Jest to wielki kompleks jaskiń będących niegdyś kryjówką dużej bandy przestępczej. Nie wiadomo co się z nimi stało, lecz zostawili po sobie dziesiątki korytarzy, na końcu których wybudowali wielką posiadłość. Dostanie się do niej nie jest łatwe. Wejście jest tylko jedno, a na dodatek droga do niego usłana jest wieloma skałami. Nigdzie nie ma prostej drogi, a dodatkowo usłana jest ona wieloma przepaściami. Bardzo łatwo o śmiertelny upadek.
     Samo dotarcie do jaskini nie jest okazją do świętowania. Wewnątrz jest wystarczająco dużo rozgałęzień, by błąkać się tędy tygodniami. Poruszanie się po kompleksie jest możliwe. Wystarczy zapamiętać charakterystyczne punkty orientacyjne, których tutaj nie brak. Raz możemy natknąć się na strumień. Innym razem na niewielkie karłowate drzewo, na które padają promienie słońca przez drobną szczelinę, a innym razem most wykuty niezbyt kunsztownie przez poprzednich gospodarzy. Zapamiętanie wszystkiego wymaga czasu, ale jest to możliwe.
     W największej z tutejszych grot piętrzy się wielka posiadłość. Prowadzi do niej drewniany most, wybudowany nad rzeką. Z zewnątrz wygląda, jakby była złożona z czterech pagód wybudowanych jedna na drugiej. Im wyżej - tym większa konstrukcja. Warto jednak zaznaczyć jedną rzecz. Sposób wykonania podaje w wątpliwość, czy rozbójnicy na pewno byli pierwszymi mieszkańcami. Najprawdopodobniej nikt nigdy się nie dowie, kto jest odpowiedzialny za postawienie tak znacznego budynku w tak oryginalnym miejscu.
     Przechadzając się po posiadłości nie trudno zauważyć szkodliwej działalności czasu oraz nieokrzesania byłych lokatorów. Doprowadzanie wszystkiego do porządku trwałoby latami. Nie oznacza to jednak, że wewnątrz jest szpetnie. Wręcz przeciwnie. Prawie wszystkie pomieszczenia zostały pozbawione zdobień, lecz zachowały część swojego dawnego uroku. Trudno też o oświetlenie, przez co wszystko spowite jest klimatycznym półmrokiem. Jedynym źródłem światła są świeczniki porozwieszane na ścianach.
     Dla jednych największą zaletą, a dla innych wadą, jest przytłaczająca pustka i odczucie samotności. Budynek jest na tyle ogromny, by połowa klanu Uchiha się w nim zmieściła. Nawet wtedy zostałyby jakieś wolne pokoje. Z ważniejszych pomieszczeń można wymienić jadalnię z wielkim stołem, salę treningową oraz coś na wzór sali tronowej. Ta ostatnia znajduje się na samym końcu posiadłości. Stoi tam kamienny tron do którego prowadzą schody. Wymalowany został na nim herb klanu Uchiha, okrojony o dolną część.