzeniły się jeszcze bardziej, w skutek czego zanikły, pozostawiając moją skórę w innym kolorze, w ogóle mój wygląd się zmienił, wszystko za sprawą ostatniego stadium przeklętej pieczęci. Kiedy Masashi ruszył na mnie, korzystając z przeróżnych form ataku TaiJutsu, odpowiadałem mu tym samym. W bezpośrednim starciu szło mi gorzej od niego, ale nie przejmowałem się, czekałem na jakiś odpowiedni ruch.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

W którymś momencie dane mi było dostrzec już nie tylko samego chłopaka, ale i również jakiegoś skorpiona. Masashi wykonywał niezwykle precyzyjne ruchy, był dobry w TaiJutsu, ale nie mógł mi niczego zrobić, moglem odparować każdy jego ruch, byłem znacznie szybszy. Kiedy ogon skorpiona zaczął zmierzać w moim kierunku, zniknąłem, znajdowałem się teraz w powietrzu nad summonem, wszystko działo się może jedną sekundę, podczas aktywacji przeklętej pieczęci trudno było mi dorównać. Ręce od razu miałem skierowane w stronę zwierzęcia, nie musiałem nic robić, wielki blok lodu spadł w dół, eliminując niepotrzebnego uczestnika starcia, nie było nawet o czym mówić, nie chciałem przeszkód, to była walka między mną a Uchihą, chciałem go zmusić do pokazania swoich oczu.
-Na ten moment widzę, że nie masz ze mną szans. Powinieneś użyć Sharingan'a. Myślisz, że on ci pomoże? - rzuciłem w stronę chłopaka, podchodząc ponownie do ataku.
Tym razem znowu zniknąłem, wydawać by się mogło, że zaatakuję od tyłu, jednak pojawiłem się tuż przed chłopakiem. Sprzedałem mu solidne uderzenie w brzuch, które powinno zachęcić go do dalszej walki. Siła uderzenia zaś spowodowała, że oponent oddalił się na parę metrów, został odepchnięty, doznał sporego bólu.