Ninja Clan Wars

Zdenerwowanym wzrokiem Samotnik popatrzył na kobietę.
- Chyba sobie żartujesz... Jeżeli sądzisz, że będę zabijał szczury to pomyśl jeszcze raz, spróbuj kolejnej zniewagi takiej jak ta... - mówił, po czym zmrużył powieki.
- ... to cię zabije. - dokończył w niezwykle spokojny sposób, biorąc pod uwagę to co przekazał.
Odwrócił się do kobiety plecami i skierował się w stronę wyjścia.
- Szczury... a ja miałem nadzieję, że ktoś znalazł dla mnie poważniejszą propozycję... - myślał, wytrącony z równowagi, nie miał nastroju na żarty i każdy z gości, który odważy się chociaż głupio uśmiechnąć, ryzykował życiem.

Ostatnio edytowany przez Akami (2012-08-18 18:56:16)

Kiedy Akami usłyszał więcej na temat pracy, tuż przed wyjściem nagle się zatrzymał.
- Ninja nie powinien też wierzyć we wszystko co mu mówią. Niech ci będzie, zobaczę o co chodzi. - powiedział, po czym stanął przed kobietą.
- Gdzie znajduje się ta piwnica? - spytał.
- Skąd u niej taka wiedza na temat ninja, czyżby sama kiedyś nim była? - pomyślał, zamyślonym wzrokiem przyglądając się jej.
Jakby nie patrzeć Samotnik w końcu znalazł jakieś zajęcie, a na chwile obecną jest całkowicie spłukany.
- Może przynajmniej zapłaci przyzwoicie... Spróbuje być miły to może dostane więcej... - zamyślił się, wodząc wzrokiem po sali.
- Przepraszam za swoje poprzednie zachowanie, ale właśnie przepłynąłem całe morze, żeby znaleźć wyposażenie na które będzie mnie stać. - powiedział, uśmiechając się lekko.

Ostatnio edytowany przez Akami (2012-08-18 20:49:27)

- Całkiem spore te piwnice. Niedługo wrócę. - oznajmił.
Zszedł na sam dół, po czym drzwi się za nim zamknęły.
- Skoro są takie ogromne, to muszę uważać na ich zapewne wielkie i ostre zębiska. Potnę je zanim się zbliżą! - postanowił w myślach.
Lewą ręka trzymałem pochodnię, prawa natomiast zwisała luźno, Akami był przygotowany do szybkiego dobycia broni w każdej chwili. Ruszył w długą drogę po korytarzach, słabo oświetlonych przez płomień jego pochodni pochodni. Cały czas zachowywał maksymalną czujność, nie zgłębił jeszcze tajników nieśmiertelność w związku z czym musiał być nieustannie gotowy do obrony, gdyż wciąż może umrzeć.

Ostatnio edytowany przez Akami (2012-08-18 21:46:58)

Coraz bardziej był zdumiony piwnicą, coś mu tu nie pasowało...
- Sądząc po jej znajomość zasad ninja i po tych podejrzanych podziemiach, mogę w 50% być pewien, że ta kobieta jest lub była ninja. - pomyślał.
Żeby się upewnić w swojej teorii postanowił znaleźć jakieś dowody. Było tutaj tak dużo drzwi, że mógłby spędzić długie godziny sprawdzając wszystkie po kolei. Stwierdził więc, że będzie zaglądał tylko do tych, wyglądających dla niego podejrzanie lub mające jakieś charakterystyczne cechy. Wiedział, że jego czas tutaj jest ograniczony przez pochodnię, jeżeli ta zgaśnie, będzie musiał polegać na pozostałych czterech zmysłach, co może być mocno brzemienne w skutkach. Pamiętał ciągle, że przyszedł tutaj nie po to by prowadzić dochodzenie tylko, żeby pozbyć się szkodników.

Akami szedł już dość długi czas mrocznym korytarzem, ku jego zdziwieniu było to coś w rodzaju taniego, podziemnego hotelu, przypominającego nieco loch. Zakładał, że pokoje tutaj nie są zbyt drogie ze względu na koszmarne warunki, choć może to być wywołane zaistniałą sytuacją. Zaczęło pojawiać się coraz więcej pajęczyn, a Samotnik dostrzegł przed sobą lekko uchylone drzwi. Nisko, na ugiętych nogach zbliżył się do lekko uchylonych drzwi, trzymał pochodnie jak najdalej od szpary i zajrzał do środka.
- Wygląda na to, że to prawdopodobnie chwila prawdy... - pomyślał, po czym powoli i ostrożnie zajrzał do pomieszczenia.

Widząc te paskudne stwory, Akamiego naszła chwila rozważań.
- Wyglądają na paskudne, bezrozumne istoty, a nie szczury... To nawet lepiej, Jashin-sama będzie bardziej zadowolony, a wtedy zbliżę się do nieśmiertelności. - pomyślał, uśmiechając się chytrzy.
Kopnięciem otworzył drzwi, a pochodnią rzucił w jednego z goblinów prawdopodobnie zapalając go. Wyciągnął katanę i ruszył w kierunku grupy, próbując jak najszybciej i jak najdotkliwiej przeciąć pierwszego na drodze.
- Giń, godna pożałowania istoto z podświata... - powiedział ponurym głosem, tnąc kreaturę.

Cała akcja wyszła Akamiemu dokładnie tak jak zaplanował, podniósł pochodnię, gdyż chciał uniknąć jej całkowitego zapalenia. Uklęknął, wbił broń w podłoże i przejechał po niej lekko lewą dłonią. Z kataną trzeba uważać, jakby nacisną zbyt mocno, to mógłby stracić wszystkie palce. Zacisnął mocno pięść, a kilka kropli krwi kapnęło na jednego z martwych goblinów. Przez moment mamrotał coś pod nosem, po czym dobył miecz i energicznym ruchem zamachnął się chcąc wyczyścić ostrze z krwi, a następnie wsunął z powrotem do pochwy.
- Jashina nie zadowolą takie paskudztwa... - pomyślał.
Bez zamykania drzwi opuścił pomieszczenie i ruszył w dalszą drogę do gniazda kreatur, które musiało być już niedaleko.

Samotnik wciąż błąkał się w ciemnym korytarzu, trzymając jedynie w zakrwawionej dłoni pochodnię rozświetlającą mrok. Czuł, że gniazdo jest już niedaleko. Pierwszy raz spotkał kreatury takie jak te i kompletnie nie wiedział czego ma się spodziewać na końcu tunelu w samym ich siedlisku. Nigdy wcześniej nie spotkało go coś tak dziwnego.
- Znalazłem papier z ogłoszeniem, przybyłem do karczmy w której z tego co zrozumiałem zalęgły się szczury, a skończyło się na tym, że chodzę już dobre kilkadziesiąt minut po podziemiach, zabijając jakieś gobliny i szukając ich gniazda... - myślał sam w to nie wierząc.
Pochodnia na szczęście nie wyglądała, jakby miała się zaraz zgasić, więc nie musiałem się spieszyć.

Najwidoczniej nadciągała kolejna fala goblinów, na widok których Akami jedną ręką dobył katanę.
- Udowadniacie tylko moją teorię, że nie macie rozumu. - powiedział z typowym dla siebie oschłym tonem.
- Narakumi no Jutsu... - dodał cicho.
Nie musiał się z tym ukrywać, ponieważ mądrością gobliny nie grzeszyły, a poza tym nie wymówił nazwy GenJutsu zbyt głośno. Jeżeli wszystko poszło zgodnie z planem, potwory kulą się teraz ze strachu, a niektóre prawdopodobnie nawet zemdlały. Otóż pod wpływem iluzji, powinny doświadczać aktualnie ogromnego bólu psychicznego, co wykorzystał Samotnik i jak najszybciej wymordował wszystkie pokraczne istoty nie upuszczając nawet pochodni.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Akami (2012-08-19 02:16:23)

Plan Akamiego udał się dokładnie tak jak zaplanował, kiedy cztery gobliny leżały już trupem, podszedł do ostatniego. Przez moment wydawało mu się, że używa jakiejś techniki i szeroko otworzył oczy ze zdziwienia.
- Fukanō!! (jap. Niemożliwe)
Okazało się, że po prostu machał rękoma, a Samotnik w gniewie odrąbał potworowi głowę robiąc wściekłą minę.
- Wybacz mi Jashin-sama za takie żałosne ofiary. - pomyślał.
Mając jedynie katanę, pochodnię i zatrute jedzenie, kierował się w stronę siedliska, które już mógł dosłownie wyczuć nosem. Znużonym, zresztą jak zwykle wzrokiem wypatrywał w mrocznym korytarzu, jak się domyślał, wielkiej sali, w której zapewne będzie go czekać coś paskudnego.
- Paskudne kreatury. Zabijając je oczyszczę świat choć w małym stopniu ten zepsuty świat.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Strudzony już nieco długim spacerem w ciemnych, długich i niezwykle dusznych korytarzach, dotarł do gniazda. Ku jego wielkiemu zaskoczenie w gnieździe oprócz jedynie trzech goblinów był człowiek. Obejrzał się za siebie, chcąc mieć pewność, że nikt go nie śledzi, po czym zatknął pochodnie na miejsce do tego przeznaczone, czyli na ścianie. To miejsce było lepiej oświetlone, więc na razie jej nie potrzebował. Stanął przed mężczyzną i przez chwilę panowała cisza, podczas której patrzyli się sobie w oczy.
- Co robi człowiek w towarzystwie takich podrzędnych istot? - spytał się.
Położył dłoń na pochwie miecza, naciskając palcem na jelec by móc w razie potrzeby szybko wyciągnąć katanę.

Kiedy człowiek popełnił samobójstwo, Akami nawet nie mrugnął, patrzył tylko na niego, po czym parsknął.
- A już miałem nadzieje, że spotkałem kogoś wartego mojego czasu... - powiedział sam do siebie.
Gobliny miały przewagę liczebną, jednak Samotnik miał sposób również na to.
- Doku Kiri. - powiedział, tworząc fioletową chmurę.
Dokładnie zapamiętał ile było potworów oraz gdzie stały, postanowił jak najszybciej je pozabijać, żeby oszczędzić sobie ewentualnego szukania. Po uprzednim upewnieniu się, że wyeliminował wszystkie z okolicy, kiedy dym zaczynał znikać porozmieszczał truciznę i szykował się do powrotu.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akami w końcu mógł opuścić to miejsce. Użeranie się z bezrozumnym, działającymi instynktownie kreaturami nie należało do przyjemnych i ciekawych zajęć. Podczas swojej długiej drogi powrotnej, mijał stygnące trupy zabite przez niego całkiem niedawno. Po jakiejś godzinie dotarł do wejścia, wyrzucił pochodnie i schodami wrócił do karczmy. Tam czekała już na niego kobieta.
- To nie były szczury, tylko jakieś zdegradowane potwory. Wszystkie nie żyją lub niedługo zdechną. - oznajmił spokojnie Samotnik.
- Jakby nie patrzeć to jednak zawsze jakiś sposób na zabicie nudy... - rozmyślał.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Akami (2012-08-19 17:46:39)

Odebrał zapłatę po czym pożegnał się z kobietą, jak przystało mimo wszystko wychowanemu ninja i wyszedł na zewnątrz. Udał się wgłąb lasu, chcąc znaleźć jakieś spokojne miejsce. Nie spodziewał się, że w takim przeklętym miejscu uda mu się znaleźć małe źródło wody, przy którym postanowił się zatrzymać.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Akcept by Masaru.

Cały zakrwawiony i poraniony, wywracając się doszedł do oczka wodnego, w którym obmył rany sycząc przy tym, a następnie usiadł przy jednym z dużych drzew i postanowił jak najdłużej odpocząć, a następnie znów znaleźć jakieś zajęcie.

Ostatnio edytowany przez Masaru (2012-08-19 22:15:03)

Soh powoli wkroczył do tego miejsca. Tereny, które tutaj się znajdowały budziły jego odrazę. Widać było, że toczyły się tutaj bitwy, jednak było to wiele lat temu. Chłopak chcąc nie chcąc był trochę zmęczony, więc usiadł na ziemi, podpierając się o stary pień. Zaczął rozmawiać ze swoim psem.

-Co powiesz Aomaru? To miejsce budzi odrazę? Masz trochę racji. Niestety, to przez wojny, które działy się tutaj. Stary, nawet nie wiesz ile umarło tutaj ludzi. Prawdopodobnie, jeśli dwóch ninja ma gdzieś walczyć to chyba tutaj. Widać mnóstwo śladów negatywnych konfliktów. Nawet niedawno ktoś tutaj walczył. Wszystko to jest dziwne.-mówił.

Soh spojrzał na Yosuke. Wydawał mu się trochę dziwny. Jednak nagle zaproponował mu walkę. Inuzuka uśmiechnął się. Postanowił swojego kompana obok. Nie chciał od razu posyłać go do walki, więc nakazał mu zostać.

-Mój pies nie będzie walczyć, żeby było jeden na jednego. Pasuje?-powiedział.
Chłopak spojrzał na przeciwnika. Odszedł do niego, tak aby znajdować się około dwadzieścia pięć metrów dalej. Popatrzył na niego. Uśmiechnął się i odezwał.

-Skoro ty zaproponowałeś walkę to ty zacznij. Mam nadzieję, że będzie to przyjacielski sparing, a nie mordercza jatka. Powodzenia.-rzucił.
Następnie przybrał pozę wojownika i czekał na dalszy rozwój wydarzeń.

     Uśmiechnął się, na wieść, że chłopak przyjął wyzwanie. Treningi samemu zaczynały być nudne, a raczej monotonne, a małe urozmaicenie szarej rzeczywistości było mu na prawdę potrzebne. Przyjrzał się jego broni na plecach. Następnie przyjrzał się całemu przeciwnikowi, oceniając pobieżnie jego mocne i słabe strony, tak jak to miał w zwyczaju.
     - Miałem zaproponować, żebyś odesłał gdzieś psa - rzucił, przygotowując się do walki. - Potraktujmy to jako sparing na miecze. Wiesz, bez przesadnego strzelania technikami, liczy się głównie siła fizyczna i umiejętność tańca z mieczem - zacisnął ręce na rączce schowanego wciąż miecza. W końcu ruszył na przeciwnika, wyciągając jednocześnie katanę i wyskoczył w powietrze, atakując Soha cięciem z góry.
     - Tak przy okazji - rzucił w ogniu walki - nazywam się Yosuke.

Ostatnio edytowany przez Yosuke (2013-04-02 14:16:07)

     A więc to nie miał być czysty pojedynek. Bardzo dobrze, chociaż nie w tym momencie, bowiem ataki chłopaka były silniejsze i, niestety, szybsze od ataków Yosuke. A gdy dodać do tego podstęp, wychodzi mieszanka wybuchowa, która aktualnie sparowała ciosem jego cios. Widać było, że miał smykałkę do tego, na co Uchiha wyszczerzył się do niego, nie dając po sobie poznać, iż widzi, że jest na straconej pozycji. Soh jednak nie zamierzał dać mu ani chwili wytchnienia, a za moment rozproszenia, który najwyraźniej przeciwnik wyłapał, musiał zapłacić. Unik przed kunaiem, atakującym idealnie w momencie, gdy był odsłonięty, nie udał mu się, tak jak przewidywał i nóż rozciął jego ubranie, tak samo jak wykonał nacięcie na boku chłopaka. Na szczęście wyglądało to gorzej, niż można to było czuć, zapewne przez adrenalinę, którą wydzielał teraz jego organizm. Być może ku zdziwieniu przeciwnika, być może nie, dalej szczerzył do niego zęby. Widocznie walka przynosiła mu swojego rodzaju frajdę.
     Teraz przyszedł czas na jego ofensywę. Przerzucił miecz do lewej ręki i postanowił zacząć od frontalnego ataku. Najlepszym pomysłem, jaki teraz mu przychodził do głowy było przyszpilenie go szybkimi ciosami. Zaczął zasypywać go gradem ciosów, korzystając z faktu, że jego miecz, choć nieco krótszy, był lżejszy, przez co pozwalał na szybsze i dokładniejsze manewry, niż przeciwnika. Sypał ciosami głownie na tors i nogi, tak, by nie zdarzył się żaden "incydent", jednocześnie sięgnął szybkim ruchem do torby, wyciągnął z niej kunai i ruchem zza pleców zaatakował na twarz chłopaka.

Ostatnio edytowany przez Yosuke (2013-04-02 15:19:51)

     Ataki przeciwnika robiły na nim jako takie wrażenie. Już dawno nie walczył z tak silnym i sprytnym oponentem. Unikał jego ciosów, przyjmując je albo na katanę, albo kunai, który z każdym uderzeniem wydawał z siebie charakterystyczne chrupnięcie, jakby zaraz miał pęknąć. Faktycznie, na jego powierzchni pojawiła się pokaźna rysa, co nie najlepiej świadczyło o jakości przedmiotu.
     Pierwsze kopnięcie trafiło go, a raczej sam je przyjął, choć było szybsze niż silniejsze, na co Yosuke zareagował z lekkim tylko stęknięciem. Widać przeciwnik nie chciał dać mu ani chwili przerwy, bo zaraz po tym zaatakował tym swoim mieczem-tasakiem. Ten cios jednak zdążył odbić nim na dobre się rozpędził, bowiem dlatego właśnie dał się zaatakować za pierwszym razem; by przygotować się na drugi cios. Przeciwnik był nad nim, co stawiało Uchihę w niezbyt korzystnej sytuacji, postanowił z niej jednak wybrnąć. Gdy tamten ponowił atak mieczem, sparował go, by następnie móc obunóż wcisnąć w niego potężne kopnięcie, jednocześnie odpychając się od Soha nieco, żeby tylko zwiększyć dystans. Posłał również w jego kierunku kunai, tak, żeby go doprawił.
     Będąc już na ziemi nie czekał na reakcję przeciwnika. Z torby wydobył kolejnego kunaia i przystąpił do ataku. Zaczął celować atakami w wątrobę przeciwnika, tak samo splot słoneczny, wykonując przy tym częste sztychy i pchnięcia, które były szybsze, bardziej dokładne i cięższe do obronienia, ale za to miały mniejsze pole rażenia w razie udanego ataku. Następnie wykonał podcięcie z obrotem, wykorzystując siłę odśrodkową do wzmocnienia ciosu, który posłał w stronę przeciwnika. Gdyby jednak udało mu się obronić był gotowy na posłanie szybkiego kopnięcia w drugi bok przeciwnika.

     Widząc nacierającego Soha schował kunai z powrotem do torby i chwycił katanę oburącz. Siła jego uderzenia była tak imponująca, że Yosuke poczuł, jak broń wibruje mu w rękach. Przez moment bał się nawet, że jego nowy nabytek ulegnie zaraz zniszczeniu, do niczego takiego jednak nie doszło. Uchiha nie zamierzał marnować nadarzającej się okazji, więc płynnym ruchem nacisnął na tsukę, by obrócić swoją broń, a przy okazji i przeciwnika, pozostawiając go z wyraźną dziurą w obronie, w którą Rai spróbował wpakować silne kopnięcie własnie w tą lukę. Następnie znów zasypał go gradem ciosów. A to lewo-prawo, a to góra-dół, a to po skosie, czy może też sztych. Cały czas wykonywał coś innego, byleby tylko nie dać szansy na sparowanie. Wszystko to zwieńczało potężne, niemalże z wkładem całej jego siły, cięcie po skosie, z lewej na prawą, tak, by ten jeden atak wyłączył przeciwnika z walki.